บทที่ 518 ความพิศวงปะทุ คลี่ปกคลุมทุกตารางนิ้วในจักรวาล!
“โอบกอดความพิศวง แล้วมีขนยาวเหมือนพวกเจ้า…งอกออกมาหรือ?”
หลิงอินปากกระตุก นางยอมตายยังดีเสียกว่ามีขนยาวน่าเกลียดน่ากลัวเยี่ยงนี้ขึ้นเต็มกาย เรื่องบ้ากระไรนี่!
“พวกเจ้าจะไปรู้อันใด นี่คือสัญลักษณ์ของการครอบครองพลัง และเป็นจุดกำเนิดพลังสูงส่งอย่างหามิได้!”
เจ้าหลวงยืนตระหง่านอยู่ตรงนั้น ศีรษะเสียดฟ้า พลังปราณสยดสยอง คล้อยตามการหายใจเข้าออกของมัน ดวงดาวมากมายในระบบดวงดาวแห่งนี้ระเบิดไปตาม ๆ กัน กลายเป็นเศษธุลีดาว
ดั่งที่มันว่า ขนยาวนี้คือสัญลักษณ์และเป็นแหล่งกำเนิด
ทว่าสีของขนยาวแตกต่างกันออกไป
ขนยาวสีแดงเกิดจากสสารโกลาหลชั้นต่ำที่สุด ขนยาวสีขาวระดับสูงขึ้นหน่อย ส่วนขนยาวสีเขียวอยู่เหนือขนยาวสีขาว
สสารโกลาหลชั้นสูงที่สุด หรือก็คือสสารโกลาหลบริสุทธิ์ที่สุด คือขนยาวเจ็ดสี
“ข้าขอบอกพวกเจ้า สักวันหนึ่ง ความพิศวงจักกระจายไปทั่วทุกอาณาจักร ถาโถมไปยังทุกตารางนิ้วในจักรวาล แม้กระทั่งภพเซียนก็หนีไม่พ้น จักตกอยู่เบื้องล่างอย่างสมบูรณ์!”
ดวงตาสองข้างของมันมโหฬารยิ่งกว่าดวงดาวเสียอีก เปลวเพลิงสีเขียวลุกโชติอยู่ภายใน มันเอ่ยต่อ “เลือกโอบกอดความพิศวงในเวลานี้ ภายหน้าพวกเจ้าจักได้เปรียบเหนือผู้อื่น หากพลาดโอกาสนี้ไป ภายหน้าพวกเจ้าจักกลายเป็นเหยื่อ ตกต่ำลงไปเป็นชนชั้นล่างสุด”
พวกมันนั้นเรียกได้ว่าเป็น ‘ผู้บุกเบิก’ เป็นสิ่งมีชีวิตกลุ่มแรกที่โอบกอดความพิศวง ได้รับรู้เรื่องราวเกี่ยวกับ ‘ความพิศวง’ มามากมาย
หลิงอินขมวดคิ้ว เจ้าหลวงยิ่งพูดยิ่งฟังดูน่ากลัว ‘ความพิศวง’ นี้คือสิ่งใดกันแน่!?
อาณาจักรทั้งปวง ทุกตารางนิ้วของจักรวาล แม้กระทั่งภพเซียนยังหนีไม่พ้น ‘ความพิศวง’ น่ากลัวปานนี้เชียวหรือ!?
หัวใจของนางหนักอึ้งขึ้นเรื่อย ๆ รู้สึกว่าในอนาคตจะเกิดหายนะครั้งใหญ่ วินาศไปทุกอาณาจักร!
พลันเวลานี้ นางนึกถึงคุณชาย
คุณชายเปี่ยมเมตตา ไม่อาจทนเห็นแม้แต่ความลำบากของปุถุชน คุณชายส่งนางและเสี่ยวหยามาที่นี่ เพียงเพื่อช่วยพี่ชายของเสี่ยวหยาจริงหรือ?
นางมองว่ามิใช่ คุณชายส่งพวกนางมาช่วยพี่ชายเสี่ยวหยา อาจเป็นเพียงด้านหนึ่ง อีกด้านหนึ่งต้องการให้พวกนางได้รู้จัก ‘ความพิศวง’ ล่วงหน้า เตรียมการไว้สำหรับหายนะในภายหน้าอันเกิดจาก ‘ความพิศวง’!
นางรู้ว่าคุณชายไม่มีทางปล่อยให้ ‘ความพิศวง’ ที่ว่าปะทุโดยไม่เข้ามาแทรกแซง
“ ‘ความพิศวง’ นี้คือสิ่งใดกันแน่”
นางถามเจ้าหลวง ต้องการทราบรายละเอียดของ ‘ความพิศวง’ มากขึ้น
อนิจจา เจ้าหลวงมิต้องการพูดอะไรไปมากกว่านี้
“เข้าร่วมกับพวกเรา แล้วพวกเจ้าจะได้รู้เอง”
เจ้าหลวงเอ่ยปาก “ให้โอกาสพวกเจ้าครั้งสุดท้าย เข้าร่วมหรือไม่”
“ไม่ร่วม!”
หลิงอินปฏิเสธทันที ค้อมกายดึงคัน ยิงศรเข้าไป
ส่วนเสี่ยวหยาบรรเลงฉินปี้เทียนชางไห่ทันที เพื่อเพิ่มพูนอานุภาพของศรนี้ ลดทอนกำลังของเจ้าหลวง
ทว่าเจ้าหลวงน่าพรั่นพรึงเกินไป กำลังมิได้ลดน้อยถอยลงแม้แต่น้อย ศรที่เพิ่มพูนพลังแล้วก็ไม่อาจแผ้วพานเจ้าหลวง ถูกเสียงแค่นจมูกของเจ้าหลวงถล่มจนแหลกลาญ
หลิงอินขมวดคิ้ว แม้ว่าเจ้าหลวงผู้นี้มิใช่เซียนอย่างแท้จริง เกรงว่าคงเข้าใกล้ความเป็นเซียนสุด ๆ แล้ว!
“ไว้หน้าแล้วแต่ไม่เอา ช่างเถิด พวกเจ้าจงกลายมาเป็นทาสของ ‘ความพิศวง’ เสีย!”
เจ้าหลวงแค่นเสียงเย็น เข้าโอบกอดความพิศวง กับถูกความพิศวงโอบกอดนั้นต่างกันมาก ฝ่ายแรกมีสติสัมปชัญญะเหลืออยู่ในระดับหนึ่ง ฝ่ายหลังนั้นต้องถูกกลืนกินสติสัมปชัญญะทั้งหมด กลายเป็นเหมือนซากศพเดินได้ ถูกทำให้เป็นทาส เฉกเช่นเดียวกับอสูรร้ายขนแดงที่ปรากฏตัวในตอนแรกเริ่ม
ตู้ม!
เสียงระเบิดสุดสยองดังสนั่นหวั่นไหว เจ้าหลวงเบิกตากว้างขึ้น ลำแสงสีเขียวสองลำพวยพุ่งออกมา และโจมตีออกไป น่าประหวั่นพรั่นพรึงยิ่งกว่ารุจีดับปฐพีเสียอีก
“ ‘ความพิศวง’ บ้าบออะไรนั่น หลีกทางไปเสีย!”
หลิงอินเข้าจู่โจม เชื่อใจคุณชายถึงที่สุด ต่อให้เจ้าหลวงผู้นี้เข้าใกล้ความเป็นเซียนสุด ๆ แล้ว นางก็เชื่อว่าคุณชายทรงพลังกว่า!
หยกคุ้มกันที่คุณชายประทานแก่นางช่วยให้นางอยู่รอดปลอดภัยได้!
ฟึ่บ! ฟึ่บ! ฟึ่บ!
ประกายสว่างไสวมากมายส่องแสงวาววาม เปี่ยมไปด้วยหลักเต๋าชั้นสูง กฎแห่งมหาเต๋าสูงส่งมากมายสะท้อนออกมา ถักทออาภรณ์กฎแห่งมหาเต๋าบนตัวหลิงอิน
นี่คือหยกคุ้มกันที่คุณชายลงลายมือด้วยตนเอง และเป็นความมั่นใจที่นางกล้าเดินทางมาช่วยพี่ชายของเสี่ยวหยาถึงที่นี่!
นางไม่ต้องหวั่นเกรงต่อสิ่งใด ดวงตาวาวโรจน์เจิดจรัส เข้าปะทะกับลำแสงสีเขียวสยดสยองสองลำ
และระหว่างนี้ อย่าให้พูดเลยว่าสายตาของนางเด็ดเดี่ยวเพียงใด เผชิญหน้ากับพลังที่สยดสยองจนสามารถทำลายอาณาจักรอื่นได้อย่างง่ายดาย นางไม่แม้แต่จะกะพริบตา
คุณชายไม่มีทางให้ร้ายนาง นางเชื่อในข้อนี้ เจ้าหลวงไม่มีทางทำร้ายนางได้!
ตามคาด!
เมื่อลำแสงสีเขียวสองลำบุกเข้ามา ไม่ทันได้เข้าใกล้นาง ก็ถูกพลังอาภรณ์แห่งมหาเต๋าที่นางสวมใส่อยู่ลบล้าง อันตรธานอย่างสิ้นเชิง ราวกับไม่เคยเกิดขึ้นตั้งแต่แรก
นัยน์ตาเจ้าหลวงหรี่ลงอย่างแรง ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าจะเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น
นั่นมันหยกคุ้มกันแบบใดกัน?
ไฉนถึงน่ากลัวปานนี้!?
“เกิดอะไรขึ้น! เหตุใดพวกนางถึงมีอาวุธเซียนติดตัวมากมายขนาดนี้!”
บุรุษวัยกลางคนขนขาวคอแห้ง หน้าตาเปี่ยมไปด้วยความเหลือเชื่อ อาวุธเซียนพบเห็นได้บ่อย ๆ เช่นนี้ตั้งแต่เมื่อใด หลิงอินและเสี่ยวหยามีติดตัวมาชิ้นแล้วชิ้นเล่า!
ภพเซียนเป็นผู้ส่งหลิงอินและเสี่ยวหยามาหาพวกมันหรือ
เขาคิดอย่างอดไม่ได้
“เป็นไปได้อย่างไร เจ้าพวกขี้ขลาดในภพเซียน หนีไปตั้งแต่การปะทุแรกเริ่มของ ‘ความพิศวง’ ไฉนเลยจะกล้าหาญขนาดมาต่อกรกับพวกเรา!”
ไม่นานนักเขาก็ปัดตกความคิดนี้ไป
ภพเซียนไม่กล้าพอจะทำเช่นนี้!
แม้ว่ากำลังโดยรวมของพวกเขาในตอนนี้ยังสู้ภพเซียนมิได้ กระนั้นเบื้องหลังของพวกเขาคือ ‘ความพิศวง’ ภพเซียนยำเกรงใน ‘ความพิศวง’ เป็นหนักหนา!
ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!
ดวงตาเจ้าหลวงทอประกายดุดัน เข้าจู่โจมไม่หยุดหย่อน พลังอันน่าพิศวงถาโถมออกไปจนทั่วทั้งระบบดวงดาว ดาราทุกดวงในระบบนี้และระเบิดในทันที กลายเป็นเศษธุลีดาว!
แต่ต่อให้เป็นเช่นนั้น มันก็ไม่อาจสร้างความเสียหายกับอาภรณ์กฎแห่งมหาเต๋าที่ถักทอด้วยหยกคุ้มกัน การโจมตีทั้งหมด แม้กระทั่งมหาวิชาที่ทัดเทียมกับวิชาเซียน หลังจากโจมตีเข้าไปแล้วก็ถูกลบล้างในบัดดล ไม่มีวิชาใดเป็นข้อยกเว้น!
สีหน้าของมันอึมครึม ความรู้สึกหลากหลายประเดประดัง มันทำอะไรผู้ฝึกตนกระจอกขอบเขตพลังไม่เท่าไรอย่างหลิงอินและเสี่ยวหยามิได้เชียวหรือ
“ไม่!”
มันคำรามเสียงต่ำ เจ็บใจเป็นหนักหนา ไฉนเลยจะยอมให้เกิดเรื่องเช่นนี้
ไม่มีทาง!
มันเรียกคทาอาคมออกมาหนึ่งด้าม ซึ่งมีสสารโกลาหลปกคลุมอยู่เต็มไปหมด นี่คือคทาพิศวง เคยแช่อยู่ในสระกำเนิดต้องห้ามมาก่อน พลังพิศวงที่มีนั้นกล้าแกร่งยิ่งกว่าอาวุธเซียนเสียอีก!
อย่างที่มันว่า พลังพิศวงมิได้ด้อยไปกว่าพลังเซียน และพลังพิศวงบริสุทธิ์แข็งแกร่งยิ่งกว่าพลังเซียนเสียอีก!
มันพึมพำในปาก คล้ายเสียงขับร้องอันเก่าแก่ นี่คือวิชาลับแขนงหนึ่ง ถือกำเนิดขึ้นที่ ‘ความพิศวง’ พลานุภาพน่าหวาดหวั่นเป็นที่สุด กระทั่งผู้แข็งแกร่งเยี่ยงมัน ยังไม่อาจใช้วิชานี้ด้วยตัวคนเดียว จำต้องยืมกำลังจากคทาพิศวงเล่มนี้ด้วย!
ครืนคราน!
เสียงระเบิดดึงกึกก้องอยู่บนนภา ราวกับมีบางอย่างหลอมรวมอยู่ที่นั่น พลังปราณที่เปล่งออกมานั้นชวนผวาอย่างยิ่ง!
คล้ายว่ากาลเวลาหยุดหมุน พลังระดับนี้ถึงขั้นแทรกแซงกาลเวลาได้ น่ากลัวเหลือเกิน!
“เจ้าจักกลายมาเป็นทาสของนครพิศวงชั่วกัปชั่วกัลป์!”
เจ้าหลวงตวาดใส่หลิงอินเสียงเย็น แววตาทอประกายอำมหิต
มันมั่นใจในวิชาลับนี้มาก ไม่ว่าหยกคุ้มกายบนตัวหลิงอินน่าทึ่งปานใด ครั้งนี้ก็ต้องระเบิดแหลกลาญในที่สุด!
เมื่อใช้วิชาลับนี้ มันกล้าสู้แม้แต่กับเซียนตัวจริง!
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")
