ตอนที่ 416 เจ้าหมาหวาง เจ้าช่างกล้าเหลือเกิน !
หวางฮัวเฉียงมาถึงแล้ว !
เขาคือผู้รับผิดชอบกรมตำรวจแห่งต้าเซี่ย เขาปรากฏตัวขึ้นเหมือนสัญลักษณ์ของกฎหมาย
แต่ที่ปรากฏตัวขึ้นในวันนี้ ยังมีเหตุผลอื่นอยู่ด้วย
“ผบ.ตร.หวางมาถึงแล้ว ต่อให้เย่เซิ่งเทียนเป็นเทพสงครามเขาก็ไม่มีทางกล้าลงมือผบ.ตร.หวางผู้เป็นตัวแทนกฎหมายในต้าเซี่ย หากเย่เซิ่งเทียนยังสติดีอยู่ล่ะก็ เขาควรคุกเข่าขอร้องสำนึกผิด ซึ่งมันอาจช่วยให้ทุกข์ทรมานน้อยลง”
“ไม่ต้องสนใจมันจะเป็นจะตายหรอก ไม่เห็นเลยหรือว่าไม่มีใครในตระกูลเย่ออกมาเลย ไม่มีใครสนใจเย่เซิ่งเทียนเลยด้วยซ้ำ”
บางคนถึงกับถอนหายใจ “สำหรับตระกูลยักษ์ใหญ่อย่างตระกูลเย่ ลูกนอกสมรสเป็นเทพสงครามแล้วเป็นอย่างไร ? ตระกูลเย่ช่างไม่ธรรมดาจริง ๆ นอกเสียจากว่าเย่เซิ่งเทียนจะเป็นเจ้าเทพ เมื่อนั้นตระกูลเย่ถึงจะให้ความสนใจอยู่บ้าง”
“เจ้าเทพ ? เย่เซิ่งเทียนคู่ควรงั้นหรือ ? ไอ้จางข้าวยังพอไม่เลือกกินได้ แต่อย่าพูดอะไรมั่วซั่วสิ นายหน้าเอาเย่เซิ่งเทียนขึ้นมาเทียบกับเจ้าเทพ ต่อให้เป็นรองเท้าของเจ้าเทพเขายังไม่คู่ควรเลย”
จากการปรากฎกายของหวางฮัวเฉียง บรรยากาศที่มืดครึ้มเมื่อสักครู่ก็เบาบางลง
หวางฮัวเฉียงปรากฏตัว เป็นสัญลักษณ์ของกฎหมายในต้าเซี่ย พวกเขาไม่เชื่อว่าเย่เซิ่งเทียนจะต่อต้านคนทั้งต้าเซี่ย
“รองไจ่เซี่ยงหยวน นายพลเฉิง มีพวกท่านทั้งสองอยู่ที่นี่ยังไม่คนกล้าก่อความวุ่นวายอยู่อีกหรือ ?”
หวางฮัวเฉียงไม่สนใจเย่เซิ่งเทียนแม้แต่น้อย สำหรับลูกนอกสมรสคนนี้ไม่มีค่าพอให้เขาหันมองด้วยซ้ำ
หยวนเวินจินพูดขึ้น “เจ้าบ้าเย่เซิ่งเทียน ลูกนอกสมรสแห่งตระกูลเย่ มีพลังระดับเทพสงคราม”
หวางฮัวเฉียงตะลึงไปครู่หนึ่ง เขาคิดว่าคน ๆ นี้จะเป็นเพียงผู้แข็งแกร่งโลกบู๊ธรรมดาคนหนึ่ง ไม่คิดว่าลูกนอกสมรสจะมีพลังระดับเทพสงคราม ทำให้เขาต้องมองเย่เซิ่งเทียนใหม่อีกครั้ง
เจ้าเทพแห่งต้าเซี่ยมีรับสั่ง เทพสงครามทั้งหมดจะต้องถูกจัดระเบียบ
นี่คือความเชื่อมั่นของต้าเซี่ย !
เจ้าเทพนั่นเอง !
เฉิงเทียนกุ้ยใบหน้าปรากฏรอยช้ำจากการโดนตบ พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “ไอ้หวาง หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว รีบเอาตัวมันไปได้แล้ว อย่าทำให้คุณท่านเย่ต้องลำบากใจเลย”
หวางฮัวเฉียงยิ้มพลางพยักหน้า ถึงว่าทำไมหยวนเวินจินถึงเรียกเขามา ก็เพราะพบคนที่แข็งแกร่งนั่นเอง
แต่ทว่า สำหรับหวางฮัวเฉียงแล้ว คนแข็งแกร่งอย่างเย่เซิ่งเทียนไม่ได้มีอะไรแปลกใหม่ อีกทั้งคำสั่งของเจ้าเทพยังอยู่ในมือของเขา เทพสงครามที่กล้าขัดคำสั่งเจ้าเทพ มีแต่ต้องตายเท่านั้น
และผู้ที่กล้าขัดคำสั่งเจ้าเทพหวางฮัวเฉียงก็ไม่เคยเจอมาก่อน
เทพสงครามอะไร ไม่ใช่ว่าควรถูกฉันเอาตัวไปหรือ
หวางฮัวเฉียงจิตใจเต็มไปด้วยความรังเกียจ เขาไร้ความอดทนโบกมือออกไป
“เอาตัวมันไป”
“คุณ คุณจับคนโดยไม่สนที่มาที่ไปได้อย่างไร คุณกำลังช่วยเหลือคนก่อความผิด !”
ภาพตรงหน้าทำให้หลี่เสี่ยวปิงโกรธมาก
หวางฮัวเฉียงเป็นถึงผู้รับผิดชอบกรมตำรวจแห่งต้าเซี่ย เขาจะมาเปลี่ยนดำเป็นขาวอย่างนี้ได้ยังไง !
“เจ้านักแสดง กล้าขัดการปฏิบัติตามกฎหมายของฉันหรือ ?”
หวางฮัวเฉียงขมวดคิ้ว พูดอย่างราบเรียบ “โบยเธอสักหน่อย จะได้รู้จักที่ต่ำที่สูง !”
“ที่ต่ำที่สูงงั้นหรือ ?”
แววตาของเย่เซิ่งเทียนคมกริบดังฆาตกร ตะโกนออกมาเสียงดัง “เจ้าหมาหวางเจ้ากล้ามาจากไหนกัน !”
เมื่อได้เห็นแววตา สีหน้าของหวางฮัวเฉียงก็ซีดเผือด ร่างสั่นไปทั้งตัว
นัยน์อินทรีตาหมาป่า !
เขา ได้เห็นนัยน์อินทรีตาหมาป่า !
คนที่เขารู้จัดในต้าเซี่ย ผู้ที่มีอย่างนี้ มีเพียงคนเดียวเท่านั้น !
คนที่ช่วยชีวิตเขาไว้ตอนนั้น !
ทันใดนั้นหวางฮัวเฉียงก็คุกเข่าลงต่อหน้าเย่เซิ่งเทียน !
“ท่านอาจารย์ ลูกศิษย์ผิดไปแล้ว ได้โปรดรับคำนับด้วย !”
ปัง ปัง ปัง !
หวางฮัวเฉียงสะอึกสะอื้น หัวโขกคำนับพื้นให้เย่เซิ่งเทียนสามครั้ง
