ยัยหมอวายร้ายที่รัก – บทที่ 878 จุ๊บจุ๊บที่รัก

ไม่รู้ว่าเพราะได้เห็นพ่อคนนี้แสดงความกังวลออกมาหรือเปล่า? หรือเพราะดีใจที่การเล่นพิเรนทร์ของตัวเองทำให้คนอื่นตกใจกันแน่?

เขาแสยะยิ้ม ดวงตาสีเหลืองอำพันคู่นั้น เต็มไปด้วยความตลก

สีหน้าของไวท์รอนขาวซีดไปหมด!

เข้าจ้องนิ้วมือนิ้วนี้ ราวกับมีลมพายุพัดกระหน่ำตรงหน้าอกของเขาอย่างแรง เขาไม่มีทางยอมรับ นาทีนี้กำลังตัวสั่นเล็กน้อย หน้าอกยิ่งเกิดอาการรุนแรงขึ้น

พ่อลูกคู่นี้ ที่จริงห่างเหินกันมาก

ตั้งแต่ที่เขาก้าวเข้าสู่ตำแหน่งราชการ และตั้งแต่ลูกชายคนนี้ป่วยระยะสุดท้าย ความรู้สึกของพวกเขาก็เริ่มลดลงจนจางไป

“ผมรู้ว่าที่จริงคุณแอบเลี้ยงดูพ่อชายต่างแม่ของผมคนนั้นมาตลอด เขาแข็งแรงและฉลาดมาก ผมเองก็รู้ว่าแม่ของผมได้ใช้วิธีโหดร้ายทำเรื่องผิดพลาดมากมาย”

“แต่ว่า คุณจะช่วยเห็นแก่ที่ผมทำเพื่อคุณมามากมายขนาดนี้ หลังจากที่ผมตาย ให้แม่ผมได้อยู่อย่างดีได้ไหม?”

สุดท้ายในตอนที่ปาเวซล้มลงไป สายตาที่พร่ามัวของเขา มองไปยังพ่อและขอร้องเพียงเรื่องนี้เรื่องเดียว

ไวท์รอนพุ่งตัวเข้ามา!

เขาแทบจะคุกเข่าอยู่ตรงหน้าเขา ดวงตาคู่นั้นของเขาแดงก่ำจากนั้นก็สวมกอดเขาขึ้นมาไว้ในอ้อมกอดของตัวเอง “ไม่ต้องพูดแล้ว พ่อจะพาแกไปหาหมอเดี๋ยวนี้”

ในที่สุดเขาก็สำนึกผิดแล้ว เขาอุ้มลูกชายขึ้นมาจากพื้นแล้วจะออกไปหาหมอ

แต่ว่า มันสายเกินไปแล้ว

สายตาของเด็กหนุ่มที่เริ่มจะเลือนราง พูดขึ้นจากในอ้อมกอดของเขา “ผู้ฝังชิป……ผม……ผมทำตามคำสั่งของคุณ สร้างมันขึ้นมาแค่ตัวเดียว แต่ว่า……แต่ว่าไอ้ศักดามันเกิดความผิดพลาด……”

“แสนรัก……ทั้งหมดเป็นฝีมือของแสนรัก คุณ……คุณต้องระวังมัน จะทำให้ตระกูลเทวเทพล้มลง ก็จำเป็นต้อง……ฆ่ามันก่อน……”

สิ่งสุดท้ายที่เหลือให้เขา คือคำพูดแบบนี้

จากนั้น แขนของเขาก็ตกลงไป ศีรษะแนบเข้าอกของเขา เหมือนกับตอนเด็กๆ เพียงแค่นอนหลับไปในอ้อมกอดของเขา

ไวท์รอนตัวสั่นขึ้นมาอย่างรุนแรง!

ที่คือผลลัพธ์ที่เขาไม่เคยคิดถึง

ลูกชายคนนี้ ตั้งแต่เกิดมา ที่จริง เพราะขัดคำสั่งการแต่งงานของเขาในตอนนั้น และความที่แม่รักลูกคนนี้เกินไป ทำให้เขาไม่ค่อยชอบลูกคนนี้มาตลอด

พอเจอหน้า ถ้าไม่ได้ต่อว่าอย่างรุนแรง ก็เย็นชาใส่

เพราะฉะนั้น ไม่ว่าจะตอนที่รู้ว่าเขาป่วยระยะสุดท้าย หรือตอนที่สร้างปัญหาใหญ่มากขนาดไหน สิ่งแรกที่เขาทำ ก็คือการกระทำในแบบที่พ่อควรจะทำ

ลูกใกล้จะตาย เขาช่วย

ลูกก่อเรื่อง เขาสั่งสอน และให้ลูกได้ชดใช้มากเท่าที่ควร

แต่เขาไม่เคยคิดเลยว่า ในตอนที่เขาไม่เห็นอยู่ในสายตา เป็นแค่เด็กแท้ๆ กลับทำเพื่อเขามากมายขนาดนี้ มากมายเสียจนไม่สมประกอบ มากเสียจนสูญเสียชีวิตไป

ไวท์รอนค่อยๆออกแรงกอดลูกชายอยู่ตรงตำแหน่งของหัวใจ

ในตอนที่เปรมชัยเข้ามาถึง ในห้องนี้ก็ได้สงบลงแล้ว เขาดีใจ คิดว่าสำเร็จแล้ว จึงผลักประตูออกทันที

“นายท่าน……”

เพิ่งเรียกออกไปแค่คำเดียว

ทันใดนั้น เขาเห็นชายวัยกลางคนคุกเข่าออกแรงสวมกอดลูกชายเอาไว้บนพื้นห้องนอนแล้ว สีหน้าเปลี่ยนไปมาก แล้วเงียบทันที!

จนกระทั่ง ผ่านไปครู่หนึ่ง แสงแดดจากนอกหน้าต่างได้สาดส่องเข้ามา ส่องลงบนร่างของพ่อลูกคู่นี้

“บอกพวกมัน ลูกชายของไวท์รอน……ฆ่าตัวตายเพราะหวาดกลัวที่จะต้องโทษ”

“……ครับ”

“แล้วก็ สืบเรื่องหลานนอกสมรสของไชยันต์ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ไม่ต้องทำหลบๆซ่อนๆอีกต่อไป ทำให้ตระกูลเทวเทพหายสาบสูญจากเมืองหลวง คือเป้าหมายแรกของไวท์ พาเลซ!”

“ครับ นายท่าน!”

เปรมชัยตอบรับอย่างปลื้มปีติ ทันใดนั้น เขาก็รีบไปแจ้งเรื่องนี้ทันที

ตระกูลเทวเทพ มีผู้คนมากมายในเมืองหลวงไม่ชอบใจ พวกเขาครองตำแหน่งตระกูลราชวงศ์แต่เพียงผู้เดียวมานานเกินไปแล้ว ถึงเวลาที่จะต้องสละให้คนอื่นเป็นเจ้าของแล้ว

คนเหล่านี้ ราวกับว่าได้ยินเสียงแห่งคำอวยพร

——

วันนี้เส้นหมี่เป็นเด็กดีตามคาด อยู่ที่เดอะซีวิวตลอด

เพียงแต่ เมื่อถึงเวลาเที่ยง ในตอนที่เธอเห็นไชยันต์กลับมา กลับดูเหมือนสีหน้าจะไม่ค่อยดีนัก ยืนอยู่ห่างๆ ยังสัมผัสได้ถึงความโกรธที่แผ่ออกมาจากตัวเขา

นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

ตอนนี้เส้นหมี่กำลังอ่านตำราแพทย์อยู่ในสวนดอกไม้ และใช้แอพสื่อสารติดต่อกับศาสตราจารย์ด้านจิตวิทยาชาวญี่ปุ่นคนนั้น

เมื่อจู่ๆเห็นภาพนั้น เธอก็ปิดตำรา

ในขณะที่สองคนนั้นเดินผ่านสวนดอกไม้ ก็ไม่ได้หยุดลง วิ่งตรงไปยังห้องสมุดของไชยันต์

เมื่อเส้นหมี่เห็นดังนั้น ก็ไม่อยากจะไปเรียกพวกเขา หลังจากนั่งไปได้อีกสักพัก เธอก็หยิบหนังสือแล้วขึ้นไปพักผ่อน

ผ่านไปหลายนาที เธอนั่งอยู่บนโซฟาชั้นบนอย่างสบายแล้วส่งข้อความหาใครคนหนึ่ง

【เส้นหมี่ : ที่รัก ทำอะไรอยู่เอ่ย?】

【เส้นหมี่ : ที่รัก ฉันจะแนะนำไม้เด็ดที่เป็นความลับให้นะ ถ้าหากว่าเหนื่อยตอนฝึกฝน ให้นอนลงมาแล้วหันมือทั้งข้างและเท้าทั้งสองข้างหันไปตรงข้ามกัน เหมือนบานพับน่ะ สบายมากเลยนะ 】

เธอกัดแอปเปิ้นลูกใหม่ในมือไปด้วย แล้วก็พิมพ์ประโยคที่เห็นในตำราแพทย์เมื่อครู่นี้ไปด้วย

แต่ความจริง ท่านี้ เธอเองก็ไม่เคยทำ

เมื่อเธอส่งไปแล้ว เห็นว่าไม่มีการตอบกลับตั้งนาน จึงวางโทรศัพท์ลงแล้วเดินไปถือกาแฟที่ชงเสร็จแล้วมา

สุดท้าย เมื่อกลับมาถึง เธอก็เห็นว่าข้อความในวีแชตมีการตอบกลับแล้ว

【จุ๊บจุ๊บที่รัก : เธอดูอะไรแปลกๆอีกแล้ว?】

【เส้นหมี่ : ……】