แดนนิรมิตเทพ – บทที่ 110

บทที่ 110
ฉู่เหวินสงจ้องไปที่หลินทาวที่อยู่บนเวทีและหัวเราะ “ตระกูลหลิน มีคนไม่เอาไหนเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? คุณชายหลิน คุณควรสั่งสอนให้ดีนะ!”
หลินเทียนหยาพ่นลมหายใจออกมาอย่างเย็นชา แววตาที่เขามองหลินทาวมืดมนยิ่งขึ้น
เจี่ยจิ้งอานเหลือบมองหลินทาวด้วยความรังเกียจ “ดึงเขาลงไป”
จากนั้นเจี่ยจิ้งอานมองไปที่ เฉินโม่และยิ้มอย่างอ่อนโยน “พ่อหนุ่ม หินก้อนนี้จะให้เปิดตรงนี้เลยไหม?”
เฉินโม่พยักหน้า “เปิด!” สิ่งที่เขาต้องการคือหยกเลือดที่อยู่ข้างใน!
หินถูกเปิดออกอย่างช้าๆ ดวงตาของทุกคนต่างจับจ้อง
ทันใดนั้น เจี่ยจิ้งอานก็ตะโกนว่า “เจอสีเขียวแล้ว มีสีเขียว!”
เห็นเพียงแค่ว่าหินนั้นถูกขัดออกจนมีสีเป็นสีแดงจางๆ
ทุกคนหายใจอย่างช้าๆ !
สีหน้าของสวีตงฮ่านมืดมน แต่เขาไม่แปลกใจเลย เห็นได้ชัดว่าเขารู้แล้วว่ามีอะไรอยู่ในหินก้อนนี้ เจี่ยจิ้งอานตะโกนขึ้นทันที “เขียวมาก เขียวขนาดใหญ่! ยินดีด้วย พ่อหนุ่ม!”
หินหยาบถูกขัดออกแล้ว และมีอัญมณีสีแดงขนาดเท่าฝ่ามือถูกนำขึ้นมา
เจี่ยจิ้งอานถือมันไว้ในมือด้วยท่าทางประหลาดใจ “นี่คือพลอยทับทิม! อัญมณีที่เลอค่าที่สุด! พลอยทับทิมชิ้นใหญ่ขนาดนี้ มีมูลค่าอย่างน้อย 10 ล้าน! ยินดีด้วย พ่อหนุ่ม!”
ทุกคนต่างชื่นชมยินดี ห้าล้านได้ 10 ล้าน กำไรเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัวในพริบตา ชายหนุ่มคนนี้ช่างมีวิสัยทัศน์จริงๆ !
หลินเทียนหยามองไปที่เฉินโม่ด้วยความอิจฉา
สวีตงฮ่านมองไปที่เฉินโม่โดยไม่แสดงสีหน้าใด ๆ นัยน์ตาที่ร้ายกาจเผยออกมา
ฉู่เหวินสงหัวเราะอย่างเต็มที่ “ขอแสดงความยินดีกับคุณเฉินด้วยนะครับ ไม่คาดคิดว่าคุณเฉินจะเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการพนันหิน ต่อไปก็ขอให้คุณเฉินช่วยผมดูหินด้วยนะครับ!”
สวีตงฮ่านมองไปที่เฉินโม่โดยไม่แสดงสีหน้าใด ๆ นัยน์ตาที่ร้ายกาจเผยออกมา
ทันใดนั้น เจี่ยจิ้งอานบนเวทีก็ตะโกนว่า “ไม่ นี่ไม่ใช่แค่พลอยทับทิมธรรมดา แต่ตรงกลางของพลอยทับทิมนี้ มีเพชรสีเลือดขนาดเท่าตาแมวอยู่ด้วย!”
“อะไรนะ!”
“ไม่นะ เพชรเลือด!”
“ได้ยินมาว่าเพชรเลือดขนาดเท่าเล็บมือถูกประมูลที่ราชวงศ์ฝั่งยุโรป ราคาประเมินอยู่ที่ 120 ล้าน!” “ชิ้นนี้ขนาดใหญ่กว่าชิ้นนั้นอีก อย่างน้องก็ต้อง 200 ล้านขึ้นไป!”
“พ่อหนุ่มคนนี้โชคดีเกินไป!”
ทุกคนตกตะลึงอย่างมาก ต่างก็กระตือรือร้น มองดูเฉินโม่ด้วยแววตาที่อิจฉาริษยา
เฉินโม่ไม่สนใจเพชรเลือดเลย เขารู้เพียงว่าอัญมณีเลอค่านี้ที่ทุกคนชื่นชอบ แท้จริงแล้วเป็นหยกเลือดที่มีพลังชะตาธาตุไฟ แต่เมื่อเปรียบเทียบกับหยกเลือดในโลกบำเพ็ญเซียน ชิ้นนี้เป็นได้แค่เศษขยะ!
ฉู่เหวินสงหัวเราะ ” เจ้าหมีใหญ่ คราวนี้นายคิดผิดแล้วใช่ไหมล่ะ!”
สีหน้าของสวีเหวินฮ่าวมืดมน เขามองดูชายชราร่างผอมบางที่นั่งอยู่ข้างๆ ตน ชายชราส่ายหัวและกระซิบอย่างช่วยไม่ได้ว่า ” เพชรเลือดนั้นซ่อนอยู่ในพลอยทับทิม ด้วยบำเพ็ญที่ข้ามี ฉันยังไม่สามารถมองเห็นได้!”
สวีตงฮ่านกล่าวด้วยเสียงต่ำ “ไม่เป็นไร นี่ไม่เกี่ยวกับไต้ซือ ใครจะไปรู้ว่าในนี้จะมีเพชรเลือดซ่อนอยู่! แต่ฉันจะทำให้นายคนนี้มีชีวิตอยู่รับมัน แต่ไม่มีโอกาสได้ใช้มัน!”
ดวงตาของจิ้งอานหรี่ตาลงเล็กน้อย เขากล่าวโดยฝืนยิ้ม “ทุกคน ผมเกรงว่าพวกคุณจะถูกหลอก บางคนจงใจพูดหินที่ไม่มีราคาเหล่านั้นออกมา เพื่อที่จะได้รับความเชื่อใจจากทุกคน จากนั้นก็เล่นเอาหินที่เลอค่า หวังจะซื้อไปในราคาที่ต่ำที่สุด เถ้าแก่สวี นายช่างใจดำเสียจริง!”
ทันใดนั้น ทุกคนก็ตกตะลึงชั่วขณะหนึ่ง จากนั้นต่างก็กระจ่างในทันที
“บัดซบ ไอ้แซ่สวีบอกว่าของที่อยู่ข้างในเป็นแค่หยกไม่ใช่เหรอ? แม่ง ที่ไหนได้มันรู้อยู่แล้วว่าข้างในเป็นอัญมณีเลอค่า และจงใจยุยงให้ทุกคนไม่เสนอราคา!”
“เฮ้อ ไม่คาดคิดจริงๆ ว่าพวกเราจะถูกไอ้แซ่สวีหลอก!”