ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1189
เมื่อเห็นว่าแมนดี้ยังคงดื้อรั้น ทุกคนในตระกูลเยตส์รู้สึกตื่นเต้นและพึงพอใจ
นั่นเป็นเพราะว่ายิ่งแมนดี้ดื้อรั้นมากเท่าไหร่ สถานการณ์ของเธอก็จะยิ่งแย่ลงมากเท่านั้น!
ในขณะนั้นพวกตระกูลเยตส์ก็อดไม่ได้ที่เติมเชื้อไฟ
“มิสเตอร์นอร์ตัน แมนดี้มักไม่เคยให้ความเคารพผู้อาวุโสกว่า ตระกูลเยตส์ในบัควู้ดก็ยังไม่เว้น เธอจะไม่สนใจด้วยซ้ำหรอกว่าจะเป็นคุณ ตระกูลเยตส์ที่น่าเคารพนับถือจากอเมริกา!”
“ใช่! คนอย่างเธอต้องได้บทเรียน!”
“ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรกับคนอย่างเธออีกต่อไปแล้ว จัดการเธอจนใบหน้าสวย ๆ ของเธอเสียโฉมให้เธอหวาดกลัว!”
ทุกคนในตระกูลเยตส์ทำท่าทางและพูดอย่างไร้ความปราณีเหมือนพวกอันธพาล
ถ้าไม่ใช่เพราะนอร์ตันยืนอยู่ตรงนี้ พวกเขาคงเข้าไปจัดการให้ตายคามือไปแล้ว
นอร์ตันยกมือขวาขึ้นเพื่อสั่งพวกตระกูลเยตส์ให้หยุดพูด
จากนั้นสายตาที่เย็นชาของเขาจับจ้องไปที่แมนดี้ ความโกรธอัดแน่นผ่านน้ำเสียงอันเยือกเย็นของเขา
“แมนดี้ ฉันจะถามเธอเป็นครั้งสุดท้าย เธอยินดีที่จะโอนหุ้นของรีเจนซี่ เอ็นเทอร์ไพรส์ไปยังตระกูลเยตส์หรือเปล่า?!”
แมนดี้มีความเข้มข็งและหนักแน่นในคำพูดของเธอ เธอกัดฟันพูดออกไป “ไม่!”
“พวกเขาไม่ได้เป็นเจ้าของที่นั่นตั้งแต่แรก!”
“ต่อให้ถามเป็นร้อยครั้งฉันก็ไม่ยอมให้มันเป็นแบบนั้นเด็ดขาด!”
นอร์ตันไม่โกรธแต่กลับส่งยิ้มให้แทน “เอาล่ะ เธอมีความกล้าจริง ๆ ! ใครก็ได้ จัดการลงโทษเธอ!”
“ถ้าเธอยังไม่ยอม ฉันจะจัดการเองจนกว่าเธอจะยอมตกลง!”
เมื่อสิ้นเสียงของนอร์ตัน พวกลูกน้องผมสีบลอนด์ ดวงตาสีฟ้าก็ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับแส้
ตระกูลเยตส์จากอเมริกามีมายาวนานเกือบร้อยปีแล้ว
ตระกูลแบบนี้ยึดมั่นในวินัยของตระกูลอย่างเข้มงวดเหมือนเช่นราชวงศ์โบราณในยุคศักดินา
เมื่อมีคนในตระกูลทำผิด การเฆี่ยนตีหนึ่งรอบถือเป็นการลงโทษเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
ภายในตระกูลมีบทลงโทษที่น่าสะพรึงกลัวในทุกรูปแบบเพื่อลงโทษสมาชิกในตระกุลของพวกเขา
การใช้แส้เป็นเพียงการลงโทษที่เบาที่สุดในบรรดาทั้งหมด
แต่สำหรับผู้หญิงที่อ่อนแอและบอบบางอย่างเธอ ถ้าได้รับบทลงโทษนี้ก็คงต้องนอนติดเตียงถึงสิบวันหรือถึงครึ่งเดือน
ในขณะนั้นสายตาของทุกคนในตระกูลเยตส์ก็เกิดกระตุกเล็กน้อย มันช่างน่ากลัวเหลือเกิน!
ใครจะคิดว่าพวกเขาจะได้เห็น ‘บทลงโทษ’ ที่ลือกันว่ามีอยู่ในนิทานพื้นบ้านเท่านั้น?
ยิ่งไปกว่านั้นคุณย่าเยตส์ยังต้องสูดหายใจเข้าลึก ๆ เธอทนเห็นเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาเธอไม่ได้
“ฉันจะทำเอง”
นอร์ตันเข้าไปคว้าแส้ “ใครก็ได้ จับเธอเอาไว้!”
บอดี้การ์ดผมสีบลอนด์ ดวงตาสีฟ้าสองคนได้ตรึงแมนดี้ลงบนเก้าอี้ยาว
เสียงที่น่าขนลุกของนอร์ตันดังขึ้น “แมนดี้ คนใช้ของตระกูลเยตส์ เพิกเฉยต่อหลักปฏิบัติของบรรพบุรุษของตระกูลเยตส์และไม่เคารพผู้อาวุโส ดังนั้นสมควรที่จะถูกลงโทษ!”
วินาทีต่อมามือของเขาที่ถือแส้ก็ถูกยกขึ้นสูง
พวกตระกูลเยตส์อ้าปากค้าง ด้วยแส้นี้คงจะลดอายุขัยของแมนดี้ลงไปครึ่งหนึ่ง
ธัญญ่าก็ทนดูไม่ไหว เธอพูดขึ้นว่า “มิสเตอร์นอร์ตัน เดี๋ยวก่อน ลองให้ฉันเกลี้ยกล่อมเธออีกครั้ง!”
ขณะที่เธอพูดเธอเดินเข้ามาไปหาแมนดี้และพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “แมนดี้ ฉันที่เห็นแก่ซีนเธียร์ที่เป็นลูกทูนหัวของฉัน ฉันขอแนะนำเธอ!”
“เธอไม่ควรต่อกรกับตระกูลเยตส์จากอเมริกาที่มีอำนาจแบบนี้!”
“ไม่มีใครในเซาท์ไลท์สามารถสู้กับตระกูลเยตส์จากอเมริกาได้!”
“แม้แต่เจ้าชายยอร์กที่เธอปฏิบัติเหมือนเขาเป็นพระเจ้า ก็คงไร้ความหมายเมื่อต้องต่อกรกับตระกูลเยตส์จากอเมริกา!”
“ฟังฉันและยอมรับชะตากรรมของเธอ ลงนามในสัญญาเพื่อที่เธอจะได้ไม่ต้องทนทุกข์ทรมาน!”
แมนดี้ตอบอย่างเย็นชาอย่างไม่ต้องคิดเลยว่า “ธัญญ่า อย่าพยายามแสร้งทำเป็นคนมีเมตตาอีกต่อไปเลย ฉันเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นที่ตระกูลเยตส์ทำกับฉันแล้ว!”
เมื่อได้ยินแบบนั้นธัญญ่าก็หัวเราะเยาะ เธอรู้แล้วว่าวิธีของเธอใช้ไม่ได้ผลกับแมนดี้อีกต่อไป
เมื่ออยู่การกระทำตรงหน้าสีหน้าที่ไร้ความปราณีก็ฉายชัดบนใบหน้าของนอร์ตัน
เขาชอบทรมานสาวสวยเป็นที่สุด ยิ่งผู้หญิงคนนั้นงดงามมากเท่าไร เขาก็จะยิ่งกระชุ่มกระชวยจิตใจมากขึ้นเท่านั้น
และคนที่น่าทึ่งอย่างแมนดี้ก็ได้กระตุ้นจิตใต้สำนึกของเขา
