ยัยหมอวายร้ายที่รัก – บทที่ 874 ต่อให้จะสูญเสียความทรงจำก็รู้ว่าต้องปกป้องเธอ

เส้นหมี่ “……”

นาทีนั้นความหวังทั้งหมดของเธอถูกบดขยี้จนเละ เธอนั่งก้มหน้าอยู่ตรงนั้น ในที่สุดน้ำตาก็ไหลลงมาจากดวงตา

มือที่จับพวงมาลัยรถไว้ของแสนรัก ขาวซีดขึ้นมาทันที

เขาปฏิเสธจริงๆด้วย

เพราะว่า เขารู้ว่าเธอก็คือใบหน้าที่ปรากฏอยู่ในความทรงจำของเขาบ่อยๆ และก็เป็นสิ่งเดียวที่หลงเหลือในความทรงจำ หลังจากที่มีบุคลิกแยก

เพราะฉะนั้น เขาจึงยอมรับ เธอก็คือเส้นหมี่ คือภรรยาที่เดิมทีได้ตายไปแล้ว

แต่ว่า ยอมรับก็ส่วนหนึ่ง ระหว่างเธอกับเขา ไม่มีความทรงจำใดๆเช่นกัน ก็เหมือนกับลูกสองคนนั้น เขาคือพ่อของพวกเด็กๆ แต่ไม่สามารถเป็นเขาคนเดิมกับพวกเด็กๆได้เหมือนกัน

แสนรักมองเธอลงจากรถต่อหน้าต่อตา

เหมือนว่าเธอจะพยายามอดกลั้นอารมณ์ความรู้สึกของตัวเองอย่างที่สุด ไม่อยากให้เขาเห็นยังไงอย่างงั้น

แต่ว่า หลังจากที่เธอเห็นเขาแสดงสีหน้าที่ปฏิเสธแบบนั้นออกมา ก็พังทลายไปหมดแล้ว ทำให้หลังจากลงไปแล้ว รถของเขาเพิ่งสตาร์ทเคลื่อนที่ไป เขาก็มองเธอที่อดทนไม่ไหวอีกต่อไป

นั่งกอดเข่าของตัวเองลงอยู่บนถนนด้านหลัง

“เอี๊ยด……”

ภาพนี้ ทำให้ขาขวาของเขาเหยียบเบรกรถอย่างไม่รู้ตัว

เจ็บมาก!

ตรงตำแหน่งหัวใจ ทำให้เขาแทบไม่ทันตั้งตัว

สุดท้ายเขาก็ลงรถไป จากนั้น ก็ก้าวเท้าเดินไปถึงด้านหลังของเธอ

ความทรงจำของเขา คือเธอได้ตายไปแล้ว ตกลงไปจากถนนของหน้าผาที่สูงชันและเสียชีวิต

เพราะฉะนั้น ในตอนที่เขาเห็นใบหน้าของเธอ เขาไม่กล้าแม้แต่จะไปคิด ว่าเธอกลับมาได้อย่างไร? เธอดูตัวเล็ก แล้วยังอ่อนแอขนาดนี้

เขาคิดไม่ออกเลยจริงๆ เธอต้องผ่านความเจ็บปวดและความทรมานแบบไหนมา ถึงกลับมาอยู่เคียงข้างเขาได้

เขาก้มมอง มองดูผู้หญิงที่นั่งร้องไห้จนไหล่สั่นไปหมด ราวกับแมวน้อยที่ถูกทอดทิ้ง เขาปริปากพูดขึ้น

“หยุดร้องได้แล้ว ฉันจะพาเธอกลับที่ไปเดอะซีวิว”

“……”

มันเหมือนจู่ๆก็มีแสงสว่างปรากฏขึ้น ในก้นเหวลึก

เส้นหมี่ที่กำลังนั่งอยู่ตรงนั้น หยุดร้องไห้ทันที หันหน้ากลับไปมองเขา

“คุณ……คุณพูดอะไรนะ?” เธอมองชายที่กลับมาอีกครั้งด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา ดวงตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ เธอคิดว่าตัวเองฟังผิดไป

ชายหนุ่มอ้าปากเหมือนกระอึกกระอัก

เหมือนอยากจะพูดอะไร แต่สุดท้าย เขาก็ปิดปาก จากนั้น ก็โน้มตัวลงมาต่อหน้าผู้หญิงคนนี้ แล้วอุ้มเธอขึ้นมา

เส้นหมี่ “……”

ยังไม่ทันได้ตั้งตัว เมื่อร่างอยู่บนอากาศ เธอก็อยู่ในอ้อมกอดที่อบอุ่นและเต็มไปด้วยกลิ่นอายของชายหนุ่ม

เธอฝันไปจริงๆ

เส้นหมี่ถูกพากลับไปยังเดอะซีวิวจริงๆ

แต่ในครั้งนี้ ไม่ได้บอกให้เธอสวมหน้ากากของคิตตี้อีก และไม่ได้สั่งอะไรเธอเลย เธอเปิดเผยใบหน้าที่แท้จริงของเธอ

แล้วถูกพากลับไปยังเดอะซีวิว!

ในขณะที่กลับไปถึง ไชยันต์อยู่ที่เดอะซีวิวและยังคงโกรธอยู่ จู่ๆก็ได้ยินว่าไอ้มารผจญกลับมาแล้ว

ทันใดนั้น เขาก็เดินออกมาจากห้องสมุดความโกรธ

“แสนรัก ไอ้……เธอคือ?”

ใบหน้าที่กำลังจะด่าทอ ทันทีที่เห็นเส้นหมี่ในห้องโถงใหญ่ ตาแก่นี่ก็หยุดชะงักไป

และเปลี่ยนไปเป็น เบิกตาคู่นั้นกว้าง แล้วจ้องเส้นหมี่ด้วยความตกใจอ้าปากค้าง

สีหน้าแบบนี้ ไม่ต้องถามก็รู้ ตาแก่นี่รู้จักเส้นหมี่อยู่แล้ว ก็ไม่แปลก คนแบบเขา ตอนนั้นเพื่อจะให้หลานคนเล็กที่เป็นสายเลือดแท้ๆกลับมา แน่นอนว่าจะต้องทำการสืบครอบครัวของเขาทั้งหมด

ถ้างั้นเธอที่เป็นภรรยา แน่นอนว่าไม่มีทางรอดแน่นอน

เส้นหมี่ลังเลว่าจะอธิบายอย่างไร

“เส้นหมี่ ฉันหาเธอพบแล้ว ต่อไปจะอยู่ที่นี่”

คิดไม่ถึงว่า ชายที่พาเธอเข้ามา ช่วยเธอพูดขึ้นก่อนแล้ว อีกทั้ง ในตอนที่อธิบาย ยังยื่นมือมาจับมือของเธอไว้ด้วย

เส้นหมี่รู้สึกอุ่นใจขึ้นมาทันที

เธอก้มหน้าลง ดวงตาที่มีน้ำตาคลอเล็กน้อยมองมือใหญ่ที่กุมมือของตัวเองไว้ นาทีนี้ เธอรู้สึกพอใจอย่างที่สุดแล้ว แต่มีความสุขเหนือสิ่งอื่นใด

ที่จริงเธอไม่ควรโทษเขา

มากกว่านั้น เธอควรรู้สึกยินดี ซาบซึ้ง คนตั้งมากมาย หลังจากที่เขามีบุคลิกแยก ก็จำใครไม่ได้เลยแม้แต่คนเดียว จำได้เพียงชื่อของพวกเขา

แต่ว่า เขากลับจดจำเธอไว้ เขาไม่เพียงแต่จำชื่อของเธอไว้ ยังจำใบหน้าของเธอไว้ด้วย สำหรับเขาแล้ว มันเป็นเรื่องที่ยากแค่ไหนกันนะ

เพราะฉะนั้น เธอต้องเรียนรู้ที่จะพอใจกับที่มี

ส่วนในอนาคต แม้ในตอนที่คนคนนี้ไม่หลงเหลือความทรงจำใดๆเลย ก็ยังไม่ยอมปล่อยมือจากเธอ คุ้มครอง ปกป้องเธอแบบนี้ เธอรู้สึกไม่ต้องไปกังวลอีกแล้ว

พวกเขาทั้งคู่จะต้องมีความสุขแน่นอน

เมื่อไชยันต์ได้ยินคำยืนยันว่าคือเธอ เป็นไปตามคาด ดวงตาก็โตขึ้นมากกว่าเดิม แผ่นดินไหว 10ริกเตอร์ก็ไม่อาจเทียบได้!

“เส้นหมี่? เป็นไปได้อย่างไร? ตอนนั้นฉันเห็นกับตาว่าเธอตกลงไปจากสะพานสูงนั่น เธอจะมีอยู่ชีวิตอยู่ได้อย่างไร? ตรงนั้นเป็นหน้าผาสูงชันเชียวนะ”

“ทำไม? เธอยังมีชีวิตอยู่แล้วคุณไม่ดีใจหรือ?”

เมื่อแสนรักได้ยินดังนั้น สีหน้าก็ดุร้ายขึ้นมาทันที

ไชยันต์กระทืบเท้า เขาปฏิเสธอย่างหัวเสีย “ฉันเคยพูดว่าไม่ดีใจหรือไง? ไอ้เลว ฉันแค่รู้สึกประหลาดใจ!”

“คงเป็นเพราะฉันดวงแข็งมั้งคะ ตอนที่ฉันตกลงไป มีรถบรรทุคันหนึ่งผ่านมาพอดี ก็เลยตกลงบนนั้น แต่ว่า ฉันเองก็รอดจากความตายมา นอนไปกว่าครึ่งปีถึงจะเดินได้”

เส้นหมี่เห็นว่าทั้งคู่จะทะเลาะกัน จึงรีบอธิบายก่อนสุดท้าย เมื่อสิ้นเสียงของเธอ ตาแก่คนนี้ รวมไปถึงรองหัวหน้าคนนั้นของเขา ก็จ้องเธอด้วยสีหน้าที่ตกใจราวกับเห็นผี

คิตตี้?!!