บัญชามังกรเดือด บทที่ 594 บัญชาทางตะวันตก
“จูจู？”
จิ้งชิงนั้นยังค่อนข้างเมา อีกทั้งหลายวันมานี้ไม่ได้นอนเต็มที่ อีกทั้งยังดื่มเหล้าไปอีกเยอะ เลยทำให้ความคิดของเขานั้นปลิวเก่งว่อนไปทั่ว
เขานั้นหรี่ตามองไป ก่อนที่สีหน้าจะเปลี่ยน
“จูจู เจ้ามาทำอะไรที่นี่กัน？”
หม่าหงเทาเขานั้นสร่างเมา ก่อนที่สีหน้าจะเคร่งขรึม แล้วเอ่ยเสียงต่ำกับฉินเทียน “พี่เทียน ทำยังไงดี？”
“มาเพื่อก่อเรื่องวุ่นวายใช่ไหมเนี่ย？”
ฉินเทียนหัวเราะก่อนที่จะเอ่ย “ไม่ต้องสนใจเธอหรอก ดื่มต่อไปเถอะ”
เสียงหึที่เย็นขา ก่อนที่ จูจูจะเดินเข้ามา
สายลมยามค่ำคืนที่ปลิวมาโดนชุดของเธอ ทำให้กลิ่นตัวของเธอนั้นปลิวไหลไปตามลงไปยังเหล่าคนเมา และเธอนั้นไม่ได้ใส่ชุดย้อนยุคมา แต่ว่าเป็นเสื้อผ้าสีแดงที่รัดรูป
ตอนนี้ได้เหมือนดอกกุหลาบที่สวยงามแพรวพราวในยามค่ำคืน
เมื่อมองไป เธอนั้นเย็นชา แล้วที่เอวนั้นมีสายรัด ด้านซ้ายนั้นมีดาบโค้งส่วนเอว ส่วนทางด้านขวานั้นได้ซ่อนอาวุธที่มีสัญลักษณ์ของ มังกรซ่อนรูป
จิ้งชิงนั้นกลืนน้ำลาย ก่อนที่จะรีบเอ่ยอย่างตื่นเต้น “ที่นี่คือบ้านของข้า พวกเราดื่มอยู่ที่นี่ คงไม่ผิดกฎหมายหรอกนะ？”
จูจูทำเสียงหึ ก่อนที่จะเอ่ยอย่างเยือกเย็น“นี่เป็นเรื่องสำคัญ ฉินเทียนอยู่ก่อน ส่วนคนอื่นๆ รีบออกไปจากภายใต้สายตาของข้านะ！”
มาหาฉินเทียนหรอ！
หม่าหงเทาทั้งสามคนนั้นมองหน้าก่อน ก่อนที่จะเผยสีหน้าที่ยากที่จะอธิบาย
ฉินเทียนยิ้ม ในเมื่อมาแล้วหนิ
เขานั้นดื่มเหล้า ก่อนที่จะเอ่ยยิ้ม “ในเมื่อคุณจูจูเอ่ยออกมาแล้ว พวกเจ้าก็กลับไปดื่มเหล้ากันก่อนเถอะ”
“ให้ข้าและคุณจูจูดื่มกันสักสองแก้วเถอะ”
ทั้งสามคนลังเล ก่อนที่จะไม่ได้เอ่ยอะไร “ทำไมหรอ หรือว่าพวกเจ้ากลัวว่าคุณจูจูจะยิงปืนใส่ข้างั้นหรอ？”
เมื่อได้ยินดังนี้ แน่นอนแล้วว่าจูจูมาคนเดียว ไม่พาคนอื่นมาด้วย พวกเขาจึงพยักหน้า ก่อนที่จะค่อยๆจากไป
แต่ว่า ไม่ได้เดินไปไหนกลับ กลับไปยืนอยู่ด้านหลังของประตูพระจันทร์เสี้ยว แล้วคอยแอบติดตามอย่างตื่นเต้นและตึงเครียด
จูจูได้นั่งลงต่อหน้าของฉินเทียน ก่อนที่จะเอาปืนคาบศิลาที่วางไว้ที่เอวนั้นวางลงบนโต๊ะ ไม่รู้ว่าจะมีอะไรอีกมั้ง ปลายปืนกระบอกสีดำ ที่วางหันไปทางฉินเทียน
“เจ้านั้นติดหนี้บุญคุณ พวกเรามาปรึกษากันเถอะ ว่าจะใช้คืนอย่างไร”
เธอนั้นมองไปที่ฉินเทียน ด้วยนัยน์ตาที่มีรอยยิ้ม
เธอยิ้มกริ่มเอยออกมา พวกเรามาปรึกษาหัน ว่าจะเอาทรัพย์สมบัติทั้งหมดของคุณเอามาให้ฉัน
นี่มันเรียกว่าปรึกษางั้นหรอ ？นี่เห็นได้ชัดเลยว่าเหมือนจะเอาฉีกเอาเลือดเอาเนื้อ！
สีหน้าของเขาไม่เปลี่ยน ก่อนจะเอ่ยเรียบๆ “ เป็นคนติดหนี้บุญคุณอะไรกัน ทำไมข้าจำไม่ได้”
“งั้นขอให้ท่านคุณจูจูช่วยอธิบายชี้แจงหน่อย”
อะไร？
มาทำเป็นไม่รู้จักบุญคุณ อีกทั้งยังมาแกล้งทำมึนใส่ข้าอีก ？
จูจูเผยถึงสีหน้าโกรธ ก่อนจะเอ่ยอย่างน้ำเสียงนิ่ง “ที่กุบเขาเซวียนหยวน หากไม่ใช่เพราะข้าโผล่มา แล้วทำให้พวกโหวเย๋แห่งตงไห่ตกใจจนหนีไป เจ้าคิดว่า เจ้านั้นยังจะมานั่งสบายใจดื่มเหล้าอยู่ที่นี่ได้ไหม ？”
“ฉินเทียน ถึงแม้เจ้านั้นจะมานั่งอยู่ในตำแหน่งผู้นำใหญ่ของเจ็ดเมืองทางใต้ แต่ว่านี้รากฐานนี้มันไม่ได้มั่นคงเลย เพราะว่าในตอนนั้นที่ตงไห่ได้เกิดสงคราม หมายถึงอะไร ไม่ต้องให้ข้าเอ่ยหรอกมั้ง？”
ฉินเทียนเอ่ยเรียบๆ“ข้าทราบ”
“หมายถึง เมืองเจ็ดเมืองทางใต้นั้นอยู่ตัวได้แล้ว ข้านั้นได้ฆ่าโหวเย๋แห่งตงไห่ไป ถึงแม้จะทำให้เมืองตงไห่ไม่พอใจ แล้วเลยทำให้เกิดปัญหาขึ้นมาบ้าง”
“แต่นั่นก็ทำให้คนที่คิดร้ายกับเจ็ดเมืองทางใต้นั่นสั่นสะเทือนไปไม่น้อยเลยนะ”
“ลองนับดูแล้ว นับว่าไม่เสียหายนะ”
“เจ้า——”จูจูเอ่ยโกรธ“ หากเจ้าเอ่ยเช่นนี้ งั้นข้ายุ่งเรื่องมากไปสินะ？”
“ข้านั้นมาทำลายแผนการของเจ้า อีกทั้งยังจะต้องไปเอ่ยขอโทษงี้หรอ？”
ฉินเทียนหัวเราะ“คุณจูจูตัวตนของท่านช่างสูงส่ง คำขอโทษคงไม่จำเป็นหรอก”
“หากหลังจากนี้ท่านอยากที่จะยื่นมือเข้ามาทำเรื่องพวกนี้ อย่างน้อยก็ทักทายกันก่อนสิ ไม่จำเป็นต้องตัดสินใจเอง”
“มิฉะนั้น เกรงว่าจะเกิดเรื่องเข้าใจผิด ไม่งั้นจะพูดยากนะ”
“ไอ้เจ้าบ้า！”
จูจูเดิมทีที่เธอนั้นมาด้วยเย่อหยิ่ง เธอคิดว่า ตนเองนั้นได้จับฉินเทียนเอาไว้อยู่แล้ว บวกกับตัวตนของเธอ ฉินเทียนน่าจะยอมเชื่อฟังคำของเธอ
ไม่คิดเลยว่า คำสองสามคำ กลับเหมือนโดนฉินเทียนตบกลับ ตอนนี้เหมือนเธอกำลังสูญเสีย
แล้วยังจะต้องถามอีกหรอ？
เธอนั้นโกรธออกมา เธอหยิบปืนคาบศิลาขึ้น ก่อนที่จะเอ่ยไปที่ฉินเทียนด้วยน้ำเสียงอันเย็นชา “ อย่าคิดว่าฉันไม่กล้าแตะคุณนะ！”
“นามสกุลว่าฉิน ฉันจะบอกคุณนะ ตราบใดที่ฉันเหนี่ยวไก คุณนั้นต้องตายแน่！”
ฉินเทียนดื่มเหล้าอย่างใจเย็นแล้วเอ่ย“ ใช่หรอ งั้นผมก็สามารถที่จะบอกคุณได้นะ”
“เพียงแค่คุณลั่นไกล คุณจะไม่สามารถที่มีชีวิตรอดออกไปจากที่นี่ได้แน่”
“หากไม่เชื่อ งั้นก็ลองสิ”
“เจ้า——”จูจูเอ่ยด้วยความโกรธจัด！
เอนั้นไม่เคยเจอผู้ชายคนไหนที่ดื้อรั้นขนาดนี้ อีกทั้งยังกล้าที่จะไม่เอาตนเองมาไว้ในสายตาอีก！
ปืนนั้นได้มาอยู่บนหน้าแล้ว สีหน้ายังไม่เปลี่ยนสีอีก！
ทันใดเธอนั้นรู้สึกว่า คนบ้านนี้นั้นได้รังแกเธอ！
ปืนที่อยู่ในมือนั้นสั้น หลายครั้ง ที่เกือบอดไม่ได้ที่จะยิงลั่นไกลออกไป แต่ว่าเธอรู้ดี ว่าผลลัพธ์นั้นอาจจะทำให้เธอไม่สามารถที่จะรับได้
“รับว่าเจ้ารอดตัวดีไป！”
ในสุดท้ายแล้ว เธอนั้นก็ได้แต่โกรธก่อนที่จะเอาปืนคาบศิลา วางลง ก่อนที่จะเอ่ยด้วยน้ำเสียงนิ่ง “ เมื่อเอ่ยเช่นนี้ เจ้านั้นอยากที่จะไม่ยอมรับอีก ไม่ยอมรับเรื่องบุญคุณนี้ใช่ไหมล่ะ？”
ฉินเทียนหัวเราะอย่างเย็นชา“ไม่ว่ายังไงก็คงไม่ต้อง”
“เอ่ยดูไปแล้ว พวกคุณ มังกรซ่อนรูปนั้นอยากจะได้อะไรจากตัวข้าล่ะ หรือว่าจะเอ่ย อยากให้พวกข้าทำอะไรล่ะ”
จูจูยิ้มอย่างมีความสุข “เจ้าสามารถที่จะสัญญาหรอ？”
ฉินเทียนเอ่ยตอบอย่างเรียบๆ“ดูอารมณ์ก่อน”
“อีกทั้ง เมื่อก่อนนั้น พวกคุณเคยมาช่วยผม”
ภายในดวงตาของจูจู นั้นได้เกิดความปะทุแห่งความโกรธอีกครั้ง เดิมทีแล้วเธอนั้นเป็นเจ้าหนี้ มาเก็บเอาหนี้ เธอนั้นอยากจะสั่งให้ฉินเทียนทำอะไรก็ได้
แต่ทำไมรู้สึกว่า ตัวเองนั้นต้องมาทำตามคำขอของคนอื่นด้วย？
ในที่สุดเธอก็แน่ใจ ว่าเจ้าชายคนตรงหน้านั้น กินอ่อนไม่กินแข็ง ที่เธอนั้นทำกับคนอื่นได้นั้น แต่มาใช่กับที่นี่ไม่ได้
เมื่อคิดถึงดังนี้ เธอนั้นขี้เกียจที่จะไปวิ่งล้อมอีก ก่อนที่จะขมวดคิ้วแล้วเอ่ยเสียงต่ำ “เจ้าพูดไม่ผิดหรอก”
“พวกเรามังกรซ่อนรูป แน่นอนว่ามีเรื่องต้องการให้คนไปช่วยจัดการ”
“แต่ว่าไม่สามารถหาคนที่เหมาะสมมมาได้ ตอนนี้ข้าคิดว่า เจ้านั้นอาจจะเอาชนะได้”
ฉินเทียนขมวดคิ้วแล้วเอ่ย “ลองเอ่ยมาดูสิๆ”
จูจูนิ่งไปกร่อนที่จะเอ่ย“ เพราะตัวตนของคุณ น่าจะสามารถเข้าใจในมังกรซ่อนรูปองค์กรนี้แน่นอน？”
“ที่ข้าเอ่ยก็คือ เรื่องเกี่ยวกับเฒ่าหัวมังกร มีองครักษ์อยู่ห้าคน ที่คอยดูแลทั้งห้าทิศ
ฉินเทียนพยักหน้า“ทางตะวันออกมู่หลง ทางตะวันตกจินหู่ ทางใต้จูจู ทางเหนือเฮยสุ่ยภาคกลางหวงซาง”
จูจูพยักหน้า“แน่นอนว่าเป็นเช่นนั้น”
ฉินเทียน“แต่ว่าข้านั้นสงสัย พวกคุณนั้นมีพลังตั้งมากมาย อีกทั้งยังเป็นถึงผู้ที่ดูแลอาณาจักรมังกรอีก”
“ยังมีเรื่องอะไรอีก ที่พวกคุณทำไม่ได้ ต้องการที่จะยืมคนอื่นเข้ามาช่วย？”
จูจูขมวดคิ้ว“เจ้าไม่เข้าใจ……”
“คือมันเป็นเช่นนี้”
“ผู้ดูแลทางตะวันตกไม่ใช่จินหู่แล้ว แต่เป็นอีกคนที่มีชื่อว่า ไป๋เลี่ยน ”
“ถึงแม้พลังกำลังของไป๋เลี่ยนนั้นจะไม่เลว แต่ว่าก็เป็นได้แค่ตัวแทนของทางตะวันตก เพราะว่าบัญชาของทางตะวันตกยังไม่สามารถจะหาเจอ ”
“ส่วนความตายของจินหู่ ตอนนี้ยังไม่ได้ตรวจอย่างชัดเจน”
ฉินเทียนนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนที่จะอดไม่ได้ “เจ้าจะเอ่ยว่า จินหู่นั้นตายไปแล้วหรอ？”
จูจูพยักหน้า “เมื่อยี่สิบปีก่อน ตายที่ญี่ปุ่น”
“เขานั้นได้พกพาบัญชาทางตะวันตกไปด้วย และได้ตายไปกับเขา ก่อนที่จะกลายเป็นปริศนา ”
“แต่ว่าหลายอย่างนั้นสามารถแน่ใจได้ว่า การลงมือนั้นเป็นคนในองค์กรลับของญี่ปุ่นแน่นอน
“ส่วนสาเหตุเบื้องหลังนั้น พวกเรามังกรซ่อนรูปนั้นได้ส่งคนไปตรวจสอบแล้ว แต่ว่าทั้งหมดนั้นมันเหมือนกับหาหินในทะเล”
“เจ้ารู้ดีว่า พวกเรานั้นเป็นคนถึงราชการของอาณาจักรมังกร ในต่างแดนนั้นพวกเราไม่มีอำนาจ แล้วทำเรื่องอะไรก็ไม่ได้สะดวกเรียบง่ายขนาดนั้น”
