ตอนที่356 เมืองวาฬ
เกาะวาฬเป็นศูนย์กลางธุรกิจขนาดใหญ่เพียงแห่งเดียวในทางตอนใต้ของทะเลเหนือ ต้องบอกว่าเป็นเกาะที่ใหญ่มากเพราะมีประชากรถึง 10ล้านคน
ภายใต้การควบคุมของหัวหน้าวาฬ และเป็นนิกายที่แข็งแกร่งที่สุดในตอนใต้ของทะเลเหนือ
นิกายบลูมูลยังไม่อาจสู้ได้ถ้าหากมาอยู่ต่อหน้านิกายวาฬ
ในตอนนี้หลีหยุนหมู่ได้ทำการวาปมายังเกาะวาฬ และสิ่งที่พบก็ตราตรึงใจมาก สวยงามยิ่งใหญ่ตระกาลตา
ซึ่งมีความเป็นวาฬไม่มีเหมือนที่ใด มีความเป็นตัวเองอย่างมาก
เมืองนี้มีความเป็นเมืองโบราณไม่มีไฟฟ้าแต่อย่างใด หรือแม้แต่อาวุธต่างๆที่เป็นเทคโนโลยีอันตราย
สิ่งแรกที่เตะตาหลีหยุนหมู่ก็คือสิ่งก่อสร้าง มันไม่สูงมาก เฉลี่ยแล้วไม่มีอันไหนเกิน 5ชั้นเลย อย่างไรก็ตามมันกว้างใหญ่
แต่ละชั้นมีตวามสูงประมาณ 15เมตร และวัตถุดิบที่ใช้สร้างนั้นก็เป็นก้อนหินขนาดใหญ่ซึ่งเกิดขึ้นตามธรรมชาติ
และที่เมืองใหญ่นี้หลีหยุนหมู่ก็ได้เห็นกับยักษ์เป็นครั้งแรก
ขนาดตัวเล็กที่สุดยังมีความสูงถึง 3 เมตร ส่วนตัวอื่นๆก็สูงมาก เมื่อหลีหยุนหมู่ได้เห็นก็ตื่นเต้นมาก
ดุร้าย น่ากลัวมากจริงๆ
แม้ว่าระบบไม่สามารถวิเคราะห์พลังของมันได้ แต่หลีหยุนหมู่ก็รู้สึกเองได้ว่าพวกมันแกร่งมาก
หลีหยุนหมู่ก็มีประสบการณ์พอตัวแล้วที่จะสามารถวิเคราะห์อะไรเองในโลกจริงนี้ได้
เขามั่นใจมากเลยว่ายักษ์ที่มีความสูงเกิด 5 เมตรไปนั้นต้องมีพลังกว่า 50วัว ส่วนพวกที่สูงกว่า 7เมตรนั้นคงเป็นระดับเซียน
หลังจากที่วาปมาหลีหยุนหมู่ก็ค้นพบว่า มีสามคนที่สูงถึง 7เมตร
โดยปกติแล้วคนในโลกจริงนี้ก็แข็งแกร่งกว่าโลกของหลีหยุนหมู่อยู่แล้ว จึงไม่ควรที่จะทำตัวกร่าง
“ท่านครับ มีอะไรให้รับใช้รึเปล่า?”
หลังจากที่วาปมา หลีหยุนหมู่ก็ถูกต้อนรับโดยสัตว์ที่ถูกจับมาเลี้ยง
ร่างกายของหลีหยุนหมู่นั้นสูง 1.8เมตร ดังนั้นทุกคนที่รออยู่ที่หน้าประตูวาปก็คิดว่าหลีหยุนหมู่เป็นคนระดับขุนนาง
ดวงตาของสัตว์ร้ายตัวนี้สดใสร่าเริงไร้ความน่ากลัว พร้อมดูแลอย่างดี
“นำข้าไปยังร้านขายพลังรำข้าวหน่อย”
“ได้ครับ ว่าแต่นายท่านต้องการจะขี่ผมไปรึเปล่า?”
เหล่าสัตว์พวกนี้พยายามอย่างเต็มที่ที่จะดูแลหลีหยุนหมู่อย่างดี
และหลีหยุนหมู่ก็รู้ดีว่าสัตว์พวกนี้ก็เหมือนแท็กซี่บนโลก ต่างกันที่มันเป็นสัตว์เท่านั้นเอง
ในเมืองวาฬนี้วิธีเดียวที่จะเที่ยวเมืองได้คือการเดินเท่านั้น นอกจากนี้ก็มีแค่ใช้บริการสัตว์
นี่เป็นครั้งแรกที่หลีหยุนหมู่ใช้การขนส่งในโลกจริง
บางทีอาจเป็นเพราะหลีหยุนหมู่อยากชมเมืองนี้ให้ได้มากที่สุด
ในไม่ช้าสัตว์รูปเต่าที่คอยขนส่งก็เริ่มเคลื่อนไหวอย่างเสถียน แต่ด้วยความเป็นเต่า หลีหยุนหมู่ก็ไม่คิดมาก่อนว่ามันจะเคลื่อนไหวได้เร็ว
ในขณะที่กำลังเที่ยวชม หลีหยุนหมู่ก็ถามขึ้นมา “สัตว์พวกนี้คือประเภทไหน?”
หลีหยุนหมู่ไม่ได้สนใจเรื่องระดับของตนเองมากนัก เพราะในโลกจริงนี้สัตว์หลายหรือสิ่งมีชีวิตมากมายรออยู่
ในทุกพื้นที่นั้นก็จะมีอะไรแปลกใหม่ต่างกันไป ดังนั้นการที่มีคนมาถามแบบนี้ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร
ชาวพื้นเมืองได้แบ่งสัตว์ต่างๆเป้นหลายประเภท
ตามลำดับก็คือ สัตว์ป่า สัตว์แข็งแกร่ง สัตว์ดุร้าย สัตว์มหึมา และสัตว์แร้นแค้น
ท่ามกลางชนิดพวกนี้สัตว์ที่อ่อนแอที่สุดก็คือสัตว์ป่า เช่น เสือหรือสิงโต
ต่อมาก็เป็นสัตว์แข็งแกร่ง ซึ่งมันได้เรียนรู้และมีร่างกายที่แข็งแกร่ง แต่มันก็ไม่ค่อยมีสมองมากนักจึงได้ชื่อว่าเป็นสัตว์แข็งแกร่ง
