บัญชามังกรเดือด บทที่ 383 คู่ต่อสู้
คิดไม่ถึงว่าฉินเทียนจะขวางโลกถึงเพียงนี้ จี้ซิงอึ้งไปทันที บนใบหน้าปรากฏให้เห็นความชอบใจแวบหนึ่ง
ใช่แล้ว แต่ไหนแต่ไรมาเขาไม่เคยพบเจอคนที่ขวางโลกขนาดนี้มาก่อน
ดังนั้น เขาจึงไม่โกรธแต่กลับชอบใจ
เนื่องจาก เขาคิดว่า มีเพียงคนขวางโลกแบบนี้เท่านั้น ถึงจะคู่ควรที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของเขา
“เฮ้ เหล้าของคุณยังไม่ได้ดื่ม!”
“รับไปเถอะ” เขาตะโกนเสียงเบา แล้วหยิบแก้วไวน์ที่อยู่บนโต๊ะใบหนึ่ง ขว้างไปใส่ทางฉินเทียน
ด้านในแก้วไวน์ ยังมีไวน์แดงอยู่อีกครึ่งแก้ว
น่าแปลกมาก แก้วไวน์ที่บรรจุไวน์แดงเอาไว้ ราวกับว่าถูกคนใช้มือรองเอาไว้ ลอยไปทางด้านหลังของฉินเทียนด้วยความมั่นคงเป็นอย่างยิ่ง
ไม่ช้าและไม่เร็ว แต่ว่า ทุกที่ที่ลอยผ่านไป สภาพอากาศผันผวน
เห็นได้ว่าบนแก้วใบนี้ แฝงไว้ด้วยกำลังภายในที่มากมายของเขา
ฉินเทียนไม่ได้หันหน้ากลับมา ความเร็วของฝ่าเท้า ก็ไม่ได้ช้าลงเลยแม้แต่น้อย
เมื่อแก้วไวน์ลอยไปถึงความห่างจากด้านหลังของเขาประมาณหนึ่งฟุต กำลังภายในที่แฝงอยู่บนนั้นทั้งหมดในที่สุดก็มลายหายไป เสียงดังหึ่ง ทันใดนั้นก็เพิ่มความเร็ว กระแทกเข้าไปที่หลังคอของเขา
คราวนี้ จี้ซิงเชื่อมั่น ต่อให้เป็นหินก้อนหนึ่ง ก็สามารถถูกโจมตีจนแหลกละเอียดได้
เมื่อเห็นว่าฉินเทียนไม่ได้มีการเตรียมป้องกันเลยแม้แต่น้อย ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกเสียใจขึ้นมาเล็กน้อย ตนเองลงมือรุนแรงเกินไปแล้วหรือไม่?
อีกทั้ง การลอบทำร้ายลับหลัง จะไม่ค่อยตรงไปตรงมาสักเท่าไหร่หรือไม่
วินาทีต่อมา ได้ยินแค่เสียงดังเพล้งเท่านั้น ระยะห่างของแก้วไวน์กับด้านหลังคอของฉินเทียนอยู่แค่ระยะครึ่งฟุต ก็เกิดระเบิดขึ้นทันทีทันใด
จี้ซิงตกใจ เหมือนกับว่าได้เห็นเรื่องราวที่น่าเหลือเชื่อ อ้าปากค้างพูดอะไรไม่ออก
เมื่อเขาได้สติกลับคืนมา ฉินเทียนก็พาเถียหนิงซวงและหม่าหงเทา หายไปที่บริเวณด้านนอกประตูเรียบร้อยแล้ว
ภาพเหตุการณ์นี้ ในสายตาของแขกคนอื่นๆแล้ว ก็คือจี้ซิงต้องการดื่มกับเหล้ากับฉินเทียน แต่ฉินเทียนไม่ให้เกียรติ
จี้ซิงพาลโกรธ ใช้แก้วเหล้าขว้างใส่ฉินเทียน จากนั้น เหมือนกับว่ากำลังไม่มากพอ แก้วเหล้าไม่ได้กระแทกถูกฉินเทียน ก็แตกระเบิดไปเอง
พวกเขาต่างพากันมาประจบเอาใจจี้ซิง ก่นด่าฉินเทียนว่าไม่รู้จักกฎเกณฑ์มารยาท
จี้ซิงกัดฟันแน่น เอ่ยกล่าวกับอะฝูที่อยู่ด้านข้าง: “แกเห็นแล้วใช่ไหม?”
อะฝูสีหน้าท่าทางเคร่งขรึม พยักหน้า: “เห็นแล้ว”
“เป็นยอดฝีมือคนหนึ่ง”
ทันใดนั้นจี้ซิงก็หัวเราะชอบใจ: “อะฝู พวกเรามาถูกทางแล้ว!”
“ครั้งนี้นับว่าไม่ได้มาเสียเปล่า! รีบไป!”
เห็นเขาพาพ่อบ้านออกไป แขกทุกคนไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ใบหน้าต่างก็เต็มไปด้วยความงุนงง
พวกเขายังนึกว่า คุณชายน้อยของตระกูลจี้ถูกทำให้โมโหจนเสียสติไปแล้ว
ตอนแรกโต้แย้งกับเจ้าบ้านของตระกูลจ้าว แล้วก็ยังจะล่วงเกินคุณชายน้อยของตระกูลจี้อีก ทุกคนต่างก็คิดว่า ฉินเทียนคือกำลังรนหาที่ตาย!
มีเพียงแค่จี้ซิงและอะฝูเท่านั้นที่ทราบดีว่า แก้วเหล้าใบนั้น ไม่ได้แตกละเอียดเอง แต่ว่า ถูกกำลังภายในของฉินเทียนยับยั้งเอาไว้ต่างหาก
ตอนที่แก้วเหล้าไปถึงด้านหลังของฉินเทียน เขาใช้กำลังภายใน รวมตัวขึ้นมาเสมือนฉากกำบังกลุ่มหนึ่ง
ถ้าหากคนที่ละเอียดรอบคอบสามารถสังเกตเห็นว่า ที่แก้วเหล้าแตกระเบิด ไวน์แดงที่อยู่ด้านในสาดกระเซ็น
แต่ว่า ทั้งหมดกระเซ็นออกไปยังทิศทางอื่นๆ ไม่มีสักหยด ที่กระเซ็นถึงบนเสื้อผ้าของฉินเทียน
เนื่องจากในเวลานั้น ด้านหลังของเขา เหมือนกับว่ามีฉากกำบังที่ไร้รูปร่างกลุ่มหนึ่ง
การค้นพบนี้ จะไม่ทำให้จี้ซิงตื่นเต้นได้อย่างไร เขาคือปรมาจารย์แห่งการต่อสู้!
เพียงแต่ว่า เมื่อถึงด้านนอกของโรงแรม ฉินเทียนและคนอื่นๆก็หายไปอย่างไร้ร่องรอยเรียบร้อยแล้ว จี้ซิงมีความผิดหวังเล็กน้อย
เขาแทบอยากจะหาฉินเทียนให้พบโดยทันที ต่อสู้อย่างเต็มกำลังสักครั้ง
อะฝูยิ้มกล่าวเสียงเบา: “ไม่รีบ”
“ถึงอย่างไรเสียพิธีแต่งงานวันพรุ่งนี้ ฉินเทียนก็ต้องเข้าร่วมเช่นกัน”
“ผมขอแสดงความยินดีกับคุณชายน้อย ในที่สุดก็หาคู่ต่อสู้จนเจอ ผมสามารถสัมผัสได้ว่า ความรู้สึกอยากต่อสู้ของคุณชายน้อยได้รับการกระตุ้นแล้ว”
ทันทีที่คนเราไม่มีคู่ต่อสู้ การบำเพ็ญตบะไม่ก้าวหน้าแต่กลับถดถอย มีแค่เพียงคู่ต่อสู้ฝีมือดีไม่หยุดปลุกเร้าการฝึกฝน ถึงจะก้าวหน้าได้
อะฝูทราบดีว่า เมื่อมีหินลับมีดอย่างฉินเทียนก้อนนี้แล้ว ไม่แน่ว่าคุณชายน้อยจะสามารถก้าวไปสู่อีกระดับหนึ่งได้
ดังนั้น เขาจะไม่ดีใจได้อย่างไรกัน
เมื่อเห็นว่าบนถนนมีคนชุดดำสีหน้าเคร่งขรึมจำนวนมากมาย กรูไปในทิศทางเดียวกัน
อะฝูอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว กล่าว: “คุณชายน้อย ตระกูลจ้าว ดูเหมือนว่าจะเกิดเรื่องขึ้นแล้ว”
จี้ซิงก็ดูออกเช่นกัน ทิศทางที่คนชุดดำเหล่านั้นกำลังวิ่งไปอย่างรวดเร็ว ก็คือตระกูลจ้าว
เขากล่าวขึ้นทันที: “อะฝู ได้ยินว่าหลิวชิงเหยามาถึงแล้ว แกทราบหรือไม่ว่าเธอถูกจัดการให้อยู่ที่โรงแรมไหน?”
อะฝูอึ้งไปทันที กล่าว: “คุณชายน้อย คุณไม่ใช่บอกว่า ไม่สนใจในหลิวชิงเหยาหรอกหรือ?”
“อีกอย่าง พรุ่งนี้เธอก็จะเป็นภรรยาของจ้าวซวู่แล้ว คุณคงจะไม่ได้ไปหาเธอคืนนี้หรอกใช่ไหม?”
“พวกคุณสองคนก็ไม่ได้รู้จักกัน”
จี้ซิงหัวเราะชอบใจ
“ตาเฒ่าฝู แกไม่ปกติ!”
“ฉันก็แค่ถามดูเท่านั้น แกกำลังคิดอะไร!”
“ไปเถอะ กลับไปนอน ฉันคุณชายน้อยจะต้องฟื้นฟูกำลังวังชาให้เพียงพอ พรุ่งนี้เปิดศึกใหญ่กับฉินเทียน!”
เหมือนกับว่า ในสายตาของเขา ฉินเทียนนั้นน่ารักกว่าหลิวชิงเหยาคนสวยมากนัก
“แกพูดว่าอะไร? อุบัติเหตุทางรถยนต์?”
“จะเป็นไปได้อย่างไรที่จะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น? พี่ชายแกละ?”
“รีบพูด พี่ชายแกเป็นอะไร!” ด้านนอกโรงแรม เมื่อได้ยินคำพูดของจ้าวเฟิง จ้าวเทียนเล่อคำรามอย่างเดือดดาล
จ้าวเฟิงพูดไม่ออก ทำได้เพียงแค่คุกเข่าแล้วร้องไห้อย่างเศร้าโศก
เมื่อเห็นท่าทางเช่นนี้ของเขา จ้าวเทียนเล่อก็ตระหนักได้ถึงอะไรบางอย่าง พุ่งตัวเข้าไปภายในบ้าน เหมือนกับเสียสติไปแล้ว
เมื่อเขาเห็นศพที่เย็นเฉียบตั้งนานแล้ว นอนราบอยู่บนเตียง ตรงหน้าก็มืดลงทันที เป็นลมหมดสติไปทันที
ทุกคนมือไม้อ่อนจนทำอะไรไม่ถูก ไม่ง่ายเลย ที่จะทำให้เขาฟื้นขึ้นมา
จ้าวเทียนเล่อตะโกนด่าด้วยความเศร้าเสียใจ
“เป็นใคร?”
“แท้ที่จริงแล้วใครเป็นผู้ลงมือ? รีบพูด?”
“จ้าวเฟิง ฉันให้แกไปรับเจ้าสาวกับซวู่เอ๋อร์ แกกลับนำศพของเขากลับมา!”
“วันนี้ถ้าแกไม่พูดเหตุผลออกมา ฉันจะฆ่าแกซะ!” จ้าวเทียนเล่อดวงตาแดงก่ำ นำจ้าวเฟิงเหยียบเอาไว้ใต้ฝ่าเท้า
จ้าวเฟิงร้องไห้เสียงดัง: “ลูกไร้ความสามารถ!”
“คุณพ่อ พ่อฆ่าผมเถอะ!”
“ขอเพียงแค่การตายของผม สามารถทำให้พ่อสบายใจได้สักเล็กน้อย!”
“เสียดายแค่ ผมไม่สามารถแก้แค้นให้พี่ชายได้แล้ว!”
ทุกคนที่เหลือ ทั้งหมดตกใจจนพูดอะไรไม่ออก
เลี่ยวเจี๋ยเงียบขรึมอยู่ครู่หนึ่ง กัดฟันกล่าว: “ตอนนี้มาคิดๆดูแล้ว เรื่องราวมีลับลมคมในอยู่จริงๆ”
“เจ้าบ้าน รถบรรทุกคันนั้น เหมือนกับว่ารออยู่ตรงนั้นนานแล้ว อีกทั้ง มุ่งหน้าไปทางรถของคุณชายโดยตรง เป้าหมายค่อนข้างชัดเจน”
“เสียดายเพียงแค่ คนขับรถบรรทุกคนนั้น เสียชีวิตคาที่เรียบร้อยแล้ว ไม่มีอาการ”
“ฉินเทียน!”
“ต้องเป็นฉินเทียนแน่นอน!”
“เขากลัวว่าการเกี่ยวดองสมรสของพวกเรากับเป่ยเจียง จะเป็นการร่วมมือกันเพื่อจัดการเขา ดังนั้น จึงจัดฉากอุบัติเหตุทางรถยนต์ระหว่างทาง ทำร้ายลูกชายของฉันจนตาย!”
“คนแซ่ฉิน ฉันจะสับแกให้แหลกเป็นหมื่นชิ้น!”
จ้าวเทียนเล่อดวงตาแดงก่ำ กำลังจะไปสังหารฉินเทียนด้วยตนเอง
เลี่ยวเจี๋ยรีบร้อนกล่าว: “เจ้าบ้านรอสักครู่ ฉินเทียนมาที่อวิ๋นโจวแล้ว อยากจะฆ่าเขาตอนไหนก็ย่อมได้”
“แต่ว่า พวกเราไม่สามารถปล่อยฆาตกรตัวจริงให้หลุดลอยไปได้”
“ผมนึกออกแล้ว ที่นี่มีโทรศัพท์มือถือเครื่องหนึ่ง”
“เจ้าบ้าน นี่คือโทรศัพท์มือถือที่หาเจอจากบนศพของพนักงานขับรถบรรทุก คุณรีบดูเร็วเข้า ว่ามีหรือไม่มีเบาะแส”
จ้าวเทียนเล่อแย่งโทรศัพท์มือถือมา พบว่าโทรศัพท์มือถือเครื่องนี้เพิ่งซื้อมาใหม่ ในนั้นมีเพียงบันทึกการโทรเพียงสายเดียวเท่านั้น อีกทั้งยังเป็นเวลาเพียงสั้นๆ
จ้าวเฟิงขยับเข้ามาใกล้ มองดูเวลาที่โทรศัพท์ กล่าวอย่างตื่นตระหนก: “นี่ก็คือเวลาที่พี่ซวู่เกิดเรื่อง!”
“นี่ก็หมายความว่า อีกฝ่ายถ่ายทอดคำสั่งให้แก่คนขับรถ ให้เขาเริ่มปฏิบัติการ”
“พ่อ พ่อลองโทรออก ลองดูว่ามีหรือไม่มีคนรับสาย”
จ้าวเทียนเล่อสมกับที่เป็นเจ้าบ้านจริงๆ เขาสงบสติลง ดวงตาแดงก่ำ แล้วกดโทรออก
