ตอนที่379 ความลับของโลก
สิ่งที่อธิบายได้ดีที่สุดว่าคนในโลกจริงนี้เคยเดินทางไปยังโลกของหลีหยุนหมู่ก็คงเป็น นิกายของหยี่ขิง ที่ได้รับการเรียนรู้และฝึกฝนทุกอย่างมากมาย พร้อมกับข้อมูลความลับต่างๆ
สำหรับที่ว่าทำไมถึงไม่เคยเห็นคนโลกจริงนี้ในโลกเก่า นั่นก็คงเป็นเพราะการวาปไปมามันคงยากมาก หรือไม่ก็คนระดับเทพของที่นี่ที่สามารถใช้การวาปไปมาได้ก็คงเป็นเทพที่นั่งอยู่บนเมฆอย่างสุขสบาย หากเทียบกับพวกเซียนหรือกึ่งเทพแล้ว พวกนี้ก็เป็นเพียงแค่ไก่กาเท่านั้น
หลีหยุนหมู่รู้สึกประหม่าอย่างมาก ถ้าหากสิ่งที่เขาคิดทั้งหมดนี่มันถูกต้อง นั่นก็หมายความว่ามันต้องมีเทคนิคอะไรบางอย่างที่สามารถทำให้วาปไปมาระหว่างโลกได้งั้นสินะ?
ทุกคนสามารถกลับโลกเดิมได้งั้นหรอ?
อย่างไรก็ตามถ้าหากมันเป็นแบบนั้นจริงๆ ทำไมพวกเหล่ากึ่งเทพมากมายถึงอยากมายังโลกจริงนี้หล่ะ?
เรื่องนี้มันต้องมีเงื่อนงำอะไรอยู่แน่ ถ้าหากพวกเขารู้ว่ามีทางที่จะกลับไปยังโลกเดิมไป แล้วพวกเขาจะหาตัวแทนเพื่อมายังโลกจริงแทนพวกเขากันไปทำไม?
หลีหยุนหมู่ส่ายหัว ไม่รู้จะคิดอะไรต่อแล้ว ถ้าหากเวลามาถึง เดียวมันก็คงจะรู้เองนั่นแหละ
ในตอนแรกเซียนหญิงบอกว่าให้มายังเกาะบลูมูน ซึ่งตอนนี้หลีหยุนหมู่ก็ทำได้แล้ว
และอย่างที่สองก็คือให้เป็นศิษย์หลักของที่นี่ให้ได้ และเก่งกาจการเป็นผู้ใช้พลัง ซึ่งแน่นอนว่ามันก็จะได้สิ่งตอบแทนที่ดีขึ้นอย่างแน่นอน หลีหยุนหมู่ก็พยายามทำเรื่องนี้อย่างหนัก
ปกติแล้วหลีหยุนหมู่นั้นไม่ใช่คนโง่ ถ้าหากสงสัยว่าทำไมหลีหยุนหมู่ถึงทำตัวเป็นหมากให้เซียนหญิงสั่งการนั่นก็คือ จริงๆแล้วสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือความแข็งแกร่งอยู่แล้ว ดังนั้นหลีหยุนหมู่ก็ต้องพัฒนาตนเองเพื่อให้อยู่ได้ หรือเรียกง่ายๆว่าที่ทำตามก็เพราะมันมีผลประโยชน์อยู่
ตราบใดที่ความแข็งแกร่งของหลีหยุนหมู่เข้าขั้นกึ่งเทพ เขาก็จะจัดการคนอื่นให้เหมือนเป็นเพียงแค่เบี้ยเท่านั้น
นี่คือความตั้งใจของหลีหยุนหมู่ และเขาจะทำให้มันเป็นจริง วันใดที่เขากลับโลกเดิมพร้อมกับความเก่งกาจเขาจะจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยส้ะ
จู่ๆวาฬก็พูดแทรกเข้ามาในหัวของหลีหยุนหมู่ “ข้าก็บอกที่รู้ไปหมดแล้ว และถ้าหากมันมีอะไรเพิ่มเติม ไว้ข้าจะบอกเจ้านะ”
ในตอนนี้หลีหยุนหมู่กำลังลำบากใจกับสิ่งนี้มาก คือจะมีอะไรมั้ยที่ใช้แทนธาตุจักรวาลได้ ขณะที่ได้รับข้อมูลลมาว่าโลกจริงนี้มีหลายมิติส้ะด้วย
ธาตุจักรวาลนั้นสำคัญมาก และต้องการด่วนมากที่สุดด้วย ซึ่งถ้าหากเขาไม่ใช้โอกาสนี้ในการถามวาฬ ก็คงเป็นเรื่องที่สิ้นคิดที่สุดแล้ว
“ก่อนที่จะถามคำถามที่สอง ข้าขอถามอะไรเล็กๆน้อยๆได้ไหม?”
“ถามเล็กๆน้อยๆ? ก็นะถ้ามันช่วยให้ขยายความคำถามหลักของเจ้าได้ ข้าก็จะตอบให้ก็ได้”
“สถานที่ของนิกายบลูมูนนี้มีพื้นที่ลึกลับระหว่างมิติรึเปล่า?”
“ฮ่าๆ นี่หน่ะหรอคำถามเล็กๆน้อยๆของเจ้า แต่ก็ช่างเถอะข้าจะตอบให้ก็แล้วกัน … เกาะบลูมูนนั้นมีพื้นที่ลับระหว่างมิติและไม่มี”
วาฬขำ เพราะการมีชีวิตอยู่มาเป็นพันปีสิ่งนี้จึงไม่ใช้เรื่องใหญ่อะไรสำหรับเขา
“นั่นมันหมายความว่ายังไง? ได้โปรดอย่าหัวเราะเยาะข้าสิ ข้าเองก็พยายามดิ้นรนอย่างหนักเพื่อให้ได้อยู่รอดต่อ” หลีหยุนหมู่ยิ้ม
“ฮ่าๆ มุ่งมั่นดี ตราบใจที่เจ้ายังอยากไปต่อ เขาก็พร้อมจะช่วยเหลือเจ้าเล็กๆน้อยๆได้”
