ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 730 แสดงความเป็นเจ้าของ
คุณนายปัณฑาเห็นดังนั้น ก็เกิดร้อนรนมากขึ้นมาทันที
ดีที่ในตอนนี้ เส้นหมี่เข้ามา
“คุณ……คุณนายปัณฑา ขอโทษด้วยนะคะ ดิฉันเป็นคนรับผิดชอบดูแลช่วงที่คุณประณพนอนพักที่โรงพยาบาลค่ะ เมื่อครู่นี้มีธุระด่วนนิดหน่อย” เธอยืนหายใจแรงอยู่หน้าประตู อธิบายให้ภรรยาหมายเลขหนึ่งฟัง
แต่คุณนายท่านนี้ กลับไม่ได้สนใจเธอแม้แต่น้อย
เมื่อเธอพูดจบ คุณนายก็กวาดสายตามองเธออย่างเย็นชา แล้วหันกลับไปมองลูกชายของตัวเองอีกครั้ง “ณพ หยุดเหลวไหลได้แล้ว ที่เป็นชีวิตของลูกเลยนะ จะมาล้อเล่นไม่ได้นะ”
“……”
ราวกับว่าครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง สายตาของประณพ จู่ๆก็มองไปทางเส้นหมี่ที่ยืนอยู่ตรงหน้าประตูห้องพักผู้ป่วย
“ได้ แม่อยากให้ผมไปก็ได้ แต่ต้องพาเธอไปด้วยกัน”
“อะไรนะ?”
เมื่อพูดออกมา ไม่เพียงแค่คุณนายปัณฑาตกตะลึง แม้แต่เส้นหมี่เอง ก็ยืนตาค้างอยู่ตรงนั้น สงสัยว่าตัวเองฟังผิดไปหรือเปล่า?
ไม่สิ เขาเป็นบ้าอะไร? ทำไมไปรักษาตัวที่อเมริกาต้องพาเธอไปด้วย?
นี่เขาป่วยจนเอ๋อไปแล้วหรือไง?
“คุณประณพ นี่คุณกำลังล้อเล่นอยู่หรือคะ?”
“เปล่าเลย”
ประณพเปลี่ยนท่าทีที่รำคาญผู้เป็นแม่เมื่อครู่นี้ ยิ้มให้กับเส้นหมี่ “หมอคิตตี้ ผมคิดว่าคุณเป็นคุณหมอที่ดีมากคนหนึ่ง เหมาะสมกับผมมาก เพราะงั้น ถ้าหากต้องไปอเมริกาจริง ผมหวังว่าคุณจะไปกับผม”
เส้นหมี่ “!!!”
พล่ามไปมั่วน่ะสิ?
เธอจะไปอเมริกากับเขาทำไม? เธอมาที่นี่ ไม่ได้มาเพื่อรักษาโรคให้เขาจริงๆเสียหน่อย
เส้นหมี่ปฏิเสธทันที “ไม่ค่ะ ฉันไม่……”
“ถ้าเป็นแบบนี้ งั้นเธอก็ไปเก็บกระเป๋าให้เรียบร้อยละกันนะ ทางด้านของไพบูลย์ ฉันจะไปบอกกับเขาเอง วันนี้ตอนบ่ายฉันจะส่งรถไปรับเธอ”
ยังพูดไม่ทันจบ คุณนายปัณฑาก็แทรกตัดบทเธอ แล้วจัดแจงเธอเรียบร้อย
เส้นหมี่ตกใจจนดวงตาสั่นคลอน!!
นี่มันอะไรกัน
ด้วยฐานะภรรยาหมายเลขหนึ่งของเธอ ก็มีสิทธิ์มาบังคับจัดแจงคนเป็นๆอย่างเธอได้เลยหรือ?
“ไม่นะคะ คุณนาย ดิฉันไม่สามารถไปอเมริกากับลูกของคุณได้จริงๆ ดิฉันยังมีเรื่องของตัวเอง ฉัน……”
“ทุกคน มาพาตัวเธอไป!”
หญิงวัยกลางคนคนนี้ตัดบทเธออีกครั้ง และยังแสดงให้เธอเห็นว่าอะไรคืออำนาจสูงสุดอย่างสมบูรณ์แบบ
เส้นหมี่ตาโตอ้าปากค้าง!
เมื่อเห็นคนที่อยู่หน้าประตูสองคนกำลังจะมาพาตัวเธอไป ด้านนอก จู่ๆก็มีเงาของคนคนหนึ่งที่นั่งรถเข็นอยู่ปรากฏขึ้น
“พวกแกลองแตะต้องเธอดูสิ?”
“……”
นั่นช่างเป็นประโยคที่ส่งเดชมากถึงมากที่สุด
ราวกับว่า เขาแค่บังเอิญผ่านมาแถวนี้ แล้วเอ่ยปากพูดไปอย่างนั้น
แต่ว่า ทั่วทางเดินนอกห้องพักผู้ป่วย รวมทั้งภายในห้องพักผู้ป่วย เมื่อได้ยินเสียงนี้แล้ว ก็ขอตัวเล็กน้อยอย่างไม่รู้ตัว บรรยากาศ ราวกับมีน้ำแข็งพันปีอัดแน่นอยู่
เขานั่นเอง!
หลังจากที่คุณนายปัณฑาออกมา เมื่อเห็นคนคนนี้ สีหน้าก็แย่อย่างที่สุด “เป็นเธอนี่เอง!”
แสนรักยิ้ม “ใช่ ดูเหมือนว่าคุณนายปัณฑาจะรู้จักผมนะ รู้ว่าผมอยู่ที่โรงพยาบาลนี้ตั้งแต่แรกแล้วหรือ?”
คุณนายปัณฑา “……”
ใบหน้าที่แต่งด้วยเครื่องสำอางอย่างตั้งใจ สามารถมองเห็นด้วยตาเปล่าเลยว่าหลังจากความอับอายพุ่งขึ้นสูง คุณนายอันดับหนึ่ง มีสีหน้าที่แย่กว่าเดิม
เธอต้องรู้อยู่แล้วสิ
คนแบบพวกเขา ทำความรู้จักกับอำนาจตลอดเวลา เพื่อที่จะทำให้ตำแหน่งของตนมั่นคง ต้องไปทำความเข้าใจกับเหล่าผู้คนที่เป็นจุดศูนย์กลางของอำนาจทุกคนอยู่แล้ว โดยเฉพาะบุคคลที่มีอำนาจใหญ่โตอยู่ในมือ
เพราะฉะนั้น หลานชายที่ตระกูลเทวเทพเพิ่งหาตัวกลับมาได้ ไม่มีทางที่เธอจะไม่รู้จัก
อดกลั้นความโกรธในใจ เธอถามขึ้นอย่างอดทนว่า “แล้วคุณชายเล็กตระกูลเทวเทพมาที่นี่มีธุระอะไรหรือเปล่า? ฉันดูเธอไม่ค่อยพอใจที่ฉันจะพาคุณหมอผู้หญิงไปนะ”
“แน่นอน”
คนคนนี้ช่างบ้าระห่ำนัก ยอมรับตรงๆแบบนี้เลย
คุณนายปัณฑาโมโหขึ้นมาอีกครั้ง “เพราะอะไร? นี่เธอคิดจะมาขัดขวางเรื่องที่เราจะพาคุณหมอผู้หญิงไปคนเดียวน่ะหรือ?”
“แน่นอนว่าผมไม่ได้สนใจเรื่องนั้น แต่ว่า เธอไม่ได้”
“มีอะไรที่ไม่ได้?”
“เธอเป็นหมอของผม”
“ของเธอ?”
“ใช่ ของผม!” เขายืนยันอีกครั้ง ด้วยท่าทีที่ส่งเดชและไม่มีมารยาท แสดงความเป็นเจ้าของ
ในที่สุดเส้นหมี่ก็น้ำตาเอ่อล้น
พระเจ้ารู้ดีว่าเธอรอคำนี้มานานแค่ไหน?
นานมากแล้ว ที่เขาไม่ได้พูดอะไรแบบนี้กับเธอ นานจนราวกับว่าผ่านไปหนึ่งทศวรรษที่ยาวนานแล้ว จนถึงตอนนี้ ในที่สุดเธอก็ได้ยินเขาพูดมันออกมาอีกครั้ง
เธอเป็นของเขา!
ไม่ใช่หมอ เป็นคนของเขา เป็นภรรยาของเขา เป็นผู้หญิงของเขา!!
“เธอมีสิทธิ์อะไรมาบอกว่าเป็นของเธอ? หมอคนนี้เป็นแค่คุณหมอของโรงพยาบาลนี้”
“ไม่ ผิดแล้ว เธอเป็นคนที่ไพบูลย์หามาให้ผม เป็นของผมมาตั้งแต่แรก ที่มาอยู่กับลูกชายของคุณตอนนี้ เป็นเพราะผมเห็นว่าเขาใกล้จะตายเต็มทีแล้ว เลยให้เขายืมสักสองวัน”
ใช่เสียงที่นิ่งสงบ พูดคำพูดที่โหดร้ายที่สุด
เกรงว่า โลกนี้คงมีผู้ชายแบบเขาแค่คนเดียวแล้วล่ะ
“แก……”
คุณนายอันดับหนึ่งแทบจะโกรธจนเป็นลมไป
“คุณชายเล็ก เธอรู้ไหมว่าเราเป็นใคร? มาพูดจาเหลวไหลแบบนี้ ไม่กลัวว่าจะนำพาผลลัพธ์แย่ๆให้ตระกูลเทวเทพหรือไง?”
“ผลลัพธ์อะไร?”
ชายไร้อารมณ์หลุดหัวเราะออกมา “ผลลัพธ์จากการไม่เชื่อฟังหรือ? เอาสิ ผมก็อยากจะรู้เหมือนกัน ถ้าวันนี้ผมจะครอบครองผู้หญิงคนนี้ไว้ มันจะเกิดอะไรขึ้น?”
“……”
“เป็นการที่ตระกูลเทวเทพยอมจำนนยกตำแหน่งให้ต่อไป หรืออกตัญญูแล้วเป็นใหญ่เสียเองนะ? ผมรู้สึกสนใจมากๆเลย!”
ช่างเป็นผู้ชายที่น่ากลัว แม้กระทั่งคำพูดแบบนี้ก็ยังพูดออกมาได้!!
ในที่สุดประตูห้องพักผู้ป่วยก็เงียบลง
ราวกับว่าถูกกดหยุดไว้ นาทีนี้ สถานที่แห่งนี้เงียบมากจนหากมีเข็มหล่นลงพื้นก็ยังสามารถได้ยิน
