แดนนิรมิตเทพ – บทที่ 149 ฆ่าคนพันลี้

บทที่ 149 ฆ่าคนพันลี้
หลินเจี้ยนเฟิงไม่มีเวลามาเช็ดคราบเลือดมุมปาก มองคนที่ยืนยโสโอหังอย่างเฉินซงจื่อด้วยความตกใจ “นั่นมันวิชาหมัดอะไรของนาย ทำไมถึงแข็งแกร่งขนาดนี้!”
เฉินซงจื่อแสยะยิ้มเย็นชา “วิชาหมัดนี้ของฉัน ไม่ถึงหนึ่งในหมื่นของอาจารย์ จะเรียกว่าแข็งแกร่งได้อย่างไร แค่นายอ่อนแอเกินไปเท่านั้น!”
คำพูดเดียว ทำให้หลินเจี้ยนเฟิงอับอายและโมโหเป็นอย่างมาก
“อาจารย์ของนายเป็นใครกันแน่ หรือเป็นปรมาจารย์บู๊!” สอนศิษย์แบบเฉินซงจื่อออกมาได้ อย่างน้อยก็ต้องเป็นปรมาจารย์แดนแปรภาพ หรืออาจจะสูงกว่านั้น!
เฉินซงจื่อหัวเราะอย่างไม่สบอารมณ์ แล้วพูดว่า “ต่อหน้าอาจารย์ฉัน ปรมาจารย์ก็แค่มด!”
หลินเจี้ยนเฟิงไม่เชื่ออยู่แล้ว ถ้าปรมาจารย์บู๊เป็นแค่มด งั้นทั้งโลกบู๊ เรียกว่าอะไรล่ะ
“อาจารย์นายเป็นใครกันแน่”
ตระกูลหลินเป็นคนในโลกบู๊ แต่กลับไม่เคยได้ยินชื่อเฉินซงจื่อมาก่อน แต่จากพละกำลังของเฉินซงจื่อ แข็งแกร่งกว่าคนในโลกบู๊ที่มีชื่อเสียงมาหลายปี เป็นหลายเท่า
หลินเจี้ยนเฟิงอาศัยคลื่นสามชั้นสู่ประตูฟ้าอยู่ในโลกบู๊ สร้างชื่อให้ตัวเองไม่น้อย อยู่ในลำดับที่ 56 ในรายชื่ออันดับแดนใน จากพละกำลังของเฉินซงจื่อ สามารถอยู่ใน 20 อันดับแรกของอันดับแดนใน
ดังนั้นหลินเจี้ยนเฟิงคิดว่า อาจารย์ของเฉินซงจื่อไม่ใช่คนไร้ความสามารถ ถ้าพูดออกมา เขาต้องรู้จักแน่นอน
เฉินซงจื่อมองเฉินโม่ เห็นเขาไม่พูดอะไร พูดช้าๆ ว่า “นายน้อยคืออาจารย์ผู้มีพระคุณ!”
หลินเจี้ยนเฟิงเบิกตาโตทันที มองเฉินโม่ด้วยสีหน้าตกใจ “เป็นไปไม่ได้! บนตัวนายไม่มีชี่แท้สักนิด……”
เมื่อพูดมาถึงสุดท้าย จู่ๆ หลินเจี้ยนเฟิงหยุดลง เฉินซงจื่อไม่มีความจำเป็นต้องหลอกเขา เขาไม่สามารถสัมผัสชี่แท้บนตัวเฉินโม่ได้ มีความเป็นไปได้สองอย่าง หนึ่งคือเฉินโม่เป็นแค่คนธรรมดา ส่วนอีกอย่างคือผลการฝึกตนของเฉินโม่ สูงจนอยู่ในแดนที่เขาไม่สามารถตรวจสอบได้!
หลินเจี้ยนเฟิงเบิกตาโตทันที มองเฉินโม่ด้วยสีหน้าตกใจ “เป็นไปไม่ได้! บนตัวนายไม่มีชี่แท้สักนิด……”
เห็นได้ชัดว่า เฉินโม่ไม่ใช่คนธรรมดา งั้นสิ่งที่สามารถอธิบายได้เพียงอย่างเดียวคือ ผลการฝึกตนของเฉินโม่ สูงจนเขาไม่สามารถมองออกได้
หลินเจี้ยนเฟิงมองเฉินโม่อย่างหวาดผวา จากนั้นจึงหันหลัง วิ่งไปด้านล่าง ทะเลสาบกลับคืนรังอย่างบ้าคลั่ง
“จริงเหรอ คิดไม่ถึงว่าเขาจะหนีไปแล้ว”
พวกผู้มีอิทธิพลตกใจจนเบิกตาโต หลินเจี้ยนเฟิงมีอำนาจอย่างมากมายเมื่อครู่ คิดไม่ถึงว่าจะตกใจจนหนีไปแล้ว!
ทันใดนั้น เสียงอันราบเรียบดังขึ้นมา ราวกับเสียงสวรรค์
“ฉันให้นายไปแล้วหรือไง ในเมื่อมาแล้ว งั้นหยุดอยู่ที่นี่เถอะ!” เฉินโม่เอามือสองข้างไพล่หลัง ไม่ยินดียินร้าย
ตอนนี้หลินเจี้ยนเฟิงหนีออกมาไกล 300 เมตรแล้ว เมื่อได้ยิน จึงแสยะยิ้ม “ถึงนายเป็นปรมาจารย์แดนแปรภาพ ก็ไม่สามารถตามฉันทันได้ในระยะนี้ คนอย่างหลินเจี้ยนเฟิง ไม่เพียงแต่จะมีวิชากระบี่สูงส่ง วิชาตัวเบา ก็ไร้เทียมทานในโลกบู๊ ในระยะนี้ ฉันมั่นใจว่าเอาชนะปรมาจารย์แดนแปรภาพได้!”
เฉินซงจื่อกับซังซัง มองเฉินโม่อย่างสงสัยเหมือนกัน ระยะห่างขนาดนี้ เขาจะรั้งหลินเจี้ยนเฟิงอย่างไร ถึงเฉินโม่เป็นปรมาจารย์แดนแปรภาพ ก็ไม่สามารถทำได้
“ปรมาจารย์งั้นเหรอ” เฉินโม่ยิ้มบางๆ แฝงไปด้วยความไม่สบอารมณ์ ท่องกลอนบทหนึ่งออกมาช้าๆ “ที่แท้ฉันคนบ้าบู๊ ชอบเอาชีวิตคน ฆ่าหนึ่งคนในพันลี้ ไม่ยอมเดินสิบก้าว”
พูดออกมาแต่ละประโยค เฉินโม่จะก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว เดินเพียงแค่สามก้าว เฉินโม่หยุดลง
พูดจบ แสงสว่างบนนิ้วหัวแม่มือของเฉินโม่ ลอยออกไป กลายเป็นกระบี่อันเล็ก ความเร็วเหนือเสียง พร้อมด้วยเสียงหวีดร้องในอากาศ แทงไปที่หัวหลินเจี้ยนเฟิง ซึ่งอยู่ไกลออกไป 300 เมตร เหลือรูเลือดไว้บนหัวของหลินเจี้ยนเฟิง
กลอนเดิมของหลี่ไป๋คือ ‘ฆ่าหนึ่งคนในสิบก้าว ไม่มีใครต้านทานได้ในพันลี้’
แต่เฉินโม่จงใจเปลี่ยนเป็น ฆ่าหนึ่งคนในพันลี้ ไม่ยอมเดินสิบก้าว เป็นไปตามคาด เขาเดินเพียงสามก้าวก็ฆ่าหลินเจี้ยนเฟิงได้ด้วยกระบี่
บรรลุชั้นสองแดนรวมพลัง เฉินโม่สามารถใช้พลังทิพย์ ให้กลายเป็นกระบี่ได้ แต่ถ้าจะโจมตีในพื้นที่ใหญ่ จากผลการฝึนตนของเฉินโม่ในตอนนี้ อย่างมากครอบคลุมได้ในระยะ 10 เมตร