บัญชามังกรเดือด บทที่ 366 ชนะหรือแพ้ก็คือเมืองหนึ่ง
“จ้าวข่าย ! ”
“เป็นคุณนี่เอง ! ”
จ้าวซวู่ไม่ได้โง่ เมื่อสติกลับมา ก็จ้องมองจ้าวข่ายอย่างโกรธจัด
จ้าวข่ายทำชั่วไปแล้วอกสั่นขวัญกลัวเล็กน้อย
ท้ายที่สุด การลอบสังหารอานกั๋ว ก็เป็นเอกฉันท์ต่อโลกภายนอก แม้ว่าเขาจะล้มเหลว และถูกตำหนิ เขาก็ทำเพื่อตระกูล
อย่างไรก็ตาม องครักษ์ที่กล้าลอบสังหารครอบครัวของเขา นี่มันเป็นอาชญากรรมครั้งใหญ่แล้ว !
“จ้าวซวู่ คุณอย่าหลงกลคนแซ่ฉินนะ ! ”
“เขาเป็นคนที่โจมตีใส่ร้ายคนอื่น ”
“คุณอย่าลืมสิ วันนี้เรามาทำอะไร ” จ้าวข่ายส่งสายตา
จ้างซวู่กำหมัดอย่างโกรธจัด กัดฟันพูด “ศัตรูภายนอก ฉันต้องจัดการอยู่แล้ว”
“อย่างไรก็ตามสิ่งที่อยู่ภายใน ฉันก็ต้องจัดการอย่างแน่นอน ! ”
“ถ้าฉันรู้ว่าใคร ที่ตระกูลจ้าวแอบฆ่าหยวนหู่กับหยวนหลาง อย่างลับ ๆ เพื่อทำให้ฉันถูกลงโทษ ฉันจะทำให้มันชดใช้ด้วยเลือด ! ”
สีหน้าของจ้าวเทียนเล่อ ก็เคร่งขรึมและน่ากลัวเช่นกัน
เขาไม่ค่อยรู้เรื่องกัวเซิงและพี่น้องสามคนของหยวนซื่อมากนัก
ตอนนี้ เมื่อเห็นลูกชายของเขาเผชิญหน้ากับฉินเทียนตัวต่อตัว เขาที่เป็นคนฉลาด ก็ค้นพบความแปลกประหลาดในทันที
แม้ว่าเขาจะเจอฉินเทียนเป็นครั้งแรก แต่ก็พบว่า ฉินเทียนนั้นบ้าคลั่งมาก
แต่ว่า คนที่บ้าอย่างฉินเทียน จะไม่พูดโกหก
ยิ่งไปกว่านั้น เขายอมรับอย่างตรงไปตรงมาว่า เขากำจัดหยวนหลาง และฆ่าหยวนเป้า
ถ้าหากหยวนหู่หยวนหลาง ถูกเขาฆ่าจริง ๆ เขาก็ไม่มีเหตุผลที่จะไม่กล้ายอมรับ
มีเพียงเหตุผลเดียวเท่านั้น คนที่ฆ่าหยวนหู่และหยวนหลาง เป็นคนอื่น
ฉินเทียนพูดถูก การตายของหยวนหู่ หยวนหลาง รวมไปถึงกัวเซิง ที่โชคร้ายที่สุด แน่นอนว่าเป็นลูกชายของเขาจ้าวซวู่
แล้วกำไรสูงสุดคืออะไรกันล่ะ ?
ถ้าพูดตามกฎแล้ว คนที่ได้กำไรสูงสุด มักจะเป็นฆาตกรตัวจริงที่อยู่เบื้องหลัง
ตอนนี้ ฆาตกรตัวจริง กำลังจะออกมาแล้ว
เป็นไปได้ที่จะจินตนาการถึงอารมณ์ของพ่อลูก หลังจากที่เล่นกับสิ่งชั่วร้าย และถูกเก็บไว้ในความมืดเป็นเวลานานขนาดนี้
จ้าวเทียนจีเยาะเย้ย “พี่รอง วันนี้พวกเรามาทำอะไรกันเหรอ ? ”
“เรื่องสำคัญยังไม่ได้รารือ เราจะถูกคนคนที่มีเจตนาร้ายแอบแฝงอยู่ ยั่วยุไม่ได้นะ”
จ้าวเทียนเล่อกัดฟัน รู้ว่าเรื่องสำคัญต้องเร่งด่วน
เขายิ้มและพูดว่า “ขอบคุณคุณฉินที่เตือน ”
“เรื่องนี้ ตระกูลจ้าวจะต้องสืบหาความจริงให้ปราฎจงได้ จะไม่ปล่อยฆาตกรคนนี้ และไม่มีวันทำผิดต่อคนดี”
“เพียงแต่ว่าคุณฉิน ถึงแม้ว่าคุณจะไม่ได้ฆ่าหยวนหลางหยวนหู่ ”
“แต่คุณฆ่าหยวนเป้า เรื่องนี้ ยังไงเราก็ต้องคิดบัญชีกันวันนี้”
ฉินเทียนหัวเราะเยาะและพูดว่า “เอาเลย ”
“ได้ !”
“กล้าดี ! ”
ในสายตาของจ้าวเทียนเล่อ มีความรู้สึกของการแข่งขัน จ้าวแห่งเมืองหยุนชวนผู้นี้ ในที่สุดก็จะเริ่มเล่นแล้ว
ทันทีที่เขาโบกมือ ลูกน้องที่อยู่ข้าง ๆ ก็ยกกระดานหมากรุกขึ้นมา
หมากรุกด้านบนบางอันเป็นหมากรุกพิเศษ แต่ละตัวหมากรุก จะมีชื่อเมืองเขียนอยู่
มีตัวหมากรุกทั้งหมดสามสิบตัว ก็คือนครระดับเมืองทั้งสามสิบแห่ง
อานกั๋วมองอย่างละเอียดและขมวดคิ้ว “หมากรุกสามสิบชิ้นนี้ เป็นตัวแทนของเมืองทั้งหมด ในเมืองหยุนชวนและหนานเจียง”
“เจ้าบ้านจ้าว ฉันไม่รู้ว่าคุณต้องการจะทำอะไร ? ”
“หรือว่า ต้องการใช้นครระดับเมืองเหล่านี้ เป็นตัวหมากรุกเพื่อมาเล่นเกมงั้นเหรอ ?”
“คุณพูดถูกแล้ว ”
จ้าวเทียนเล่อเยาะเย้ย “เพียงแต่ป้ายเหล่านี้ที่มีชื่อเมืองพวกนี้ ไม่ใช่ตัวหมากรุกของฉัน แต่เป็นชิปของฉัน ”
หลังจากพูด เขาก็ตะโกนขึ้นทันที “องครักษ์ตระกูลจ้าวของฉันอยู่ที่ไหน ! ”
ข้างหลังเขา องครักษ์ผู้สังหารทั้งเจ็ดคน พูดพร้อมกัน “ครับ!”
พวกเขาเต็มไปด้วยพลังงาน และทั้งเจ็ดก็พูดพร้อมกัน เสียงหึ่งและก้องกังวาน ทำให้แก้วหูของทุกคนเจ็บ
จ้าวเทียนเล่อพูดอย่างภาคภูมิใจ “เห็นหรือยัง ? องครักษ์ทั้งเจ็ดนี้ ก็คือหมากรุกของฉัน ”
“ท่านอาน ฉินเทียน งานเลี้ยงในวันนี้ จะไม่มีรายการที่สนุกสนานบ้างได้อย่างไร ?”
“ ตอนนี้ องครักษ์ทั้งเจ็ดของฉัน อยากจะท้าทายมันหน่อย”
“ถ้าแพ้ ก็คือเมืองหนึ่ง”
“ไม่รู้ว่าพวกคุณจะรู้อย่างไร? ”
อานกั๋วตกใจมาก เขาไม่สามารถจินตนารได้ว่า จ้าวเทียนเล่อจะมาพร้อมกับการเดิมพันที่ไม่เหมือนใครแบบนี้
เขาอดไม่ได้ที่จะมองฉินเทียนด้วยความกังวล
จ้าวเทียนจีเยาะเย้ย “ทุกครั้งก่อนจะเริ่มเกม พวกเราจะเลือกมาเมืองหนึ่ง”
“ฝ่ายแพ้ ภายในเจ็ดวันจะถอนการลงทุนและสหายทั้งหมดในเมืองนี้ และมอบให้อีกฝ่ายหนึ่ง ”
“อย่างยุติธรรม ”
“ฉินเทียน ตั้งแต่อานกั๋วได้มอบหมายงานสำคัญของหนานเจียงให้คุณ ตอนนี้ฉันถาม คุณกล้าที่จะต่อสู้หรือไม่ ?”
จ้าวซวู่ก็รีบทันทีว่า “คนแซ่ฉิน คุณเก่งมากนักไม่ใช่เหรอ ? ”
“ตอนนี้ คุณกล้าที่จะเผชิญหน้ากับองครักษ์ของตระกูลจ้าวหรือไม่ ? ”
สายตาของทุกคน ล้วนจ้องไปที่ใบหน้าของฉินเทียน
การพนันชนิดนี้ ไม่ใช่สิ่งที่เงินสามารถวัดได้ ฝ่ายแพ้ต้องย้ายออกจากเมือง ผลกระทบมันหนักมากเกินไป
ฉินเทียนยิ้ม และหยิบชิปที่มีคำว่า“หลงเจียง”บนกระดานหมากรุกของจ้าวเทียนเล่อขึ้นมา
“ในเมื่อท่านอานได้รับมอบหมายให้รับผิดชอบภารกิจอันหนักหนาหนานเจียง ดังนั้นฉันฉินเทียน แน่นอนว่าจะต้องรับผิดชอบ”
“ในเมื่อเจ้าบ้านจ้าวอยากจะเล่น เช่นนั้นก็เริ่มที่หลงเจียงกันก่อนเถอะ ”
“ถ้าชนะคนของฉัน หลงเจียงก็จะเป็นของคุณ ”
“ตกลง ! ”
จ้าวเทียนเล่อรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยอย่างเห็นได้ชัด
การพนันที่ไม่ธรรมดาแบบนี้ ไม่เคยมีมาก่อน
หลังจากวันนี้ เขารู้สึกว่า เขาและตระกูลจ้าว จะโด่งดังไปทั่วโลกอย่างแน่นอน
“อย่างไรก็ตาม ก่อนที่จะเริ่ม ฉันขออธิบายกฎอีกครั้ง”
“หนานเจียงและหยุนชวน เมืองเยอะขนาดนี้ แต่ยอดฝีมือที่ทั้งสองฝ่ายพามาด้วยนั้น มีเพียงไม่กี่คน”
“ดังนั้นยอดฝีมือของเราทุกคน จึงสามารถนำมาใช้ได้”
“แน่นอน ถ้าในเกมแรกคุณฉินแพ้เอาหลงเจียงมาให้ฉัน ผู้เชี่ยวชาญที่อยู่ข้างหลังคุณ ก็สามารถเอาชนะแล้วนำหลงเจียงกลับไปได้ใหม่อีกครั้ง”
“เราแค่ดูผลลัพธ์สุดท้ายเท่านั้น คุณคิดอย่างไร ? ”
เขาพูดอย่างนั้น แต่เขาก็ซ่อนความเห็นแก่ตัวของเขาไว้ด้วย นั่นคือเท่าที่เป็นไปได้ บทบาทขององครักษ์ทั้งเจ็ด จะต้องถูกใช้งานอย่างเต็มที่
ถ้าหากองครักษ์คนหนึ่งสามารถเล่นได้เพียงครั้งเดียว ย่อมจะเปิดโอกาสให้ฝ่ายตรงข้ามได้เปรียบ
ยิ่งไปกว่านั้น ไม่มีการจำกัดจำนวนการรบแต่ละครั้ง ไม่แน่ว่าอาจจะใช้องครักษ์เพียงแค่หนึ่งหรือสองคน ก็สามารถฆ่าได้หมดแล้ว
ชัยชนะอันท่วมท้นแบบนั้น ถึงเรียกได้ว่าสนุก
ฉินเทียนยิ้มและพูดว่า “เจ้าบ้านจ้าวมีใจแล้ว ”
“ถ้าอย่างนั้น ก็เริ่มกันเถอะ”
“เจ้าบ้านจ้าว เชิญเดินหมากรุกเถอะ”
จ้าวเทียนเล่อถอนหายใจและพูดอย่างเคร่งขรึม “องครักษ์ทั้งเจ็ดฟังคำสั่ง ไม่ว่าจะเป็นใคร ถ้าเอาชนะได้เมืองหนึ่ง ฉันจะให้รางวัลหนึ่งร้อยล้าน ”
“เอาล่ะ ใครอยากจะเป็นผู้ชนะคนแรก ? ”
“ฉัน ! ”
“ฉันเอง ! ”
“ท่านเจ้าบ้าน ให้ฉันไป ! ”หลังจากได้ยินคำพูดของจ้าวเทียนเล่อ องครักษ์ทั้งเจ็ด ก็ดูตื่นเต้น
ล้วนอยากเป็นผู้ชนะคนแรก
ตราบใดที่ชนะ ไม่เพียงแต่สร้างชื่อให้ตัวเองเท่านั้น แต่ยังได้รับเงินรางวัลร้อยล้านอีกด้วย !
เท่านี้ก็พอให้ร่ำรวยมั่งคั่งไปตลอดชีวิตแล้ว
ต้องบอกว่า กลยุทธ์ในการควบคุมลูกน้องของจ้าวเทียนเล่อนั้นฉลาดมาก
เขารู้ว่าต้องมีผู้กล้าภายใต้รางวัล เขาพอใจมากกับการตอบสนองขององครักษ์ทั้งเจ็ด
“ในเมื่อเป็นแบบนี้ องครักษ์ห้าหลี่จื้อเจียน ”
“คุณมาเล่นเกมแรกนี้เถอะ ชิปของฝ่ายตรงข้ามคือหลงเจียง ฝั่งเรานี้ ก็ให้ใช้เมืองเฝยเป็นชิปแล้วกัน ”
“จากนี้ไป จื้อเจียน ชะตากรรมของเมืองเฝย อยู่กับคุณแล้ว”
“เจ้าบ้านโปรดวางใจ ถ้าเสียเมืองเฝยไป ฉันจะมอบหัวให้กับคุณ !”
หลี่จื้อเจียนกระโดดออกมา มองไปที่ฉินเทียนและพูดเสียงดัง “คนแซ่ฉิน คุณจะส่งใครมาต่อสู้ ? ”
