ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2630
“แล้วอีกอย่าง ในตอนนี้พี่สาวของนายน้อยเมนโดซาก็มีอำนาจควบคุมวังมังกรของฮ่องกงอยู่ด้วย
“พวกเขามีชื่อเสียงทั้งในฮ่องกงและลาสเวกัส ด้วยสถานะที่ทรงพลังแบบนั้น! นายได้คิดถึงผลที่ตามมาของการทำให้เขาขุ่นเคืองแล้วหรือยัง?!
“ถึงนายจะไม่กลัว แต่โยอาน่าจะพาคนของเธอมาที่นี่ทันทีถ้านายฆ่าเขา จะเกิดอะไรขึ้นถ้าชื่อเสียงของเอ็มเมอรัลด์ คลับของฉันแปดเปื้อนเพราะการกระทำของนายกัน?”
ใบหน้าของเคทลินเต็มไปด้วยความขมขื่น
“นายน้อยเมนโดซามาที่นี่เพื่อขอโทษ เขามาที่นี่เพื่อเจรจาอย่างสันติ! แล้วเขาจะแสดงความจริงใจของตัวเองได้ยังไงหลังจากที่ถูกนายบังคับให้คุกเข่าด้วยปืนแบบนี้?”
แม้ว่าเสียงของเคทลินจะไพเราะและอ่อนโยน แต่น้ำเสียงที่เธอพูดกลับเย็นชาและห่างเหิน
ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวันก่อนยังคงลุกโชนอยู่ในใจของเธอ เธอยังจำทุกอย่างได้อย่างชัดเจน
เนื่องจากเอ็ดวินเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของฮาร์วีย์ เคทลินจึงยินดีที่จะเหยียบย่ำเขาไปด้วย
แน่นอนว่าเธออยากจะรู้ว่าเอ็ดวินมีกลอุบายอะไร ก่อนที่จะจัดการกับเขาให้อยู่หมัด
“ดี! เพราะเห็นแก่คุณ คืนนี้ผมจะไว้ชีวิตเขา”
ลูอิสส่งสัญญาณมือให้บริกรที่อยู่ใกล้ ๆ จากนั้นบริกรก็นำแก้วแชมเปญมาให้เขา
ลูอิสหยิบแก้วขึ้นมาและราดแชมเปญใส่ศีรษะของเอ็ดวิน
“ขอโทษให้มันดี ๆ ฉันขอสั่งให้นายคุกเข่าและอ้อนวอนเธอซะ” เขาคำรามอย่างเหยียดหยาม
“ไม่อย่างนั้น ฉันจะฆ่านายทันทีที่เห็นว่าเคทลินไม่พอใจ!”
จากนั้นลูอิสก็เดินกลับไปที่โซฟาที่เขาเคยนั่งมาก่อน ผู้คุ้มกันของเขาไม่ได้ขยับกายตามไปด้วย พวกเขายังคงยืนอยู่ที่จุดเดิม ทั้งยังจ้องไปที่ฮาร์วีย์และคนอื่น ๆ ไม่เปลี่ยน
คนอื่น ๆ ที่กำลังดูเหตุการณ์ต่างมองด้วยสายตาที่ดูถูกเหยียดหยาม สายตาที่มองทะลุทะลวงของพวกเขาเต็มไปด้วยการเยาะเย้ย และมาจากทุกทิศทาง
ทุกคนที่นั่นรู้อยู่แล้วว่าตระกูลเมนโดซากำลังคิดจะต่อกรกับวินซ์ ยอร์ก
แม้จะมีสถานการณ์เช่นนี้ เอ็ดวินก็ยังกล้าที่จะมาเจรจาสงบศึกกับเคทลิน
เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ!
หรือบางที เขาทำทั้งหมดนี้เพราะเห็นแก่ฮาร์วีย์?
ดวงตาของฮาร์วีย์เย็นชา และเขายังไม่ได้ขยับไปไหนแม้แต่นิ้วเดียว เขากวาดสายตามองไปรอบ ๆ เพื่อให้แน่ใจว่าจะจดจำทุกใบหน้าที่อยู่ตรงหน้าได้
เคทลินไม่มีแผนที่จะโยนความผิดให้กับลูอิส เธอหรี่ตามองเอ็ดวินและพูดว่า “ต้องขอโทษด้วย นายน้อยเมนโดซา ขอโทษแทนนายน้อยคาสโตรสำหรับความอัปยศอดสูที่คุณต้องเผชิญในคืนนี้
“เอาล่ะ มา ๆ! ทำความสะอาดตัวเองเสียก่อนที่เราจะคุยกันเถอะ”
เคทลินโยนกระดาษทิชชู่ใส่เอ็ดวินอย่างไม่แยแสขณะที่เธอพูด
ดวงตาของเอ็ดวินยังคงกระตุก แต่ตอนนี้เขาทำได้เพียงกลืนความโกรธลงคอไป
ไม่ว่าอย่างไรก็มาถึงขั้นนี้แล้ว เมื่อความอัปยศอดสูทั้งหมดผ่านไป เขาสาบานกับตัวเองเลยว่าจะรีบกลับมาคิดบัญชี
เอ็ดวินปาดน้ำลายออกจากหน้าอย่างรวดเร็วและหรี่ตาลงมองไปยังเคทลิน
“ขอบคุณสำหรับความเมตตาของคุณ คุณพาร์สัน”
“อย่าได้เกรงใจไปเลย เราทุกคนที่นี่ต่างก็เป็นเพื่อนกันทั้งนั้น!”
เคทลินยิ้มจนตาหยี
“ทีนี้ วันนี้คุณมีอะไรอยากจะพูดเหรอนายน้อยเมนโดซา?
“จะให้เวลาคุณพูดสามสิบวินาที
“แต่ถ้ายังเข้าประเด็นไม่ได้ ฉันจะไล่คุณออกไปทันที
“ก็ไม่ว่ายังไง เชื้อพระวงศ์ของประเทศหมู่เกาะ กลุ่มการเงินของประเทศ J และบุคคลสำคัญของอเมริกาต่างก็อยู่ที่นี่กันทั้งนั้น
“เวลาของเรามีค่า เราไม่มีเวลามาฟังเรื่องไร้สาระของคุณได้ทั้งวันหรอก
“การที่ฉันหาเวลาให้คุณตั้งสามสิบวินาทีก็ดีมากแล้ว
“เพราะงั้น พูดมาตรง ๆ เลยดีกว่า นายน้อยเมนโดซา อย่าทำให้ทุกคนที่ต้องเสียเวลาเลย ณ จุดนี้ สิ่งที่ฉันจะให้ตระกูลของคุณได้ก็มีเพียงความเคารพและความอดทนอดกลั้นเท่านั้น เข้าใจไหม?”
เอ็ดวินส่งสายตาเย็นชาให้เธอก่อนจะก้าวไปข้างหน้า
“ผมมาที่นี่ก็เพราะอยากจะเจรจาสงบศึก คุณพาร์สัน”
