เทพสงครามพิทักษ์โลก – บทที่ 925

เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 925
“หยางเฟิง ข้าจะฉีกเจ้าเป็นชิ้นๆแน่！”

หลงเฟยหยูเอ่ยออกมาด้วยในใจที่เต็มไปด้วยความเกลียดแค้น

หลังจากนั้น หลงเฟยหยูนั้นก็ได้คว้านหาเสื้อผ้าเก่าๆมาจากกองขยะ ก่อนที่จะรีบมุ่งกลับไปยังบ้านตระกูลหลง

“นี่มันขอทานที่ไหนกัน กล้าที่จะมาเดินเล่นในบ้านตระกูลหลง？”

ด้านหน้าสายตาที่หลงเฟยหยูนั้นรีบเดินเข้ามา คนของตระกูลหลงนั้นเอ่ยตำหนิออกมา

หลงเฟยหยูเอ่ยดุออกมา“ พวกเจ้าตาบอดกันหรือไงกัน มองคุณชายไม่ออกหรือยังไงกัน？”

หลังจากที่มองชัดเจนแล้วว่าคือหลงเฟยหยู

ทุกคนนั้นก็ตกใจจนเกร็งไปหมด“คุณ คุณชาย……ทำไมคุณถึงเปลี่ยนไปเช่นนี้ล่ะ？”

คุณชายแห่งตระกูลหลง ตอนนี้ราวกับขอทานอย่างไรอย่างงั้น

นี่มันช่างนี่เหลือเชื่อเกินไปแล้ว！

หลงเฟยหยูนั้นขี้เกียจที่จะอธิบายกับพวกเขา ก่อนที่จะเดินเข้าไปยังห้องหนังสือของพ่อเขาเพื่อหาพ่อ

หลงกูเฉิงที่เป็นผู้นำตระกูลหลง

อายุนั้นพอๆกับหยางติ่งเทียน แต่มองไปแล้วไม่ค่อยแก่เท่าไหร่

สีผมนั้นขาวไปแล้ว แต่ว่ามองไปแล้วก็ดูไม่เลวเลยทีเดียว

ภายในห้องอ่านหนังสือ มองไปแล้วต่างก็มีภาพวาดที่เก่าแก่เต็มไปหมด

มองไปแล้ว หลงกูเฉิงที่เลี้ยงตนเองนั้นได้ไม่เลวเลยทีเดียวในการดูแลตนเอง ！

แต่ว่าคนที่รู้จักหลงกูเฉิงเท่านั้นถึงจะรู้

หลงกูเฉิงนั้นชอบที่จะสร้างชื่อเสียงให้คนชื่นชม เป็นคนเย่อหยิ่ง และไม่เคยเอาใครมาไว้ในสายตา

“ท่านพ่อ！”

หลงเฟยหยูรีบร้อนรนวิ่งเข้ามาข้างใน

หลงกูเฉิงเงยหน้าขึ้นมามอง ก่อนที่จะเอ่ยดุด้วยความไม่พอใจ“เรียกอะไรกัน？คุณชายของตระกูลหลงมาเรียกอะไรแบบนี้ได้ยังไงกัน？ข้าหลังจากนี้ จะไว้วางใจเอาบ้านตระกูลหลงไปไว้ในมือเจ้าได้อย่างไร？”

เอ๋อ？

หลงเฟยหยูนั้นตะลึงนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง

ก่อนที่น้อยใจแล้วรีบก้มหน้าลง

หลงกูเฉิงจ้องมองไปที่หลงเฟยหยู ก่อนจะเอ่ย“ข้าถามเจ้านะ เมื่อวานเจ้าไปที่บ้านตระกูลหยางมาใช่ไหม？”

“ใช่ครับ ผมไปหาคุณอามา เธอนั้นอยู่คนเดียวน่าสงสารจริงๆ……”

ไม่รอให้หลงเฟยหยูเอ่ยจบ

หลงกูเฉิงนั้นรีบด่าขึ้นทันที“ไร้สาระ！เจ้าคิดว่าข้าแก่แล้ว สมองข้าจะโง่ไปแล้วหรอ？เจ้าคิดว่า ข้าไม่รู้หรอว่าเจ้าไปที่ตระกูลหยางนั่นเพื่อทำอะไร？เจ้าไปหาหยางติ่งเทียนเพื่อที่จะเอาชิงเฉิงกรุ๊ป？”

“ข้า……”

ในเวลานั้นหลงเฟยหยูนั้นพูดไม่ออก

หลงกูเฉิงใช้นิ้วชี้ไปที่หลงเฟยหยูอย่างเกลียดแค้นก่อนเอ่ย“มองดูเจ้าสิ ร่างกายนั้นก็เหม็นไปหมด ทำให้ตระกูลหลงขายหน้าจะแย่แล้ว！มองดูเจ้าเช่นนี้สิ แน่นอนว่าจะต้องแพ้อย่างราบคาบเลยล่ะสิ？”

หลงเฟยหยูเงยหน้ามอง ด้วยสีหน้าแววตาที่เศร้าสร้อยไปอีก

“อืม……”

เขานั้นแทบจะร้องไห้ออกมาก่อนที่จะพยักหน้า

“หึ！”

หลงกูเฉิงนั้นทำเสียงหึโดยไม่อยากจะมอง

สำหรับเรื่องสามีของน้องสาวเขานั้น หลงกูเฉิงนั้นยิ่งไม่เข้าใจไปกันใหญ่

ในตอนที่ยังหนุ่มนั้น หยางติ่งเทียนนั้นเป็นคนที่อยู่ไม่นิ่งไร่กฏเกณฑ์

หากไม่ใช่เพราะรอบก่อนตระกูลหยางเกิดเรื่อง หยางติ่งเทียนคงจะไม่เกิดการเปลี่ยนแปลงเช่นนี้ แล้วเอาแต่อยู่ที่บ้านตระกูลหยาง และคอยทำตัวถ่อมตนเช่นนี้

ตั้งแต่ตอนที่หยางติ่งเทียนนั้นได้ชิงเฉิงกรุ๊ปมาอยู่ในมือ？

นี่มันฝันชัดๆ！

ถึงแม้ตนเองนั้จะเป็นลุงไปแล้ว เกรงว่าก็ทำเอามาไม่ได้เหมือนกัน

อีกทั้งแม้แต่ หลงเฟยหยูเจ้าที่เป็นเด็กรุ่นหลัง！

“เจ้าโง่เอ้ย ไปที่ตระกูลหยางเพื่อเอาชิงเฉิงกรุ๊ป อีกทั้งยังทำตัวเองเหม็นอีก นี่มันทำตัวเองชัดๆ！”

หลงกูเฉิงนั้นทั้งโกรธ ก่อนที่จะด่าต่อ

หลงเฟยหยูนั้นก็กลุ้มใจไปชั่วหนึ่ง

หยางเฟิงด่าว่าเขานั้นเป็นคนโง่

ไม่คิดว่า

กลับมาที่บ้าน พ่อของตนเองก็ด่าว่าเขานั้นเป็นคนโง่คนหนึ่ง

หรือว่า ตนเองนั้นจะเป็นคนโง่คนหนึ่งจริงๆ？

ภายในหัวของหลงเฟยหยู อดไม่ได้ที่จะเต็มไปด้วยความสงสัยในตนเอง……

หลงกูเฉิงมองไปที่หลงเฟยหยู ภายในใจนั้นเต็มไปด้วยความผิดหวัง

นี่คือตระกูลหลง เป็นบรรพบุรุษที่ดีที่สุดในปีนี้แล้วหรือ？

ผู้สืบทอดผู้นำตระกูลหลงคนต่อไป？

ลูกชายของตนคนนี้ จะโตขึ้นเมื่อไหร่กันนะ！

บทที่ 924

บทที่ 926