บทที่ 28 สร้างศัตรู(2)
ตอนนี้เพิ่งแปดโมงครึ่ง ยังเหลือสามชั่วโมง เฉินโม่ไม่รีบร้อน เอาหนังสือเรียนวิชาอักษรขึ้นมา ใช้เวลาอ่านเสร็จครึ่งชั่วโมง และเข้าใจอย่างดี
และใช้เวลาอีกชั่วโมงครึ่ง อ่านความรู้ด้านคณิตศาสตร์ ฟิสิกส์ เคมี ประวัติศาสตร์และภูมิศาสตร์ เฉินโม่จึงรู้สึกล้าเล็กน้อย และลุกขึ้นยืน
ความรู้ทั้งหมดของม.6 เทอมต้น อยู่ในสมองเฉินโม่ทั้งหมด
ถ้าสอบใหม่อีกครั้ง เฉินโม่มีความมั่นใจ ถึงจะไม่สามารถได้คะแนนเต็ม แต่เพียงพอที่จะได้อันดับหนึ่งของโรงเรียน
สิบโมงครึ่ง อีกหนึ่งชั่วโมงจะถึงเวลาเปิดกิจการร้านอาหารของครอบครัวเจี่ยงหยาว ตัดเวลาที่ต้องใช้บนถนนออกไป ก็เหลือเวลาน้อยแล้ว
เฉินโม่ปิดประตู ออกจากลานบ้าน เตรียมจะไปห้างสรรพสินค้า เพื่อซื้ออะไรเป็นของขวัญ
แต่เฉินโม่มีชีวิตมาหกร้อยปี ไม่ถนัดเรื่องการให้ของขวัญ ไม่รู้ให้อะไรถึงจะเหมาะสม สุดท้ายจึงซื้ออั่งเปาจากซูเปอร์มาร์เก็ต ใส่เงินหนึ่งพันลงไปในนั้น สำหรับครอบครัวธรรมดาอย่างเจี่ยงหยาว ของขวัญอวยพรหนึ่งพัน เยอะมากพอแล้ว!
สิบเอ็ดโมง ยี่สิบนาที เฉินโม่มาถึงร้านอาหารของครอบครัวเจี่ยงหยาว ตามที่อยู่ ร้านอาหารหยาวหยาว
เฉินโม่เพิ่งลงจากแท็กซี่ เจี่ยงหยาวที่สวมเพียงเสื้อขนสัตว์สีชมพูตัวยาว รูปร่างกะทัดรัด วิ่งออกมา ทักทายเฉินโม่อย่างเป็นกันเอง “พี่เฉินโม่ ในที่สุดก็มาสักที รีบเข้ามาสิ เพื่อนๆ มากันแล้ว กำลังรออยู่เลย”
ถึงเจี่ยงหยาวพัฒนาค่อนข้างช้า แต่ตอนนี้ก็เป็นหญิงสาวที่งดงามมาก ยืนกับดาวโรงเรียนแบบอานเข่อเยว่ อาจเทียบไม่ได้ แต่เมื่อมองเดี่ยวๆ ก็เป็นสาวน้อยที่งดงามคนหนึ่ง
“นี่ยังไม่ถึงสิบเอ็ดโมงครึ่งเลย” เฉินโม่ทำเป็นหยอกแบบจริงจัง
“โอ๊ย พี่ตรงเวลาจริงๆ! รู้อย่างนี้บอกให้พี่มาสิบเอ็ดโมงละ รีบเข้ามาสิ ข้างในเปิดเครื่องทำอากาศอุ่นๆ” พูดจบ เจี่ยงหยาวดึงเฉินโม่เข้าไปในร้านอาหารอย่างเป็นกันเอง
ร้านอาหารไม่ใหญ่ ประมาณสี่สิบตารางเมตร เฉินโม่เพิ่งเดินเข้ามา ผู้หญิงวัยกลางคน ผูกผ้ากันเปื้อนสีแดงไว้ด้านหน้า ยิ้มทักทาย “หยาวหยาว คนนี้คือเฉินโม่ใช่ไหม! เช้านี้ฉันได้ยินจนหูจะแฉะแล้ว”
เจี่ยงหยาวหน้าแดงทันที พูดงอนๆ ว่า “แม่ พูดอะไรเพ้อเจ้อ! รีบไปทำงานเร็ว!”
เห็นท่าทีของเจี่ยงหยาว เห็นได้ชัดว่าโดนจับได้ นักเรียนชายส่วนใหญ่ ที่โต๊ะอาหารข้างๆ มองเฉินโม่ด้วยแววตาไม่เป็นมิตร
วันนี้เปิดกิจการร้านอาหาร ไม่ได้ต้อนรับลูกค้า วางโต๊ะไว้แค่สองโต๊ะ ล้วนเป็นเพื่อนเจี่ยงหยาว
นักเรียนที่เจี่ยงหยาวชวนมาวันนี้ ล้วนเป็นลูกของครอบครัวธรรมดา ได้เข้าโรงเรียนตี้ยีในอู่โจว ล้วนอาศัยผลการเรียนอันน่าภาคภูมิใจทั้งนั้น
แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าพวกบุตรอันเป็นที่รักแห่งผู้ดีมีเงินอย่างอานเข่อเยว่กับเจิ้งหยวนฮ่าว ที่มีทั้งชาติตระกูลและผลการเรียนเป็นเลิศ ความโดดเด่นจึงถูกบดบัง
อานเข่อเยว่ดาวโรงเรียนระดับนั้น พวกลูกครอบครัวธรรมดาๆ ทำได้เพียงแอบใฝ่ฝัน อยากจะเป็นอะไร พวกเขารู้ดีว่าไม่มีทางเป็นไปได้
แต่เจี่ยงหยาวไม่เหมือนกัน ถึงเธอไม่ได้สะดุดตาเหมือนอานเข่อเยว่ แต่ก็เป็นสามงามสามอันดับแรกของห้องเรียน ที่หายากกว่านั้น ชาติตระกูลของเจี่ยงหยาวธรรมดา ฐานะเดียวกับพวกนักเรียนชายที่มาวันนี้
ตอนนี้เห็นเจี่ยงหยาวเหมือนจะคิดอะไรกับเฉินโม่ นักเรียนชายพวกนี้จึงมองเฉินโม่เป็นศัตรูหัวใจ ถ้าเฉินโม่เป็นคุณชายร่ำรวยเหมือนเจิ้งหยวนฮ่าว พวกเขาอาจไม่กล้ามองเฉินโม่เป็นศัตรูหัวใจ แต่เฉินโม่ฐานะทั่วไปเหมือนกับพวกเขา ผลการเรียนก็ห่างกับพวกเขาคนละโยชน์ แน่นอนว่านักเรียนชายพวกนี้ ไม่พอใจเป็นอย่างมาก!
นี่คือปมด้อยของมนุษย์
เหมือนกับเศรษฐีรวยเป็นล้าน เจอกับเศรษฐีรวยเป็นล้านคนอื่น ส่วนใหญ่จะไม่สนใจอะไร แต่ตอนเจอกับเศรษฐีรวยเป็นสิบล้าน ก็มีใจฮึดสู้ แต่เมื่อพวกเขาเจอกับเศรษฐีรวยเป็นล้านล้าน มหาเศรษฐีโลก พวกเขาทำได้แค่แหงนหน้ามอง ไม่มีความคิดจะเทียบเลยด้วยซ้ำ
อันที่จริง ทั้งหมดต้องโทษแม่เฉินโม่ เพื่อที่จะให้เฉินโม่เรียนอย่างมีสมาธิ ไม่เพียงแต่จะควบคุมเงินค่าใช้จ่ายของเขา อีกทั้งยังปกปิดตัวตนของเขา ประกาศภายนอกว่าเฉินโม่เป็นเพียงลูกของครอบครัวธรรมดาๆ
ส่วนฐานะที่แท้จริงของเฉินโม่ มีเพียงอานเข่อเยว่คนเดียวที่รู้
เฉินโม่มองแววตาของทุกคนแวบหนึ่ง ก็รู้ความคิดของพวกเขา แต่เฉินโม่ไม่สนใจ ขนาดตระกูลหลี่อันยิ่งใหญ่แห่งยานจิง เฉินโม่ยังมองเหมือนมดเท่านั้น ยิ่งไม่ต้องพูดถึงนักเรียนม.6 พวกนี้เลย
บทที่ 27 สร้างศัตรู(1)
บทที่ 29 ตาต่อตา ฟันต่อฟัน(1)
