บทที่ 467 โสมร้อยปี
“พวกเราตระกูลหลี่มีเกียรติขนาดนี้เชียวหรือ? แม้แต่จ่งตูของเมืองโมตูก็ยังมาอวยพรวันเกิดให้คุณท่าน”
คนตระกูลหลี่เองยังตกตะลึง พวกเขาอยากจะเชิญจ่งตูของเมืองโมตูมาร่วมงานด้วย แต่พวกเขาไม่คู่ควรและไม่กล้าอีกด้วย
ตอนนี้ จ่งตูของเมืองโมตูมาอวยพรวันเกิดให้ท่านเฒ่าหลี่โดยที่ไม่ได้รับเชิญ
นี่ต้องมีเกียรติขนาดไหน!
ไม่ต้องพูดถึงคนอื่น แม้แต่หลี่กั๋วหรงเองก็ยังตกตะลึง
แม้ว่าตระกูลหลี่จะเป็นหนึ่งในสามตระกูลวีรบุรุษของเมืองโมตูแต่อย่างไรเสียพวกเขาก็เป็นนักธุรกิจ จึงไม่มีคุณสมบัติที่จะเปรียบเทียบกับจ่งตูของเมืองโมตูและไม่มีคุณสมบัติที่จะเชิญเขามาร่วมงานเลี้ยงวันเกิดตนเอง
แต่นึกไม่ถึงว่าตอนนี้จ่งตูของเมืองโมตูมาแล้ว ทำให้เขารู้สึกเหมือนอยู่ในความฝัน
สิ่งแรกที่เขาคิดออกคือเป็นไปได้อย่างไรที่จ่งตูของเมืองโมตูมาอวยพรวันเกิดให้ตนเอง?
อย่างที่สองที่เขาคิดออกคือทำไมจ่งตูของเมืองโมตูถึงมาอวยพรวันเกิดให้ตนเอง?
สิ่งสุดท้ายที่คิดออกคือหรือว่าเขาจะโจมตีตระกูลหลี่?
“คุณพ่อ?”
เมื่อเห็นท่านเฒ่าหลี่ที่กำลังมึนงง หลี่เฟิงรีบเรียกเขาเบา ๆ
หลี่กั๋วหรงรีบกล่าวว่า “เร็ว รีบไปต้อนรับจ่งตู ทุกคนตามพ่อไป เร็วเข้า!”
ก่อนที่เขาจะกล่าวจบ ก็เห็นชายวัยกลางคนที่หน้าตาหล่อเหลาเดินเข้ามาพร้อมกับคนสองคน และกล่าวว่า “คุณท่านหลี่ ผมมาอวยพรวันเกิดให้คุณโดยไม่ได้รับเชิญ โปรดอภัยให้ผมด้วย”
“การที่จ่งตูลู่มาเยือนที่บ้าน การปรากฏตัวของคุณเหมือนนำแสงสว่างมาสู่ตระกูลของพวกเรา ถือเป็นเกียรติของตระกูลหลี่แล้ว เชิญนั่ง เชิญนั่ง”
กระทั่งหลี่กั๋วหรงรู้สึกประหม่าเล็กน้อย ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยเห็นคนใหญ่โตเช่นนี้มาก่อน
แต่ทุกครั้งที่ตนเองอยู่ต่อหน้าคนพวกนี้แล้ว เขาจะรู้สึกว่าตนเองจะเตี้ยไปครึ่งหนึ่ง ส่วนเรื่องประจบนั้นไม่ต้องพูดถึง
แต่นี่เป็นครั้งแรกที่คนระดับนี้มาอวยพรวันเกิดให้เขา!
แขกรับเชิญต่างพูดอะไรไม่ออก และคนตระกูลหลี่ต่างก็รู้สึกประหลาดใจและรู้สึกยินดี
จ่งตูลู่นั้นไม่แม้แต่จะมองคนอื่น ๆ หลังจากสนทนากับหลี่กั๋วหรงแล้ว เขาก็มองไปที่เย่เซิ่งเทียนและคนอื่น ๆ
“นี่คือคุณหลี่หลานใช่ไหม? วันนี้ผมมาเพื่อคุณโดยเฉพาะ เย่เซิ่งเทียนลูกเขยของคุณนั้นเป็นวีรบุรุษ คุณมีลูกเขยที่ดีมาก!”
จ่งตูลู่จับมือหลี่หลานและกล่าวอย่างสนิทสนม
“ขอบคุณจ่งตูลู่ขอบคุณจ่งตูลู่มันสมควร มันสมควร”
หลี่หลานกล่าวเหมือนเสียงเครื่องจักร ตัวเธอเองตกตะลึงเช่นกัน
นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?
หรือว่าบุคคลนี้จะมาเพราะสถานะที่เป็นตัวแทนเจ้าเทพของเซิ่งเทียน?
หวางซีสงสัยเหมือนกัน จ่งตูลู่รู้ได้อย่างไรว่าเซิ่งเทียนเป็นตัวแทนของเจ้าเทพ?
ขณะนี้ จ่งตูลู่ยิ้มและขอให้เลขายื่นกล่อง และกล่าวว่า “คุณท่านหลี่ นี่คือโสมอายุร้อยปี ขอให้คุณมีวาสนาเหมือนแม่น้ำตงไห่ อายุยืนยาวกว่าภูเขาหนานซาน”
ตอนนี้ราคาของโสมในตลาด ถ้าโสมมีอายุห้าสิบปีนั้นถือว่าสุดยอดแล้ว ไม่ต้องพูดถึงโสมที่มีอายุร้อยปี
โสมที่เคยกล่าวถึงในทีวีหรือในนิยายที่บอกว่ามีอายุนับพันปีนั้นเป็นเรื่องหลอกลวงทั้งนั้น
ตอนนี้โสมอายุเก่าแก่ที่สุดในโลกนั้นมีอายุประมาณสองร้อยปี และในโลกนี้มีแค่ต้นเดียวเท่านั้น
ส่วนโสมที่มีอายุร้อยปีนั้นมีไม่เกินสิบต้น
ดังนั้นโสมร้อยปีของจ่งตูลู่จึงล้ำค่ามาก ถ้าวางขายในตลาด แค่ต้นนี้ ต้องมีเงินสี่ห้าสิบล้านถึงจะไม่สามารถซื้อได้
สิ่งสำคัญที่สุดคือสิ่งนี้ไม่ใช่ว่าคุณมีเงินก็สามารถซื้อได้!
ทุกคนต่างรู้สึกตกใจมาก จ่งตูลู่ถึงกับมอบโสมอายุร้อยปีเป็นของขวัญวันเกิด?
โสมนี้ในต้าเซี่ยมีไม่เกินสิบต้น!
“ห๊ะ…….นี่ นี่มันล้ำค่าเกินไปแล้ว ล้ำค่าเกินไปแล้ว”
หลี่กั๋วหรงปฏิเสธอย่างรวดเร็ว เขาไม่กล้ารับ
ขณะเดียวกัน เขามองไปที่หลี่หลานโดยไม่รู้ตัว
จ่งตูลู่มาที่นี่เพื่อหลี่หลาน
คนของตระกูลหลี่ทุกคนต่างมองหลี่หลานด้วยความอึ้ง
จ่งตูลู่มาที่นี่เพราะหลี่หลาน!
แถมยังมอบโสมร้อยปีเป็นของขวัญอีกด้วย! ! !
