เลขาเกา!!
เขาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?
หมิงหวงกระวนกระวายใจ
เขาเป็นคนเดียวของตระกูลหมิงที่เคยเห็นหน้าของเกาเจี๋ย ตอนนั้นก็เป็นเขาที่ไปรับเจ้าเทพที่สนามบิน
ปรากฏว่าขบวนรถของเจ้าเทพย้อนกลับไปในระหว่างครึ่งทาง
นอกจากนี้ยังแสดงให้เห็นว่าคนตระกูลหมิงเป็นหมูโง่กลุ่มหนึ่ง ไม่ต่างจากหมู มีตาหามีแววไม่ ไม่เหมาะสมที่จะให้เขาไปหาถึงที่
แต่ว่า เลขาเกามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?
หรือว่า เลขาเกาสนใจบริษัทของหลี่เทียนหมิงเหรอ?
เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ หมิงหวงก็ไม่กล้าคิดต่อไปในทันที
ดอกบานพูนสุขของเลขาเกา ก็คือได้รับมาจากตระกูลจ้าว
ตอนนี้ เขาก็สนใจอุตสาหกรรมของหลี่เทียนหมิงอีก ตัวเองจะขวางได้อย่างไร?
หรือว่า หวางซีเป็นถุงมือขาวของเลขาเกาเหรอ?
หยาดเหงื่อเย็นบนใบหน้าของหมิงหวง ได้หยดลงมาแล้ว ฤดูหนาวเดือนสิบสองอยู่ตลอดเวลา แต่เสื้อผ้าข้างในก็เปียกโชกไปหมดแล้ว
พอเห็นชื่อก็จะทราบถึงความหมายแฝง ถุงมือขาว ก็คือเรื่องราวบางอย่างตอนที่เจ้าหน้าที่ของรัฐไม่สะดวกที่จะออกหน้าทำได้ เป็นคนทำแทนพวกเขา
ถ้าหากหวางซีเป็นถุงมือขาวของเลขาเกา ถ้าอย่างนั้นเรื่องนี้ก็ยุ่งยากแล้ว!
“ทำไม อยากจะบุกรุกเข้ามาเหรอ? มา ฉันให้โอกาสแก”
เกาเจี๋ยเหยียบไปที่หน้ารถโรลส์รอยซ์ และพูดเยาะเย้ย
“เลขาเกา เข้าใจผิด เข้าใจผิด”
หมิงหวงก็ลงจากบนรถด้วยท่าทางที่หวาดกลัว พูดด้วยสีหน้าซีดเซียวว่า: “ฉันไม่รู้ว่าคุณอยู่ที่นี่ นี่เป็นเรื่องเข้าใจผิด พวกเราจะไปเดี๋ยวนี้ ไปเดี๋ยวนี้”
เกาเจี๋ยตบลงไปบนใบหน้าของหมิงหวง: “แกแม่งกำลังรนหาที่ตาย!”
หมิงหวงไม่กล้าพูดอะไรสักคำ พรึ่บพรั่บคุกเข่าลง และพูดอย่างสั่นเทาว่า: “ผม ผมไม่รู้ว่าคุณอยู่เบื้องหลังของบริษัทหัวหยวน ไม่อย่างนั้นให้ความกล้าหาญผมหนึ่งร้อยเท่าผมก็ไม่กล้า”
เกาเจี๋ยเยาะเย้ยอย่างเหยียดหยาม ก็ไอ้คนแบบนี้ ก็กล้าเป็นศัตรูกับเจ้าเทพเหรอ?
ตอนนี้ก็สภาพทุเรศแบบนี้ รอตอนที่พวกเขารู้ว่าเจ้าเทพเป็นใคร เกรงว่าจะตกใจจนตายทั้งเป็น!
ไอ้คนโง่กลุ่มนี้ มีตอนที่พวกแกเสียใจจนอยากกระโดดตึก
เกาเจี๋ยก็ตบไปบนใบหน้าของเขาอีกหนึ่งครั้ง: “ตอนนี้รู้แล้วเหรอ?”
หมิงหวงยังมีความน่าเกรงขามของท่านรองตระกูลหมิงที่ไหนกัน พูดเหมือนสุนัขตัวหนึ่งที่เลียแข้งเลียขาว่า: “รู้แล้ว รู้แล้ว ผมจะกลับไปเดี๋ยวนี้ กลับไปเดี๋ยวนี้”
เกาเจี๋ยชี้ไปที่ป้ายและพูดว่า: “จำเอาไว้ด้วยว่า คนตระกูลหมิงและสุนัขห้ามเข้า”
หมิงหวงหวาดกลัวจนก้มคำนับ: “ครับๆๆๆ จำไว้ คนตระกูลหมิงและสุนัขห้ามเข้า คนตระกูลหมิงและสุนัขห้ามเข้า”
“ไสหัวไปซะ”
เกาเจี๋ยตะโกนอย่างเฉียบขาด ทำให้หมิงหวงหวาดกลัวจนฉี่ราดกางเกง เร่งรีบลุกขึ้นมา วิ่งมุดเข้าไปในรถ
ไอ้เฉิงเปล่งเสียงใส่ที่จอดรถ และพูดว่า: “หัวหน้าเกา ปล่อยเขาไปแบบนี้ก็จะเสียเปรียบเกินไปหรือเปล่า”
เกาเจี๋ยพูดอย่างมีความหมายลึกซึ้งว่า: “นี่เป็นเรื่องในบ้านของเจ้าเทพ พวกเราไม่มีสิทธิ์ไปก้าวก่าย ให้พวกพี่น้องรักษาสภาพการต่อสู้ไว้ตลอดเวลา ตราบใดที่มีการก่อกวนมา ทำลายให้ฉันก่อนค่อยว่ากัน”
“ครับ หัวหน้าเกา”
ไอ้เฉิงยืนตัวตรงทำความเคารพในทันที
พวกเขา ก็เป็นทหารพิเศษที่ถูกย้ายมาโดยเร่งด่วน
เกาเจี๋ยโบกมือ: “ระวังผลกระทบ ตอนนี้พวกเขาก็เป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย อย่าทำให้คนมองออก”
ไอ้เฉิงยิ้มอย่างเขินอาย: “หัวหน้าเกา คุณจะกลับทีมเมื่อไหร่ครับ? พวกพี่น้องรอคุณอยู่”
เกาเจี๋ยพูดด้วยใบหน้าบูดบึ้ง: “เฮ้อ ฉันทำงานผิด นี่เป็นการลงโทษของเจ้าเทพที่มีต่อฉัน ไม่พูดแล้ว พูดขึ้นมาก็น้ำตาคลอ ฉันกลับก่อนแล้ว ระมัดระวังตลอดเวลา”
ไอ้เฉิงพูดเสียงดังว่า”รับประกันว่าจะทำภารกิจให้สำเร็จ!”
……
เย่เซิ่งเทียนและหวางซีเพิ่งจะรับซือซือกลับบ้าน นายหญิงใหญ่หวางก็โทรศัพท์มา
หวางซีนิ่ง ตั้งแต่เรื่องราวของที่ดินบรรพบุรุษของตระกูลหวางครั้งก่อน ตระกูลหวางและครอบครัวของตัวเองก็เหมือนน้ำกับไฟ
ตอนนี้โทรศัพท์มาทำไม?
แต่หวางซีก็รับสาย
หวางซีพูดอย่างใจเย็นว่า: “คุณย่า มีเรื่องอะไร? ย่าว่ามาเถอะ”
น้ำเสียงของนายหญิงใหญ่หวางก็ค่อนข้างร้อนตัว: “หวางซี ฉันได้ยินว่าทีมวิศวกรใต้บังคับบัญชาของหลี่เทียนหมิง ตอนนี้กลับมาที่บริษัทหัวหยวนแล้วเหรอ?”
หวางซีพยักหน้า และพูดสงบว่า: “ใช่ค่ะมีเรื่องแบบนี้”
นายหญิงใหญ่หวางก็พูดว่า: “ทางไซต์ก่อสร้างที่บ้านนี้ กลุ่มแรงงานสกปรกเหล่านั้นเพราะว่าหลี่เทียนหมิงตาย ก็กำลังก่อความวุ่นวาย โวยวายจะเอาเงินเดือน เธอพาทีมวิศวกรทางนั้นของเธอตรงมาสนองความต้องการที่เร่งด่วน”
หวางซีลังเล
จะรับปากมั้ย?
ตอนนี้ เธอมีกิจการเป็นของตัวเองแล้ว ทั้งครอบครัวไม่จำเป็นต้องใช้ชีวิตโดยมองสีหน้าของตระกูลหวางอีก
ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อก่อนนี้พวกเขาก็ทำแบบนั้นกับตัวเอง ไม่เห็นเป็นคนด้วยซ้ำ
ตอนนี้พวกเขามีเรื่องขอร้องตัวเอง จะรับปากมั้ย?
แต่ว่าเธอก็เป็นคุณย่าของตัวเอง
