Mars เจ้าสงครามครองโลก บทที่ 744 หัวใจแหลกสลาย
เย่เซิ่งเทียนใบหน้าซีดเผือด พูดอะไรไม่ออก
เขาคิดไม่ถึง ซีเอ๋อร์ที่เขารัก ทำไมถึงคิดกับเขาแบบนี้
เขายิ่งคิดไม่ถึงว่า ในสายตาของซีเอ๋อร์ เขาจะเป็นคนแบบนี้
“พี่ซี……”
หลันรั่วรั่วดึงแขนของหวางซี แต่หวางซีกลับไม่สนใจ“ดึงฉันทำไม？หรือฉันพูดอะไรผิด？”
หลี่เสี่ยวปิงสีหน้าร้อนรน ไม่รู้ว่าควรพูดเกลี้ยกล่อมหวางซีอย่างไร
“ในสายตาของคุณ ผมเป็นคนต่ำช้าที่เห็นแก่ผมประโยชน์ของตัวเองหรอ？”
เย่เซิ่งเทียนเจ็บปวดหัวใจมาก รู้สึกแค่หน่วงๆตรงหัวใจ หัวใจของเขาราวกับถูกมัดรวมกันไว้
คำพูดของหวางซี ราวกับมีดที่แหลมคม กรีดแทงหัวใจของเย่เซิ่งเทียนไปมา
“ทำไม ฉันพูดอะไรผิดไป？เย่เซิ่งเทียน นายไม่ย้อนนึกดูล่ะเมื่อก่อนนายเป็นยังไง ฉันเป็นคนช่วยชีวิตนายไว้ เพื่อนายแล้ว ฉันยอมถูกตราหน้าและต้องแบกรับกับความอับอายมากมายแค่ไหน？ฉันต้องแบกรับกับความน้อยเนื้อต่ำใจมากแค่ไหน？แต่นายล่ะ？นายทำอะไร？นายบอกกับฉันว่าจะขอชดใช้ให้กับฉัน แต่มีครั้งไหนบ้างที่ฉันไม่ถูกตราหน้า？”
หวางซ๊พูดอย่างหัวเราะเยาะตัวเอง“เย่เซิ่งเทียน นายทำหน้าตาน่าสงสารให้ใครดูกัน？นายคิดว่านายทำให้ธุรกิจของฉันดีขึ้นมาได้ จะเป็นการชดใช้ให้ฉันหรอ？แล้วนายต้องได้รับการอภัยอย่างงั้นหรอ？นายมีสิทธิ์อะไรกันเย่เซิ่งเทียน ทำไมฉันต้องยกโทษให้นาย！นายเป็นใครกันฉันถึงต้องยกโทษให้ ดูสภาพสังกะตายของนายสิ ฉันเห็นแล้วอยากอ้วก”
“เย่เซิ่งเทียน ฉันก็แค่หลอกใช้ประโยชน์จากนายเพื่อได้ในสิ่งที่สมควรเป็นของฉัน ไม่อย่างงั้นนายคิดว่าฉันจะแสร้งทำเป็นยกโทษให้นายเพื่ออะไรกันล่ะ？นายจะรักใครคบกับใคร ฉันไม่สนใจทั้งนั้น”
คำพูดของหวางซี ไม่เพียงทำให้หัวใจของเย่เซิ่งเทียนเหมือนโดนมีดทิ่มแทง สิ่งนี้ทำให้หลันรั่วรั่วตกใจมาก
หวางซีพูดจบ ก็เดินจากไปอย่างไม่หันกลับ หลันรั่วรั่วรีบตามไปทันที
หลี่เสี่ยวปิงไม่รู้ว่าควรพูดอะไร จึงรีบกล่าวอย่างร้อนใจว่า“คุณเย่คะ คะ คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม？”
“คุณไปเถอะ ผมไม่เป็นไร”
เย่เซิ่งเทียนส่ายหัวไปมา ใบหน้าหมองหม่น ราวกับคนตาย
พู่
จู่ๆ เย่เซิ่งเทียนก็กระอักเลือดออกมา แล้วกุมหน้าอกไว้
เขาเจ็บหัวใจมากเหลือเกิน
“คุณเย่คะ”
หลี่เสี่ยวปิงรีบพยุงเย่เซิ่งเทียนขึ้นมา พลางถามด้วยความเป็นห่วง
เมื่อครู่คำพูดของหวางซีเกินไปจริงๆ มันทำร้ายคนมากเกินไป
เธอดูแลว่า เย่เซิ่งเทียนรักหวางซีจากใจจริง
ถูกคนที่รักทำร้าย จะมีใครสักกี่คนกันที่จะสามารถรับไหว？
“คุณไปเถอะ ผมไม่เป็นอะไร”
เย่เซิ่งเทียนผลักมือของเธอออก ด้วยใบหน้าขมขื่น
เมื่อเหย้ซูหลิงเห็นเธอถึงกับตกใจ เดิมทีเธออยากจะกระตุ้นหวางซีอีกสักหน่อย แต่กลับคิดไม่ถึงว่าจะได้ผลดีใจขนาดนี้
กระทั่งทำให้เธอรู้สึกกังวลเล็กๆ
ถ้าเย่เซิ่งเทียนรู้ว่า เบื้องหลังทั้งหมดทั้งมวลเป็นฝีมือของเธอ เย่เซิ่งเทียนยังจะกลับไปแต่งงานอยู่ไหม？
“เพื่อน ขอโทษนะ ฉันไม่รู้จริงๆว่าฉันจะทำให้นายเจอกับเรื่องแบบนี้”
เหย้ซูหลิงพูดด้วยสีหน้ารู้สึกผิด แต่ภายในใจของเธอกลับดีใจจนโลดเต้น สิ่งนี้เป็นผลลัพธ์ที่เธอต้องการ
เรื่องนี้ถ้าเธอไม่พูด ก็ไม่มีใครรู้ งานเลี้ยงในวันนี้เป็นเพียงแค่เกมหนึ่ง
“ตอนนี้เขาเป็นผู้ชายของฉันแล้ว ฉันจะดูแลเขาให้ดี คุณไปเถอะ”
เหย้ซูหลิงพยุงเย่เซิ่งเทียน
หลี่เสี่ยวปิงมองด้วยใบน่าอึดอัดใจ แววตาของเธอเผยให้เห็นความผิดหวัง ทำได้แค่เดินจากไป
พู่
เย่เซิ่งเทียนรู้สึกเจ็บตรงหัวใจ เขากระอักเลือดออกมาอีกครั้ง
“นายไม่เป็นไรจริงๆใช่ไหม？ทำไมถึงกระอักเลือดอีกแล้วล่ะ？เป็นถึงท่านเทพเจ้า คงไม่ได้อ่อนแอขนาดนี้หรอกนะ？”
เหย้ซูหลิงตกใจเป็นการใหญ่
นี่คือเลือดหัวใจ！
ในขณะที่คนคนหนึ่งรักใครสักคนมากๆ จะทำให้รู้สึกเจ็บปวดหัวใจมากจริงๆ
เป็นความเจ็บปวดที่ยากจะอธิบาย เขาปวดตรงหน้าอกจนแทบหายใจไม่ออก หัวใจเหมือนกับมีก้อนหินนับร้อยกิโลทับไว้
เย่เซิ่งทียนผลักเหย้ซูหลิงออก แล้วพูดอย่างเย้ยหยันว่า“ตอนนี้ พอใจเธอแล้วใช่ไหม？เหย้ซูหลิง เธอนี่มันโหดร้ายจริงๆ！ทางที่ดีเธอภาวนาให้ตระกูลเหย้ของพวกนั้นอย่าได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับแม่ของฉันเลย ไม่อย่างงั้น ฉันไม่มีทางปรานีแน่”
เหย้ซูหลิงหัวใจสั่นไหว แอบคิดในใจว่าเธอทำเกินไปรึเปล่า หรือเธอจะแสดงออกเกินไปจนแสดงความโง่เขลา
เป็นดั่งที่ไอ้อู๋พูดจริงๆ เธอเอาแต่ใจมากเกินไป？
แต่เย่เซิ่งเทียนเป็นว่าที่สามีของเธอนะ นี่เป็นการหมั้นหมายตั้งแต่เมื่อก่อนแล้ว
ในตอนที่ตระกูลซวนหยวนยังอยู่ เธอได้หมั้นหมายกับตระกูลเซียวเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เพียงแต่ไม่เคยได้จัดเท่านั้นเอง
จนถึงชั่วชีวิตนี้ ถึงพึ่งมีโอกาสได้ทำตามคำสัญญาในการแต่งงาน
เธอคิดว่าตัวเองไม่ผิด ถึงแม้จะผิดก็เป็นความผิดของหวางซีทั้งหมด
ทำไมตอนนั้นถึงพยายามช่วยเย่เซิ่งเทียน？คนพวกนั้นไม่อยากให้เย่เซิ่งเทียนที่เป็นตัวทดลองตายไป เพียงแต่ต้องการกระตุ้นปลุกให้เลือดเทพของเย่เซิ่งเทียนตื่นเท่านั้นเอง！
เย่เซิ่งเทียนเป็นว่าที่สามีของเธออยู่แล้ว หวางซีเป็นมือที่สาม！
เหย้ซูหลิงบอกตัวเองตลอด คนที่ผิดคือหวางซี ไม่ใช่เธอ
เมื่อเห็นเย่เซิ่งเทียนโดดเดี่ยว เดินจากไปด้วยความเดียวดาย เหย้ซูหลิงก็รู้สึกเจ็บปวดหัวใจ
ผู้ชายคนนี้ โดดเดี่ยวเหลือเกิน
