บัญชามังกรเดือด – บทที่ 566 บุญคุณ

บัญชามังกรเดือด บทที่ 566 บุญคุณ

หวังเหมี่ยนมันช่างเย่อหยิ่งเสียจริง

เจรจากันด้วยเหตุผลก่อน ถ้าไม่ได้ผลค่อยใช้กำลังในภายหลัง เมื่อเห็นว่าการเอาใจของจูจูไม่ได้ผล เขาจึงเปลี่ยนเรื่องทันที และเริ่มกดขี่

จากด้านหนึ่ง ยังสะท้อนถึงความเชื่อมั่นของเกาะตงไห่ที่อยู่เบื้องหลังเขา

ผู้คนในเจ็ดเมืองทางใต้ รวมถึงฉินเทียน ล้วนเงยหน้าขึ้นมองจูจูจากที่สูง อยากรู้ว่าเธอจะรับมืออย่างไร

เด็กสาวอายุน้อยแบบนี้ กล้าที่จะยืนหยัดต่อสู้กับหวังเหมี่ยนและเกาะตงไห่เลยเหรอ ?

จูจูไม่พอใจและพูดอย่างเย็นชา “คุณจะอธิบายอย่างไรก็เรื่องของคุณ มันไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน”

“หวังเหมี่ยนในตงไห่ คุณคือโหวเย๋ ทุกคนให้เกียรติคุณ แต่เมื่ออยู่ที่นี่ ในสายตาของฉัน คุณก็เป็นคนนอกที่ต้องการจะสร้างปัญหา”

แต่ในสายตาของฉันคุณเป็นคนนอกที่ตั้งใจจะก่อปัญหา “

“กล้ามาสร้างปัญหาในพื้นที่ของฉัน อย่าโทษฉันที่ปล่อยให้คุณเข้ามาแล้วกัน！”

หวังเหมี่ยนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็โกรธจัด เขาไม่คิดเลยว่า จูจูจะไม่ให้เกียรติเขาขนาดนี้

ตอนนี้ มันไม่ใช่เรื่องไม่ให้เกียรติเขาอีกต่อไปแล้ว แต่นี่ไม่ให้เกียรติตงไห่ และไม่ให้เกียรติเจ้าของเกาะ！

เมื่อเขาโกรธเขากำลังจะโจมตี ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างหลังจูจูพูดด้วยความโกรธ “คุณหวัง ยังไม่รีบออกไปอีก！”

“หรือว่า คุณอยากจะตายอยู่ตรงนี้เหรอ ?”

“อย่าคิดว่าคุณเป็นคนที่ยิ่งใหญ่ ฉันขอบอกเลย ถ้าคุณตายด้วยน้ำมือของมังกรซ่อนรูปของเรา คุณก็จะตายเปล่าไร้ประโยชน์ ! ”

หวังเหมี่ยนกลืนประโยคที่เกือบจะโพล่งออกมา จนแทบจะกัดลิ้น

สีหน้าของเขา ดูหวาดกลัว เขากัดฟันเงียบ

ฉินเทียนพูดว่า “ขอบคุณมังกรซ่อนรูปที่ผดุงความยุติธรรมให้กับเจ็ดเมืองทางใต้ ! ”

“คุณไม่จำเป็นต้องลงมือ ขอเพียงคุณพูด ฉันฉินเทียน จะฆ่าคนนอกที่ตั้งใจสร้างปัญหาให้แก่คุณเอง ! ”

“ยังไม่รีบไปอีก！”

“ถ้ายังไม่ไป ฉันจะจัดการพวกคุณให้หมดเลย ! ”

ด้วยคำพูดของผู้นำใหญ่ ควบคู่ไปกับการสนับสนุนของมังกรซ่อนรูป ผู้คนในเจ็ดเมืองทางใต้ มีแรงผลักดันมากขึ้น

พวกเขาตะโกนด้วยความโกรธ ราวกับว่าพวกเขากำลังไล่สุนัขออกไปข้างนอก

หวังเหมี่ยนได้รับการปฏิบัติแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ? เขารู้สึกว่า ได้รับความอัปยศอดสูอย่างใหญ่หลวง！

มือที่อยู่ใกล้กับกระบองสีทอง งอและยืดออกหลายครั้ง ถ้าอยากถือกระบองสีทอง ก็ออกไปฆ่ากันเลย !

อย่างไรฏ็ตาม สุดท้าย เขาก็อดทนไว้

แม้ว่าเขาจะโกรธ แต่เขาก็ไม่เสียสติ เรื่องของวันนี้ เขายอมรับว่าแพ้แล้ว

ในการต่อสู้กับฉินเทียนเมื่อครู่ ไม่ว่าจะแพ้หรือชนะ เขาก็ไม่กลัว เพราะเขาได้รับการสนับสนุนจากเกาะตงไห่

เขาก็ยังเชื่อว่า ฉินเทียนไม่กล้าทำอะไรเขาจริง ๆ หรอก

แต่ตอนนี้ มังกรซ่อนรูปทางใต้ได้ปรากฏตัวขึ้นแล้ว !

ด้วยการสนับสนุนขององค์กรทางการนี้ เขาเสียชีวิตที่นี่ ตงไห่จะพิจารณาผลประโยชน์ต่าง ๆ และเป็นไปได้มากว่าจะไม่ยืนหยัดเพื่อเขา

เขาอาจจะตายโดยเปล่าประโยชนจริงๆ ก็ได้ !

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เขาก็พูดด้วยดวงตาสีแดง “ “ดีมาก ! ”

“คุณจูจู ความสัมพันธ์ระหว่างมังกรซ่อนรูปทางใต้ของพวกคุณ ฉันจำไว้แล้ว แล้วเรามาดูกัน ! ”

ในท้ายที่สุด เขาจ้องมองที่ฉินเทียนอย่างดุเดือดอีกครั้ง กัดฟันพูดว่า “คุณแซ่ฉิน ถือว่าคุณกล้าพอ ！”

“เราไปกันเถอะ ! ”

เมื่อเห็นเขาพาลูกน้องจากไปด้วยความโกรธ ผู้คนในเจ็ดเมืองทางใต้ ก็ส่งเสียงโห่ร้อง！

“ไสหัวกลับไปซะเถอะ！”

“เจ็ดเมืองทางใต้ไม่ใช่สถานที่ที่จะให้พวกคุณมากำเริบเสิบสาน ! ”

“เจ้าหนู จำสิ่งที่ผู้นำของเราพูดไว้ ถ้าพวกเจ้ากล้าสร้างปัญหาอีก มาเท่าไหร่ เราจะฆ่าพวกเจ้าให้หมด ! ”

“ยังต้องการค่าตอบแทน ฝันไปซะเถอะ ! ”

“ผู้นำใหญ่ที่ยิ่งใหญ่ ! ”

“ผู้นำใหญ่ที่แข็งแกร่ง ! ”

เป็นเวลานานแล้วที่เหล่าคนใหญ่คนโตในเจ็ดเมืองทางใต้ ไม่ได้เชิดหน้าชูตาแบบนี้

ในขณะนี้ พวกเขารู้สึกว่าวิญญาณชั่วร้ายในอกของพวกเขาถูกพัดพาไป และไม่เคยมีความสุขเท่านี้มาก่อน !

เมื่อเผชิญหน้ากับการไล่ตามของทุกคน ฉินเทียนกลับไม่ได้ตื่นตาตื่นใจกับชัยชนะ

เขามองไปที่จูจูจากที่สูงและพูดเสียงดังว่า “ขอบคุณท่านมากที่ช่วยฉินเทียนและทั้งเจ็ดเมืองทางใต้”

จูจูตะคอกอย่างเย็นชา “ฉินเทียน คุณรู้ก็ดีแล้ว”

“คุณเพิ่งได้เป็นผู้นำของเจ็ดเมืองทางใต้ หากในเวลานี้เริ่มทำสงครามกับตงไห่ จะเกิดการสูญเสียเยอะเกินไป”

“ถ้าฉันออกหน้าเพื่อทำลายล้างพวกมัน ก็ถือเป็นของขวัญแสดงความยินดีสำหรับคุณที่ได้เป็นผู้นำใหญ่ ”

ฉินเทียนยิ้มเล็กน้อย “ท่านไม่เพียงแต่ให้ของขวัญแสดงความยินดีง่าย ๆ แบบนี้หรอกใช่ไหม ?”

“บอกมาเถอะ จะให้ฉินเทียนทำอะไร”

ทุกวันนี้ ไม่มีความรักที่ไม่มีเหตุผล ฉินเทียนเชื่อว่า จูจูและผู้ใต้บังคับบัญชาของเธอ จะต้องมาถึงนานแล้ว

พวกเขาไม่เพียงแค่เฝ้าดูกระบวนการทั้งหมดของการต่อสู้เท่านั้น แต่เป็นไปได้มากว่า การเลือกตั้งผู้นำเจ็ดเมืองทางใต้และสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในระหว่างทางจะอยู่ภายใต้การควบคุมของพวกเขาทั้งหมด

เช่นนั้นพวกเขาไม่ปรากฏตัวเร็ว ช้าก็ไม่ปรากฏตัว แต่ทำไมพวกเขาถึงเลือกที่จะปรากฏตัวในตอนนี้กันล่ะ ?

ในสิ่งเหล่านี้ จำเป็นต้องมีเหตุผล

หลังจากได้ยินคำพูดของฉินเทียน ภายใต้ผ้าโปร่งสีแดง รอยยิ้มที่เย็นชาปรากฏบนใบหน้าของจูจู

ผู้ชายคนนี้ น่าสนใจมากเลยทีเดียว รู้ว่าฉันจะไม่ช่วยโดยเปล่าประโยชน์

“คุณแค่ต้องจำไว้ว่า คุณเป็นหนี้บุญคุณฉันก็พอแล้ว ”

“เมื่อต้องการให้คุณทำอะไร ฉันจะแจ้งให้คุณทราบ”

“ตอนนี้ ฉันต้องการพานักโทษพวกนั้นไป คุณไม่มีอะไรโต้แย้งใช่ไหม ? ”

ฉินเทียนรู้ว่า นักโทษที่จูจูพูดถึงพวกนั้น หมายถึงลูกน้องของลิเหลียง

เสินเฟิงถูกองค์กรคำสาปสวรรค์ดักตามฆ่า บาดเจ็บสาหัส จนถึงตอนนี้ยังไม่ฟื้น เรียกได้ว่าชีวิตกำลังเข้าขั้นวิกฤต

ถงเหรินเสียเลือดมาก แม้ว่าเขาจะตื่นอยู่ แต่เขาก็ทำได้เพียงขยับตาเท่านั้น เกือบจะเหมือนผู้ป่วยที่นอนเป็นผัก

ที่เหลือ ก็พวกยิงธนูเหล่านั้น

เดิมทีฉินเทียน วางแผนที่จะพาคนเหล่านี้กลับไปและสอบปากคำพวกเขาอย่างเหมาะสม และหวังว่าจะได้เรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับลิเหลียง และเรื่องราวของวิหารเทพสังหาร

ตอนนี้ จูจูเอ่ยปากแล้ว

เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็พยักหน้าพูดว่า “คนเหล่านี้กำลังสร้างปัญหาให้กับโลก ดังนั้นมันจึงเหมาะอย่างยิ่งสำหรับพวกคุณมังกรซ่อนรูปที่จะพาพวกเขาไป”

“แต่ว่า ฉันมีเรื่องขอร้อง”

จูจูเลิกคิ้ว “คุณพูดมา”

“ถ้าคุณได้รับข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับลิเหลียง และวิหารเทพสังหารจากพวกเขา สามารถแจ้งให้ผมรู้ได้ไหม ? ”

มุมปากของจูจูกระตุกขึ้น “นี่คุณกำลังเจรจาข้อตกลงกับฉันเหรอ ? ”

ฉินเทียน “ถือว่าใช่ ”

จูจู “คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะเจรจาข้อตกลงกับฉัน”

ฉินเทียน “?”

เมื่อเห็นท่าทางที่หดหู่ของฉินเทียน จูจูดูมีความสุขมากและกลั้นยิ้ม “ขึ้นอยู่กับอารมณ์ของฉัน ว่าฉันต้องการให้คุณรู้หรือไม่ ”

ฉินเทียนหน้าบึ้งจนพูดไม่ออก ทำไมถึงรู้สึกว่า หญิงสาวคนนี้พุ่งเป้ามาที่ตัวเองกันล่ะ ?

ด้วยการโบกมือของจูจูสมาชิกในทีมที่อยู่ข้างหลัง เขาก็มาถึงด้านล่างอย่างรวดเร็ว

พวกเขาเป็นชายและหญิง อายุยังไม่มาก อย่างไรก็ตาม ใบหน้าแต่ละคนเย็นชาและจริงจัง ทำให้รู้สึกถึงความไร้เทียมทาน

ฉินเทียนสังเกตเห็นว่าที่หน้าอกด้านหน้าของเสื้อผ้าของแต่ละคน มีมังกรน้อยสีแดงเพลิงที่ปักด้วยเส้นไหมอยู่ตัวหนึ่ง

ทางใต้เป็นไฟ และมังกรไฟนี้ น่าจะเป็นสัญลักษณ์ของมังกรซ่อนรูปทางใต้

ดาบอยู่ทางซ้าย และปืนแขวนอยู่ทางขวา

ไปมาราวกับลม พาคนจากไป

บนเนินเขา จูจูมองไปที่ฉินเทียนเป็นครั้งสุดท้ายและพูดหยอกล้อว่า “จำไว้ คุณเป็นหนี้บุญคุณฉัน ”

“ฉันจะมาหาคุณ ในไม่ช้า”

“ท่านผู้นำฉิน ขอให้คุณโชคดี ”

หลังจากพูดจบ เธอก็จากไปเช่นกัน

เดิมทีมันเป็นสงครามที่กำลังจะปะทุขึ้น และทุกคนก็หนักใจและเตรียมที่จะจ่ายอย่างมหาศาล

ไม่คิดเลยว่า เนื่องจากการปรากฏตัวของมังกรซ่อนรูปทางใต้ มันจึงสงบลงอย่างน่าอัศจรรย์

เมื่อทุกคนมีปฏิกิริยาตอบสนอง พวกเขาทั้งหมดล้วนมีความรู้สึกว่ารอดชีวิตมาได้หลังเกิดหายนะ