เขาจื่อจิน
เฉินป้าเซียนกล่าวด้วยใบหน้าซีดเผือด: “หยางเฟิงและคนอื่น ๆ ต้องการทำลายแก๊งฟ้าดินของข้า คิดเพ้อเจ้อ แม้ว่าแก๊งฟ้าดินของข้าจะต่อสู้เพื่อจนทหารคนสุดท้าย จะไม่มีวันปล่อยให้แผนชั่วของพวกมันประสบความสำเร็จ”
“ข้าขอประกาศว่า ทุกคนออกไปพร้อมกับข้าและสู้กันยิบตา!”
ได้ยินดังนั้น
สีหน้าของทุกคนก็เปลี่ยนไป!
หน้าตาดูย่ำแย่มากราวกับกินแมลงวันเน่า
ชีวิตที่สุขสบายหลายปีได้ฆ่าจิตวิญญาณการต่อสู้ของพวกเขาไปแล้ว
นอกจากนี้แต่ละคนมีครอบครัวและธุรกินที่ใหญ่โต ไม่มีใครอยากตายเปล่าๆเช่นนี้
แต่พวกเขาไม่กล้าขัดคำสั่งของเฉินป้าเซียน
…
ขณะเดียวกัน
หยางเฟิงเดินจากตีนไปยังยอดเขาทีละก้าวว
มีศพเรียงรายอยู่ตลอดสองข้างทาง
บันไดเต็มไปด้วยเลือด
จนน่าตกใจ
แม้แต่เฉินตงและคนอื่นๆ ก็จะเห็นความตายมามาก
แต่เมื่อเผชิญกับฉากนองเลือดเช่นนี้ แต่ละคนก็รู้สึกหวาดกลัว
ในอากาศมีกลิ่นคาวเลือดฟุ้งกระจาย
มีเพียงหยางเฟิงคนเดียวที่ใบหน้าไร้ความรู้สึก เป็นผู้นำและเดินอยู่ข้างหน้า
