ทะลุมิติมาเป็นภรรยาของตัวร้าย – ตอนที่ 232 ซื้อบ้านใหญ่ในอำเภอ


นิยาย

อีบุ๊ก

ธัญลิสต์
เซี่ยอวิ๋นจิ่นตกใจ เขายังไม่ได้คิดหาช่างก่อ ในหมู่บ้านตระกูลเซี่ยมีช่างก่อสร้างอยู่ เดิมเขาคิดว่าให้พวกเขาช่วยก่อ คิดไม่ถึงว่าหันถงถึงกับหาช่างมาด้วย เช่นนี้บ้านเขาก็ยิ่งก่อสร้างเสร็จเร็ว
“เยี่ยม ขอบคุณเจ้าแล้ว”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นขอบคุณหันถง
หันถงยิ้มกล่าวกับเซี่ยอวิ๋นจิ่นว่า “อีกเรื่องที่เจ้าให้ข้าหาบ้านเช่าให้เจ้า ข้าเช่าได้แล้ว อยู่ละแวกสำนักศึกษา ก็คือบ้านข้าหลังนั้นที่อยู่ตรงตรอกกุ้ยฮวาไง อวิ๋นจิ่นเจ้าว่าไง ข้าเช่าบ้านนั้นให้พวกเจ้า”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นย่อมรู้ว่าหันถงมีบ้านหลังหนึ่งอยู่ใกล้สำนักศึกษา ก่อนหน้านี้ตอนหันถงมาเรียนก็อยู่บ้านหลังนั้น และบางครั้งยังพาเพื่อนนักเรียนไปสังสรรค์ที่บ้านเขา แต่นั่นเป็นที่อยู่ของหันถงนะ
หากให้พวกเขาเช่าบ้าน แล้วเขาไปอยู่ที่ไหน อีกอย่างบ้านนั้นเหมือนเป็นบ้านใหญ่ เป็นเรือนสองลานบ้าน หากเช่า เกรงว่าต้องจ่ายค่าเช่าไม่น้อย แม้ว่าหันถงอาจเก็บเงินไม่เท่าไร แต่เซี่ยอวิ๋นจิ่นไม่อาจเอาเปรียบผู้อื่นเฉยๆ ได้
“เช่าบ้านใหม่หลังอื่นให้ข้าละกัน นั่นเป็นบ้านพักเจ้า”
หันถงรีบกล่าวว่า “เจ้าก็รู้หากข้าสอบติดซิ่วไฉ วันหน้าอาจจะไม่เรียนแล้ว ไปเรียนหรือไม่ก็อีกเรื่อง ที่นั่นปล่อยว่างไว้ก็ไม่ทำอะไร ไม่สู้ให้พวกเจ้าไปอยู่”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นยังคิดกล่าวต่อ หันถงรีบทำทีจ้องใส่เขาอย่างไม่พอใจ “สองวันนี้ข้าให้คนเก็บกวาดไปแล้ว ที่นั่นว่างแล้ว พวกเจ้าไม่อยู่ ข้าก็ปล่อยให้ว่างละ”
ในห้องโถง ลู่เจียวมองทั้งคู่คุยกันสนิทสนม ก็เอ่ยขึ้นช้าๆ ว่า “ข้าไม่อยากเช่าบ้าน อยากจะซื้อบ้าน”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นกับหันถงหันไปมองลู่เจียวพร้อมกัน
ลู่เจียวหัวเราะแหะๆ มองไปยังทั้งสองคนกล่าวว่า “ข้าตัดสินใจจะซื้อบ้าน ดีที่สุดก็เป็นบ้านที่มีสองลานบ้าน”
ตอนนี้นางมีเงินในมือ ซื้อบ้านใหญ่สองลานบ้านไว้วันหน้าอยู่ก็ไม่เลว
การซื้อบ้านใหญ่สองลานบ้านอยู่ในแผนการของนาง
นางกะว่าจะทำปรับปรุงเรือนด้านหน้าให้เป็นเหมือนโรงเรียนอนุบาล ให้เจ้าหนูน้อยทั้งสี่มีชีวิตที่มี่ความสุขในอำเภอชิงเหอ
เซี่ยอวิ๋นจิ่นคิดถึงคำที่ลู่เจียวพูดก่อนหน้านี้ทันที นางจะตั้งรกรากในอำเภอชิงเหอ
แม้ว่ารู้ก่อนแล้วนางพูดอะไรแล้วต้องทำ แต่พอนางจะดำเนินการขึ้นมาจริงๆ ในใจเซี่ยอวิ๋นจิ่นก็แอบยากระงับความเจ็บปวดใจ สองวันนี้เขามักรู้สึกว่าตัวเองเหมือนป่วย เห็นอยู่ว่ารับรู้เรื่องการหย่าของลู่เจียวกับเขาแล้ว แต่สายตาเขาไม่อาจบังคับไม่ให้มองไปทางลู่เจียวได้
เขายิ่งมองนางก็ยิ่งรู้สึกว่าการกระทำและคำพูดนางไม่มีอะไรขัดใจเขาสักอย่าง
เห็นๆ ว่านางหย่ากับเขาแล้ว เขาควรจะไม่สนใจการกระทำและคำพูดนางถึงจะถูก
แต่เขาบังคับตนเองไม่ได้
ในห้องโถง หันถงหันไปมองเซี่ยอวิ๋นจิ่นอย่างแปลกใจ เขาไม่เห็นได้ยินว่าอวิ๋นจิ่นจะซื้อบ้านนี่
แต่หันถงเห็นเซี่ยอวิ๋นจิ่นไม่พูดอะไร ก็หันไปมองลู่เจียว ยิ้มกล่าวว่า “ได้สิ บ้านข้าในตรอกกุ้ยฮวานั่นเป็นบ้านแบบสองลานบ้านพอดี หากพี่สะใภ้อยากได้ ข้าขายให้พี่สะใภ้”
ลู่เจียวถามอย่างสนใจทันทีว่า “บ้านในอำเภอชิงเหอปกติราคาเท่าไร เจ้าก็คิดราคาตามปกติให้ข้าก็ได้ ตอนนี้ข้ามีเงิน”
ลู่เจียวกล่าวจบ เซี่ยอวิ๋นจิ่นก็เอ่ยอย่างไม่ค่อยพึงใจ “เจ้าเอาเงินมาจากไหน”
แม้ว่าก่อนหน้านี้ลู่เจียวขายเห็ดหลิงจือได้ ยังมีเงินที่เขาให้อีกนิดหน่อย แต่พวกนั้นไม่พอซื้อบ้าน
ลู่เจียวไม่อยากให้เซี่ยอวิ๋นจิ่นรู้ว่านางร่วมเปิดโรงผลิตกับจ้าวหลิงเฟิงในตอนนี้ แต่เรื่องอื่นใช่ว่าพูดไม่ได้
“ข้ารักษาคนป่วยหามาได้ไง”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นเลิกคิ้ว “เจ้ารักษาคนป่วย ไม่ใช่ไม่เก็บเงินหรือ”
“รักษาอาการป่วยให้คนไม่มีเงินก็ไม่เก็บเงิน แต่รักษาให้คนมีเงินก็เก็บเงินไง ก่อนหน้านี้ข้ารักษาให้คนถูกธนูหัวแฉกยิงได้มาห้าพันตำลึง ช่วยภรรยาหูซ่านได้มาห้าร้อย ได้เงินมานี่ไง”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นกับหันถงมองนางอย่างตกใจ ห้าพันตำลึง? พวกเขาฟังไม่ผิดกระมัง นี่มันมากไปนะ
ลู่เจียวไม่สนใจพวกเขาคิดอย่างไร ยิ้มตาหยีกล่าวว่า “นี่ไม่ใช่ว่ามีเงินแล้วหรือ”
นางกล่าวจบมองไปยังหันถงกล่าวว่า “บ้านสองลานในอำเภอชิงเหอราคาเท่าไร”
หันถงรีบบอกสภาพการณ์เรื่องบ้านในอำเภอชิงเหอให้ลู่เจียวฟัง “ต้องดูว่าพื้นที่ไหน พื้นที่ดี ราคาก็สูงสักหน่อย พื้นที่ไม่ดี ราคาก็ถูกหน่อย บ้านหนึ่งลานในพื้นที่ดีหน่อยปกติก็หกเจ็ดร้อยตำลึง พื้นที่ไม่ดีก็สองสามร้อยตำลึงก็ซื้อได้”
หันถงกล่าวจบก็มองลู่เจียวกล่าวว่า “ในเมื่อพี่สะใภ้คิดซื้อบ้าน ข้าก็ขายบ้านในตรอกกุ้ยฮวาให้ท่านแล้วกัน ข้าบอกพี่สะใภ้เลยนะ ตรอกกุ้ยฮวาเป็นพื้นที่ดี”
ลู่เจียวพยักหน้าสนใจทันที หันถงกล่าวอย่างดีอกดีใจว่า “ตรอกกุ้ยฮวาใกล้กับสำนักศึกษา รอบๆ นั้นส่วนใหญ่จะเป็นบ้านคนเรียนหนังสือ ดังนั้นสภาพแวดล้อมรอบๆ ดีมาก เพื่อนบ้านก็จะค่อนข้างมีเหตุมีผล และตรอกกุ้ยฮวายังปลูกต้นกุ้ยฮวา พอถึงเดือนแปด ทั้งตรอกก็จะได้กลิ่นหอมดอกกุ้ยฮวา อย่าได้พูดว่าหอมเพียงใด”
พอหันถงพูด ลู่เจียวก็หวั่นไหว สภาพแวดล้อมมีผลดีต่อการเจริญเติบโตของเจ้าหนูน้อยทั้งสี่ นี่นับว่าไม่เลวจริงๆ
“ตรอกกุ้ยฮวานี่อยู่ตรงไหนของอำเภอ”
“ทางใต้ของอำเภอ ใกล้กับกำแพงประตูทิศใต้”
ลู่เจียวรู้สึกว่าที่นี่ไม่เลวอย่างมาก มองหันถงยิ้มถามว่า “บ้านเจ้าหลังนี้จะขายจริงหรือ”
หันถงรีบพยักหน้า “ขอเพียงพี่สะใภ้จะซื้อ ก็ขายให้พี่สะใภ้”
หากเป็นคนอื่น เขาย่อมไม่ขาย ที่แห่งนั้นเป็นพื้นที่ดี เก็บไว้วันหน้าให้ลูกๆ เป็นสมบัติก็ไม่เลว
แต่หันถงมีสายสัมพันธ์ดีกับเซี่ยอวิ๋นจิ่น อย่าได้กล่าวว่าชาย แม้แต่มอบให้ เขาก็ยินดี เพียงแต่หากเขาบอกให้ อวิ๋นจิ่นย่อมไม่รับ ดังนั้นขายถูกหน่อยให้พวกเขาได้
ลู่เจียวมองเซี่ยอวิ๋นจิ่น เห็นเขาไม่พูดอะไร ก็หันไปมองหันถงกล่าวว่า “ตกลง แต่เจ้าต้องขายตามราคาปกติ ข้าไม่อยากเอาเปรียบเจ้า”
หันถงยิ้มกล่าวว่า “พี่สะใภ้เกรงใจไปแล้ว ข้ากับพี่อวิ๋นจิ่นสนิทสนมกันเพียงไหน อะไรเรียกว่าไม่อยากเอาเปรียบ”
พอลู่เจียวได้ฟังก็รู้ว่าราคานี้ถูกมาก พื้นที่ดีในอำเภอบ้านลานเดียวก็หกเจ็ดร้อยแล้ว นี่บ้านสองลานบ้านน่ากลัวว่าจะต้องพันสามพันสี่ร้อยตำลึง หันถงต้องการเพียงแปดร้อย เห็นชัดว่าขายให้นางถูกลงไม่น้อย
หันถงไม่รู้ว่าเซี่ยอวิ๋นจิ่นมอบหนังสือหย่าให้นางแล้ว นางเองก็รู้ ดังนั้นนางไม่อยากเอาเปรียบในเรื่องนี้
“เจ้าก็ขายข้าราคาปกติละกัน อย่าได้ถูกไป ถูกไปข้าไม่เอา ไว้ข้าไปให้คนหาบ้านอื่นให้”
พอลู่เจียวกล่าว เซี่ยอวิ๋นจิ่นก็คิดถึงฉีเหล่ยกับจ้าวหลิงเฟิงแห่งหอยาเป่าเหอ โดยเฉพาะจ้าวหลิงเฟิง เห็นชัดว่าไม่ใช่คนดี
แววตาเซี่ยอวิ๋นจิ่นแอบหม่นลงไม่ได้ เขาไม่คิดให้ลู่เจียวไปขอให้จ้าวหลิงเฟิงช่วย ดังนั้นจึงรีบกล่าวทันที “ในเมื่อเขาขายราคานี้ เจ้าก็ซื้อแล้วกัน”
น้ำใจคนผู้นี้ เขาตอบแทนเองก็แล้วกัน