ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 980 แด๊ดดี้ ภรรยาของแด๊ดดี้โดนรังแกอีกแล้ว
“ขอโทษนะครับ ครั้งนี้หม่ามี๊คิดไม่รอบคอบเอง แต่ว่าชินชินพูดถูก ในเมื่อน้องอยากมา พวกเราก็ควรทำให้น้องเที่ยวอย่างสนุก ไม่ต้องการห่วงนะคะ เดี๋ยวพอถึงฟาร์มหม่ามี๊รับมือได้ พวกเราจะต้องเล่นกันให้สนุกนะคะ”
“ได้ค่ะ/ครับ”
เด็กๆต่างร่าเริงขึ้น พวกเขากอดหม่ามี๊แล้วยิ้มอย่างมีความสุข
แต่ทว่าจินตนาการไว้อย่างสวยงาม แต่ความจริงนั้นกลับไม่เป็นเช่นนั้น
พอในที่สุดพวกเขาก็ถึงฟาร์มกลับพบว่าเมืองหลวงเมืองของจักรพรรดิที่เหยียบอยู่ใต้เท้า กลับมีหุบเขาเล็กๆที่ห่างไกลความเจริญอันเงียบสงบ แค่มองดูก็รู้ว่านี่มันใช่ฟาร์มที่ไหนกัน?
มันเหมือนกับหมู่บ้านดอกหอมในเขตชานเมืองของเมืองAที่พวกเขาเคยอยู่
แต่มันแย่กว่าหมู่บ้านดอกหอม
เพราะพวกเขาไม่เห็นแม้แต่ถนนเส้นเดียว!!
“หม่ามี๊น้องรินจังคะ นี่คือฟาร์มของครอบครัวโตโน่ ขอบอกไว้ก่อนเลยนะคะว่าที่นี่ยังคงรักษาหน้าตาของชนบทได้อย่างดั้งเดิมที่สุดแล้ว บ้านดินถนนที่เป็นโคลน และยังมีกำแพงรั้ว ดูสิคะ ล้วนเป็นของดั้งเดิมทั้งนั้นเลยค่ะ”
เมื่อคุณครูเห็นว่าในที่สุดก็ถึงแล้ว กลับวิ่งเข้ามาแนะนำให้เส้นหมี่ฟังอย่างตื่นเต้น
เส้นหมี่เหลือบมองแล้วอยากจะด่าออกมาว่า “แม่มึงตาย”
ต่อมาเธอถึงได้รู้ว่าเมืองของจักรพรรดิที่เหยียบอยู่ใต้เท้า ผู้คนที่นี่คุ้นเคยกับกินดื่มอย่างดี จึงชอบมาสถานที่แบบนี้เพื่อ “สัมผัสชีวิต” และพวกเขาต้องการแบบดั้งเดิมให้มากที่สุด
ความจริงแล้วมันเป็นการทารุณ!
หนูรินจังวิ่งเข้ามาอย่างไร้เดียงสา “หม่ามี๊คะ นี่เป็นหมู่บ้านเล็กบนภูเขาที่เราเคยอยู่ใช่ไหมคะ? พวกเรากลับมาอีกใช่ไหมคะ?”
ทั้งทีมได้ยินเสียงไร้เดียงสาที่กังวานของเด็กน้อยกันหมด
คิดไม่ถึงว่าพวกเขาจะเคยอยู่ในหมู่บ้านอย่างงี้?
แสดงว่าข่าวลือจะเป็นเรื่องจริงเหรอ? นายหญิงตระกูลเทวเทพที่เพิ่งเข้ารับตำแหน่งไม่ใช่ผู้หญิงมีชาติตระกูล? แต่มาจากชนบท?
สายตาของทุกคนที่มองมาที่แม่ลูกทั้งสี่เปลี่ยนไป
อันที่จริงไม่มีใครรู้ว่าที่วันนี้ผู้ปกครองเหล่านี้ร่วมกับคุณครูจัดกิจกรรมนี้ขึ้นมา นอกจากจะอยากประจบนายหญิงตระกูลเทวเทพแล้ว
นอกจากนี้พวกเขายังอยากรู้ความจริงเกี่ยวกับนายหญิงคนนี้ด้วย
ตระกูลเทวเทพเป็นตระกูลแบบไหน?
นี่คือตระกูลชั้นบนสุดของวงสังคมในเมืองหลวงเลยนะ!
แต่ทำไมหลายปีที่ผ่านมานี้ผู้หญิงหลายคนในตระกูลเทวเทพต่างแย่งชิงกันมาตั้งนานกลับไม่สำเร็จ แต่กลับปล่อยให้หญิงสาวไม่มีหัวนอนปลายเท้ากลายมาเป็นนายหญิงของนายหญิงของตระกูลที่คนต่างนับหน้าถือตาล่ะ?
พวกเขาอยากรู้จริงๆ!
ในขณะเดียวกันก็อิจฉามากๆด้วย!
จนกระทั่งตอนนี้ที่จู่ๆพวกเขาได้ยินว่านายหญิงลำดับหนึ่งคนนี้เคยอาศัยอยู่ในที่สถานที่ยากจนทรุดโทรมแบบนี้
“ไม่ใช่นะคะ ที่นี่เป็นอีกที่นึง ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่เราเคยอาศัยอยู่”
เส้นหมี่ไม่ได้สังเกตความคิดของคนเหล่านี้ พอได้ยินคำถามของลูกสาวก็นั่งลงตรงหน้าเธอ อธิบายอย่างอ่อนโยน
หนูรินจังถึงจะเข้าใจ จากนั้นเธอก็กอดตุ๊กตากระต่ายหูยาวก้าวขาอ้วนๆของเธอไปหาเพื่อนสนิท
“ซูซู หม่ามี๊บอกแล้วว่า ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่พวกเราเคยอยู่”
“จริงเหรอ?”
นี่ก็เป็นสาวน้อยที่หน้าตาน่ารักมาก
แต่เธอดูฉลาดกว่าหนูรินจังตัวน้อยที่แสนน่ารัก
“แล้วที่ที่เธออยู่เป็นยังไงล่ะ? ดูพังแบบนี้ไหม?”
“ไม่ ไม่พัง ที่ที่พวกเราอยู่นั้นสวยมาก แม้ว่าบ้านที่พวกเราอยู่จะเต็มไปด้วยโคลน แต่ก็สะอาดมาก คุณย่ากับหม่ามี๊ทำความสะอาดทุกวัน”
หนูรินจังกะพริบตาสีดำเข้ม พยายามนึกถึงบ้านเล็กๆที่พวกเขาเคยอาศัยอยู่
ที่นั่นสะอาดมากจริงๆ
ตอนนั้นแด๊ดดี้กับหม่ามี๊พาพวกเขาไปอาศัยอยู่ที่นั่นตั้งนานแหนะ
หนูรินจังเพียงแค่แบ่งปันกับเพื่อนสนิทคนนี้ด้วยใจที่ไร้เดียงสา
แต่เธอไม่รู้ว่า คำพูดเหล่านี้พอพ่อแม่ของเด็กหญิงตัวน้อยที่ชื่อซูซูได้ฟัง มันกลับกลายเป็นความคิดแบบอื่น
“พวกเธอฟังสิ รินจังบอกว่าเมื่อก่อนแม่ของเธอเคยอาศัยอยู่ในบ้านแบบนั้น ดังนั้นเธอมาจากชนบทแบบนั้นจริงๆเหรอ?”
“เป็นไปได้!”
“แล้วเราจะรออะไรอีกล่ะ? เดี๋ยวค่อยไปคุยกับคุณครู ให้หางานในไร่ในนาที่ยากที่สุดให้เธอทำ ถ้าทำได้ เราก็จะได้ถ่ายรูป จากนั้นอัปโหลดลงอินเทอร์เน็ต ถึงตอนนั้นทุกคนก็จะรู้ว่าเธอมาจากสถานที่แบบไหน”
ทันใดนั้นพ่อแม่เหล่านี้มองไปที่เส้นหมี่และลูกๆ แล้วคิดแผนร้ายดังกล่าวขึ้นมา
ด้วยวิธีนี้เพียงแค่นายหญิงตระกูลเทวเทพคนนี้ถูกกลุ่มคนบนโลกอินเทอร์เน็ตทั้งหมดเยาะเย้ย ฐานะของเธอก็ย่อมไม่สูงส่งตามมา
ไม่ได้สูงส่งขนาดนั้น งั้นเวลาพวกเขาไปเข้าหาแล้วทำไมต้องลำบากแบบนี้ล่ะ?”
เกรงว่าเมื่อถึงตอนนั้นเธอจะต้องมาเป็นคนขอร้องอ้อนวอนพวกเขาเอง?
คนเหล่านี้เริ่มรู้สึกตื่นเต้น พวกจึงรีบไปหาคุณครูทันที
ดังนั้นรอจนเส้นหมี่พับขากางเกงของเด็กๆขึ้น ถอดของส่วนเกินออกจากตัว เธอได้ยินมาว่าคุณครูมอบหมายงานให้เธอ
“หม่ามี๊น้องรินจังคะ รู้วิธีดำนาไหมคะ? วันนี้ที่ฟาร์มมีกิจกรรมดำนา ถ้าชนะจะได้กังหันน้ำไม้ไผ่อันนั้นค่ะ”
คุณครูชี้ไปที่กังหันน้ำเล็กๆที่กำลังหมุนอยู่ในลำธารข้างคันนาอย่างตื่นเต้น
ในตอนนี้เองเด็กๆทั้งหมดกำลังล้อมอยู่ตรงนั้น หนูรินจังก็นั่งยองๆอยู่ตรงนั้น ดวงตากลมโตมองดูกังหันน้ำขนาดเล็กไม่ละสายตา
แม้แต่คิวคิวกับชินจังทั้งสองก็มองดูอย่างอยากรู้อยากเห็นเพราะพวกเขาไม่เคยเห็นมันมาก่อน
เส้นหมี่ “…”
