“เย่เซิ่งเทียน!!”
หวางหงคำรามเสียงแหบ น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น
เย่เซิ่งเทียนหันมามองและกล่าวอย่างราบเรียบว่า “หวางหง ลืมบอกคุณ ผมจะสั่งเกาเจี๋ยว่าต่อไปจะไม่อนุญาตให้ฝังศพคนของตระกูลหวางที่นี่อีก และไม่อนุญาตให้นำป้ายวิญญาณของตระกูลหวางมาไว้ในหอบรรพบุรุษของที่นี่อีกครั้ง”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เส้นเลือดบนหน้าผากของหวางหงระเบิดออกมาทันที
“คนหลอกลวง คนหลอกลวง คนหลอกลวง!”
หลังจากตะโกนสามครั้งติดต่อกัน เลือดพ่นออกมาจากปาก
เขาหมดสติทันที
นี่เป็นเพราะเย่เซิ่งเทียน
นายหญิงใหญ่ที่เพิ่งฟื้นขึ้นมา ได้ยินว่าต่อไปถ้าตนเองตายแล้วจะไม่สามารถฝังในสุสานของบรรพบุรุษได้ และไม่สามารถนำป้ายวิญญาณเข้าไปในหอบรรพบุรุษของตระกูลหวางได้ ทำให้เธอหมดสติอีกครั้ง
พวกเขาไม่อนุญาตให้ฝังพ่อของหวางซีในสุสานของบรรพบุรุษ
ต่อไปหลังจากที่พวกเขาตายไปแล้ว พวกเขาจะไม่สามารถเข้าไปฝังในสุสานบรรพบุรุษได้
และไม่สามารถนำป้ายจิตวิญญาณไปไว้ในหอบรรพบุรุษได้เช่นกัน
เรื่องที่สะเทือนใจเช่นนี้ เป็นเรื่องยากที่พวกเขาจะสามารถยอมรับได้
เย่เซิ่งเทียนกล่าวเสริมว่า “นอกจากนี้ ต่อไปหากพวกคุณต้องการกวาดสุสาน และต้องการไปที่หอบรรพบุรุษเพื่อบูชาบรรพบุรุษ ต้องได้รับความยินยอมจากเกาเจี๋ยก่อน ผมจะสั่งเกาเจี๋ยว่าห้ามอนุญาตคนตระกูลหวางเข้ามา พวกคุณอยากจะไปกวาดสุสานที่ไหน ก็ไปกวาดที่นั่น อยากจะไปสักการะบรรพบุรุษที่ไหน ก็ไปสักการะที่นั่น”
อะไรน่ะ?
ต่อไปจะไม่สามารถแม้แต่จะมากวาดสุสานและบูชาบรรพบุรุษได้แล้ว?
คนตระกูลหวางบ้าคลั่งแล้ว
พวกเขาตกใจจนอึ้ง
ต่อไปไม่มีแม้แต่สถานที่สักการะบรรพบุรุษแล้ว
ต่อไปไม่สามารถแม้แต่จะมากวาดสุสานแล้ว
นั่นหมายความว่าตระกูลหวางของพวกเขาสูญเสียรากเหง้าไปแล้ว
เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน
พวกเขามองเกาเจี๋ยด้วยสายตาวิงวอน
“ประธานเกา พวกเราขอร้องเถอะ ได้โปรดอย่าฟังคำพูดของเย่เซิ่งเทียน”
“ประธานเกา โปรดให้โอกาสตระกูลหวางสักครั้ง”
คนของตระกูลหวางรู้สึกกลัวจริง ๆ แล้ว
แต่เกาเจี๋ยไม่สนใจพวกเขา และกล่าวว่า “ผมจะปฏิบัติตามคำสั่งของคุณเย่”
คนตระกูลหวางร้องไห้
ร้องไห้จริง ๆ
พวกเขาร้องไห้ด้วยความสิ้นหวัง
ไม่คิดว่า ตอนแรกพวกเขาปฏิบัติต่อครอบครัวของหวางซีอย่างไร และตอนนี้พวกเราก็ได้รับผลกรรมตามสนองแล้ว
“ประธานเกา พวกเราขอร้อง ให้โอกาสพวกเราเถอะ พวกเราจะคุกเข่าให้คุณ”
คนตระกูลหวางรีบคุกเข่าต่อหน้าเกาเจี๋ย
เกาเจี๋ยกล่าวเย้ยหยันว่า “พวกคุณคุกเข่าผิดคนแล้ว”
คนตระกูลหวางตกตะลึง และหันไปมองเย่เซิ่งเทียน
ต้องคุกเข่าให้เย่เซิ่งเทียน?
ต้องการขอความเมตตาจากเย่เซิ่งเทียน?
นี่……
พวกเขาไม่สามารถยอมรับได้
เย่เซิ่งเทียนเป็นเพียงเขยแต่งเข้าบ้านของตระกูลหวางเท่านั้น
ตอนนี้ พวกเขาต้องคุกเข่าให้เย่เซิ่งเทียนหรือ?
หากสิ่งนี้แพร่กระจายออกไป ตระกูลหวางจะกลายเป็นตัวตลกอย่างสมบูรณ์
ตระกูลหวางที่สง่างาม ถูกเขยแต่งเข้าบ้านปราบปราม
ต่อไปตระกูลหวางจะมีหน้าอยู่ในเมืองเฉียนถังได้อย่างไร?
“จะคุกเข่าหรือไม่คุกเข่า ก็อยู่ที่พวกคุณเลือก”
เกาเจี๋ยกล่าวหยอกล้อ
คนตระกูลหวางพวกนี้ โง่เขลาจริง ๆ หายากจริง ๆ ที่ตระกูลดีจะรนหาความตายถึงขนาดนี้
“นี่……”
“พวกเราปลุกนายหญิงใหญ่กับหัวหน้าตระกูลตื่นก่อน ให้พวกเขาเป็นคนตัดสินใจเอง”
มีคนแนะนำ
ของแบบนี้ มีแต่หัวหน้าตระกูลเท่านั้นที่สามารถตัดสินใจได้
ดังนั้น พวกเขาจึงปลุกนายหญิงใหญ่และหวางหงฟื้นอีกครั้ง
“อะไรนะ? คุกเข่าให้เย่เซิ่งเทียน”
นายหญิงใหญ่หวางตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง โกรธจนตัวสั่นอีกครั้ง “ฉันจะไม่คุกเข่าให้เขาแน่นอน!! คนตระกูลหวางห้ามก้มหัวให้เขยแต่งเข้าบ้านเด็ดขาด!”
อย่างไรก็ตาม หลังจากคนตระกูลหวางเล่าเรื่องอย่างชัดเจนแล้ว นายหญิงใหญ่หวางมีสีหน้าเคร่งขรึมและไม่พูดอะไร
หวางหงไม่พูดอะไร จ้องเขม็งไปที่เย่เซิ่งเทียน
คุกเข่าให้เขยแต่งเข้าบ้าน
นี่เป็นความอัปยศสำหรับตระกูลหวาง
ต่อไปตระกูลหวางจะกลายเป็นตัวตลก
อย่างไรก็ตาม หากไม่คุกเข่า ตระกูลหวางจะไม่มีแม้แต่สถานที่สักการะบรรพบุรุษ
ถ้าไม่คุกเข่า ต่อไปตระกูลหวางก็จะไม่มีรากเหง้าแล้ว!
