เมื่อไปถึงไซต์งานก่อสร้าง ตอนนี้งานก่อสร้างทั้งหมดได้หยุดแล้ว
คนงานนั่งรวมกันเป็นกลุ่มสองสามคน เล่นไพ่และคุยโว
บางส่วนกลับบ้านแล้ว
แรงงานก็จะเป็นลักษณะนี้ ทำงานในไซต์งานก่อสร้างเสร็จแล้ว กลับบ้านก็ต้องดูแลงานเกษตรอีก
“เจ้าห้าได้เงินมาไหม?”
เมื่อเห็นว่าเจ้าห้าเข้ามาพร้อมกับชายหญิงหนึ่งคู่ ทันใดนั้นก็มีคนเดินเข้ามาล้อม
เย่เซิ่งเทียนรู้ดีว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับแรงงานที่เป็นคนรากหญ้าของสังคม พวกเขาอาศัยแรงกายหารายได้เพียงเล็กน้อย ดูเหมือนว่าพวกเขาสามารถหารายได้หลายร้อยต่อวัน แต่ความจริงแล้วตลอดทั้งปีพวกเขามีรายได้ไม่มากนัก
เมื่อได้รับค่าแรงแล้ว สิ่งแรกที่นึกถึงไม่ใช่ไปทานอาหารดี ๆ สักมื้อ แต่คือการโอนเงินกลับบ้าน
ลูกต้องไปโรงเรียน?
ภรรยาต้องซื้อเสื้อผ้าสักชิ้นหรือสองชิ้น?
ทั้งครอบครัวมีคนหารายได้แค่คนเดียว แต่ใช้จ่ายกันทั้งครอบครัว ถ้าสามารถออมเงินได้ปีล่ะสองสามหมื่นถือว่าไม่เลวแล้ว
ดังนั้นทันทีที่พวกเขาได้ยินว่าบริษัทมีปัญหา เป็นเรื่องปกติที่พวกเขาจะก่อความวุ่นวาย
เพราะว่าใครออกมาทำงานก็เพื่อที่จะหารายได้เท่านั้น?
เย่เซิ่งเทียนสามารถเข้าใจพวกเขาได้
“ทุกคนไม่ต้องรีบร้อน ผมเป็นตัวแทนของประธานหวาง มาที่นี่เพื่อเจรจากับพวกคุณ”
เย่เซิ่งเทียนเป็นคนกล่าวก่อน
“คุณเป็นใคร? ถ้าไม่จ่ายค่าแรงให้พวกเรา ใครมาก็ไม่มีประโยชน์”
มีคนกล่าวอย่างไม่พอใจ
“ถูกต้อง พวกเราต้องการแค่เงินค่าแรงเท่านั้น อย่าคิดว่าพวกเราไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ถ้าคิดจะหลอกพวกเราไม่มีทาง”
มีคนกล่าวอย่างโกรธเคือง
“ตระกูลหมิงซื้อขาดวัสดุไปทั้งหมดแล้ว แม้ว่าพวกเราจะอยากทำงานต่อ ถ้าไม่มีวัสดุเลย และตระกูลหมิงลงมือจัดการแล้ว บริษัทหัวหยวนจะทำอะไรได้ล่ะ?”
“รีบจ่ายค่าแรงของผม ผมจะต้องกลับไปทำงานการเกษตรอีก”
ต่างคนต่างพูด ทำให้เกิดเสียงดัง
ขณะนี้ ได้ยินว่ามีคนของบริษัทหัวหยวนมาที่ไซต์งานก่อสร้าง คนงานที่อยู่หอพักคนอื่น ๆ ก็รีบมาเช่นกัน
ขวางที่นี่ไว้จนแน่น
เมื่อรั่วรั่วเห็นภาพนี้ เธอตกใจจนใบหน้าขาวซีด และเดินตามหลังเย่เซิ่งเทียนไปทุกย่างก้าว
เธอมองไปที่แผ่นหลังของเย่เซิ่งเทียน และแอบคิดว่าสามีของประธานหวางนั้นเยี่ยมจริง ๆ ยืนต่อหน้าผู้คนมากมายขนาดนี้ยังสุขุม พวกเขายังบอกด้วยว่าสามีของประธานหวางนั้นเป็นคนไร้ประโยชน์ พวกนั้นมีตาแต่หามีแววไม่จริง ๆ
เมื่อต้องเผชิญกับสถานการณ์ที่วุ่นวายเช่นนี้ เย่เซิ่งเทียนรู้ว่าคำพูดดี ๆ จะไม่เกิดผล ดังนั้นเขาจึงต้องแข็งแกร่ง
เช่นเดียวกับการนำทัพ ถ้าคุณแสดงความอ่อนแอ พวกเขาก็จะแข็งแกร่ง
ถ้าคุณแข็งแกร่ง พวกเขาก็จะอ่อนแอ
“แม่งฉิบหายหุบปาก แล้วฟังผมพูด!”
เย่เซิ่งเทียนตะโกนเสียงดัง มีร่องรอยการบีบบังคับ แรงผลักดันในการสั่งทหารหลายพันนายออกมา ทำให้สถานการณ์สงบลงทันที
ความมั่นใจแบบนั้น ความสง่างามแบบนั้น ล้วนมาจากสนามรบ!
ไม่ต้องพูดถึงแรงงานกลุ่มนี้ ภายใต้มือของเขาแล้วแม้แต่ทหารหลายแสนนายก็ยังต้องเชื่อฟัง
มิฉะนั้น เขาจะเป็นเจ้าเทพได้อย่างไร?
ไม่ใช่แค่สมญานาม!
คือผู้ทรงอำนาจ เป็นราชันแห่งเทพสงคราม! !
แม้ว่าเขาคนเดียว แต่ก็มีศักยภาพที่ยิ่งใหญ่ในนำทัพทหารนับพัน!
“อย่าคิดจะมาข่มขู่ พวกเราไม่กลัวหรอก?”
มีคนกล่าวเบา ๆ แต่ไม่กล้าพูดออกมาดัง ๆ
“ผมชื่อเย่เซิ่งเทียน เป็นสามีของหวางซี!”
เย่เซิ่งเทียนเมินเขาและกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “ถ้าใครต้องการก่อความวุ่นวาย เดินออกมา ผมจะจ่ายค่าแรงให้เขา ตอนนี้ยังมีโครงการอีกมากมายที่รออยู่ ผมจะไปหาคนอื่นมาทำ ใครอยากจะออกไป?”
ไม่มีใครส่งเสียง
เสียงของเย่เซิ่งเทียนมีความบีบบังคับเล็กน้อย มันเป็นพลังของกองทัพนับล้าน! !
เย่เซิ่งเทียนจัดการเรื่องวุ่นวายอย่างรวดเร็ว โดยไม่ให้เวลาพวกเขาคิด และกล่าวว่า “ในเมื่อไม่มีใครเดินออกมา งั้นก็ฟังผมพูด ผมรู้ว่ามีคนบอกพวกคุณว่าตระกูลหมิง ซื้อขาดวัสดุหมดแล้ว บริษัทหัวหยวนไม่สามารถจ่ายค่าแรงได้ ตอนนี้จะกลายเป็นโครงการร้างแล้ว ดังนั้นพวกคุณเลยกังวลว่าจะไม่ได้รับค่าแรง ผมสามารถเข้าใจได้”
คนงานทั้งหมดมองไปที่เย่เซิ่งเทียน
พลานุภาพของเย่เซิ่งเทียนแข็งแกร่งมาก ไม่มีใครกล้าทำอะไร
เจ้าห้ารู้สึกราวกับว่าเขาเห็นแม่ทัพอบรมสั่งสอนลูกน้องอยู่ต่อหน้าตนเอง
เขาคิดทันที ถ้าตนเองติดตามเย่เซิ่งเทียน จะสามารถจัดการหลี่เทียนหมิงได้หรือไม่ เพื่อจะได้แก้แค้น?
“งั้น งั้นคุณบอกมาว่าจะทำอย่างไร? หากพวกเราไม่ได้รับค่าแรง คนทั้งครอบครัวของพวกเราจะต้องกินแกลบแล้ว”
“ถูกต้อง อย่าเอาแต่ใช้คำพูดที่สวยหรู ใครจะไปรู้ว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่”
มีคนพูดอยู่ท่ามกลางฝูงชน
รอยยิ้มปรากฏขึ้นที่มุมปากของเย่เซิ่งเทียน เป้าหมายของเขาสำเร็จแล้ว
