ตอนที่ 424 ภารกิจสำเร็จ
ก็แค่ระดับมืออาชีพห้าดั้งเท่านั้น ยังพูดว่าแค่เท่านั้นอีก!?
เจ้าอ้วนชนะฟ้าคนนี้เวลาจะอวดเก่งขึ้นมา เหมือนว่าน้องสาวของเขาก็เทียบไม่ติด
แล้วที่อีกฝ่ายบอกว่าจะทำให้เขาหาจุดเดินหมากบนกระดานต่อไม่ได้หมายความว่าอะไรอีก
อย่างไรเสียในช่องทีมก็มีหกคนที่เห็นข้อความนี้ ความรู้สึกตอนนี้ใช้สำนวนมาบรรยายได้เลย สำนวนนั้นบอกว่า…ไม่เข้าใจแต่รู้ว่าเจ๋ง!
พอนึกเชื่อมโยงดูสักหน่อย ก็คงจะคล้ายๆ กับการกินหมากของฝ่ายตรงข้ามให้หมดตอนเล่นหมากรุกกระมัง?
เยี่ยเว่ยหมิงลังเลครู่หนึ่ง แต่ก็ยังตอบในช่องทีมว่า [สหาย ด้วยสถานการณ์ตอนนี้ ต่อให้พวกเราทุกคนสู้พร้อมกันก็เอาชนะตาแก่นี่ไม่ได้อยู่ดี ถ้าเจ้าลงมือโหดเกินไป ข้ากังวลว่าเขาจะอับอายจนโมโห พวกเราอ่อนโยนหน่อยดีกว่า ใช้วิธีการที่เร็วที่สุดทำให้เขาตายก็พอแล้ว]
ตอนที่ส่งข้อความนี้ออกไป เยี่ยเว่ยหมิงเห็นว่าเวลาผ่านไปพอสมควรแล้ว จึงทำตามที่อีกฝ่ายแนะนำ ตอนที่ดีดนิ้วบนกระดานหมากล้อมอีกครั้ง ก็เห็นต้วนเหยียนชิ่งที่อยู่ฝั่งตรงข้ามพลันหรี่ตา สีหน้าเครียดขรึมสุดๆ
และตอนที่เขาสังเกตเห็นปฏิกิริยาต้วนเหยียนชิ่ง ก็ยังไม่ลืมบอกในช่องทีม [ถ้าต้องการรีบทำให้เขาตาย เจ้ามั่นใจว่าจะจบการต่อสู้ได้ภายในกี่ก้าว]
ตอนนี้ทุกคนมองออกหมดแล้ว ว่าเจ้าอ้วนชนะฟ้าเป็นยอดฝีมือเหนือยอดฝีมือในวงการหมากล้อมแน่อน ฝีมือการเล่นหมากล้อมเหนือกว่าผู้แข็งแกร่งที่มีแต่เครื่องหมายคำถามอย่างต้วนเหยียนชิ่ง
ดังนั้น สำหรับคำถามนี้ของเยี่ยเว่ยหมิงก็ไม่มีใครรู้สึกว่าไม่เหมาะสม
ผลปรากฏว่าครั้งนี้เจ้าอ้วนชนะฟ้ากลับไม่พูดอะไร เป็นต้วนเหยียนชิ่งที่ยืนอยู่ตรงข้ามเยี่ยเว่ยหมิงที่จ้องกระดานหมากล้อมอยู่พักใหญ่ จากนั้นถอนหายใจยาวเฮือกหนึ่งแล้วกล่าวอย่างจนใจว่า “เฮ้อ…นึกไม่ถึงว่าวันนี้จะมีผู้แข่งขันทีมเยาวชนมาแล้ว ตาแก่คนนี้แพ้แล้ว”
[ติ๊ง! ทีมของคุณเอาชนะโฉดชั่วบาปหนัก ต้วนเหยียนชิ่งในการแข่งหมากล้อมบนกระดานหิน เดินทั้งหมด 25 ก้าว!]
คำวิจารณ์ที่ได้รับ: สมบูรณ์แบบ!
ได้รับรางวัล: ค่าประสบการณ์ 1200000 ค่าตบะ 110000!
มารดาเจ้าเถอะ เดินหมากแค่ยี่สิบห้าก้าวก็บีบให้ผู้เล่นมืออาชีพห้าดั้งเป็นฝ่ายยอมแพ้ก่อนได้แล้ว?
แม้เยี่ยเว่ยหมิงจะไม่รู้ว่ามืออาชีพห้าดั้งหมายถึงระดับไหนในโลกของหมากล้อม แต่แค่คำว่ามืออาชีพ คาดว่าคงเพียงพอให้ปลิดชีพมือสมัครเล่นได้เก้าสิบเก้าเปอเซ็นต์แล้วกระมัง
ถ้าเปลี่ยนเป็นแข่งหมากรุก เกรงว่าระดับแบบนี้ของต้วนเหยียนชิ่ง คงเหนือกว่าพวกคุณตาที่เล่นหมากรุกอยู่ในสวนสาธารณะไม่รู้ตั้งเท่าไร!
ส่วนเจ้าอ้วนชนะฟ้า ไม่น่าเชื่อว่าจะปลิดชีพยอดฝีมือแบบนี้ได้ภายในยี่สิบห้าก้าว สมกับเป็นยอดฝีมือหมากล้อมตัวจริง!
เพราะเมื่อคนเราเจอกับหัวกะทิในวงการใดสักวงการหนึ่ง ก็จะอดนำเขามาเปรียบเทียบกับยอดฝีมือที่ที่ตัวเองรู้จักในวงการนั้นไม่ได้
ในภาพความทรงจำของเยี่ยเว่ยหมิง ยอดฝีมือหมากรุกที่เก่งที่สุดที่เขาเคยเจอมา ก็คือพวกคุณตาที่เล่นหมากรุกฆ่าเวลาวัยเกษียณในสวนสาธารณะ
“ในเมื่อตัดสินแพ้ชนะแล้ว ตาแก่คนนี้ก็ยินดียอมแพ้ บอกชื่อของข้าให้พวกเจ้ารู้ก็ได้” ตอนนี้ต้วนเหยียนชิ่งย้ายสายตาออกจากกระดานหมากล้อมแล้ว มองไปที่พวกเขาพร้อมบอกว่า “ฐานะที่แท้จริงของข้า ก็คือองค์รัชทายาทเหยียนชิ่งของแคว้นต้าหลี่ในปีนั้น บัลลังก์ฮ่องเต้ของแคว้นต้าหลี่ก็ควรจะเป็นของข้าเช่นกัน!”
ต้วนเหยียนชิ่งบอกข้อมูลที่พวกเขารู้อยู่แล้วออกมา แต่ประโยคนี้กลับมีความสำคัญมาก
ต้วนเหยียนชิ่งบอกแล้ว เช่นนั้นก็แสดงว่าพวกเยี่ยเว่ยหมิงก็กลับไปรายงานผลภารกิจและรับรางวัลได้แล้ว ถ้าเขาไม่ได้บอก ต่อให้เจ้าอ้วนชนะฟ้าจะรู้เนื้อเรื่องอย่างไรก็ไม่มีประโยชน์
ข้อมูลที่แหล่งที่มาไม่แน่นอน NPC ไม่เชื่อเด็ดขาด
ตอนนี้ พวกเขากลับได้ยินต้วนเหยียนชิ่งบอกโดยไม่ขยับปากอีกว่า “ตามที่ตกลงกันไว้ การที่ข้าบอกฐานะที่แท้จริงให้พวกเจ้ารู้ เป็นเพราะพวกเจ้าแข่งหมากล้อมกับข้า ส่วนรางวัลภารกิจที่เดินหมากได้เกินห้าสิบก้าว พวกเจ้ากลับเดินเพียงยี่สิบห้าก้าวก็บีบให้ข้าเป็นฝ่ายยอมแพ้ก่อนแล้ว ถือว่าทำได้เกินกว่าข้อตกลงในเดิมพัน ดังนั้นตอนที่ข้าบอกฐานะที่แท้จริงให้พวกเจ้ารู้ ข้าจะตอบคำถามพวกเจ้าอีกสามคำถามเป็นกรณีพิเศษด้วย”
“ตอนนี้พวกเจ้าถามได้แล้ว”
พอได้ยินดังนั้น ต้วนอาทิตย์อัสดงไร้ซุ่มเสียงที่อยู่ข้างๆ ก็พลันเอ่ยถามว่า “ต้วนอวี้อยู่ที่ไหน”
“เขาถูกข้าขังไว้ในห้องหินแห่งหนึ่งในหุบเขาว่านเจี๋ย” อย่างที่คาดไว้ ต้วนเหยียนชิ่งตอบโดยไม่ลังเล แล้วเสริมว่า “นี่คือคำถามแรก”
ต้วนอาทิตย์อัสดงไร้ซุ่มเสียงยังคิดจะถามต่อ แต่กลับถูกเยี่ยเว่ยหมิงอุดปากไว้ แล้วบอกต้วนเหยียนชิ่งว่า “ผู้น้อยยังมีอีกสองคำถาม ขอให้พวกเราปรึกษากันก่อนแล้วค่อยถามได้หรือไม่”
“ได้สิ” ต้วนเหยียนชิ่งชะงักแล้วพยักหน้า มองจากสีหน้าไม่เห็นการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ใดๆ “แต่ข้าให้เวลาพวกเจ้าพิจารณาห้านาทีเท่านั้นนะ พอถึงเวลาแล้ว ถ้าพวกเจ้ายังไม่ตัดสินใจว่าจะถามอะไรกันแน่ ข้าก็จะถือว่าพวกเจ้าเป็นคนทิ้งโอกาสนี้เอง”
พอปล่อยมือจากต้วนอาทิตย์อัสดงไร้ซุ่มเสียง เยี่ยเว่ยหมิงก็บอกในช่องทีมทันที [ตอนนี้เวลากระชั้นชิด สหายอ้วนชนะฟ้า บอกข้อมูลของต้วนเหยียนชิ่งและต้วนอวี้ที่เกี่ยวข้องกับภารกิจครั้งนี้ให้พวกเรารู้ เลือกแต่ประเด็นสำคัญที่เจ้ารู้ก็พอ แล้วสุดท้ายข้าจะตัดสินใจว่าจะถามอะไรเขา เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับรางวัลภารกิจของพวกเราทุกคน ดังนั้นต้องระมัดระวัง น้องชายไร้ความสามารถ ยินดีรับหน้าที่ถามสองคำถามสุดท้าย]
ทุกคนไม่ได้มีความเห็นแย้งใดๆ กับเรื่องนี้ เจ้าอ้วนชนะฟ้ารีบส่งข้อความในช่องทีม
[ข้อแรก ต้วนเหยียนชิ่งต่างหากที่เป็นพ่อแท้ๆ ของต้วนอวี้ ต้วนเจิ้งฉุนนั่นสวมเขาคนอื่น ก็ต้องถูกคนอื่นสวมเขาเหมือนกัน เขากลับไม่รู้เรื่องนี้เลยสักนิด กระทั่งตอนนี้ก็ยังถูกเอากลองครอบหัวอยู่เลย]
[ข้อสอง ต้วนเหยียนชิ่งขังต้วนอวี้กับมู่หว่านชิงไว้ในห้องหินแล้วกรอกยาปลุกกำหนัด จุดประสงค์ก็คือจะทำให้ต้วนเจิ้งหมิงกับต้วนเจิ้งฉุน สองพี่น้องที่ยังดำรงตำแหน่งฮ่องเต้ของเขาเสียหน้า ทำให้ต้วนอวี้สืบทอดบัลลังก์ไม่ได้]
[การที่เขาทำแบบนี้ เหมือนจะไม่มีเป้าหมายอะไรแน่ชัด แค่จะล้างแค้นสองพี่น้องตระกูลต้วนที่แย่งบัลลังก์ที่เดิมทีควรจะเป็นของเขาไปเท่านั้นเอง]
แม้จะรู้ชัดว่าเวลากระชั้นชิด แต่หลังจากได้ยินข้อมูลนี้ ต้วนอาทิตย์อัสดงไร้ซุ่มเสียงก็ยังอดพูดแทรกไม่ได้ [นี่เป็นเรื่องที่พ่อแท้ๆ เขาทำกันหรือ!]
ไม่สนใจคำพูดประชดของต้วนอาทิตย์อัสดงไร้ซุ่มเสียง เจ้าอ้วนชนะฟ้าบอกข้อมูลที่ตัวเองรู้ต่อไป [ข้อสาม ต้วนเหยียนชิ่งไม่รู้ว่าต้วนอวี้เป็นลูกชายแท้ๆ ของเขา เรื่องนี้มีเพียงเตาไป๋เฟิ่งที่นอกใจต้วนเจิ้งฉุนเท่านั้นที่รู้ ไม่อย่างนั้น เขาก็ไม่ลงมือกับต้วนอวี้แน่นอน]
[ข้อสี่ จงหลิง ลูกสาวของประมุขหุบเขาว่านเจี๋ยก็เป็นลูกสาวของต้วนเจิ้งฉุนเช่นกัน อืม ต้วนเจิ้งฉุนมีลูกเยอะมาก ดังนั้นประมุขหุบเขาจงว่านโฉวถึงได้แค้นต้วนเจิ้งฉุนเข้ากระดูกดำ แต่เรื่องนี้เหมือนไม่ค่อยเกี่ยวกับเส้นเรื่องหลักแล้ว หากสหายเยี่ยต้องการแน่ใจว่าต้องถามอะไร ข้าแนะนำว่าเริ่มจากสามข้อแรกดีกว่า]
เยี่ยเว่ยหมิงพยักหน้า ความคิดของเขาก็เป็นแบบนี้เช่นกัน
เขาจึงก้าวขึ้นมาข้างหน้า แล้วกุมหมัดคารวะต้วนเหยียนชิ่ง “พวกเราปรึกษากันแล้วว่าอีกสองคำถามจะถามอะไร”
เยี่ยเว่ยหมิงยิ้มบางๆ แล้วถามต่อ “ข้อแรก ผู้อาวุโสเตรียมจะทำอย่างไรกับต้วนอวี้”
ต้วนเหยียนชิ่งได้ยินแล้วเผยสีหน้าภาคภูมิใจ จากนั้นบอกแผนการของตัวเองออกมา เนื่องจากคำตอบเหมือนที่เจ้าอ้วนชนะฟ้าบอกไว้ จึงไม่บรรยายซ้ำอีก
หลังจากได้คำตอบที่น่าพอใจแล้ว เยี่ยเว่ยหมิงก็ถามคำถามสุดท้าย “ผู้อาวุโสจะเอาอย่างไร ถึงจะยอมปล่อยต้วนอวี้”
