ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1278
วันถัดมา แมนดี้ ซิมเมอร์ เข้าบริษัทด้วยใบหน้าที่กอปรไปด้วยรอยคล้ำรอบดวงตา ก่อนที่เธอจะถึงที่ทำงาน ท็อดด์ ฌองก็เข้ามาพร้อมกลุ่มบอดี้การ์ดของเขาก่อนแล้ว
ไม่มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนใดในองค์กรกล้าเข้าใกล้เขาเมื่อเห็นบอดี้การ์ดเหล่านั้นมีปืนเหน็บเอว เมื่อมีปืนอยู่ในเหตุการณ์นี้ด้วย พวกเขาอาจตายได้ทุกวินาที จริงไหม…? ใครจะกล้าต่อกรกับคนเช่นนี้กัน? พนักงานของรีเจนซี่ เอ็นเตอร์ไพรส์พร้อมที่จะคุกเข่าต่อหน้าท็อดด์และตระกูลของเขา
สันนิษฐานว่าพวกเขาสื่อสารกันเมื่อคืนนี้และตงตกลงกันได้ “ผมสงสัยว่าคุณได้เก็บเอาข้อเสนอของผมไปคิดหรือเปล่าซีอีโอซิมเมอร์”
ท็อดด์นั่งลงบนโซฟา เขานั่งไขว่ห้างขณะพินิจพิเคราะห์แมนดี้
ใบหน้าของแมนดี้แข็งทื่อ”เอาล่ะ แม้ว่าฉันจะเตรียมขายรีเจนซี่ เอ็นเตอร์ไพรส์ให้คุณ แต่คุณไม่คิดว่าคุณควรจะมีมารยาทสักหน่อยเหรอคะ?” ท็อดด์ผงะเล็กน้อย เขาไม่ได้คาดคิดว่าแมนดี้จะเห็นด้วย เขาหัวเราะขึ้น
“ยอดเลย! ดูสิว่าคุณพร้อมแค่ไหนซีอีโอ ซิมเมอร์ ผมจะให้ราคากับคุณอย่างงามทีเดียว” “สิบห้าเซ็นต์!” ท็อดด์ควักเหรียญออกมาจากกระเป๋าของเขาและโยนมันลงบนพื้น และมันก็ส่งเสียงดังกึกก้อง เหรียญนั้นกลิ้งไปที่เท้าของแมนดี้ และท็อดด์ยิ้มเยาะ “อย่าลืมล่ะ ผมะรอคุณที่ห้องเพรซซิเดนเชิลสวีทของโรงแรมบัควู้ดแกรนด์”
“คุณคงรู้ผลที่จะตามมาถ้าคุณไม่ไปใช่ไหม?”
“เฮือก!”
ทุกคนอ้าปากค้างด้วยความกลัวในวิธีการที่ท็อดด์ซื้อกิจการจากพวกเขา นี่มันปล้นกันชัด ๆ! ตระกูลฌองแห่งมอร์ดูนั้นแสนหยิ่งผยอง! ตระกูลนี้อยู่ในกลุ่มที่ไม่ต้องมีคำอธิบายในกระทำของพวกเขา ทุกคนสามารถเดาได้ว่านักธุรกิจเพียงไม่กี่คนจากมอร์ดูที่มีตระกูลฌองคอยสนับสนุนพวกเขาใช่ไหม
เห็นได้ชัดว่าพวกเขาต้องการให้ใครสักคนชดใช้ความสูญเสียที่พวกเขาประสบมาก่อนหน้านี้ และพวกเขากำลังวางแผนที่จะซื้อบริษัทนี้ด้วยเงินเพียงสิบห้าเซ็นต์ ทั้งที่มูลค่าทางการตลาดของบริษัทในตอนนี้สูงถึงเจ็ดร้อยล้านดอลลาร์อย่างนั้นน่ะหรือ?
ช่างตลกร้าย! แมนดี้สูดหายใจเข้าปอด “ดูเหมือนว่าคุณจะไม่คุยเรื่องราคากับฉันเลยสักนิดนะคะคุณฌอง”
“คุณคิดว่าฉันจะขายรีเจนซี่ เอ็นเตอร์ไพรส์ให้คุณด้วยเงินเพียงสิบห้าเซ็นต์ได้จริงหรือคะ”
“นอกจากนี้ ฉันจะแจ้งความกับตำรวจ ถ้าคุณยังไม่หยุดเรื่องที่จะให้ฉันหลับนอนกับคุณอีก!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า!” ทอดด์คำรามด้วยเสียงหัวเราะ
“ถ้าผมเข้าใจไม่ผิด… นี่คุณกำลังขู่ผมเหรอซีอีโอซิมเมอร์”
“เอาเลยสิ! ผมจะให้โอกาสคุณแจ้งความจับผม ผมจะรอ!” ขณะที่เขาพูด ทอดด์ก็โบกมือของเขา มีคนโยนโทรศัพท์ให้แมนดี้ คนที่รับผิดชอบในการมอบโทรศัพท์ ชี้ไปที่ปืนที่เอวให้เธอดู ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่แมนดี้อย่างชั่วร้าย
“ซีอีโอซิมเมอร์ คุณแจ้งความจับเขาไม่ได้หรอก! มีแต่จะทำให้เรื่องยิ่งแย่ไปกันใหญ่!”
“ผมไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับคุณ แต่ถ้าคุณแจ้งตำรวจ คุณฌองจะสั่งให้บอดี้การ์ดของเขาฆ่าพวกเราแน่! และแม้ว่าบอดี้การ์ดของเขาจะมอบตัว แต่เขาจะไม่ได้รับผลกระทบอะไรเลย!”
“เดี๋ยวมันก็จบแล้ว!” พนักงานพยายามเกลี้ยกล่อมแมนดี้ด้วยความหวาดกลัว ใบหน้าของแมนดี้ถอดสี ร่างกายของเธอกำลังสั่นเทิ้มเพื่อรักษาสมดุล เห็นได้ชัดว่าเธอไม่คาดคิดว่าท็อดด์ ฌองจะหยิ่งผยองจนเพิกเฉยต่อกฎหมายได้ถึงเพียงนี้
“ฮ่าฮ่าฮ่า…! แมนดี้ ซิมเมอร์! ดูเหมือนว่าพนักงานของคุณจะฉลาดกว่าคุณมากทีเดียว! พวกเขามองสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้ได้อย่างชัดเจนเลยล่ะ…”
“เมื่อก่อนพวกยอร์กครอบครองเซาท์ไลท์ ซึ่งทำให้เรายากที่จะโจมตี แต่ตอนนี้เซาท์ไลท์ไม่มีตระกูลใหญ่โตนั่นอีกต่อไปแล้ว ใครจะหยุดตระกูลฌองเเห่งมอร์ดูได้”
“ถ้าคุณพอมองสถานการณ์ออก ก็ลงนามในข้อตกลงแต่โดยดีและมากับผม”
“ถ้าไม่อย่างนั้น ผมจะฆ่าคนในตระกูลของคุณทุกคน!”
