ยัยหมอวายร้ายที่รัก – บทที่ 1010 เศษสวะนี้ ฉันจะตัดเขาทิ้ง！

ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1010 เศษสวะนี้ ฉันจะตัดเขาทิ้ง！

“โอเคครับ！ใช่สิ คุณท่าน ผมอยากถามหน่อยครับ โรงงานหลอมของเรานี้ ตอนนั้นคุณได้มาได้อย่างไรครับ？เหมือนผมไม่เคยได้ยินคุณพูดถึงเลย”

“ไวท์ พาเลซให้น่ะ ตอนนั้นผมสร้างผลงานอันยิ่งใหญ่ให้ประเทศ พวกเขาจึงให้เดอะวิวซี และโรงงามหลอมแก่ผม”

“……”

เป็นเวลานานมาก รองผู้นำเดชาไม่พูดอะไรอีก……

——

วันนั้น เส้นหมี่วุ่นวายกับการจองอาหารที่โรงแรม

เธอไปสั่งอาหารที่ซีจีเอง จากนั้นก็ไปแจ้งคนหิรัญชากรุ๊ปที่คฤหาสน์หลังเก่า พอทุกอย่างเสร็จ ก็เย็นพอดี

【เส้นหมี่：พี่ ตอนนี้พี่อยู่บริษัทไหม？เห็นคณาธิปบ้างเปล่า？】

【แสงดาว：เธอนี่แปลกจัง ทำไมเอาแต่ถามฉันถึงเรื่องของเศษสวะ？ฉันเป็นเลขาเขาหรือไง？ควบคุมที่ไปของเขาได้ตลอดเวลา？】

【เส้นหมี่：……】

อ่านข้อความวีแชทที่ได้รับนี้ เส้นหมี่ก็จนปัญญา

ผู้หญิงคนนี้ ทั้งๆ ที่ไม่ได้ไม่ใส่ใจเรื่องนี้ แต่ก็ปากแข็งไม่ยอมรับ

เส้นหมี่ไม่ไปรบกวนเธออีก เธอกลับเรืองรอง ตั้งใจว่าฟ้ามืดแล้วจะไปโรงแรม

“คุณนาย ในที่สุดคุณก็กลับมา เมื่อกี๊ผมได้รับสาย บอกว่าคุณชายดื่มจนเมาอยู่ที่เกาะลัมมา ให้คุณไปรับเขาหน่อยครับ”

“อ๋า？”

เส้นหมี่ที่เพิ่งกลับมาได้ยิน ก็ตกตะลึง

แสนรักเมา？

ไม่สิ ตอนเช้าที่เธอออกไป เขาบอกเธอว่าจะไปศุลกากรไม่ใช่เหรอ？ทำไมถึงไปเกาะลัมมาได้？

หรือว่ามีงานเลี้ยงภายหลัง？จัดที่เกาะลัมมา？

เส้นหมี่คิดแบบนี้ สุดท้ายแล้ว ก็ไปที่โรงจอดรถใหม่อีกครั้ง จากนั้น ก็ขับปอร์เช่สีขาวออกไป ……

ถ้าเมาในงานเลี้ยง แล้วให้เส้นหมี่ไปรับ ก็พอมีเหตุผล เพราะเมื่อก่อนแสนรักเคยเมา ก็เรียกคนไปรับเขา

ก็แค่ เมื่อก่อนถ้าไม่ใช่เคมี ก็ดลธี

แต่ตอนนี้ เคมีช่วยหิรัญชากรุ๊ปอยู่ ส่วนดลธี ก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไร หลังจากเส้นหมี่มาที่เมืองA ก็ไม่เคยเห็นเขาปรากฏตัวเลย

เส้นหมี่ขับรถ ไม่นานก็มาถึงท่าเรือไปเกาะลัมมา

“ขอโทษนะคุณคือภรรยาคุณแสนรักหรือเปล่า？”

“ใช่ค่ะ พวกคุณคือ？”

“พวกเราเป็นคนของท่านนายสิงห์กรมศุลกากร ได้ยินว่าภรรยาคุณแสนรักจะมา จึงให้พวกเรามารอที่นี่”

ทั้งสองยืนอยู่ที่ท่าเรือและอธิบายให้เส้นหมี่ฟังอย่างสุภาพ

เส้นหมี่จึงเข้าใจ

“แบบนี้นี่เอง หัวหน้าพวกคุณเกรงใจมากไปแล้ว ฉันคุ้นเคยเกาะลัมมาเป็นอย่างดี ไม่ต้องห่วงขนาดนี้หรอก แล้วยังให้พวกคุณมารับฉันอีก”

“ควรจะเป็นแบบนี้อยู่แล้วครับ ที่จริงพวกเราก็ไปส่งประธานแสนรักได้นะครับ แต่ประธานแสนรักเมาแล้ว เอาแต่พูดว่าจะให้ภรรยาคุณแสนรักมารับ พวกเราเลยหมดหนทางครับ”

ทั้งสองคนนี้พูดถึงตอนท้าย ก็ทำท่าทางรู้สึกผิด

เส้นหมี่ได้ยิน หน้าเล็กๆ ก็แดงก่ำ

ผู้ชายคนนี้ พอดื่มเยอะหน่อย ทำไมถึงไม่ระวังตัวเลย？ความสูงส่งเยือกเย็นของเขาล่ะ？เส้นหมี่รู้สึกว่าตัวเองเสียหน้าไปหมดเพราะชายคนนี้

จึงรีบตามทั้งสองคนขึ้นเรือ เดินทางไปที่เกาะลัมมา

เกาะลัมมา ที่จริงเป็นเพลงแม่น้ำที่ไหลผ่านเมืองA มีดอนทรายใต้น้ำตลอดทั้งปี ถึงพื้นที่จะมีขนาดไม่ใหญ่ แต่ทิวทัศน์บนเกาะนั้น เพราะว่ารอบๆ เป็นแม่น้ำ จึงสวยงามมาก

ตอนนั้นแสนรักก็เห็นถึงทิวทัศน์แบบนี้ ในไม่กี่ปีนั้นที่ดูแลหิรัญชากรุ๊ป เขาจึงใช้เงินจำนวนมหาศาลเพื่อสร้างโรงแรมห้าดาวขนาดใหญ่บนนั้น

รอบๆ โรงแรมนั้น กลับเป็นสถานที่บันเทิงต่างๆ

ดังนั้น เส้นหมี่ไม่รู้สึกไม่คุ้นเคยกับเกาะลัมมาเลย แม้แต่ระยะห่างระหว่างทั้งสองที่ เธอก็จำได้อย่างชัดเจน

แต่บ่ายวันนี้ หลังจากเธอโดยสารเรือยนต์นี้กับสองคนนี้แล้ว จู่ๆ ก็หยุดกลางแม่น้ำ

“เกิดอะไรขึ้น？”

“ขอโทษครับคุณเส้นหมี่ จู่ๆ เครื่องเรือยนต์ก็มีปัญหา พวกเราจะจัดการเดี๋ยวนี้”

สองคนนี้อธิบายให้เธอฟังอย่างขอโทษ จากนั้นคนหนึ่ง ก็ไปจัดการกับความผิดปกติของเรือยนต์ทันที

เห็นแบบนี้ เส้นหมี่ก็ไม่รู้จะพูดอะไร เธอหยิบโทรศัพท์ออกมา เตรียมโทรหาชายหนุ่มที่เมาอยู่บนเกาะ เพื่อบอกสถานการณ์ตรงนี้แก่เขา ให้เขาไม่ต้องรีบ

“ตู๊ด……ตู๊ด……”

“สวัสดีค่ะ หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้”！！！！

จริงๆ เลย！

เกาะร้างแห่งนี้ ไม่สามารถโทรศัพท์ได้

เส้นหมี่ขมวดคิ้ว กำลังจะโทรไปอีก ตอนนี้เอง วีแชทก็มีเสียงดัง“ติ๊ด”ทันใดนั้นก็มีคนส่งข้อความมา

【แสงดาว：ไอ้ห่าเอ๊ย ไอ้โรคจิตนั่นประกาศลาออกจริง！！！】

【เส้นหมี่：……】

เป็นเวลากว่าหลายวินาที เธอจ้องข้อความนี้ โดยไม่ตอบสนองคืนมา

เธอดูผิดหรือเปล่า？

【แสงดาว：ห่าเอ๊ยฉันจะไปฟันเขาตายตอนนี้เลย！！！】

เป็นประโยคด่าแรงอีกครั้ง ผู้หญิงที่อยู่ปลายสายของโทรศัพท์ แม้จะมีโทรศัพท์กั้นต่อกันก็ยังรู้สึกถึงความโมโหของเธอ

ในที่สุดเส้นหมี่ก็มีสติคืนมา ทันใดนั้น เธอจึงกดวิดีโอคอล จากนั้นโทรออกไปโดยตรง

“ฮัลโหล？พี่？”

“เธอจะโทรมาทำไมอีก？ฉันจะออกจากบ้านตอนนี้ ฉันจะไปฆ่าหลานชายคนนั้น ไอ้เศษสวะ ไอ้โรคจิตนี่ ทำให้ฉันโมโหจริงๆ ไอ้ห่านี่”