หลังจากฟ้าสาง เส้นหมี่ก็หิ้วกระเป๋าใส่สิ่งของนั้นออกไป
หลังจากที่เมื่อคืนฝนตกตลอดทั้งคืน เมืองที่ปกคลุมด้วยหิมะขาวโพลนเป็นชั้นๆแห่งนี้ ก็ยิ่งมีอากาศอันเหน็บหนาวถึงกระดูก เท้าเหยียบลงไปก็เต็มไปด้วยน้ำแข็งและน้ำเจิ่งนอง หากไม่ทันระมัดระวังก็จะลื่นล้มลงได้ทันที
เส้นหมี่นั่งรถแท็กซี่มายังซูเปอร์มาเก็ตในตอนนั้นที่อยู่ใจกลางเมือง
และแล้ว เมื่อถึงที่นั่น ก็เจอกับอากิโกะ นากาจิมะ ในเวลานี้ เนื่องจากเรื่องที่ขอร้องกับเส้นหมี่ในวันนั้น เมื่อเห็นเธอแล้ว ก็กลัวจนตัวสั่นขึ้นมา
“ผู้….ผู้อำนวยการเส้นหมี่….”
“ของล่ะ?”
เส้นหมี่ไม่มีท่าทีจู่โจมก่อน และหลังจากที่เหลือบมองตามตัวเธออย่างเย็นชาแล้ว ก็ถามคำถามอย่างเย็นชาหนึ่งประโยค
อากิโกะ นากาจิมะก็นำสิ่งของมาส่งให้อย่างกล้าๆกลัวๆทันที
มันเป็นกล่องเล็กๆ กล่องหนึ่ง ไม่ต้องดู ก็รู้ว่าข้างในใส่ยาถอนพิษอยู่ เมื่อเส้นหมี่เห็นแล้ว ก็ยื่นมือไปรับของทันที “เอามาให้ฉัน!”
อากิโกะ นากาจิมะ : “…….”
กวาดสายตาไปยังด้านหลังของเธออย่างรวดเร็วด้วยความหวาดกลัว เธอร้องขอว่า : “ผู้อำนวยการ ถ้าอย่างนั้นคุณก็เอาสิ่งของที่คุณพามาให้ฉันได้ไหม? เราเอามันมาแลกพร้อมกัน?”
เธอหวาดกลัวเป็นที่สุดแล้วจริงๆ
แม้แต่ขาทั้งสองข้างก็ยังสั่นระรัว!
เส้นหมี่ฉลาดสุดๆ แล้วจะไม่เข้าใจความหมายของเธอได้อย่างไร ในตอนนั้น เธอก็ไม่ได้ทำให้เธอลำบากใจ ยื่นของในมือส่งให้ไป ด้วยใบหน้าเล็กๆ อันเย็นชา
“ฉันได้ยินมาว่า พี่ชายของเธอคือนากาจิมะ ส่วนพี่สาวของเธอคือฮานาโกะ นากาจิมะใช่ไหม?”
“….ใช่ใช่”
อากิโกะ นากาจิมะก็รีบนำสิ่งของในมือยื่นส่งไปให้ทันที จากนั้นทั้งสองคนต่างแลกเปลี่ยนสิ่งของซึ่งกันและกัน
ในที่สุดเส้นหมี่ก็ได้ยาถอนพิษของพ่อมาแล้ว ในใจก็รู้สึกโล่งอกเป็นอย่างมาก
“งั้นเธอรู้ไหมว่าพี่ชายกับพี่สาวของเธอตายอย่างไร?”
“อะ…อะไรนะ?” อากิโกะ นากาจิมะรีบเงยหน้าขึ้นมาทันที มองไปยังผู้หญิงที่จู่ ๆ เอ่ยถึงพี่ชายกับพี่สาวของเธอขึ้นมาอย่างไม่ทันตั้งตัว
พี่ชายกับพี่สาวของเธอตายอย่างไร?
แน่นอนว่าถูกพวกคุณฆ่า หรือว่า เรื่องนี้ ยังจะต้องถามอีกเหรอ?
ทันใดนั้นอากิโกะ นากาจิมะก็ไม่ได้รู้สึกกลัวมากนัก เมื่อนึกถึงการตายของญาติตัวเอง แม้แต่ในแววตาของเธอก็ยังไฟโมโหลุกโชนอยู่
เส้นหมี่มองดูการเปลี่ยนแปลงสีหน้าของเธออยู่ในสายตลอด ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา : “เนติบอกเธอใช่ไหม? ว่าพี่ชายพี่สาวของเธอ คือถูกพวกเราฆ่าตาย?”
“หรือ….หรือว่าไม่ใช่งั้นเหรอ?”
“แน่นอนว่าไม่ใช่ พี่ชายของเธอถูกหล่อนส่งให้ไปฆ่าคุณท่านกมลภพ เขาฆ่าเขาตาย คนของคุณท่านก็ไปหาตัวเขาเพื่อแก้แค้น มันก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่เหรอ? อีกอย่าง ถ้าเนติไม่อยากให้พี่ชายของเธอตายจริงๆ เธอคิดว่าเพียงแค่กาโร่คนเดียว จะฆ่าเขาได้งั้นเหรอ?”
“……”
“ยังมี เรื่องการตายของฮานาโกะ นากาจิมะพี่สาวเธอ นั่นก็ยิ่งเป็นการทำร้ายตัวเอง เนติเลือกเขา สั่งให้เขามากรีดลอกหน้าของฉันเพื่อเอาไปศัลยกรรมไว้บนใบหน้าของเขา เธอคิดว่าเรื่องย่างนี้มันจะทำได้สำเร็จเหรอ?”
“ตอนนี้พวกเราไม่เอ่ยถึงเรื่องที่เขาทำไม่สำเร็จเรื่องนี้แล้ว ถึงแม้ว่าเขาจะทำสำเร็จแล้ว เธอคิดว่าเมื่อเขาออกมายืน เอาใบหน้าของฉันใบหน้านี้มาใส่ แสนรักจะปล่อยเขาไปไหม? หรือแม้แต่แต่งฝันที่ปลอมตัวเป็นฉัน สุดท้ายก็โดนเขาจับส่งคืนให้กับเนติอย่างไม่ปรานี เนติจึงใช้รองเท้าส้นสูงของเธอทุบตีจนตาย เธอคิดว่าเขาจะยอมปล่อยพี่สาวเธอ?”
“……”
ประโยคสุดท้ายนี้ อากิโกะ นากาจิมะได้ยินแล้วถึงกับทำอะไรไม่ถูก
ใบหน้าที่เดิมทีแฝงด้วยความโกรธอยู่บ้างนั้น แต่เวลาไม่เพียงกี่วินาที หลังจากที่สีเลือดทั้งหมดหายไป มันก็ซีดขาวเสียยิ่งกว่าใบหน้าคนตาย
ไม่ นี่ไม่ใช่ความจริง คุณนายจะไม่หลอกเธอเป็นอันขาด
เขาเลี้ยงดูพวกเขาสองสามคนพี่น้องมาตั้งแต่เล็กจนโต เขาจะไม่ทำอย่างนี้กับพวกเธอเป็นอันขาด นี่มันไม่ใช่เรื่องจริง
เธอถอยเซไปข้างหลัง ไม่ยอมเชื่อเรื่องแบบนี้เลย
แต่ความเป็นจริงก็คือ เมื่อหลังจากที่เส้นหมี่นำของที่เธอต้องการไปแล้ว เธอก็กลับไปยังข้างกายของคนที่อยู่เบื้องหลังและจ้องมองเธออยู่ตลอด คนคนนั้นก็แย่งของสิ่งนั้นไปจากมือเธอโดยทันที
และก็ไม่ได้สนใจเธออีก!
“ไม่ที่รัก คุณไม่สนใจฉันไม่ได้นะ พาฉันไปด้วยนะ ที่รัก”
เธอวิ่งตามไปอย่างลุกลี้ลุกลน
แต่ เพราะว่าเธอยังไม่ทัน และพื้นก็เป็นพื้นน้ำแข็งหนาหนา เดินไปไม่กี่ก้าว เธอก็ “ปัง” ล้มลงไป เป็นเวลานานมาก เบื้องหน้าก็เต็มไปด้วยความมืดมิด
“ไม่นะ อย่าทิ้งฉันไว้ที่นี่คนเดียว ฉันอยากกลับเจแปน ฉันอยากกลับไป…”
ในที่สุดเธอก็ล้มตัวนอนลงบนพื้นร้องไห้ออกมาอย่างน่าเวทนา
ราวกับว่า มาถึงนาทีนี้ ในที่สุดเธอก็เชื่อในคำที่เส้นหมี่พูดเมื่อสักครู่ พวกเขาที่อยู่ในกำมือของผู้หญิงใจมารคนนั้น ไม่ได้เห็นพวกเขาเป็นคนเลย
และเป็นเพียงแค่หมากรุกตัวหนึ่งเท่านั้น
“เนติ ฉันจะไม่ยอมปล่อยเธอไปแน่ ฉันจะต้องแก้แค้นให้กับพี่ชายพี่สาวของฉัน!!” เธอเจ็บปวดทรมานถึงขีดสุด ในที่สุด เธอนอนร้องไห้อยู่ตรงนั้น ดวงตาสีแดงก่ำก็เผยให้เห็นถึงแววตาแห่งความโกรธแค้น
——
เส้นหมี่นำเอายาถอนพิษกลับมาถึงโรงพยาบาลอย่างรวดเร็วที่สุด
“หมี่ ได้ยากลับมาแล้วเหรอ?”
ธนาตย์กับภรรยาสาธินีมาถึงตั้งแต่เช้าแล้ว เห็นว่าในที่สุดเธอก็กลับมาแล้ว ทั้งสองคนจึงรีบถามด้วยความห่วงใยทันที
เส้นหมี่พยักหน้า จากนั้นก็เปิดกล่องออก หยิบเอาหลอดฉีดยาสีเขียวอ่อนออกมาจากข้างใน
เมื่อวาน หลังจากที่เธอรู้ว่าแครอทกับผู้ชายคนนั้นแอบทำเรื่องสกปรกกัน เธอก็ไม่ได้ให้หล่อนทำวิจัยพัฒนายาถอนพิษอีก เธอรู้สึกสะอิดสะเอียน
รู้สึกว่าต่อให้หล่อนวิจัยจนสำเร็จแล้ว
ฉีดเข้าไปในร่างกายของพ่อ เธอก็จะยังคงจำมันได้อยู่ตลอด ว่ายาเข็มนี้ได้มาอย่างไร
