บัญชามังกรเดือด – บทที่ 311 ปรมาจารย์พิษ

บัญชามังกรเดือด บทที่ 311 ปรมาจารย์พิษ
เดิมที ฉินเทียนอยากจะตามไป จับตัวซาฮาร่าคนนี้เอาไว้โดยตรง

ซาฮาร่าสามารถเข้าร่วมการวิจัยนี้ของปรมาจารย์พิษโดยตรง หมายความว่าในทีมปรมาจารย์พิษ ตัวตนของเขา สำคัญยิ่งกว่าบุคคลอันดับสามไนล์

ถ้าหากเดาไม่ผิด เขาก็คือบุคคลอันดับสองของปรมาจารย์พิษ

แต่ว่า เขายังคงอดทนเอาไว้

เพราะว่าเขานึกขึ้นมาได้ สิ่งที่เถ้าแก่โรงแรมพูด นักรบวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ที่ตื่นสำเร็จทั้งหมด ล้วนแล้วถูกซาฮาร่าพาไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง

สิ่งที่เรียกว่าภูเขาศักดิ์สิทธิ์

ที่นั่น ถึงจะเป็นฐานใหญ่ของปรมาจารย์พิษ

ถ้าหากเดาไม่ผิด จะมีนักรบมากมายที่เหมือนกับตอนนี้ที่ถูกควบคุมโดยยาพิษ

ต้องการต่อสู้ ก็ต้องต่อสู้พร้อมกันทั้งหมด!

ฉินเทียนมีการตัดสินใจ รีบกลับไปที่โรงแรม

“เจ้าสำนัก เกิดเรื่องอะไรขึ้น มีเบาะแสเหรอ?” ฉานเจี้ยนรีบเข้ามาต้อนรับ

เมื่อเห็นสีหน้าของฉินเทียนไม่ดี เหลิ่งหยุนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะและพูด :

“เป็นอะไร ถูกหลอกแล้วใช่ไหม สิ่งที่เรียกว่าซาฮาร่าและปรมาจารย์พิษ ไม่อยู่ที่นี่เลยด้วยซ้ำ?”

“แบบนั้นก็ไม่เป็นอะไร พวกเราก็คิดสะว่าเป็นวันหยุด ทิวทัศน์ของทะเลทรายก็ค่อนข้างดีเหมือนกัน”

ฉินเทียนพูดเสียงลึก : “ใครก็ห้ามออกจากห้องเป็นอันขาด”

“สมาชิกทั้งหมดพักผ่อน ตอนกลางคืน รอฟังคำสั่งของผม!”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ทุกคนค่อยตระหนักได้ถึงความร้ายแรงของเรื่อง

พวกเขายังไม่เคยเห็นฉินเทียนมีสีหน้าที่ประหม่าขนาดนี้มาก่อนเลย

ทุกคนไม่กล้าถามไปเรื่อย ทำตามคำสั่งของฉินเทียน กลับไปพักผ่อนที่ห้องของตัวเอง

คนที่นอนไม่หลับ ก็เริ่มลับมีดเช็ดปืน

ฉินเทียนจ่ายเงินสองเท่า เช่ารถออฟโรดสี่คันกับเถ้าแก่โรงแรม

ทั้งหมดเป็นพะโทรลรุ่นเก่า ถึงแม้ว่าความสบายจะแทบไม่มี แต่นี่คืออาวุธสำหรับรถออฟโรดในทะเลทราย

หลังจากนั้น มีการสอบถามเถ้าแก่เกี่ยวกับตำแหน่งโดยประมาณของสิ่งที่เรียกว่า “ภูเขาศักดิ์สิทธิ์”

หลังจากตกกลางคืน ฉินเทียนนำคนมากมายออกจากโรงแรม แบ่งทีมแล้วขึ้นไปนั่งบนรถออฟโรดสี่คัน ออกจากเมืองอย่างเงียบ ๆ

ตามตำแหน่งที่เถ้าแก่โรงแรมพูด ขับเข้าไปในทะเลทรายซาฮาร่า

ขับรถไปหลายชั่วโมง เดินทางออกมาประมาณร้อยกว่ากิโลเมตร

ในที่สุด มองเห็นด้านหน้าท่ามกลางความมืด เผยให้เห็นเงาขนาดใหญ่ปรากฏขึ้น

นั่นเป็นภูเขาลูกหนึ่ง

เหลืออีกไม่กี่กิโลเมตรแล้ว ฉินเทียนสั่งให้หยุดรถ เรียกทุกคนมารวมตัวกัน

หลังจากนั้น ค่อยพูดถึงวัตถุประสงค์ของการออกเดินทางในครั้งนี้อย่างเคร่งขรึม

“สิ่งที่เรียกว่านักรบวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ ถูกเปลี่ยนแปลงด้วยยาพิษสมัยใหม่ของปรมาจารย์พิษ”

“พลังไม่มีขีดจำกัด ไม่กลัวไฟกลัวมีด รับมือได้ยากอย่างมาก”

“ถ้าหากเดาไม่ผิด ในภูเขาลูกนี้ ในฐานใหญ่ของพวกเขาแห่งนี้ ไม่รู้ว่าซ่อนนักรบแบบนี้ไว้เยอะแค่ไหน”

“พี่น้องเอ๋ย นี่เป็นการต่อสู้ที่หนักหน่วง ผมหวังว่า ทุกคนอย่าหลุดออกจากทีม”

“พวกเรามากำจัดทั้งหมดในคราวเดียว สังหารปรมาจารย์พิษ แล้วกลับมาด้วยชัยชนะ!”

“นี่ไม่ใช่แค่การแก้แค้นแทนเหล่าวิญญาณผู้กล้าที่เสียชีวิตในวิหารพญายม ยิ่งกว่านั้นเป็นการกำจัดมะเร็งเพื่อชาวโลก”

“เข้าใจทั้งหมดแล้วใช่ไหม?”

“เข้าใจแล้ว!” ฉานเจี้ยนและคนอื่นๆ ดวงตาแดงทั้งหมด

ลากยาวจากเกาะมลายูมาถึงที่นี้ พวกเขาทั้งหมด ล้วนแล้วมีความรู้สึกเหมือนถูกปรมาจารย์พิษจูงจมูกเดิน

ตอนนี้ ในที่สุดก็จะเป็นการเผชิญหน้ากัน

เหลิ่งหยุนกัดฟันพูด : “ฉันและทีมเงา เป็นแนวหน้า”

ฉินเทียนพยักหน้า และพูด : “ลุย!”

พูดจบ กลายเป็นเงา แล้วพุ่งเข้าไปก่อน

ในไม่ช้า ทุกคนก็มาถึงตีนเขาแล้ว

เพราะอยู่ในทะเลทราย โล่งไปทั้งภูเขา ไม่มีพืชพรรณดำรงอยู่ นี่เป็นความยากลำบากในการล่องหนสำหรับพวกเขา

เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เป้าหมายใหญ่เกินไปแล้วแหวกหญ้าให้งูตื่น ฉินเทียนสามารถทำได้แค่ให้ทุกคนซ่อนตัวอยู่ที่ตีนภูเขา ให้เหลิ่งหยุนและทีมเงาของเธอล่วงหน้าไปก่อน

เผชิญหน้ากันตรงๆ บางทีพวกเขาอาจจะไม่ใช่ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุด

แต่ถ้าหากเป็นการลอบสังหาร ทั่วทั้งโลกสามารถพูดได้ว่าเป็นกลุ่มที่ดีที่สุด

พวกเขาแต่ละคนเหมือนกับผี ไม่มีการส่งเสียงใดๆ หายไปในความมืดอย่างเงียบๆ

หลังจากผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วโมง ในหูฟังของฉินเทียนมีเสียงของเหลิ่งหยุนดังมา

“ทหารรักษาการณ์ทั้งหมดถูกสังหารแล้ว”

“พบถ้ำแห่งหนึ่ง ข้างในน่าจะมีการสร้างห้องใต้ดิน”

“ขอทราบว่า จะให้บุกเข้าไปหรือไม่”

ฉินเทียนพูดเสียงลึก : “พวกเธอเฝ้าสังเกตเอาไว้ รอฉันไปก่อน”

เขาโบกมือหนึ่งที นำพาทีมคำสาปสวรรค์ เหมือนฝูงเสือและเสือดาวออกจากกรง กระโดดขึ้น

ในไม่ช้า ก็มารวมตัวกับเหลิ่งหยุน

เพียงแค่เห็นประตูถ้ำที่มีขนาดใหญ่ ฝังด้วยประตูหินสองบาน

ยามที่เฝ้าประตูด้านข้าง ถูกเหลิ่งหยุนจัดการไปแล้ว

ฉินเทียนพุ่งเข้าไป เงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ ข้างในกลับเงียบอย่างมาก

“ผมเอง!” ผีหวูฉางตะโกนเสียงเบา เตรียมจะทุบประตูหิน

“ไม่ต้อง” ฉินเทียนโบกมือ หลังจากนั้น วางฝ่ามือบนประตูหิน ค่อยๆสำรวจ

เขาสัมผัสได้ถึงตำแหน่งของสลักประตูด้านใน พลังภายในทะลุเข้าไป แกร็กดังเบาๆหนึ่งที สลักเกลียวแตก

เปิดประตูหินอย่างช้าๆ มีทางเดินลึกไปข้างหน้า

“ใคร?” ข้างใน มีทหารถือปืนสองคนกำลังลาดตระเวนอยู่พอดี มองเห็นประตูถูกเปิดออก รีบยกปืนขึ้น

ปืนของพวกเขายังไม่ทันได้เล็ง ด้านข้าง ชุยหมิงยกมือขึ้นและแสงสีขาวถูกยิงออกไป แทงไปที่คอของชายคนหนึ่ง

ในเวลาเดียวกัน เถาฟางยิงออกไปหนึ่งนัดอย่างสบายๆ จัดการอีกคนหนึ่ง

คนทั้งสองลงมือเกือบจะเวลาเดียวกัน จัดการศัตรูในครั้งเดียว อดไม่ได้ที่จะมองหน้ากัน ต่างถนอมน้ำใจกันและกัน

ฉินเทียนพูดเสียงลึก : “เถาฟาง นายไปหาที่ซ่อนตัว ควบคุมสถานการณ์โดยรวม”

“เหล่าหม่า นายพาคนสองสามคนไปเฝ้าประตูถ้ำ”

“คนอื่นๆ ตามผมมา!”

เดินผ่านทางเดินสักพัก จู่ๆตรงหน้าก็เห็นแสงสว่าง

สิ่งที่เห็นตรงหน้า ฉินเทียนและคนอื่นๆล้วนแล้วตะลึงอยู่กับที่

ภูเขาทั้งลูกถูกขุดเป็นโพรง

ข้างล่าง มีพื้นที่ขนาดใหญ่ มีอุปกรณ์ต่างๆ

ดูเหมือนว่าคิดไม่ถึงเลยว่าจะถูกคนลอบโจมตี ข้างในยังมีคนบางส่วนยืนเฝ้าอยู่ เพียงแต่ล้วนแล้วมีท่าทางง่วงนอน

เหลิ่งหยุนโบกมือ ทีมเงาฝึกฝนอย่างมีระเบียบและให้ความร่วมมือด้วยความเข้าใจโดยปริยาย

พวกเขาเลือกเป้าหมายของตัวเอง ไม่รอให้พวกเขาตอบสนองกลับมา ก็ส่งพวกเขาขึ้นสวรรค์แล้ว

“พี่เทียน คุณดูนั่นสิ!”

“ห้องทดลองอยู่ที่นี่!”

เหลิ่งหยุนผลักประตูสองบานออก ตะโกนเสียงดัง

ฉินเทียนรีบวิ่งไปอย่างรวดเร็ว เพียงแค่เห็น เป็นเหมือนที่ฝังศพ ตรงหน้าแบ่งเป็นหลายแถว แต่ละแถวล้วนแล้วเป็นโลงศพแก้วคริสตัล

ข้างใน ล้วนแล้วมีคนหนึ่งคนนอนอยู่

เหมือนกับที่เห็นในเมืองตอนกลางวันแปะๆ

นั่นก็คือสิ่งที่เรียกว่า นักรบวิญญาณพิษ

มีนักรบวิญญาณพิษนับร้อยคน ด้วยพลังการต่อสู้ของพวกเขา เป็นทีมที่ไร้เทียมทานอย่างแน่นอน!

ปรมาจารย์พิษโหดเหี้ยมอย่างมาก!

“เจ้าสำนัก ตอนนี้ทำยังไงดี?”

“ใช้โอกาสตอนที่พวกเขานอนหลับอยู่ จัดการทั้งหมดเลยไหม?” ฉานเจี้ยนขอคำแนะนำเสียงเบา

“อย่าเพิ่งเคลื่อนไหว” ฉินเทียนขมวดคิ้ว อยู่ดีๆก็รู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติ

“พวกคุณรู้สึกไหมว่า พวกเราเข้ามาได้ราบรื่นเกินไปแล้ว?”

“ในเมื่อที่นี่เป็นรังของปรมาจารย์พิษ การป้องการไม่ควรจะหละหลวมขนาดนี้”

“ปรมาจารย์พิษไม่อยู่ที่นี่ การทดลองเหล่านี้ ราวกับว่าเขารู้ว่าพวกเรากำลังมา เหมือนมอบให้พวกเราโดยตั้งใจ”

“ความหมายของคุณคือ ปรมาจารย์พิษจงใจหลอกล่อให้พวกเรามาที่นี่?”สีหน้าของเหลิ่งหยุนก็เปลี่ยนไป