ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 710 ไม่มีใครปล่อยเขาไป
ต่อให้สวมชุดป้องกัน เธอก็รู้สึกได้
ความรู้สึกชัดเจนขนาดนี้ และก็คุ้นเคยขนาดนี้
นี่คือสิ่งที่เธอเคยอยู่ในอ้อมแขนของเขา ทุกสิ่งที่เป็นของเธอ
เส้นหมี่เจ็บหัวใจเหมือนถูกมีดแทง…
“กอดพอแล้วยัง?” บนหัว เสียงชายหนุ่มที่เย็นชาดังขึ้น เขาหรี่ตา ใบหน้าหล่อเหลาเกิดความรังเกียจและเคร่งขรึมขึ้นอีกแล้ว
เส้นหมี่ถึงได้รู้สึกตัว
จากนั้น เธอเหมือนถูกไฟช็อตปล่อยเขาในทันที
“ขอ…ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ เมื่อครู่ฉันเห็นคุณเซตัว กังวลว่าคุณจะล้มลง ขอประทานโทษจริงๆ ค่ะ คุณแสนรัก”
เธอรีบขอโทษเขา
ร่างกายของแสนรักเต็มไปด้วยความเย็นชาที่กีดกันคนแปลกหน้า
แต่ว่า หลังจากที่เขากำมือแน่น สุดท้ายก็อดกลั้นความโมโหนี้ลง จากนั้น ตัวเองก็นั่งลงบนรถเข็นคันนี้
เขาต้องอดทน
เพราะว่า เขาต้องการออกจากสถานที่บ้าบอนี้ให้เร็วที่สุด
เส้นหมี่เห็นเขาไม่กล่าวโทษตัวเอง ในใจรู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมาก จากนั้นก็เข็นเขาไปทำแผล
แน่นอนว่าการทำแผล ก็เป็นขั้นตอนที่ยากเย็นที่สุด
เพราะว่าคนคนนี้ไม่ชอบถูกคนอื่นแตะต้อง และกังวลว่าความเจ็บปวดจะกระตุ้นอารมณ์ของเขา เส้นหมี่หายใจไม่ทั่วท้องอยู่ตลอด สามบาดแผลถูกเปลี่ยนยา เสื้อผ้าด้านในของเธอเปียกชื้นไปหมดแล้ว
“โอ๊ย…”
“หมอคิตตี้ คุณไม่เป็นไรนะ?”
แพทย์แผนกเดียวกันคนหนึ่ง เห็นเธอจู่ๆ ลุกขึ้นยืน แล้วโซเซเล็กน้อย จึงรีบเข้าไปพยุงเธอไว้
เส้นหมี่ถึงได้ปรับตัวได้
สายตาของเธอเหลือบมองชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนรถเข็น พบว่าเขาก็กำลังมองตัวเองอยู่ เธอรีบส่ายหน้า: “ไม่เป็นไรค่ะ เมื่อครู่ก้มหน้านานไปหน่อย น้ำตาลในเลือดก็ต่ำไปหน่อย”
เธอกลัวว่าเขาจะเป็นกังวล จึงรีบอธิบาย
แต่ว่า เธอยังพูดไม่จบ ชายคนนี้ก็ดึงสายตาเย็นชากลับ เหมือนกับว่าเมื่อครู่ที่มองมา เพียงแค่เขาบังเอิญกวาดตามองมาโดยไม่ตั้งใจ
เส้นหมี่: “…”
ทันใดนั้น ความเจ็บปวดของกระดูกสันหลังส่วนเอวดูเหมือนจะอดกลั้นไว้ไม่ได้อีกต่อไป เธอค่อยๆ จับขอบโต๊ะด้านข้างไว้แน่น
“หมอภู คุณช่วยฉันเข็นคุณแสนรักไปที่ห้องพักคนไข้ได้ไหมคะ? ฉันจัดการขยะพวกนี้สักหน่อย”
“ได้สิ”
เธอปิดบังได้ดีมาก แพทย์คนนี้ไม่ได้สังเกตเห็นอะไร
จากนั้น เขาก็เข็นชายหนุ่มคนนี้ออกไป
เมื่อพวกเขาออกไป เธอก็อดทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอจับเอวของตัวเองแล้วล้มนั่งลงบนเก้าอี้ที่อยู่ด้านหลัง
อันที่จริง ไม่เพียงกระดูกสันหลังส่วนเอว เธอเจ็บปวดหลายส่วนมาก กระดูกหักเป็นเสี่ยงๆ จะฟื้นตัวเป็นปริดทิ้งภายในหกเดือนได้อย่างไร? ภายในร่างกายของเธอตอนนี้ไม่รู้ว่ามีแท่งโลหะกับลวดมากมายเท่าไหร่
เส้นหมี่นั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวนี้นานมาก จากนั้นค่อยๆ ลุกขึ้นไปห้องน้ำ
เป็นไปอย่างที่คิด ในตอนที่เธอถอดแผ่นหนังบนใบหน้าออกในห้องน้ำ ด้านในเปียกชื้นไปหมด สิ่งที่ห่อหุ้มใบหน้าที่แท้จริงของเธอไว้ ทำให้ตอนที่เธอทำแผล เหงื่อที่ออกมาเพราะเหนื่อยล้าและเจ็บปวด ถูกอบอ้าวอยู่ภายใน
ในตอนนี้ หลังจากที่ถอดออก มันไหลออกมาเหมือนกระแสน้ำ!
“ซู่—”
เธอเปิดก๊อกน้ำทันที จากนั้นก็รับน้ำเย็นรดใบหน้าของตัวเอง
รู้สึกสบายขึ้นเล็กน้อยสักที
เธอเงยหน้าขึ้น
กลับคาดไม่ถึง เมื่อจ้องมอง ก็เห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยบาดแผลในกระจก ซีดขาวและแฝงไปด้วยความทารุณ น่าสยดสยองมากจริงๆ!
“หมอคิตตี้? หมอคิตตี้? คุณอยู่ไหมคะ? ผู้อำนวยการเรียกหาคุณค่ะ”
จู่ๆ ด้านนอกมีคนกำลังเรียกเธอ
เธอได้ยิน ก็รีบจัดการใบหน้าของตัวเอง แล้วออกมาจากด้านใน
“พยาบาลนุช มีอะไรเหรอคะ?”
“ผู้อำนวยการกำลังหาคุณอยู่ค่ะ เขาให้คุณไปที่ห้องทำงานของเขาหน่อยค่ะ” พยาบาลมองดูเธอ แล้วชี้ไปที่อาคารสำนักงานของโรงพยาบาลที่อยู่ตรงข้าง
เส้นหมี่: “…”
ไพบูลย์หาเธอ?
เขาเรียกหาเธอมีเรื่องอะไร? เธอไม่ใช่ผู้ช่วยจริงๆ ของเขาสักหน่อย ตั้งแต่เข้าโรงพยาบาล เขาก็รู้ว่าอยู่ภายในห้องพักผู้ป่วย ถึงจะเป็นเป้าหมายที่เธออยู่ที่นี่
เส้นหมี่รู้สึกงุนงงเล็กน้อย แต่เธอก็ไปหาเขา
สิบนาทีต่อมา ห้องทำงานผู้อำนวยการ
“คุณเส้นหมี่ ทางด้านคุณสถานการณ์เป็นยังไงบ้าง? คุณแสนรักเขามีเค้าลางดีขึ้นไหม?”
“อะไรนะคะ?”
เส้นหมี่ที่เพิ่งเข้ามา ถูกถามต้อนรับแบบนี้ รู้สึกไม่เข้าใจสักนิด
“เค้าลางที่ดีขึ้น? ด็อกเตอร์ไพบูลย์หมายถึง?”
“แน่นอนว่าพูดถึงปัญหาที่เขาบุคลิกแตกแยก” ไพบูลย์นั่งอยู่ในห้องทำงาน ชี้ชัดความหมายของประโยคนี้ที่ตัวเองเอ่ยถามขึ้น
เส้นหมี่ได้ฟัง ก็ถลึงตาโตทันที!
“ด็อกเตอร์ไพบูลย์ คุณล้อเล่นใช่ไหมคะ? นี่เพิ่งกี่วันเอง เขาจะดีขึ้นได้ยังไงคะ? แม้แต่บาดแผลถูกยิงบนร่างกายของเขา ก็เพิ่งดีขึ้นสองสามวันนี้”
“ใช่ ผมรู้ แต่ว่า ไชยันต์ถามอยู่ตลอด คุณจะให้ผมตอบยังไง?”
ไพบูลย์โยนประโยคนี้ออกมาโดยไม่ปิดบัง
ทันใดนั้น เส้นหมี่ที่นั่งอยู่ตรงข้ามเขาตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อเข้าใจ เธอรู้สึกเหมือนมีบางอย่างตกลงมาบนหัวของเธอ แผ่นหลังของเธอหนาวเย็นไปหมด!
ไชยันต์?
คาดไม่ถึงว่าเป็นเขาถาม?
ดังนั้น ความหมายของเขาคืออะไร? เฝ้าดูทางนี้อยู่ตลอดเหรอ? อดใจรอแทบไม่ไหว นี่เพิ่งจะกี่วัน ก็อยากจะเห็นชายหนุ่มคนนี้มีเค้าลางที่จะดีขึ้น?
เขาบ้าไปแล้วจริงๆ!
