บทที่ 88 บุกทำร้ายกลางดึก (2)
การโจมตีเมื่อครู่นั้น ซังซังก็ได้รับบาดเจ็บภายในแล้ว เวลานี้ยิ่งไม่สามารถที่จะหลบหลีกพลังการโจมตีของพวกชายชุดดำเหล่านั้นได้เลย ซังซังจึงตะโกนไปทางเฉินโม่ว่า: “เฉินโม่ ฝากคุณหนูไว้กับคุณด้วย! รีบพาหล่อนหลบหนีไปโดยเร็ว และส่งหล่อนกลับไปยังตระกูลเอียน ส่วนฉันจะต้านทานพวกเขาเอาไว้เอง! ”
ขณะที่พูดนี้ ซังซังได้เตรียมใจกับการตายเอาไว้แล้ว ซึ่งนักบู๊แดนนอกชั้นสูงสุดทั้งห้าคนนี้ ซังซังคิดว่าต่อให้เป็นนักบู๊แดนในอย่างเฉินโม่ ก็คงไม่อาจต้านทานได้เช่นกัน เพราะว่าเฉินโม่อายุยังน้อย เธอจึงต้องยอมสละชีวิตเพื่อสกัดยับยั้งพวกเขาเอาไว้ ให้เฉินโม่มีโอกาสพาเอียนชิงเฉิงหลบหนีเอาตัวรอดไป
แต่ว่า ตอนที่ซังซังกำลังเตรียมใช้พลังที่เหลือทั้งหมดเข้าต้านทานนั้น เงาร่างหนึ่งก็มาบดบังอยู่เบื้องหน้าของเธออย่างเงียบ ๆ เงาร่างนั้นผอมบาง แต่กลับใหญ่โตและแข็งแกร่ง หนักแน่นดุจดั่งภูเขา!
ตูม!
เผชิญหน้ากับพลังหมัดของชายชุดดำที่โจมตีเข้าใส่ เฉินโม่เองก็ปล่อยหมัดปะทะใส่กลับไปเช่นกัน
กร็อกแกร็ก!
เกิดเสียงกระดูกหักดังขึ้น ชายชุดดำคนนั้นราวกับเป็นกระสอบ ถูกเฉินโม่ชกกระเด็นลอยไปไกล และกระอักเลือดสาดกระจายไปทั่ว
“แย่แล้ว แดนในชั้นสมบูรณ์ มีข้อมูลผิดพลาด รีบหนีเร็ว! ” ชายชุดดำที่นอนกองอยู่ที่พื้น ได้ตะโกนเสียงดังขึ้น
ส่วนสี่คนที่เหลือต่างก็มองไปที่เฉินโม่ด้วยสีหน้าท่าทางที่ตื่นตระหนก พวกเขาไม่อยากที่จะเชื่อว่าเด็กหนุ่มที่มีอายุราวสิบเจ็ดสิบแปดปีนี้ จะเป็นนักบู๊แดนในชั้นสมบูรณ์!
แต่ว่า เมื่อเห็นพี่ใหญ่ที่นอนกองอยู่ที่พื้นในสภาพที่ใกล้จะตาย ทั้งสี่คนก็ตัดสินใจที่จะเชื่อ
“น้องสี่น้องห้า พวกนายสองคนพาพี่ใหญ่หลบหนีไปก่อน ฉันกับน้องสามจะรั้งท้ายคุ้มกันเอง! ”
ชายชุดดำสองคนเดินก้าวเข้ามาทันที มาถึงด้านข้างของชายชุดดำที่ถูกเฉินโม่ชกกระเด็นนั้น แล้วก็ประคองร่างของเขาจากไป
น้ำเสียงที่ไร้อารมณ์ไร้ความรู้สึกของเฉินโม่ดังขึ้น ราวกับการตัดสินของเทพแห่งความตาย: “ในเมื่อมาแล้ว ก็อยู่กันต่อเถอะ! ”
เสียงพูดยังไม่ทันจะจบลง เงาร่างของเฉินโม่ก็หายวับไปกับที่ ทันใดนั้น พี่สองกับพี่สามที่รั้งท้ายคุ้มกันนั้นก็ส่งเสียงร้องโอดครวญขึ้น ถูกเฉินโม่ชกสองหมัดจนกระเด็นไปไกล
จากนั้น ไม่ได้รอให้น้องสี่กับน้องห้าตั้งตัวได้ทัน เงาร่างของเฉินโม่ก็มาอยู่ที่ด้านข้างของพวกเขาแล้ว และชกเข้าใส่อีกสองหมัด จนทั้งสองคนก็ได้เดินรอยตามพี่สองกับพี่สาม ถูกเฉินโม่ชกกระเด็นลอยออกไปไกล กระแทกเข้ากับกำแพง แล้วก็ตกร่วงลงมาที่พื้น
นักบู๊แดนนอกชั้นสูงสุดทั้งห้าคน ช่วงก่อนหน้านี้ยังโอ้อวดโอหังอยู่เลย แต่ไม่กี่วินาทีหลังจากนั้น กลับนอนกองอยู่บนพื้นลานกว้างอย่างน่าสงสาร ไม่รู้ว่าจะเป็นหรือตาย
พี่ใหญ่มองไปที่เฉินโม่ เหมือนกับมองเห็นผีอย่างไรอย่างนั้น และถามขึ้นด้วยความหวาดกลัวว่า: “นายเป็นใคร? ทำไมจะต้องมายุ่งเกี่ยวกับเรื่องของตระกูลเอียนด้วย? ”
เฉินโม่เหยียบย่ำไปบนใบหน้าของชายชุดดำ และพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า: “ฉันจะทำอะไร จำเป็นจะต้องอธิบายให้นายฟังด้วยเหรอ! ”
“บอกมาว่า ใครส่งนายมากันแน่? ” เฉินโม่ใช้แรงเหยียบย่ำลงไปอีก ชายชุดดำคนนั้นเจ็บปวดจนร่างกายสั่นเทา แต่ก็ยังอดทนโดยที่ไม่ได้ส่งเสียงออกมาแต่อย่างใด
“ฮึ ปากแข็งดีนัก ฉันจะดูว่ากระดูกของนายแข็งแค่ไหนกัน!” เฉินโม่หัวเราะเยาะ แล้วก็เพิ่มแรงเหยียบย่ำลงไปอีก ครั้งนี้ ชายชุดดำนั้นก็หมดลมหายใจไปแล้ว”
เฉินโม่รู้สึกได้ว่าลมหายใจชีวิตของชายชุดดำที่อยู่ใต้ฝ่าเท้านั้นกำลังสูญสิ้นไปอย่างรวดเร็ว จึงอดไม่ได้ที่จะตื่นตกใจขึ้น: “คิดไม่ถึงว่าจะกินยาพิษฆ่าตัวตาย? ฉันประเมินนายต่ำไปจริง ๆ! ”
เฉินโม่หันหน้า มองไปที่สี่คนที่เหลือ พบว่าลมหายใจชีวิตของพวกเขาก็กำลังสูญสิ้นไปอย่างรวดเร็วเช่นกัน
เฉินโม่อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว และมองไปยังซังซังที่กำลังจ้องมองเขา ด้วยสีหน้าท่าทางที่ตื่นตะลึง พร้อมกับพูดขึ้นว่า: “ตกลงว่าใครกันแน่ที่ต้องการชีวิตของพวกเธอ? ถึงขนาดที่ต้องจ่ายเงินค่าจ้างจำนวนมากเพื่อเชิญพวกที่ยอมตายเหล่านี้มาเลย? ”
ซังซังได้เห็นถึงพลังความสามารถของเฉินโม่จนทำให้ตกตะลึงและสมองว่างเปล่าไปทั้งหมด ซึ่งเมื่อได้ยินดังนั้นก็ส่ายศีรษะอย่างงุนงง: “ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน คนที่คิดจะทำร้ายคุณหนูนั้นมีอยู่มากมาย”
เฉินโม่ไม่ได้ถามต่อ เขารู้ว่าซังซังไม่ได้พูดโกหก ลำพังแค่ชื่อเสียงที่ยกย่องว่าเป็นหญิงงามอันดับหนึ่งของยานจิง ก็ทำให้เกิดศัตรูมากมายนับไม่ถ้วนต่อเอียนชิงเฉิงแล้ว แน่นอนว่า ยังจะมีพวกที่คิดไม่ดีหวังในตัวของเธออีกด้วยเช่นกัน
เฉินโม่หันหลังเดินกลับเข้าไปในห้องพัก ส่วนซังซังเมื่อตั้งสติกลับคืนมาได้ ก็ถามขึ้นว่า: “ร่างศพเหล่านี้จะจัดการอย่างไร? ”
เฉินโม่ไม่ได้หันหลังกลับมา โดยทิ้งคำพูดหนึ่งเอาไว้ว่า: “ไม่ต้องไปสนใจ เดี๋ยวก็มีคนมาจัดการ ผู้บงการเบื้องหลังไม่มีทางที่จะให้สถานะของพวกเขาถูกเปิดโปงสู่สาธารณะอย่างแน่นอน”
ซังซังไม่ค่อยอยากจะเชื่อ ซึ่งใครจะไปสนใจกับร่างศพพวกนี้ด้วยล่ะ? แต่ว่า หลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ เธอกลับรู้สึกเชื่อมั่นในตัวเฉินโม่มากขึ้นอย่างบอกไม่ถูก เธอคิดว่าในเมื่อเฉินโม่พูดแล้วว่าจะมีคนมาจัดการเก็บไป ก็จะต้องมีคนที่มาจัดการเก็บไปอย่างแน่นอน
บทที่ 87 บุกทำร้ายกลางดึก (1)
บทที่ 89 อาจารย์แม่(1)
