ก่อนที่รองผู้นำเดชาจะพูดจบ เด็กสาวที่สงบสติอารมณ์บนเก้าอี้ได้แล้วก็ยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งที่เธอเพิ่งเขียนเสร็จมาให้
รองผู้นำเดชาอ้าปากกว้าง
ไม่ใช่ นี่มันแผนกจิตเวช คนนี้อันตรายมาก เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง
อีกอย่าง เธอยังจมปลักอยู่กับเหตุการณ์อย่างนั้นไม่ใช่เหรอ เมื่อกี้ยังร้องไห้หนักมาก หายเร็วขนาดนี้ได้ยังไง แถมยังให้เอาเข็มและอุปกรณ์การรักษามาด้วย
เธอจะรักษาเขาอีกครั้งเหรอ
รองผู้นำเดชาตกใจจนพูดอะไรไม่ออก
เพราะเขาไม่เคยเห็นใครแข็งแกร่งขนาดนี้มาก่อน โดยเฉพาะตอนที่เธอยังเป็นผู้หญิง เธอแกร่งและน่าวิตกจริงๆ
ในที่สุดเส้นหมี่ก็อยู่ในห้องนี้
ไชยันต์ไม่คัดค้าน อาจเป็นเพราะรู้ว่าถ้าเขาไม่เห็นด้วย เธอก็จะพยายามเข้าไปจนได้ เหมือนหนีจากเดอะวิวซีเมื่อสามวันก่อน
ดังนั้นแทนที่จะสร้างปัญหาอีกก็เป็นการดีกว่าที่จะทำตามใจเธอ
ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเส้นหมี่จะอยู่ในห้องนี้ และเริ่มรักษาแสนรักที่กลับมาเป็นบ้าอีกครั้ง
ดูเหมือนเธอจะลืมเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเธอไปเสียแล้ว เธอฝังเข็มให้เขาทุกวัน จากนั้นจึงติดต่ออาจารย์ชาวญี่ปุ่นเพื่อศึกษาวิธีรักษาเขาตั้งแต่เช้าจรดค่ำ
แต่หลายครั้งที่คนที่อยู่ข้างนอกยังคงได้ยินเสียงดังจากข้างใน
และชายคนนั้นก็ตะโกนอย่างควบคุมไม่ได้ “ออกไป! ออกไป!!”
เสียงนี้น่ากลัวจริงๆ
แม้แต่รองผู้นำเดชาและคนอื่นๆ ข้างนอกก็ได้ยิน และอดไม่ได้ที่จะกังวล และอยากจะเข้าไปช่วยเด็กผู้หญิงคนนั้น แต่ทุกครั้งที่พวกเขาเปิดประตู การเคลื่อนไหวภายในก็จะลดลง
สาวน้อยร่างเพรียวช่วยปลอบโยนหมาป่าบ้า
หลังจากนั้นจะมีบาดแผลเสมอ
หนึ่งสัปดาห์ต่อมา เส้นหมี่ก็น้ำหนักลดมาก
หนึ่งสัปดาห์ต่อมาคนในไวท์ พาเลซในที่สุดก็ได้รับการยืนยันจากจิตแพทย์ที่มีอำนาจมากที่สุดในโรงพยาบาล ยอมรับว่า แสนรักกำลังทุกข์ทรมานจากปัญหาทางจิตจริงๆ และการยอมรับนี้หมายความว่าแม้ว่าแสนรักจะฆ่าธีระก็ตาม เขาก็ยังบริสุทธิ์
เพราะฆาตกรโรคจิตไม่ต้องรับผิดชอบทางกฎหมาย!
“หมายความว่ายังไง ธีระตายแล้วหรอ”
“ใช่แล้ว นั่นเป็นยศพันตรีนะ ไม่ต้องรับผิดชอบในกฎหมายอาญาจริงหรอ”
“…”
ทันทีหลังจากสรุปเรื่องนี้ในที่ประชุม คณะรัฐมนตรี หลายคนที่นั่งที่โต๊ะประชุมก็แสดงความไม่พอใจออกมา
แม้แต่หัวหน้าคณะรัฐมนตรี ก็ยังแสดงความไม่พอใจออกมา “ถ้าเป็นกรณีนี้ เราจะอธิบายให้ครอบครัวฟังได้ยังไง ตอนนี้พวกเรายังอยู่ในทำเนียบขาว ให้คำตอบเราด้วย”
“ใช่”
“ฉันก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน เรื่องนี้ยังไงเราก็ต้องให้ความเป็นธรรมต่อครอบครัวเขา ถ้าคุณฆ่าใครซักคน คุณไม่สามารถแค่พูดว่าคุณบ้า แล้วคุณก็ไม่ต้องรับผิดได้”
ทันทีที่หัวหน้าคณะรัฐมนตรี เปิดปาก หลายคนก็เห็นด้วยในทันที
ไชยันต์โกรธจนหน้าซีด
“แล้วคุณคิดว่าไง ยิงเขาเหรอ”
“ท่านแม่ทัพไม่ต้องตื่นเต้นขนาดนั้น ไม่ต้องยิง แต่เมื่อท่านรู้ว่าหลานของท่านมีปัญหา ท่านต้องรับผิดชอบในการส่งเขาไปค่ายทหาร ทำไมท่านไม่ส่งเขาไปที่ 711ล่ะ”
ทันใดนั้นรองผู้ว่าการรัฐของทำเนียบขาวก็นั่งบนโต๊ะประชุมนี้ และพูดบางอย่างแปลกๆ
“คุณพูดอะไร คุณพูดอีกครั้งสิ”
ไชยันต์โกรธมากจนลุกขึ้นยืนทันที
711นั้นก็เป็นโรงพยาบาลเหมือนกัน แต่เป็นที่ที่รัฐกักตัวผู้ป่วยพิเศษเอาไว้ ใครๆก็นึกภาพออกว่าอยู่ที่ไหน
ไชยันต์ระเบิดอารมณ์ออกมาในที่สุด เขาชี้ไปที่เลขาฯคณะรัฐมนตรี และสาปแช่ง “ฉันเข้าใจแล้ว พวกคุณแค่ต้องการฆ่าหลานชายของของฉัน ใช่ไหม”
“…”
ไม่มีใครตอบ
แต่ที่โต๊ะประชุมนี้ การแสดงออกของหลายคนก็เปลี่ยนไป
รวมทั้งเลขาฯคณะรัฐมนตรี คณะรัฐมนตรีด้วย
“ฉันจะบอกให้ อย่าได้แม้แต่จะคิด อยากให้ฉันรับผิดชอบครอบครัวพวกเขาใช่ไหม งั้นฉันจะขอลั่นวาจาไว้ตรงนี้ ถ้าฉันรู้ว่าธีระถูกหลานชายของฉันรัดคอตายจริงๆ ฉันจะทำลายเขาด้วยตัวฉันเอง ถ้าไม่ พวกแกได้ยินชัดเจนแล้วใช่มั้ย ฉันจะกลับมาหาท่านทีละคน”
ชายชราคนนี้ไม่สนใจใครเลยจริงๆ
เขาจ้องมองพวกเขา และหลังจากกวาดนิ้วไปบนหัวพวกเขา เขาก็โยนคำพูดเหล่านี้ออกไปด้วยความโกรธเหมือนคำสั่งทหารที่ออกเมื่อมีสงคราม
จากนั้นก็ดันเก้าอี้แล้วออกไปทันที
ทุกคนต่างตกตะลึง
โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนไม่กี่คนที่กำลังเอะอะในตอนนี้ หลังจากที่เห็นชายชราจากไป ทันใดนั้นลางสังหรณ์ที่เลวร้ายก็ผุดขึ้นในใจพวกเขา และสายตาของพวกเขาก็จับจ้องไปที่กล้องวงจรปิดของห้องประชุมนี้
ตอนนี้ควรเป็นอุบัติเหตุแล้ว
ไม่กี่นาทีต่อมาสำนักงานผู้นำระดับสูง
ทันทีที่เลขาฯคณะรัฐมนตรี เข้ามา ทันใดนั้นถ้วยน้ำชาก็แตกใส่เขา
“เคร้ง-”
น้ำชาร้อนๆ และถ้วยเซรามิกหนักๆ เลขาฯคณะรัฐมนตรี ไม่กล้าแม้แต่จะหลบ หลังจากที่เขาทนรับแรงกระแทกไป เลือดสีแดงสดก็ไหลลงมาจากหัวของเขา!
