Mars เจ้าสงครามครองโลก บทที่ 889 เห็นเย่จิงหง
“เซิ่งเทียน นะ นายฟื้นแล้วหรอ？”
หวางซีตื้นตันจนเริ่มร้องไห้ขึ้นมาอีกครั้ง
“ไม่ต้องร้องนะๆ ฉันไม่เป็นไร”
เย่เซิ่งเทียนรู้สึกสงสาร
ตลอดทาง หวางซีต้องลำบากกับเขามาไม่น้อย ตอนนี้เพราะตัวเขาเอง จึงต้องตกเป็นเป้าหมายของสรวงสวรรค์
ภายในใจของเขา รู้สึกผิดมาก
ถ้าตอนนั้นระหว่างเขากับหวางซีไม่ได้รักกัน ตอนนี้หวางซีอาจจะไม่ต้องมาลำบากแบบนี้ก็ได้
หวางซีที่ร้องไห้ในอ้อมกอดของเย่เซิ่งเทียนอยู่นานค่อยๆรู้สึกดีขึ้น เธอสะอื้นพูด“นายรู้ไหมว่าฉันเป็นห่วงนายมากแค่ไหน นายสลบไปเจ็ดวันเต็มๆ ฉันคิดว่านายไม่ฟื้นขึ้นมาแล้วซะอีก”
“ไม่ต้องร้องไห้นะครับ ผมไม่เป็นอะไร”
เย่เซิ่งเทียนค่อยๆลูบหลังของเธอ ด้วยความตกใจ
เขาสลบไปเจ็ดวันเลยหรอ？
แต่เขารู้สึกไม่นานเลย
“แม่กับซีซีล่ะ？ซีซีไม่เป็นอะไรใช่ไหม？”
เย่เซิ่งเทียนพยายามไม่ถามเรื่องอื่น เขากลัวว่าจะทำให้หวางซีเสียใจอีก
หวางซีซับน้ำตา แล้วพูดว่า“แม่กับซีซีอยู่ที่บ้าน ซีซีไม่เป็นอะไร แต่ว่าซีซีจำเรื่องในคืนนั้นไม่ได้ พวกท่านหัวไม่รู้ว่าเป็นอะไรเหมือนกัน อดีตจอมพลก็ไม่รู้เช่นกันว่าเกิดอะไรขึ้น”
เย่เซิ่งเทียนขมวดคิ้ว นี่เป็นเรื่องดี แต่ก็ไม่ใช่เรื่องดีเช่นกัน
ซีซีสามารถลืมเรื่องในคืนนั้นได้ ไม่กระทบต่อจิตใจของเธอ
ซีซีลืมเรื่องนี้ไปด้วยตัวเอง โดยที่ไม่ผ่านการปิดกั้นของความทรงจำ นั่นถือเป็นเรื่องที่น่ากลัวอย่างหนึ่ง
เย่เซิ่งเทียนสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดว่า“อย่าเป็นห่วงเลย ผมขอกลับไปดูก่อน”
หลังจากนั้น เขาก็ถามอย่างระมัดระวังว่า“ยะ เย่จิงหง？”
หวางซีพูดอย่างเศร้าใจ“ขาทั้งสองข้างและแขนของคุณปู่ต่อประสานไม่ได้ แต่อย่างน้อยก็รักษาชีวิตไว้ได้ ยังมีเหล่านักรบของหอมังกรเทพ อดีตจอมพลได้ส่งให้ผบ.กัวไปจัดการแล้ว เซิ่งเทียน ฉันจะเอาเงินออกมาหนึ่งพันล้าน มาสร้างมูลนิธิ เพื่อช่วยเหลือครอบครัวผู้สูญเสีย”
เย่เซิ่งเทียนพูดปลอบใจ“เรื่องนี้คุณไม่ต้องเป็นกังวลหรอก หอเทพมังกรมีมูลนิธิเป็นของตัวเองโดยเฉพาะ”
หวางซีส่ายหัวไปมา“นั่นเป็นหอเทพมังกรของพวกนาย ความคิดของฉันคือ ก่อตั้งมูลนิธิขึ้น เพื่อทหารของต้าเซี่ยที่เสียชีวิต ฉันรู้ว่าถ้าทำเรื่องนี้ เงินหนึ่งพันล้านมันไร้ประโยชน์ ในระยะแรกฉันจะดึงคนมาจำนวนหนึ่ง ทำเรื่องนี้ให้เป็นกระบวนการ แต่ฉันจะต้องกลับไปวางแผนรายละเอียดอีกครั้ง”
เย่เซิ่งเทียนไม่ได้เกลี้ยกล่อมอะไรอีก แต่เรื่องนี้ไม่ใช่ว่ามีเงินแล้วจะทำได้เลย
อีกทั้งเงินหนึ่งพันล้านมันไม่เพียงพอเลย
ทรัพย์สินของบริษัทเซิ่งเทียนทุ่มทุนกับตรงนี้ไปนับไม่ถ้วน แต่ก็ยังคงเป็นไปได้ยาก
แต่ทว่า ในเมื่อหวางซีมีความคิดนี้ ก็ควรค่าแก่การสนับสนุน
อีกอย่าง หรันยู่มีประสบการณ์ในด้านนี้ ได้รับการช่วยเหลือจากหรันยู่ หวางซีจะดีขึ้นมาอย่างรวดเร็วแน่นอน
เพียงแต่เรื่องพวกนี้ ทางที่ดีที่สุดควรเริ่มจากประเทศ เพื่อหลีกเลี่ยงอุปสรรค
เย่เซิ่งเทียนคิดจะไปเยี่ยมเย่จิงหง จึงได้สอบถามตำแหน่งของห้องผู้ป่วยที่เย่จิงหงพักอยู่
แต่พอถึงหน้าประตู เขาก็กลัวที่จะพบกับเย่จิงหง
ก่อนหน้านี้เขาคิดแต่อยากจะแก้แค้น ไม่เคยคิดถึงเรื่องอื่นเลย
ตอนนี้เย่ห้าวตายแล้ว เย่จิงหงก็อยู่ในสภาพแบบนี้ เขาไม่รู้ว่าควรเผชิญหน้าอย่างไรดี
“เข้าไปเถอะ คุณปู่ฟื้นขึ้นก็เอาแต่เป็นห่วงนาย”
หวางซีพูดกระซิบ
เย่เซิ่งเทียนกัดฟัน แล้วผลักประตูเข้าไป
เมื่อเห็นเย่จิงหงที่สูญเสียขาทั้งสองข้างและแขนข้างหนึ่ง จมูกของเขาก็รู้สึกแสบขึ้นมา
ภาพตรงหน้าเหมือนเห็นเย่ห้าวตายต่อหน้าอีกครั้ง
“ซะ……เซิ่งเทียน”
เย่จิงหงมองดูหลานชายที่เคยถูกตระกูลเย่ทำร้ายมาก่อน และดูจะตื่นตระหนกกว่าเย่เซิ่งเทียน
แต่ในขณะเดียวกัน ในแววตาก็มีความตกใจ
