ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2640
ดวงตาของลูอิสกระตุกอย่างบ้าคลั่ง เขาเป็นคนที่ดื้อรั้นเป็นอย่างมาก แต่เมื่อเผชิญหน้ากับฮาร์วีย์
เขากลับรู้สึกเทียบอะไรไม่ได้เลย
“นายไม่กลัวตายจริง ๆ เหรอ?!” เขาอุทาน น้ำเสียงเคร่งขรึม
“แน่นอน กลัวสิ ใครจะไม่กลัว?”
“แต่ฉันมันก็แค่คนธรรมดาคนหนึ่ง แต่กับนายล่ะ?” ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็น
“นายเป็นถึงหนึ่งในสี่นายน้อยแห่งฮ่องกง นักสู้ไร้พ่ายผู้ท่องไปในดาร์ก ไอส์แลน นายยังมีอนาคตที่สดใสรออยู่ข้างหน้า!
“ถ้าเราต้องตายไปด้วยกัน ฉันก็ไม่มีอะไรต้องเสีย
“เพราะฉันตาย ทุกคนก็จะลืมฉัน
“แต่พวกเขาจะจดจำนายไว้ในฐานะตัวตลกที่ยอมตายเพื่อความภาคภูมิใจอันไร้สาระ!”
ทั้งสองกำลังคุยกันอย่างสบาย ๆ แต่เฮเลน่าและคนอื่น ๆ ที่อยู่ข้างหลังดวงตากระตุกอย่างรุนแรง
แค่คนบ้าคนเดียวก็น่ากลัวมากพอแล้ว
แต่การมีอยู่ถึงสองคนนั้นน่ากลัวมาก!
พวกเขาเกือบจะฉี่ราดกางเกงอยู่รอมร่อ
ลูอิสถอนหายใจและพยายามผ่อนปรน
“ฉันต้องยอมรับเลยไอ้หนู นายกล้าได้กล้าเสีย! แถมยังแข็งแกร่ง! ต้องขอชมเลย!
“ฉันจะยอมรับความพ่ายแพ้ในเรื่องนี้!
“ฉันขอโทษ!
“ฉันผิดไปแล้ว! ขอโทษด้วยทุกคน!”
“นี่ไม่ใช่การขอโทษที่เหมาะที่ควรเลย นายน้อยคาสโตร” ฮาร์วีย์ขัดจังหวะเขาอย่างใจเย็น
“คุกเข่า ขอโทษ แล้วปล่อยไอรีนไปเสีย
“อย่าแม้แต่จะข้ามเงื่อนไขข้อใดข้อหนึ่งไปเชียวล่ะ
“ถ้านายทำแบบนั้น ฉันจะลากนายลงนรกไปกับฉันด้วย!”
ดวงตาของลูอิสกระตุกเมื่อถูกข่มขู่
“นายนี่มันเลวจริง ๆ! นายควรจะรู้จักเลือกทางเลือกที่ดีที่สุดให้ตัวเองสิ!” เขากรีดร้อง
“ฉันเกรงใจนายและขอโทษเอ็ดวินให้ตามนายต้องการแล้ว!
“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับไอรีนเลย!
“ฉันไม่มีสิทธิ์ข้องเกี่ยวกับความแค้นที่เธอมีต่อเคทลิน!
“อีกอย่างนายคิดว่าฉันกลัวนายจริง ๆ เหรอ!
“ถ้าฉันออกคำสั่งให้ลูกน้องยิง! ดูซิว่าใครจะตายก่อนกัน!”
ผู้คุ้มกันของลูอิสก้าวไปข้างหน้าและปลอบเซฟตี้ของปืนออกก่อนจะจ่อไปที่ศีรษะของฮาร์วีย์
โยอาน่าโบกมือ ก่อนที่สมาชิกของสาขาวังมังกรจะทำเช่นเดียวกันด้วยอาวุธปืนของพวกเขา อาวุธทั้งหมดถูกดึงออกมาในขณะนี้ สงครามอาจปะทุขึ้นได้ทุกเมื่อ
ฮาร์วีย์ยิ้มขณะที่เขามองไปที่ลูอิสซึ่งมีใบหน้าบูดบึ้ง
“ถ้านายอยากตายมากนัก ก็ไม่เห็นจะยากเลย ทำไมต้องยิงให้เปลืองกระสุนด้วย?
“ปล่อยมือซะสิ หรืออยากให้ฉันทำแทน?”
ฮาร์วีย์หยิบระเบิดอีกลูกออกมาจากหน้าอกของลูอิสและดึงสลักนิรภัยออกมา
สีหน้าสยดสยองฉายชัดบนใบหน้าของลูอิส
เขาสามารถควบคุมมือของตัวเองได้ แต่ไม่มีทางที่เขาจะควบคุมชายผู้ไร้การควบคุมคนนี้ได้เลย!
“ปล่อยเธอไป!”
ฮาร์วีย์ยังคงหยิ่งยโส
“ฉันจะให้เวลานายสามวินาที
“สาม สอง หนึ่ง!”
ภาพนี้ชวนให้นึกถึงตอนที่ลูอิสบีบบังคับเอ็ดวิน
ลูอิสจ้องมองฮาร์วีย์ด้วยสีหน้าเหยียดหยาม
ฮาร์วีย์ยิ้มและปล่อยมือของเขา
“อ๊าาาาาาาา!”
เสียงกรีดร้องแห่งความหวาดกลัวดังไปทั่วบริเวณ เฮเลน่าและคนอื่น ๆ ทรุดลงกับพื้นอย่างรวดเร็ว ความกลัวเข้าครอบงำพวกเขาทั้งหมด
จิตใจของเคทลินว่างเปล่าลงในทันที
เหงื่อเย็นหยดลงบนแผ่นหลังของลูอิส
ในขณะนี้เขาสูญเสียการควบคุมร่างกายและฉี่รดกางเกงไปเสียแล้ว
กลิ่นเหม็นคละคลุ้งไปทั่วสถานที่
