เอาดีๆ จริงๆแล้วเขาก็เป็นแค่คนธรรมดาคนนึง หลายปีที่ผ่านมานี้เป็นเพราะการตายของลูกชายของขุนนาย โลกภายนอกต่างล่ำลือว่าเขาเป็นคนเลือดเย็น ไม่มีความเป็นคนเลยสักนิด
แต่จริงๆแล้วไม่มีใครรู้ว่าจมดิ่งกับห้วงความคิด เขายืนอยู่ห้องหนังสือที่ขุนนายเคยอยู่ และพออยู่ก็อยู่ตลอดทั้งคืน
ดังนั้นเวลานี้เขาได้เห็นเด็กทั้งสามคน เขาให้รู้สึกดีใจจริงๆ
ส่วนที่เขาพูดว่าพวกเขานั้นเหมือนเขา
“เขา” ตรงนี้ตกลงว่าใช่แสนรักหรือเปล่า? หรือว่าหมายถึงขุนนายลูกชายของเขา อันนี้ก็ไม่อาจรู้ได้
“ใช่ค่ะ พวกเขาเหมือนมาก ในเมืองA แทบจะทุกคนที่ได้เห็นพวกเขาต่างก็รู้ว่าเป็นลูกชายของน้องชายหนูค่ะ”
“งั้นหรอ? แล้ว…..เจ้าเด็กคนนี้ละ? ทำไมในรูปไม่เห็นหน้าเต็มๆของเธอ?”
ไชยันต์ถามคำถามนี้ขึ้นมาจริงๆ
แสงดาวประหม่าอยู่ในใจ แล้วรีบพูดข้ออ้างที่ตัวเองได้เตรียมเอาไว้แล้ว “เจ้าเด็กคนนี้ซน ทุกครั้งไม่ยอมถ่ายรูปให้ดีๆ อีกอย่างตอนนั้นหนูก็ไม่ได้อยู่ที่เมืองAด้วยค่ะ”
“งั้นหรอ”
ไชยันต์มีท่าทางผิดหวัง
แต่ในสุดท้าย เขาก็ไม่ได้ซักถามอะไรอีก
แสงดาวเลยรีบเดินออกจากห้องหนังสือมาอย่างโล่งอก
พอเดินออกมาก็เจอกับม็อกโกที่เห็นเธอเข้าไปนานแล้วยังไม่ออกมา เธอเลยเดินเข้าไปหา เมื่อเธอเห็นก็รีบจับแขนของเขาเดินไปอีกฝั่ง
“ทำไงดี ทำไงดี? ปู่ของคุณเพิ่งจะถามฉันเรื่องเด็กสามคน”
“ว่าไงนะ?”
ม็อกโกได้ยินสีหน้าก็เปลี่ยนทันที
“แล้วคุณบอกท่านไปหรือยัง?”
“จะพูดได้ไงล่ะ? ตอนนี้สถานการณ์ในบ้านของคุณก็เป็นแบบนี้ น้องชายฉันก็ยังไม่ปลอดภัย ถ้าขืนเอาเรื่องเด็กทั้งสามเปล่าประกาศ ฉันไม่เชื่อเลยว่าคุณท่านจะปกป้องพวกเขาได้”
แสงดาวพูดอย่างไม่พอใจนัก
ม็อกโกเห็นดังนั้น เลยไม่ได้พูดอะไร
สิ่งที่เธอพูดมันก็เป็นความจริง ช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ แม้ว่าทางแสนรักจะทำเรื่องต่างๆไว้เยอะแยะมากมาย แต่ในขณะเดียวกัน ครอบครับวุฒิพล แล้วก็ทรงกลด นีรวรรณก็ได้จัดการเขาแล้ว
ซ้ำยังทำให้เขาบาดเจ็บในทุกๆครั้ง
นี่แสดงให้เห็นว่าไชยันต์ไม่ได้ปกป้องเขาให้ดีจริงๆ
แค่ผู้ใหญ่คนเดียวก็ยังเป็นอย่างนี้ คงไม่ต้องพูดถึงเด็กสามคนที่ไม่มีแม้แต่กำลังต่อสู้เลย
ม็อกโกถอนหายใจ “โอเค คุณไม่พูดก็พอ กลับไปผมจะสังเกตเขาให้มากขึ้น”
“อื้ม เมื่อกี้ฉันได้เอ่ยถึงกาวินขึ้นมาเพื่อที่อยากจะปกปิด ท่านอาจจะไปหากาวิน คุณก็ช่วยฉันจับตาดูหน่อยนะ กาวินเป็นคนที่ติดตามน้องชายของฉัน แล้วก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขายังมีความลับอะไรไหม ถ้าเจอตัวแล้ว ฉันก็หวังว่าให้พวกเราเจอตัวเขาก่อนเป็นดี”
แสงดาวคิดมาถึงตรงจุดนี้ก็พูดอย่างหนักใจ
ม็อกโกพยักหน้าเป็นการบอกว่ารับรู้แล้ว
หลังจากนั้น เขาก็ออกจากเดอะวิวซีไป
แสงดาวเห็นอย่างนั้น จึงตัดสินใจขึ้นไปชั้นสามเพื่อดูน้องชายของตน แต่ขณะนั้นเองหญิงสาวที่หน้าตาสสวยก็เข้ามายืนอยู่ตรงหน้า
“คุณแสงดาว เมื่อกี้คุณคุยอะไรกับพี่ชายของฉันหรอคะ ท่าทางสนุกเชียว”
สนุกหรอ?
ท่าทางที่นุ่มนวลอ่อนโยนของแสงดาวก็ให้เปลี่ยนเป็นเยือกเย็นทันใด เธอจ้องมองที่ใบหน้าของเธอ “คุณกำลังสะกดรอยตามพวกเราหรอกหรอ”
“เปล่านะคะ เปล่า” ขวัญเมืองปฏิเสธทันควัน อีกทั้งทำสีหน้าไม่รู้ไม่ชี้
“ฉันไม่ได้สะกดรอยตามพวกคุณค่ะ เมื่อกี้เดินผ่านมาเห็นพอดีก็เลยถามไปงั้นเองค่ะ คุณแสงดาวอย่าเข้าใจผิดนะคะ”
“ฉันเข้าใจผิดอะไร?”
แสงดาวพูดด้วยเสียงเยือกเย็น “ที่นี่ไม่ใช่ตึกหลัก ที่นี่เป็นที่ที่คุณท่านอยู่ ถ้าฉันจำไม่ผิด คุณท่านไม่ให้คนเข้ามา คนทั่วไปก็ไม่กล้าเข้ามาหรอก ถูกไหม?”
“ฉัน…..”
แค่คำพูดนั้นก็ทำให้สีหน้าของเธอซีดเซียว
นัยน์ตาทั้งสองเผยให้เห็นถึงความลุกลี้ลุกลนเข้าไปอีก
แสงดาวเห็นก็ให้พูดเหยียดเข้าไปอีก
“ไม่เป็นไรค่ะ ถ้าคุณอยากดูก็ดูให้เต็มๆตาเลย ยังไงฉันก็ชอบพี่ชายของคุณอยู่แล้ว แล้วฉันก็ชอบทุกโอกาสที่ได้ใกล้ชิดเขา ถ้าคุณชอบดูแล้วล่ะก็ ครั้งหน้าเขามาฉันจะเรียกคุณมาดูนะคะ”
“นี่คุณ…….”
ในที่สุดขวัญเมืองก็ถูกกระตุ้นต่อมจนแทบจะเสียสติ
“คุณ…. ทำไมคุณถึงไร้ยางอายแบบนี้ละคะ? คุณเป็นผู้หญิงแล้วก็ยังไม่แต่งงาน แล้วเป็นถึงคุณหนูมีเงินด้วย ทำไมไม่รู้จักระมัดระวังตัวกับผู้ชายเลย คุณเป็นแบบนี้น้องของคุณรู้มั้ยคะ?”
“รู้สิคะ รอเขาตื่นเขาก็รู้แล้วค่ะ เขายังรู้อีกนะคะว่าฉันไปนอนกับพี่ชายของคุณที่ค่ายทหาร”
แสงดาวเหมือนเป็นตัวตลก เธอกอดอกแล้วพูดอย่างล้อเลียน
พูดจบทันใดนั้นผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงนั้นก็ได้เห็นร่างของเธอสั่นเทา ในสายตาคู่นั้นที่เดิมทีมีแต่ความอ่อนโยน
ก็ได้เปลี่ยนเป็นความโกรธอย่างสุดขีดทันที!
“แสงดาว คุณมันน่ารังเกียจจริงๆ!”
“ฉันน่ารังเกียจอย่างนั้นหรอคะ?” แสงดาวเดินมาที่ข้างหน้าก้าวนึง “ตกลงว่าฉันน่ารังเกียจหรือว่าคุณน่ารังเกียจกันแน่ ฉันชอบเขาแต่อย่างน้อยฉันก็พูดออกมาอย่างเปิดเผย แล้วคุณล่ะ?”
“……..”
“คุณซ่อนอะไรไว้อยู่ข้างใน คุณได้บอกเขาไปแล้วหรือยัง? เป็นเพราะฉันจับคอของเขาแล้วก็หาเรื่องเข้าตัว หรือเป็นเพราะฉันไปมีอะไรกับเขา คุณก็เลยจะฆ่าฉัน?”
แสงดาวเป็นปีศาจร้ายจริงๆ
เธอยืนอยู่ที่ด้านหน้าของเธอ ยื่นนิ้วชี้ออกไปแตะที่หน้าอกของเธอ แล้วจ้องมองดวงตาของเธอ มันเหมือนปีศาจร้ายที่มาจากในนรกมาคอยสอดแนมจิตใจ
ขวัญเมืองตัวสั่นขึ้นมาทันใด
