ระบบล็อกอินสู่สวรรค์ [苟在女帝宫我举世无敌] – ตอนที่ 84 ต่อสู้กับร้อยอาณาจักรเล็ก กลับสู่ดินแดนรกร้างทางเหนือ

ตอนที่ 84 ต่อสู้กับร้อยอาณาจักรเล็ก กลับสู่ดินแดนรกร้างทางเหนือ

ภายในวิหารทองคำ การต่อสู้ทางชายแดนถูกยกขึ้นมารายงานทีละคน

ดวงตาขององค์ชายทั้งห้าเผยความสิ้นหวังจนแทบจะหลั่งน้ำตาออกมา

ไม่มีใครคาดคิดว่าหลังจากผ่านพ้นเรื่องปราบกองกำลังกบฏแล้ว จะเกิดข้อพิพาทระหว่างอาณาจักรอีกครั้ง!

หายนะครั้งแล้วครั้งเล่าไม่สิ้นสุด!

“ไอ้พวกบัดซบ!”

“ร้อยอาณาจักรเล็กหาญกล้าที่จะบุกรุกดินแดนของราชวงศ์เทพขนนกพร้อมกัน พวกมันอยากจะถูกกวาดล้างทีละอาณาจักรใช่หรือไม่!?”

องค์ชายมังกรทั้งห้าคำรามลั่น รวมถึงกองกำลังและขุนนางทุกคนต่างเผยความเกรี้ยวกราดออกมา

ร้อยอาณาจักรเล็กอยู่ใต้อาณัติของราชวงศ์เทพขนนก และเป็นเพราะหลินไท่ซูเข้าสู่การปิดด่านฝึกตน ด้วยเหุตนี้ราชวงศ์เทพขนนกจึงนับว่าอ่อนแอ และร้อยอาณาจักรเล็กจึงกล้าประกาศตนว่าต้องการแยกตัวออกจากการปกครองของราชวงศ์เทพขนนก!

แม้ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ร้อยอาณาจักรเล็กจะยังไม่เคยส่งเครื่องบรรณาการใด ๆ ให้กับราชวงศ์เลยก็ตาม

เป็นเพราะราชวงศ์เทพขนนกเผชิญกับปัญหาความขัดแย้งในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา จึงได้เมินเฉยต่อการกระทำของอาณาจักรนับร้อยเหล่านี้

เดิมทีเมื่อการก่อกบฏของราชาศักดิ์สิทธิ์ทั้งสิบถูกแก้ไขแล้ว ราชวงศ์เทพขนนกจึงคิดจะกลับมาจัดการกับอาณาจักรอื่น ๆ ต่อ

ทว่าพวกเขาไม่คาดคิดว่าอาณาจักรเหล่านั้นจะเริ่มต้นยั่วยุ แล้วยังหาญกล้ารุกรานราชวงศ์เทพขนนกอย่างพร้อมเพรียงเช่นนี้!

“ไอ้พวกสารเลว! ร้อยอาณาจักรเล็กเหล่านี้กล้าคิดที่จะท้าทายราชวงศ์เทพขนนก พวกมันไปกลืนกินดีหมีใจเสือมาจากที่ใดกัน!”

“ดูเหมือนว่าพวกมันจะลืมเลือนไปแล้วว่าอาณาจักรสุริยันศักดิ์สิทธิ์ถูกทำลายเช่นไร!”

“การสู้รบจบลงแล้ว ถึงเวลาที่จะต้องส่งกองกำลังเข้าสู่อาณาจักรต่าง ๆ เพื่อให้พวกมันระลึกถึงความแข็งแกร่งที่แท้จริงของราชวงศ์เทพขนนก!”

“ฆ่า! แม่ทัพผู้นี้ยินดีเป็นทัพหน้านำกองทัพกวาดล้างเผ่าพันธุ์อาณาจักรนับร้อยพวกนั้น!”

“…”

ภายในห้องโถง ขุนนางทั้งหมดต่างเผยความเกรี้ยวกราด จิตสังหารพวยพุ่งจนทะลักออกมา

แต่ในตอนนี้เอง ขันทีเว่ยกับปราชญ์ยุทธ์ทั้งสามขมวดคิ้วแน่น และขันทีเว่ยก็กล่าวขึ้นว่า “ทุกท่าน โปรดอยู่ในความสงบก่อน แม้ว่าจะมีการทำสงครามอยู่เสมอ แต่ร้อยอาณาจักรเล็กก็ยังเป็นมิตรกับราชวงศ์เทพ แล้วพวกเขาจะรุกรานราชวงศ์เทพของพวกเราอย่างพร้อมเพรียงได้อย่างไร? นี่ต้องเพราะมีหนอนบ่อนไส้อยู่ภายในคนเหล่านั้น!”

“อืม!”

“เราต้องสืบให้แน่ชัดแล้วค่อยวางแผนตลบหลังพวกมัน!”

เว่ยเสวียนและอวี้เฉิงกล่าวขึ้นพร้อมกัน

เหตุผลที่ทั้งสามคิดเช่นนี้ เพราะพวกเขาจดจำได้ว่าหลินไท่ซูกล่าวไว้อย่างไรก่อนที่จะปิดด่านฝึกตน ความวุ่นวายภายในราชวงศ์เทพขนนกเมื่อไม่กี่ปีผ่านมานี้ น่าจะมีความเกี่ยวข้องกับราชวงศ์เทพผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสามนั่นคือ เทพเร้นลับทั้งแปด ราชวงศ์เทพหมื่นอสูร และราชวงศ์ผานอู่

และตอนนี้คงไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่ร้อยอาณาจักรเล็กส่งกองกำลังมาทำสงครามอย่างพร้อมเพรียง…

“ร้อยอาณาจักรเล็ก มันจะถูกบงการได้อย่างไร!?”

อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้องค์ชายมังกรทั้งห้าคิดปฏิเสธปราชญ์ทั้งสาม

ความจริงแล้ว พวกเขาทราบดีว่ามันเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยที่ร้อยอาณาจักรเล็กจะยั่วยุก่อสงครามเช่นนี้

แต่พวกเขาเลือกที่จะเพิกเฉย เพราะต้องการรักษาอำนาจของจักรพรรดิเอาไว้ จึงแสดงออกว่านี่คือวิกฤตที่ต้องจัดการ

พวกเขาจะต้องทำสำเร็จแน่ในคราวนี้!

หากไม่ หลังจากหลินไท่ซูออกจากการปิดด่านฝึกตน แล้วพวกเขาจะมีสิ่งใดเพื่อแย่งชิงบัลลังก์จักรพรรดิ!

หลังจากโต้แย้งขันทีทั้งสามแล้ว องค์ชายทั้งห้าลุกขึ้นทีละคน

แววตาดุร้ายพร้อมจิตสังหารแผ่ซ่านออกมา!

“ฟังคำสั่งข้า! หากร้อยอาณาจักรเล็กคิดก่อความวุ่นวาย อย่าได้กล่าวโทษว่าพวกเราว่าไร้ความปรานี จากนี้เราจะเตรียมกองกำลังและส่งทหารม้าออกไปกำราบพวกมัน องค์ชายมังกรทั้งห้าขอสาบานว่าจะนำชัยชนะกลับคืนสู่ราชวงศ์เทพ จงออกไปร่วมกันแสดงพลังแห่งราชวงศ์เทพให้พวกมันรับรู้!”

“น้อมรับคำสั่ง!”

“น้อมรับคำสั่ง!”

“น้อมรับคำสั่ง!”

ความเย่อหยิ่งผนวกกับอำนาจขององค์ชายทั้งห้า กระตุ้นให้ขุนนางทั้งหมดร่วมสนับสนุนตนเองได้ในทันที

หลายปีที่ผ่านมา ราชวงศ์เทพขนนกถูกหยามเกียรติมานานเกินไป ถึงเวลาที่จะทำให้เหล่าศัตรูตระหนักถึงพลังที่แท้จริงของราชวงศ์เทพขนนกแล้ว!

ในวันนี้ ราชสำนักแตกออกเป็นสองเสียง

เนื่องจากร้อยอาณาจักรเล็กกำลังสร้างความวุ่นวาย ข่าวขององค์ชายมังกรทั้งห้าจะนำทัพออกรบเป็นการส่วนตัวจึงแพร่กระจายออกไปอย่างรวดเร็ว

ณ ตำหนักองค์หญิง

หนิงฝานและหลัวชิงเซียนถึงกับขมวดคิ้วแน่นเมื่อได้ยินข่าวว่าร้อยอาณาจักรเล็กกำลังก่อสงคราม และพยายามจะบุกรุกเขตแดนของราชวงศ์เทพอย่างพร้อมเพรียง

เพราะดินแดนรกร้างทางตอนเหนือในอดีตยังเป็นเขตแดนของราชวงศ์เทพ และมันอยู่ติดกับอาณาจักรคนเถื่อนแดนเหนือ ซึ่งเป็นหนึ่งในร้อยอาณาจักรเล็ก!

หลังจากทั้งสองได้ทราบ พวกเขาพบว่า ในรายงานสงครามของร้อยอาณาจักรเล็กมีการต่อสู้ภายในดินแดนรกร้างทางตอนเหนือกับอาณาจักรคนเถื่อนแดนเหนือ

“สามี ดินแดนรกร้างทางเหนือถูกรุกรานโดยอาณาจักรคนเถื่อนแดนเหนือ เช่นนี้ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนจะต้องเข้ามามีส่วนร่วมแน่นอน พวกเราควรทำอย่างไรดี?”

หลังจากได้ทราบข่าวชัดเจนแล้ว แววตางดงามของหลัวชิงเซียนก็เผยความกังวลออกมา

สุดท้ายแล้ว นางก็เป็นเจ้านิกายภายในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนมานานกว่าสิบปี จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะอดทนมองดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนต้องทุกข์ทรมานจากภัยสงคราม ยังไม่รวมถึงว่ามันคือสถานที่ที่นางกับหนิงฝานได้พบเจอกัน ที่แห่งนี้เต็มไปด้วยความทรงจำที่งดงามมากมายระหว่างทั้งสองคน

หนิงฝานกล่าวคำอย่างอ่อนโยน “ภรรยาข้า เจ้าไม่ต้องกังวลไป ข้าจำได้ว่าเมื่อครั้งที่เราออกจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน เราละทิ้งสมบัติมากมายไว้ โดยเฉพาะค่ายอาคมอมตะที่ข้าผนึกเอาไว้ แม้ว่าจะต้องต่อสู้กับอาณาจักรคนเถื่อนแดนเหนือ แต่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนก็สมควรที่จะปกป้องตนเองได้”

“อืม ที่เจ้ากล่าวมานับว่าถูกต้องแล้ว!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้แล้ว ความกังวลในใจของหลัวชิงเซียนผ่อนคลายลง แต่วินาทีต่อมานางขมวดคิ้วอีกครั้งพร้อมกล่าวต่อ “แม้ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนจะพึ่งพาค่ายอาคมขนาดใหญ่เพื่อปกป้องตนเอง แต่ภายใต้กองทัพทหารม้าเหล็กของอาณาจักรคนเถื่อนแดนเหนือ ข้าเกรงว่าคนอื่น ๆ ภายในดินแดนรกร้างทางเหนือจะต้องประสบความสูญเสียและทุกพื้นที่คงจะมีเพียงความโศกเศร้า!”

“ไม่ได้การ ข้าจะไปหาพี่ชายทั้งห้า และให้พวกเขาส่งกองทัพไปยังดินแดนรกร้างทางเหนือเพื่อปราบปรามอาณาจักรคนเถื่อนแดนเหนือ!”

หลังกล่าวจบ หลัวชิงเซียนก็ต้องการจะออกไปพบหลินเทียนเยวี่ยนและคนอื่น ๆ

แต่เป็นหนิงฝานที่เอื้อมมือคว้าร่างของนางเอาไว้

ชายหนุ่มส่ายศีรษะพร้อมกล่าวต่อ “ภรรยา เจ้าไม่ต้องคิดเลยว่าพี่ชายเหล่านั้นจะฟังคำของเจ้าหรือไม่ แม้พวกเขาจะส่งกองทัพไปยังดินแดนรกร้างทางเหนือเพื่อระงับความวุ่นวาย แต่หากพวกเขาต้องเดินเท้าไปสู่สถานที่แห่งนั้น เกรงว่าฤดูกาลคงจะเปลี่ยนผ่านไปเสียแล้ว!”

“แล้วข้าควรทำอย่างไรดีเล่า?” หลัวชิงเซียนเกิดความสับสน

หนิงฝานคิดไตร่ตรองก่อนจะกล่าวตอบ “อย่างไรน่ะหรือ เราควรไปเห็นสถานการณ์ที่ดินแดนรกร้างทางเหนือเสียก่อน อย่าลืมว่าสามีของเจ้าคือปราชญ์ยุทธ์ ดังนั้นข้าสมควรจัดการบางสิ่งได้!”

“หากสถานการณ์ในดินแดนรกร้างทางเหนือร้ายแรงเกินไป เราค่อยกลับมาขอความช่วยเหลือในภายหลัง!”

หลัวชิงเซียนพยักหน้า

“ตอนนี้ยังพอมีเวลา เรารีบออกเดินทางกันเถิด!”

“ดี!”

หนิงฝานพยักหน้าพร้อมกับออกจากตำหนักองค์หญิงพร้อมหลัวชิงเซียนทันที

ทั้งสองมุ่งหน้าสู่ค่ายอาคมเคลื่อนย้ายของนครเทพขนนก

มีค่ายอาคมเคลื่อนย้ายมากมายในพื้นที่แห่งนี้ และมันก็เชื่อมต่อกับสามพันดินแดนของราชวงศ์เทพขนนก เมื่อหลินชิงอวี่ไปหาหลัวชิงเซียน เขาก็นำค่ายอาคมเคลื่อนย้ายไปวางไว้ที่ดินแดนรกร้างทางเหนือด้วย

อย่างไรก็ตาม อาคมเคลื่อนย้ายนี้สามารถรองรับได้เพียงร้อยคนเท่านั้น และมันทำได้เพียงหนึ่งครั้งต่อวัน จึงไม่เหมาะสมที่จะเคลื่อนย้ายขบวนทัพใหญ่สู่สงคราม

ไม่ช้าทั้งสองก็มาถึง ด้วยสถานะของหลัวชิงเซียนไม่มีใครหยุดยั้งพวกเขาได้ ทั้งสองเข้าสู่ค่ายอาคมเคลื่อนย้ายมุ่งหน้าสู่ดินแดนรกร้างทางเหนือทันที

ตู้ม!

แสงสว่างวาบปรากฏขึ้นภายในค่ายอาคมเคลื่อนย้าย และร่างของทั้งสองหายวับไปทันที

ขณะเดียวกัน

ภายในดินแดนรกร้างทางเหนือมีลำแสงเคลื่อนย้ายปรากฏขึ้น หนิงฝานพร้อมกับหลัวชิงเซียนปรากฏตัวภายในดินแดนรกร้างทางเหนือแล้ว

พรึ่บ! พรึ่บ!

ทั้งสองมองไปรอบ ๆ ก่อนจะเห็นว่าดินแดนแห่งนี้รกร้างกว่าเมื่อก่อนมาก บนพื้นมีประกายไฟเจือจาง และเต็มไปด้วยซากปรักหักพัง รวมถึงกลิ่นโลหิตคละคลุ้งในอากาศ

“หืม? เลวร้ายยิ่งนัก!”

เมื่อเห็นบรรยากาศเช่นนี้ ทั้งสองพลันขมวดคิ้วแน่น ฉากเหล่านี้นับว่าน่าสลดใจยิ่งแล้ว

“ข้าได้แต่หวังว่าดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนจะปลอดภัย!”

ทั้งสองไม่รอช้ามุ่งหน้าสู่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนทันที