ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1786
“คุณแชมเบอร์ส เกิดเรื่องขึ้นแล้ว! ระบบการบริหารจัดการความมั่นคงปลอดภัยแห่งมอร์ดูได้ปิดผนึกเฮงเดียน เวิร์ล สตูดิโอในวันนี้!
“พวกเขาแจ้งว่าได้ตรวจพบความอันตรายร้ายแรงภายในสตูดิโอของเรา จึงจำเป็นต้องได้รับการตรวจสอบอย่างละเอียด และไม่มีใครได้รับอนุญาตให้เข้าไปในขณะนี้
“นอกจากนี้ ดูรินยังใช้เงินมากมายการซื้อตัวเหล่าคนดังทางอินเทอร์เน็ตที่เราเพิ่งชูโรงไปเมื่อเร็ว ๆ นี้ไปหมด!
“หลังจากที่เหตุการณ์เรื่องม่านออกสู่สาธารณะ สตาร์แชโบลจากประเทศ J ก็ได้ร้องขอให้ยุติการร่วมงานกับเราอย่างถาวร
“ดาราที่มีชื่อเสียงหลายคนภายใต้สัญญาของเราต่างก็มีข่าวอื้อฉาวของพวกเขาเผยแพร่ออกมาด้วย! ผมเกรงว่าพวกเขาจะไม่สามารถปรากฏตัวต่อหน้าสาธารณชนได้ในขณะนี้
“ธนาคารในเซาท์ไลท์ที่ร่วมงานกับเราได้อายัดทรัพย์สินทั้งหมดของเราในทันที พวกเขาบอกว่าสตูดิโอของเรามีความเสี่ยงสูงที่จะอยู่ในภาวะขาดทุน และพวกเขาจะไม่ปลดอายัดทรัพย์สินของเราในเร็ว ๆ นี้ด้วย!”
“…”
เพียงสายสนทนาเดียว สีหน้าของแลรี่ก็เปลี่ยนไปครั้งแล้วครั้งเล่า
นี่เป็นข่าวที่มาจากผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาซึ่งกำลังตกใจกับเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด
ทุกข่าวที่ได้รับล้วนขัดขวางการเติบโตของเฮงเดียน เวิร์ล สตูดิโอ
ดวงตาของแลรี่กระตุกอย่างรุนแรงขณะที่เขาขับรถ มือข้างที่ถือซิการ์กำลังสั่น
เขาดูแลสตูดิโอแห่งนี้มาเป็นเวลานาน แต่เขาไม่เคยพบกับความยุ่งเหยิงเช่นนี้มาก่อน
‘อาจเป็นเพราะไอ้ส*รเลวฮาร์วีย์ ยอร์กคนนั้น’
‘คนอย่างหมอนั่นจะทำอะไรได้?’
แลรี่ไม่เชื่อหรอกว่าปลาซิวปลาสร้อยอย่างฮาร์วีย์จะทำเรื่องพวกนี้ได้
นอกจากฮาร์วีย์แล้ว ช่วงนี้แลรี่ไม่เคยไปขัดแข้งขัดขาใครเลย ไม่มีใครกล้าเล่นงานเขาเช่นนี้!
รถของเขายังจอดอยู่ ณ จุดเดิม ถึงตอนนี้ข่าวร้ายก็ยังถาโถมเข้ามาไม่หยุดหย่อน
หลายต่อหลายแก๊งในโลกใต้ดินที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับสตูดิโอถูกจับกุม
แม้แต่ข่าวที่ออกอากาศในฮ่องกงก็อ้างว่าสี่ตระกูลชั้นนำอาจตัดความสัมพันธ์ทั้งหมดกับสตูดิโอ
เมื่อข่าวแพร่ออกไป หุ้นของเฮงเดียน เวิร์ล สตูดิโอก็ร่วงราวกับใบไม้
“ฮึ่ม! ดูเหมือนว่าไอ้เด็กส*รเลวนั่นจะมีความสามารถมากทีเดียว น่าเสียดายที่ฉันยังไม่ได้เริ่มเลย!”
ดวงตาของแลรี่เย็นชา เขาขับรถไปอีกทางของมอร์ดู
มีอาคารที่เรียกว่าโร้ดเฮาส์ คอมเมอร์เชียล เซ็นเตอร์ ที่รูปร่างดูเหมือนแส้
แลรี่หยุดรถและหรี่ตาลง เขาก้าวออกไปทักทายกับแผนกต้อนรับ จากนั้นก็ขึ้นลิฟต์ไปที่ชั้นบนสุด
อาคารแห่งนี้มีทั้งหมดสองร้อยยี่สิบชั้น และได้ชื่อว่าเป็นศูนย์กลางแห่งมอร์ดู ที่ชั้นบนสุดมีการจัดสวนลอยฟ้าขนาดใหญ่เอาไว้
ที่กลางสวนมีชายในชุดลำลองกำลังฝึกไท่เก๊กอย่างต่อเนื่อง
ไท่เก๊กของชายคนนี้แตกต่างจากไท่เก๊กทั่วไปที่มีไว้ให้ผู้สูงอายุใช้ในการออกกำลังกายอย่างสิ้นเชิง
แม้ว่าเขาจะเคลื่อนไหวเพียงไม่กี่ครั้ง แต่ทุกหมัดที่เหวี่ยงออกไปนั้นก็รุนแรงและน่าสะพรึงกลัว
แลรี่ไม่กล้าขัดชายผู้นี้จากการฝึกไท่เก๊ก เขายืนรอให้ชายผู้นั้นร่ายรำจนจบกระบวนท่าอย่างอดทนอยู่ไม่ไกล
ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา ชายคนนั้นก็คลายกำปั้นลง ในตอนที่เขาทำเช่นนั้น ไอสีขาวจาง ๆ ก็เริ่มปรากฏขึ้นรอบตัวเขา ดูราวกับว่าเขาเพิ่มผ่านการวิ่งมาราธอนมา
หลังจากเดินไปอาบน้ำที่ประตูถัดไป ชายคนนั้นก็เปลี่ยนชุดเป็นเสื้อคลุมตัวหลวม ๆ และกลับเข้าไปในสวนลอยฟ้าอีกครั้ง
“ขอบคุณที่มาเยี่ยมผมตอนที่ผมเพิ่งกลับมาที่มอร์ดูอย่างนี้นะ แลรี่
“ว่าแต่ทำไมเหงื่อท่วมเชียว”
ชายคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงสุภาพราวกับว่าเขากำลังพูดถึงสัจธรรมของโลก
เพราะว่าแม้แต่แลรี่ผู้หยิ่งจองหองและยิ่งใหญ่ก็ไม่กล้าแสดงความเย่อหยิ่งต่อหน้าชายผู้นี้แม้แต่น้อย ในตอนที่แลรี่พูด เขาใช้น้ำเสียงที่สุภาพอย่างที่สุด
“เจ้าชายพาเทล ทันทีที่ผมได้ยินว่าคุณจะกลับมาผมก็รีบมาหาคุณทันที นั่นเป็นเหตุผลที่ผมยังประหม่าอยู่นิดหน่อย”
