รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 042 รักสามเศร้านะสิ
ฝ่ามือใหญ่อันอบอุ่นอ่อนโยนจับบนใบหน้าข้างหนึ่งของเธอ ซึ่งเป็นใบหน้าข้างนั้นที่โดนเปรมาตบพอดี
“วิกา ยังเจ็บอยู่หรือเปล่า?”
ยศพัฒน์ถามด้วยเสียงทุ้มต่ำ ในดวงตาลุกโชนไปด้วยความโกรธ
เปรมากล้าแตะต้องวิกาของเขา!
คิดว่าเขาไม่กล้าทำร้ายผู้หญิงเหรอ?
เขาไม่อยากทำร้ายผู้หญิง แต่ถ้ามีคนรังแกวิกาของเขา เขาก็ไม่รังเกียจที่จะมีข้อยกเว้นทำร้ายผู้หญิงเพื่อวิกาหรอกน่ะ
เทวิกาดึงมือของเขาออก ลูบใบหน้าข้างนั้นด้วยตัวเอง และถามเขาว่า: “ยังบวมแดงอยู่เหรอ?”
หลังจากที่เปรมากลับไป กนกอรก็เอาน้ำแข็งช่วยประคบใบหน้าของเธอ และเธอรู้สึกว่าอาการบวมลดลง
“อาการบวมลดลง แต่กลับไม่สามารถลบล้างความจริงที่เปรมาตบเธอได้”
ประโยคท้ายที่ยศพัฒน์พูดนั้นเยือกเย็นน่ากลัว และเทวิกาได้ยินแล้วก็มองดูเขาด้วยความตกตะลึง
ในไม่ช้า เทวิกาก็เข้าใจในทันที
ยศพัฒน์อยู่ตรงหน้าของเธอก็อ่อนโยนเป็นอย่างมาก ตอนที่ไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเขา เทวิกาไม่เคยสงสัยมาก่อนว่ายศพัฒน์ไม่ใช่คนอ่อนโยน
หลังจากที่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของยศพัฒน์ เทวิกาก็รู้ว่าเขาไม่สามารถเป็นคนที่อ่อนโยนได้อย่างแท้จริง
ในฐานะผู้นำของบี.เอ.เอ็ม. กรุ๊ป จัดการบี.เอ.เอ็ม. กรุ๊ปเจริญรุ่งเรืองได้ ไม่เพียงแต่มีความสามารถที่โดดเด่นยังต้องมีทักษะที่สุดยอดอีกด้วย จะเป็นคนอ่อนโยนไปได้อย่างไร?
เมื่อก่อนเทวิกาเคยได้ยินเรื่องของบี.เอ.เอ็ม. กรุ๊ปมาก่อน แต่ไม่รู้จัก
ตั้งแต่ที่เริ่มเช่ายศพัฒน์เป็นแฟน เธอก็ตั้งใจค้นหาบี.เอ.เอ็ม. กรุ๊ปในกูเกิล รู้ว่าบี.เอ.เอ็ม. กรุ๊ปเป็นไข่มุกใสแห่งเมืองแอคเซสซ์ เจิดจรัสเป็นอย่างมาก
“พี่พัฒน์ ฉันก็ตบหล่อนไปแล้ว”
เทวิกาหยิบขนมขบเคี้ยวขึ้นมาถุงหนึ่ง ฉีกถุงออก เริ่มทานขึ้นมา ทานไปด้วยพูดกับยศพัฒน์ไปด้วย: “พี่พัฒน์ เปรมารู้เรื่องความสัมพันธ์ของพวกเราได้ยังไง แล้วก็หาร้านของฉันเจอได้ยังไงอีก?”
“นฤเบศวร์”
“อ้อ ใช่ ฉันลืมไปเลย คุณเบศวร์เป็นศัตรูตัวฉกาจของพี่ เขาเห็นพี่มีความสุขไม่ได้”
เทวิกานึกถึงใบหน้ายิ้มแย้มของนฤเบศวร์ มองดูสามีของตัวเอง และพูดขึ้นมาว่า: “พี่พัฒน์ พี่กับนฤเบศวร์เป็นคนประเภทเดียวกัน เสือสองตัวอยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้ ดังนั้นพวกพี่สองก็กลายเป็นศัตรูคู่อาฆาต”
“ไอ้หมอนั่นไม่ชอบหน้าของฉันมาโดยตลอด ตอนแรกความสัมพันธ์ของฉันกับเขาพอไปกันได้ ต่อมาเพราะว่าเปรมา เขาก็ตั้งแง่กับฉันทุกอย่าง อยากให้ฉันตาย ความสัมพันธ์ตึงเครียดของพวกเราสองคนก็ไม่สามารถคลี่คลายลงได้อีก บริษัทของตระกูลเดชอุปที่เกี่ยวข้องในอุตสาหกรรมนี้ เมเปิล กรุ๊ปของพวกเราก็มีส่วนเกี่ยวข้องด้วย สายงานเดียวกันต่างก็ไม่ยอมกัน ก็ค่อยๆกลายเป็นศัตรูคู่อาฆาตกัน”
เทวิกาฟังออก“นฤเบศวร์ชอบเปรมา”
“ไม่ใช่แค่ชอบ นั่นคือรักสุดหัวใจ”
“เปรมารักพี่ นฤเบศวร์ก็รักเปรมาอีก พวกพี่สามคนก็เป็นรักสามเศร้านะสิ”
เทวิกาเหมือนกับกำลังเล่านิทาน ยศพัฒน์ฟังแล้วก็ดูหมดคำพูด
เขานั่งลงที่ข้างกายของเธอ ทันทีที่นั่งลงก็กอดเธอไว้ในอ้อมกอด และก้มหน้าลงประกบปิดริมฝีปากของเธอ
เทวิกาเบิกตากว้าง
มือข้างหนึ่งยังถือขนมขบเคี้ยวที่ทานไม่หมด
เธอจะผลักเขาออกก็ไม่ใช่ ไม่ผลักเขาออก ก็จะถูกเขาเอาเปรียบ
เจ็บที่ริมฝีปาก
เขากัดเธอ
หลังจากที่ยศพัฒน์กัดริมฝีปากของเธอ ก็ปล่อยเธอออก นิ้วเรียวยาวแตะไปที่ริมฝีปากของเธอ สัมผัสริมฝีปากที่ถูกเขากัดไปมา ดวงตาร้อนแรงราวกับไฟ เสียงเข้ม ทำให้คนหลงใหล: “วิกา ฉันไม่เคยรักเปรมา ไม่รักเลยสักนิด เธอไม่ใช่คนรู้ใจของฉัน คนรู้ใจในวัยเด็กของฉันมีเพียงคนเดียว ก็คือเธอ”
“คืนนี้กลับไปบ้านที่อยู่ในคอนโดกรีนทาวน์ของฉันกับฉันได้มั้ย? ฉันให้เธอดูของบางอย่าง”
“บ้านของพี่ที่อยู่ในคอนโดกรีนทาวน์เช่าไม่ใช่เหรอ?”
ยศพัฒน์ยิ้ม
หลังจากที่เทวิกาถามประโยคนั้นแล้วก็รู้สึกว่าถามมากเกินไป
ด้วยฐานะของยศพัฒน์ เขาจำเป็นต้องเช่าบ้านด้วยเหรอ?
ก็มีแต่เธอที่เชื่อเขา
มิน่าเธอถึงไม่รู้จักเขาเลย
คิดเองว่ารู้จักกันมาสิบเอ็ดปี เขาก็เป็นเพื่อนมหาวิทยาลัยของพี่ชายด้วย รู้จักมากพอแล้ว ปรากฏว่าความจริงก็กระแทกใบหน้าของเธอ กระแทกจนเสียงดังลั่น
เจ็บจริงๆ!
“พี่พัฒน์ พี่ดื่มกาแฟตอนร้อนๆน่ะ ฉันกลับก่อน วันนี้ที่ร้านยุ่งมาก”
เทวิกาพูดจบ ลุกขึ้นมาก็จะกลับไป
ยศพัฒน์ดึงเธอไว้ และพูดอย่างไม่อยากให้กลับไป: “ในร้านของเธอยังมีคนอื่นอยู่ไม่ใช่เหรอ เธอเป็นเจ้านาย แอบขี้เกียจก็ไม่มีใครว่าอะไรเธอหรอก นั่งอีกหน่อยน่ะ อยู่กับฉัน”
เทวิกามองไปทางเอกสารที่กองเต็มบนโต๊ะของเขา และพูดขึ้นมาว่า: “พี่พัฒน์ เวลาของพี่มีค่ามากใช่มั้ย ฉันใช้เวลาของพี่ พี่จะขาดทุนย่อยยับได้”
“ไม่เป็นไรหรอก ฉันทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพมาก รับรองว่าเคลียร์เสร็จก่อนเลิกงานตอนเย็น ใช้เวลาอยู่กับเธอได้ทั้งคืน”
เทวิกาหน้าแดง“ใครจะให้พี่อยู่ด้วย พี่ไปทำงานของพี่เถอะ ฉันกลับแล้ว”
ดึงมือของเขาออก เธอหันหลัง ก็จะเดินจากไปอีกครั้ง
“วิกา”
เขาโอบกอดเธอจากด้านหลัง แขนที่แข็งแรงทั้งสองนั้นก็กระชับแน่น เธอก็แนบชิดไปที่หน้าอกของเขา
“วิกา ให้ฉันกอดอีกหน่อยนะ”
ยศพัฒน์โน้มเข้าใกล้แก้มของเธอ และจูบอย่างอ่อนโยนสองครั้ง
อยากจะกอดเธอไว้แบบนี้ไปจนชั่วฟ้าดินสลายจริงๆ
ปล่อยให้เขากอดอย่างเงียบๆ เทวิกาก็ดึงมือของเขาออก และวิ่งเหยาะๆออกไป กลัวว่าช้าไปอีกก้าวหนึ่ง เขาก็จะเล่นลูกไม้บังคับให้เธออยู่ต่ออีก
ยศพัฒน์มองดูแผ่นหลังที่เธอวิ่งหนีไปด้วยรอยยิ้ม
เขาอาจจะรุกเกินไปสินะ
การเปลี่ยนแปลงหน้าหลังมากเกินไป ทำให้เธอไม่สามารถปรับตัวได้ชั่วขณะหนึ่ง
แต่ เขาไม่รุกมากหน่อย เธอก็คิดแต่จะหย่ากับเขา
เขาทำได้เพียงให้เธอเข้าสู่การเป็นภรรยาอย่างรวดเร็ว และปรับตัวให้เข้ากับการเปลี่ยนแปลงในความสัมพันธ์ของพวกเขาตั้งแต่เนิ่นๆ
ตอนที่กลับมาที่One Day In Coffee เห็นสามีภรรยาคู่หนึ่ง เป็นผู้สูงอายุทั้งสองคน อายุประมาณแปดสิบปี พวกเขาต่างประคองซึ่งกันและกัน ยืนอยู่ที่ประตูร้านของเธอแล้วมองเข้าไปข้างใน
“คุณปู่ คุณย่า พวกท่านจะเข้าไปนั่งมั้ยค่ะ?”
เทวิกาก้าวไปข้างหน้า และเชิญผู้สูงอายุสองคนเข้าไปในร้านด้วยรอยยิ้ม
ผู้สูงอายุทั้งสองหันหน้ามองไปทางเทวิกา
เทวิการู้ว่าท่าทางตอนที่พวกเขาเห็นเธอ ดูเหมือนดวงตาจะเปล่งประกาย แต่เมื่อเธอมองดูดีๆก็ไม่เห็นความผิดปกติอะไร ก็คิดว่าเมื่อกี้นี้ตัวเองตาฝาดไป
“สาวน้อย พวกเราไม่ดื่มกาแฟ อายุมากแล้ว ดื่มแล้วนอนไม่หลับ”
หญิงชราพูดด้วยความเกรงใจ“พวกเราแค่มองดูอยู่ที่นี่ก็ได้”
ชายชราก็พยักหน้าเห็นด้วย
เทวิกาผลักประตูกระจกเข้าไป และพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “ไม่ใช่ว่าจะต้องดื่มกาแฟอย่างเดียวถึงจะเข้าร้านได้ ข้างนอกร้อน ข้างในเปิดแอร์อยู่ เข้ามานั่งก่อนค่ะ ดื่มน้ำ พักผ่อนก็ได้ พวกท่านยืนตากแดดอยู่ที่นี่ จะไม่สบายได้ง่ายๆ”
หลังจากที่เธอเปิดประตูกระจกแล้ว ก็มาประคองหญิงชราอย่างกระตือรือร้น
หญิงชราเห็นเธอความกระตือรือร้นขนาดนี้ ก็ปล่อยให้เธอประคองตัวเองเข้าไปในร้าน
ตอนที่เทวิกาไม่เห็น หญิงชราแอบหยิกหลังมือของสามี บ่งบอกว่าให้อีกฝ่ายอย่าได้เปิดเผยตัวตน
เทวิกาฝันก็คาดไม่ถึงว่า ผู้สูงอายุทั้งสองคนนี้เป็นคุณปู่คุณย่าของยศพัฒน์ เป็นสมบัติล้ำค่าของคฤหัสถ์เมเปิล
หลังจากที่รู้ว่ายศพัฒน์ได้จดทะเบียนสมรสโดยไม่บอกไม่กล่าวกัน ทั้งสองคนจะรู้สึกไม่น่าเชื่อ แต่ที่มากไปกว่านั้นกลับเป็นประหลาดใจ
เนื่องจากได้ทำการสืบสวนข้อมูลของเทวิกามาก่อน รู้ว่าเทวิกาเป็นลูกสาวของตระกูลธรรมดา ผู้สูงอายุทั้งสองคนกลัวว่าจะทำให้เทวิกาตกใจ ถึงได้ปกปิดตัวตนมาดูหลานสะใภ้ที่พวกเขารอคอยมาเป็นเวลานาน
คำพูดและการกระทำของเทวิกา ทำให้ผู้สูงอายุทั้งสองพอใจกับเธอมาก
สวย ใจดี และสุภาพเรียบร้อย
สมกับเป็นผู้หญิงที่พัฒน์ยอมที่จะแต่งงานด้วย ดีมาก!
