“ซีเอ๋อร์ เธอ เธอมาได้ยังไง?”
เย่เซิ่งเทียนรีบโยนบุหรี่ในมือทิ้ง
เจ้าห้ามองดูจนปวดใจอย่างฉับพลัน
หลานโจวดำห่อล่ะสิบแปดหยวน เพิ่งจะดูดไปคำเดียวก็โยนทิ้งแล้ว
เขารีบเก็บขึ้นมาดับไฟ แล้วก็ยัดมันลงในกล่องบุหรี่อีก
มุมปากของเย่เซิ่งเทียนกระตุกอย่างฉับพลัน
หวางซีโกรธควันออกหู และพูดด้วยความโกรธว่า: “คุณ ฉันให้คุณมาดูสถานการณ์ ไม่นึกเลยว่าคุณจะหลบมาสูบบุหรี่อยู่ที่นี่!”
เย่เซิ่งเทียนยิ้มอย่างเร่งรีบ: “ที่รัก อย่าโกรธนะ จัดการเรียบร้อยแล้ว คนงานหยุดก่อความวุ่นวายแล้ว”
หวางซีเดิมทีโกรธเป็นอย่างมาก เมื่อได้ยินคำพูดนี้ก็นิ่งอึ้งไปในทันที
จัดการเรียบร้อยแล้ว?
จัดการได้เร็วขนาดนี้เลยเหรอ?
พวกเขาเพิ่งจะมา ตัวเองจัดการเรื่องราวทางบริษัทนั้นเสร็จ ก็รีบเร่งตามมา
เป็นไปได้อย่างไร?
“เย่เซิ่งเทียน คุณยังกล้าหลอกฉันใช่มั้ย”
หวางซีโกรธมาก เรื่องราวใหญ่ขนาดนี้จะจัดการได้ภายในเวลาอันสั้นได้อย่างไร?
บัญชีบริษัทก็ไม่มีเงิน พวกคนงานไม่เห็นเงินเดือน จะยอมวางมือยุติเรื่องราวได้อย่างไร?
เธอรู้สึกว่าเย่เซิ่งเทียนกำลังหลอกตัวเองอยู่
ก็ยิ่งโกรธมากขึ้น
เจ้าห้ารีบก้าวออกมาอธิบายว่า: “ประ ประธานหวาง จัดการแล้วจริงๆ จ่ายเงินเดือนไปแล้ว ขนาดกลุ่มคนงานที่กลับบ้านนั้น เลขารั่วรั่วก็โอนเงินไปแล้วด้วยครับ”
“อะไรนะ? นี่มันเป็นไปได้ยังไง!”
หวางซีจ้องมองเจ้าห้าและเย่เซิ่งเทียนแล้วพูดว่า: “พวกคุณร่วมมือกันมาหลอกฉันใช่มั้ย?”
เจ้าห้าเร่งรีบพูดว่า: “ผมกล้าที่ไหนกันครับ ประธานหวาง คุณเย่ให้คนเอาเงินสองล้านหยวนมา จ่ายเงินเดือนในทันที ยังลากสองคนนั้นที่เป็นคนยุยงออกมาด้วย”
“สองล้านเหรอ?”
หวางซีพูดอย่างไม่อยากเชื่อว่า: “เอาเงินมาจากไหน?”
เย่เซิ่งเทียนพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “ซีเอ๋อร์ ฉันเป็นเจ้าเทพ เธอคิดว่าฉันจะขาดแคลนเงินหรือไง? ฉันให้เกาเจี๋ยนำเงินมาสองล้าน……”
“ยืมเงินของเกาเจี๋ยเหรอ?”
หวางซีไม่เชื่อด้วยซ้ำว่าเย่เซิ่งเทียนจะเป็นเจ้าเทพ ขัดจังหวะคำพูดของเย่เซิ่งเทียนด้วยเสียงที่เย็นชา และพูดว่า: “ก็มีแต่เกาเจี๋ยเท่านั้นที่สามารถเอาออกมาให้คุณได้มากขนาดนี้ อย่างคุณ ยังเป็นเจ้าเทพเหรอ? มีรัศมีของเจ้าเทพหน่อยมั้ย?”
เย่เซิ่งเทียนจนปัญญา
คิดในใจ ฉันคงจะนั่งวางมาดของเจ้าเทพใส่แม่ยายกับเธอและซือซืออยู่ในบ้านไม่ได้หรอกนะ?
แต่ผู้พูดไม่มีเจตนา และผู้ฟังก็มีเจตนา
เจ้าห้าที่อยู่ข้างๆกลับฟังเข้าหู กลัวจนสั่นเทาไปทั้งร่างกาย บุหรี่ในมือตกลงไปที่พื้น นิ่งไม่กล้าขยับ
เจ้าเทพ!
เย่เซิ่งเทียนคือเจ้าเทพ?
เจ้าห้านึกถึงตอนที่ความน่าเกรงขามแบบนั้นของเย่เซิ่งเทียนทำให้คนงานตกใจ ก็เป็นแม่ทัพที่สั่งการกองกำลังเป็นหมื่นๆพันๆชัดๆ!
โดยเฉพาะสายตานั้นของเขา นั่นเป็นสายตาที่เคยฆ่าคนมาก่อนอย่างแน่นอน เมื่อก่อนตัวเองเคยเจอฆาตกรต่อเนื่องมาก่อน สายตานั้นเยือกเย็นจนสามารถทำให้คนหวาดกลัวจนฉี่ราดได้
แต่ว่าสายตาของเย่เซิ่งเทียน น่ากลัวยิ่งกว่านั้น
รัศมีของความแข็งแกร่งทรงพลังแบบนั้น และความมั่นใจมาโดยกำเนิดแบบนั้น ความน่าเกรงขามที่อยู่ในตำแหน่งสูงสุดเป็นเวลานานแบบนั้น ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาทั่วไปจะมีได้อย่างแน่นอน
เมื่อก่อนนี้ตอนที่ตัวเองรุ่งเรือง ก็เคยเจอกับคนใหญ่คนโตคนหนึ่ง เป็นมือหนึ่งของระดับจังหวัด!
ความน่าเกรงขามแบบนั้นไม่ใช่เสแสร้งออกมาจริงๆ
แต่ความน่าเกรงขามบนตัวของเย่เซิ่งเทียนในตอนนั้น น่ากลัวมากกว่าคนใหญ่คนโตคนนั้นไม่ใช่แค่หนึ่งร้อยเท่า!
เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ ฝ่ามือของเจ้าห้าก็เต็มไปด้วยเหงื่อเย็นทั้งหมดแล้ว
ใช่แล้ว
มีเพียงเจ้าเทพเท่านั้น ถึงสามารถอยู่ในชั่วพริบตา ฆ่าหลี่เทียนหมิงได้
ก็มีเพียงเจ้าเทพเท่านั้น ถึงไม่ให้ความสำคัญกับตระกูลหมิง!!
“เจ้าห้า นายเป็นอะไร?”
หวางซีถามอย่างแปลกใจ
“หา?”
เจ้าห้าตกใจจนแทบจะกระโดดขึ้นมา รีบปกปิดความตกใจของตัวเองไว้อย่างรวดเร็ว: “ไม่เป็นไรครับ ประธานหวาง คุณเข้าใจเอ่อคุณเย่ผิดแล้วจริงๆ”
ดูท่าทางนี้ของเขา เย่เซิ่งเทียนรู้ว่าเขาเดาตัวตนของตัวเองได้แล้ว ก็พูดอย่างราบเรียบว่า: “จากนี้ไป ร่วมมือกับประธานหวางดีๆ”
“ครับๆๆๆ คุณเย่พูดถูก ผมเข้าใจ ผมเข้าใจ”
เจ้าห้ายังคงพูดต่อไป
จนกระทั่งเย่เซิ่งเทียนและหวางซีจากไป เจ้าห้าถึงได้ตั้งสติได้
เขาตบหน้าตัวเองอย่างแรงหนึ่งครั้ง
