Mars เจ้าสงครามครองโลก บทที่ 544 ต่อสู้ทั้งต่อหน้าและลับหลัง
สายตาของทุกคนหันไปทางเย่เซิ่งเทียน
พวกเขาต้องการเห็นชัดเจนว่าใครที่กล้าท้าทายหกหมอเทวดา
ซึ่งเป็นศัตรูกับทั่วทั้งสมาคมทางการแพทย์
ห้าตระกูลผู้ดีและเจ็ดตระกูลเก่าแก่ก็ยังไม่กล้าที่จะยั่วยุสมาคมทางการแพทย์
สมาคมทางการแพทย์ทั่วโลก นี่เป็นพลังที่น่ากลัวอย่างยิ่ง
สิ่งที่น่ากลัวนั้นไม่ใช่หมอ นิสัยของพวกเขาประหลาดและเปลี่ยนแปลงได้ง่าย ไม่มีใครชอบพวกเขา
สิ่งที่น่าสะพรึงกลัวคือพลังของสายสัมพันธ์ที่อยู่เบื้องหลังหมอพวกนี้ เบื้องหลังหมอที่เก่งคนหนึ่ง จะมีผู้แข็งแกร่งสนับสนุนอยู่มากมาย
ดังนั้นขณะที่ความสัมพันธ์ของห้าตระกูลผู้ดีและเจ็ดตระกูลเก่าแก่กับขุนหลวงหยางทาวถึงทางตันแล้วสมาคมทางการแพทย์กลายเป็นความสำคัญสูงสุด
ต่างฝ่ายต่างไม่เต็มใจที่จะใช้กำลังดังกล่าวเพื่อดึงอีกฝ่ายมาเป็นพวก
ดังนั้นการแข่งขันทักษะทางการแพทย์ครั้งนี้จึงกลายเป็นจุดทะลวง
“เจ้าเด็กคนนี้เป็นใคร? เขากล้าได้อย่างไร?”
“ช่างเป็นเจ้าเด็กที่จองหองยิ่งนัก กล้ามาจริง ๆ”
“คอยดูกันว่าวันนี้เขาจะตายอย่างไร?”
“ทักษะวิชาพิษของหมอเทวดาหู ทักษะวิชาผีของหมอเทวดาจั่ว ทักษะวิชากู่ของหมอเทวดาหวาง เพียงหมอเทวดาทั้งสามคน ใครคนหนึ่งก็สามารถฆ่าเขาได้”
“การแข่งขันทักษะทางการแพทย์ครั้งนี้ คงจะไม่มีใครเจตนาวางแผนใช่ไหม?”
ในบรรดาตัวแทนของเจ็ดตระกูลเก่าแก่มีคนเหลือบมองจ้าวกั๋วจู้ และความหมายก็ชัดเจน
บุคคลนี้มีแนวโน้มที่จะเป็นหมากรุกที่ขุนหลวงาหยางทาวและคนอื่น ๆ จัดเตรียมไว้ โดยเจตนาทำให้เกิดสถานการณ์ในการแข่งขันทักษะทางการแพทย์
“เป็นไปได้มากว่ามันเป็นแผนการของไจ่เซี่ยงหร่วน เขาเป็นจิ้งจอกเฒ่า และพวกเราเคยเสียเปรียบมาไม่น้อย”
“แผนการของขุนหลวงหยางทาวนั้นไม่โหดเหี้ยมขนาดนี้ เขาเก่งเรื่องการวางแผน”
คนของเจ็ดตระกูลเก่าแก่ต่างคาดเดา
ขณะนี้ไป๋อวิ๋นเฟยจากตระกูลไป๋แห่งจงหยวนยืนขึ้น มองไปที่เย่เซิ่งเทียน และกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “เจ้าหนู ใครให้ความกล้าหาญแก่นายที่กล้าท้าทายหกหมอเทวดาพวกเขาเป็นตัวแทนหมอของประเทศต้าเซี่ยของพวกเรา การที่นายท้าทายพวกเขา เท่ากับยัวยุประเทศต้าเซี่ย?”
ไม่เสียแรงที่เป็นไป๋อวิ๋นเฟยแห่งตระกูลไป๋ ขณะนี้เขาเริ่มพูดใส่ร้ายเย่เซิ่งเทียนแล้ว คนของห้าตระกูลผู้ดีและเจ็ดตระกูลเก่าแก่แสดงจุดยืนก่อน และไม่มีใครสามารถจับจุดอ่อนได้
เดิมทีจ้าวกั๋วจู้ที่ต้องการพูดโจมตี แต่ตอนนี้เขาหาเหตุผลใด ๆ ไม่ได้ ดังนั้นเขาจึงขยิบตาให้เย่เซิ่งเทียน
หากเป็นกัวปิง ผู้บังคับกองพลอาวุธหรือหร่วนซื่อสง ไจ่เซี่ยง เขาอาจจะตอบกลับแบบตาต่อตา ฟันต่อฟันได้ แต่ถ้าให้จ้าวกั๋วจู้โต้แย้งกับเด็กเปรตพวกนี้แล้ว ทำให้เขารู้สึกลำบากใจเล็กน้อย
“แม่งฉิบหาย เด็กเปรตพวกนี้ ไม่มีความสามารถสักคน แต่การใส่ร้ายป้ายสีนั้นเก่งไม่น้อย”
จ้าวกั๋วจู้ด่าอยู่ในใจ เขาตกตะลึงเล็กน้อยและไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี
เขาไม่เชี่ยวชาญเรื่องนี้จริง ๆ
หยางทาวที่หลบซ่อนตัวอยู่ท่ากลางฝูงชน อดไม่ได้ที่มีความอยากรู้ และอยากรู้ว่าเย่เซิ่งเทียนจะจัดการเรื่องนี้อย่างไร
“ไป๋อวิ๋นเฟยอยากตายใช่ไหม? เซิ่งเทียนไม่ใช่กั๋วจู้ เขาจองหองยิ่งกว่ากั๋วจู้เสียอีก”
แน่นอนว่าหยางทาวเดาถูก เย่เซิ่งเทียนเหลือบมอง ไป๋อวิ๋นเฟยอย่างเย็นชาและกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “หนอนคลานออกมาจากปฏิกูลหลุมไหน? มาทำให้คนรู้สึกขยะแขยงอยู่ที่นี่ ประเทศต้าเซี่ยคืออะไร? สมาคมทางการแพทย์คืออะไร? ไอ้แก่หกคนคู่ควรเป็นตัวแทนด้วยหรือ?”
“นายว่าอะไรน่ะ?”
ไป๋อวิ๋นเฟยโกรธจนหน้าแดงก่ำ เขาถูกกล่าวหาว่าเป็นหนอนที่คลานออกมาจากหลุมปฏิกูล! !
ไป๋อวิ๋นเฟยเดินไปข้างหน้า ยืนต่อหน้าเย่เซิ่งเทียน และกล่าวเต็มด้วยไอสังหาร “ฉันว่านายไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว ต่อหน้าผู้คนมากมาย ฉันจะให้โอกาสนาย คุกเข่าและขอโทษ แล้วฉันจะไว้ชีวิตของนาย!”
คนของห้าตระกูลผู้ดีและเจ็ดตระกูลเก่าแก่กำลังเฝ้ามองอยู่ และความเย่อหยิ่งของไป๋อวิ๋นเฟยนั้นเสแสร้งเช่นกัน จุดประสงค์คือเขาต้องการทำให้จ้าวกั๋วจู้โกรธอย่างสิ้นเชิง
จากนั้นทำให้หกหมอเทวดารู้สึกแย่กับฝ่ายของขุนหลวงหยางทาว
“ไสหัวออกไป!”
เย่เซิ่งเทียนขี้เกียจแม้แต่จะมองเขาแวบหนึ่ง ดังนั้นเย่เซิ่งเทียนจึงเตะเขาจนกระเด็นออกไป
