ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1379
คนทั้งโรงพยาบาลเอ็ดเวิร์ดได้ยินเสียงนี้ ไคล์ ควินแลนซึ่งอยู่อีกฝั่งของโทรศัพท์ก็ได้ยินเสียงนี้เช่นกัน
แอชลีย์ จัดด์และคนอื่น ๆ ที่กำลังจะหัวเราะเยาะฮาร์วีย์ ยอร์กถึงกับเหงื่อตก พวกเขาตกตะลึงเล็กน้อย
พวกเขาไม่คาดคิดว่าฮาร์วีย์จะโอหังถึงขนาดนี้
เขาไม่เพียงแต่ไม่สบตาแอชลีย์และฮอลลี่เท่านั้น
แต่เกร็ก ฟินช์ก็ทำอะไรเขาไม่ได้เช่นกัน
แม้แต่คาร์ลซึ่งมีความโดดเด่นอย่างน่าอัศจรรย์ ก็ไม่ได้อยู่ในสายตาเขาเลยแม้แต่น้อย!
เมื่อคนเหล่านั้นได้ยินโทรศัพท์ของฮาร์วีย์ พวกเขาก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
ยิ่งกว่านั้นพวกเขาไม่คาดคิดว่าฮาร์วีย์จะกล้าโทรหาไคล์โดยตรง
กลุ่มเศรษฐีหนุ่มตัวสั่นด้วยความโกรธ พวกเขามักจะเหยียบย่ำคนอื่น พวกเขาเคยโดนคนอื่นเหยียบย่ำเสียเมื่อไหร่?
ทันใดนั้นเอง มีคนมากกว่าสิบคนวิ่งเข้าหาฮาร์วีย์พร้อมกับบอดี้การ์ดของพวกเขาด้วยสีหน้าที่คล้ายจะบดขยี้ตัวเขา
ฮาร์วีย์ไม่แม้แต่จะมองคนเหล่านั้นแต่ยังคงพูดต่ออย่างเฉยเมยทางโทรศัพท์ “ผู้อาวุโสควินแลน คุณเพิ่งพูดว่าอะไรนะ? ผมไม่ได้ยิน!”
ในอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ น้ำเสียงของไคล์ค่อนข้างให้เกียรติ เขาพูดว่า “ซีอีโอยอร์ก ผมไม่ได้พูดอะไรเลย ในตระกูลของเราไม่มีคนชื่อคาร์ล ควินแลนหรอกครับ คุณอะไรก็ได้ตามที่ต้องการ กรุณาทำต่อไปได้เลยครับ”
ไคล์ไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่เขาก็ไม่กล้าวางสาย
ฮาร์วีย์โยนโทรศัพท์ลงข้าง ๆ คาร์ลอย่างไม่ใส่ใจและพูดอย่างเฉยเมยว่า “นายน้อยควินแลน เมื่อไหร่ที่ผู้อาวุโสควินแลนกล้ายอมรับว่าคุณเป็นหลานชายของเขา ผมจะปล่อยคุณไปพร้อมมือและเท้าทั้งสองข้าง แต่ถ้าเขาไม่ทำเช่นนั้น ผมจะหักมือและขาอย่างละข้างของคุณออก ฟังดูเป็นอย่างไร?”
ฮาร์วีย์เคลื่อนไหวและน้ำเสียงฟังดูสบาย ๆ ราวกับกำลังพูดถึงเรื่องเล็กน้อย
แต่ทันใดนั้น เขาก็เปล่งรัศมีเย็นยะเยือกออกมาโดยธรรมชาติ
คาร์ลสั่นสะท้านไปทั้งตัว เขาได้ยินเต็มสองหูว่าคนที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์คือลุงของเขา ซึ่งเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในตระกูลควินแลนจากจอร์เจียในเซาท์ไลท์ และไคล์ ควินแลนซึ่งเป็นผู้บังคับบัญชาลำดับที่สองของเซาท์ไลท์อีกด้วย
ทว่าไคล์ไม่กล้าแม้แต่จะวางสายของฮาร์วีย์ตอนนี้…
ตัวตนของคน ๆ นี้คืออะไรกันแน่?!
“คุณไม่กล้าเหรอ?!”
ในขณะนี้ คาร์ลละล่ำละลักจะพูดในขณะที่เงยหน้าขึ้นมองฮาร์วีย์ เขากระซิบว่า “แกเเป็นใครกันวะ?”
“คุณลองถามผู้อาวุโสควินแลนดูสิ ถ้าเขากล้าบอกคุณ”
ไคล์ดูเหมือนจะยิ้มอย่างขมขื่นที่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ แต่เขาไม่กล้าแม้แต่จะส่งเสียง
ไม่ว่าคาร์ลจะโง่แค่ไหน เขาก็รู้ว่าตอนนี้เขากำลังเล่นอยู่กับไฟ
ฮาร์วีย์พูดอย่างเฉยเมยโดยเอามือทั้งสองข้างไพล่หลัง “ผมส่งคนเจ็บสองสามคนมาที่โรงพยาบาลเอ็ดเวิร์ด คุณไม่เพียงแต่ไม่รักษาพวกเขา แต่พวกคุณยังบ่นและทำตัวงี่เง่าอยู่ที่นี่ด้วย”
“หากผมต้องการจากไป คุณถึงกับสั่งให้ตัดมือและขาของผมออกอย่างละข้าง”
“ตามแบบฉบับของผมเวลาทำเรื่องพวกนี้ พวกคุณตระกูลควินแลนจะต้องเลี้ยงอาหารค่ำทั้งหมู่บ้านในวันพรุ่งนี้”
“แต่เพราะเห็นแก่ผู้อาวุโสควินแลน ผมจะแค่ตัดมือและขาของคุณออกอย่างละข้างเท่านั้น คุณมีปัญหากับสิ่งนี้หรือเปล่า?”
ไม่ว่าฮาร์วีย์จะพูดจริงหรือล้อเล่น มันก็ไม่มีข้อกังขาใด ๆ
ไม่มีใครคิดว่าฮาร์วีย์กำลังพูดเล่นเลยสักนิด
“ผู้อาวุโสควินแลน ตัวตนของไอ้เลวนี่คืออะไรกันแน่? เขาก็แค่ทำตัวโอหังโดยใช้เส้นสายที่ทรงพลังมาคุกคามคนอื่น เขาดูถูกตระกูลควินแลนจากจอร์เจียเลยนะคะ!”
“เรามาฆ่าเขากันเถอะ!”
ในขณะนี้แอชลีย์ดูอารมณ์เสีย เธอไม่คิดว่าพวกเขาจะไม่สามารถเอาชนะฮาร์วีย์ได้ด้วยความแข็งแกร่งของตระกูลควินแลนจากจอร์เจียและตระกูลจัดด์จากโวลซิง
ในขณะนั้น โทรศัพท์ของคาร์ลก็ดังขึ้น ควรเป็นไคล์ที่ส่งข้อความถึงเขาโดยใช้โทรศัพท์ของคนอื่น
ไคล์หยิบโทรศัพท์ออกมาและชำเลืองมอง วินาทีต่อมาสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที มันกลายเป็นสีซีดไม่ต่างไปจากผ้าปูที่นอน
