รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 063 ม้าดีๆไม่กลับไปกินหญ้าเก่าหรอก
“ฉันไม่สนหรอกผู้ใหญ่ที่บ้านพัฒน์จะชอบฉันหรือเปล่า ฉันไม่ได้ไปใช้ชีวิตอยู่กับพวกเขาเสียหน่อย ขอแค่พี่พัฒน์ไม่ทิ้งฉันก็พอแล้ว ว่าก็ว่าเถอะ ฉันเองก็ไม่ได้แย่นะ”
เทวิกาไม่คิดว่าตัวเองด้อยกว่ายศพัฒน์ตรงไหน
“ช่างเถอะ ถือซะว่าพี่ไม่ได้พูดอะไรก็แล้วกัน”
ชเนนทร์รู้ว่าน้องสาวที่เขาเฝ้าทะนุถนอมจนเติบใหญ่มากับมือ ตกไปเป็นของยศพัตน์แล้ว
ไอ้เวรนั่น สามารถช่วงชิงหัวใจของน้องสาวเขาไปได้ภายในเวลาสั้นๆ
สิบนาทีต่อมา
รถของชเนนทร์ก็ขับมาจอดที่หน้าทางเข้าคอนโด
“พี่รออยู่นี่แหละ ฉันไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแป็บเดียว เดี๋ยวมา”
ชเนนทร์ตอบอืม “ไม่ต้องรีบ แกค่อยๆเปลี่ยนก็ได้ ให้ยศพัฒน์รอนานๆไปก่อน จริงสิวิกา แกต้องเอาหลักสามคล้อยตามสี่คุณธรรมที่แกเขียนไว้ให้ยศพัฒน์นะ เขาจะได้ปฏิบัติตาม”
“พี่ ถึงยังไงเขาก็เป็นเพื่อนสมัยเรียนของพี่นะ เรียนด้วยกันมาตั้งสี่ปี ทำไมพี่ถึงดูไม่ชอบหน้าเขาขนาดนี้ล่ะ”
ชเนนทร์ส่งเสียงหึออกมา “จู่ๆก็มาฉกตัวน้องสาวฉันไป ฉันไม่ต่อยให้ก็บุญเท่าไหร่แล้ว นี่ถือว่าไว้หน้าเขาแล้วนะ”
“พี่ แต่ชฉันเป็นคนเช่าตัวพี่พัฒน์มาให้เป็นสามีชนะ ค่าเช่าเดือนละห้าพันรวมค่าอยู่ค่ากินด้วย”
ชเนนทร์ “…….”
เขาโบกมือเร่งน้องสาว “แกรีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ ก่อนที่จะแกจะทำให้พี่โมโหจนหายใจไม่ออกไปมากกว่านี้”
เทวิกาหลุดยิ้มออกมา จากนั้นก็ลงจากรถ
เธอหันหลังเตรียมจะเดินเข้าไปข้างใน
“เทวิกา”
มีเสียงของใครบางคนเรียกเธอเอาไว้
เทวิกาหันไปมองตามเสียงเรียก
ก็เห็นผู้หญิงแปลกหน้าคนหนึ่งลงมาจากรถบีเอ็ม ทั้งเนื้อทั้งตัวของผู้หญิงคนนั้นมีแต่แบรนด์เนม กำลังเดินมาทางนี้ด้วยท่วงท่าสง่า
ใคร?
หรือว่าจะเป็นรักแรกของยศพัฒน์?
ชเนนทร์เองก็คิดแบบเดียวกัน เขาลงจากรถ มายืนอยู่ข้างน้องสาวในทันที พร้อมกับมองไปทางหญิงสาวที่กำลังเดินเข้ามาใกล้ จากนั้นก็ถามน้องสาวเสียงเบาว่า “วิกา ใครน่ะ?”
“ไม่รู้เหมือนกัน”
“เทวิกา”
หญิงสาวเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าสองพี่น้อง เธอมองสำรวจเทวิกาอยู่สักพัก ก่อนจะใช้น้ำเสียงที่ไม่สามารถคาดเดาอารมณ์เอ่ยขึ้นมาว่า “ยังเด็ก แถมยังสวย ถึงจะใส่เสื้อผ้าผู้ชาย ก็ปกปิดความเป็นผู้หญิงเอาไว้ไม่ได้ กลับกันยิ่งทำให้ดูดีด้วยซ้ำ”
“ทำให้คนได้พบได้เห็นไม่อาจละสายตาได้จริงๆด้วย อาจถึงขั้นเก็บเอาไปคิดถึงคะนึงหา”
เทวิกาเอ่ยถามอย่างเรียบนิ่ง “คุณคือ?”
“ฉันคือภรรยาของตาณ”
ดวงตาของเทวิกาวาวโรจน์ สีหน้ายังไม่เปลี่ยนไป “คุณนายตาณมาหาฉันมีเรื่องอะไรหรือเปล่า?”
ที่แท้ ผู้หญิงคนนี้ก็เป็นหลานสาวเจ้านายของตาณนี่เอง
หลังจากที่ตาณเลิกกับเธอ ก็หันไปเล่นของสูงอย่างคนตรงหน้านี่สินะ
คุณนายตาณเหลือบมองชเนนทร์ แล้วเอ่ยพูดกับเทวิกาว่า “เทวิกา เราคุยกันแค่สองคนได้ไหม?”
ไม่รอให้เทวิกาเอ่ยพูด เธอก็เอ่ยขึ้นมาว่า “ฉันรู้มาว่าร้านกาแฟของเธออยู่จากที่นี่ไม่กี่ร้อยเมตรเอง”
“คุณนายตาณมีอะไร ก็พูดมันตรงนี้แหละค่ะ ฉันยังไม่ได้ทานข้าว หิวจะตายแล้ว แฟนฉันรอฉันอยู่นะคะ”
คุณนายตาณคิดไม่ถึงว่าเธอจะตอบกลับมาอย่างนี้ จับประเด็นได้ ก็รีบเอ่ยถามว่า “เธอมีแฟนใหม่แล้ว?”
“ก็ใช่ไง? คุณนายตาณคิดว่าฉันยังรอตาณอยู่ที่เดิมเหรอ? ในเมื่อตาณเลือกคุณ ฉันก็ต้องยอมรับความจริง และทิ้งความรักนั้นไปตั้งนานแล้ว”
คุณนายตาณพินิจมองสีหน้าของเทวิกาอย่างละเอียด ก็เห็นแต่ความเรียบนิ่ง ไม่เหมือนคนกำลังพูดโกหก
เธอจึงเปิดกระเป๋า หยิบจดหมายออกมาฉบับหนึ่ง แล้วยื่นให้เทวิกา “มีคนส่งจดหมายมาให้ฉันโดยไม่ระบุชื่อ และมันก็เกี่ยวกับเธอ เธอเอาไปอ่านสิ”
เทวิกาสงสัย
จดหมายเกี่ยวกับเธฮแต่ส่งไปให้คุณนายตาณ?
หมายความว่ายังไง?
เธอรับซองจดหมายมา แล้วหยิบของข้างในซองออกมา อ่อ มันเป็นรูป
พอได้เห็นรูป เธอก็เข้าใจในทันทีว่าทำไมคุณนายตาณถึงมาหาเธอ
เพราะในรูปมีแต่เธอกับตาณทั้งนั้น มีทั้งตอนจับมือกัน ตอนกอดกัน หรือตอนที่ตาณจูบหน้าผากเธอก็ยังมี ซึ่งรูปภาพเหล่านี้ มองยังไงมันก็ดูเหมือนคนกำลังรักกันหวานซึ้งเอามากๆ
ตาณแต่งงานกับหลานสาวของเจ้านาย ดังนั้นจึงได้รับความสำคัญจากผู้เป็นนาย จนได้เลื่อนขั้นขึ้นเงินเดือน ได้อาศัยอยู่ในคฤหาสน์ ขับรถหรู ในบัตรก็มีเงินให้เขาเอาไว้รูดใช้นับไม่ถ้วน
สิ่งที่เขาต้องทำมีแค่เอาอกเอาใจผู้เป็นภรรยา
คุณนายตาณรักตาณมาก พอได้เห็นรูปภาพพวกนี้ เธอก็แทบจะหมดแรง
“คุณนายตาณ รูปพวกนี้มันก่อนที่ฉันกับตาณจะเลิกกัน”
เวทิกาอธิบาย “ถ้าคุณนายตาณไม่เชื่อก็เอาไปถามตาณดูสิ รูปพวกนี้มันมีวันเวลาเขียนบอกไว้อยู่แล้ว แต่รูปที่คุณได้รับไม่มีเวลาบอก นั่นเป็นเพราะว่ารูปมันผ่านการปรับแต่ง ซึ่งจุดประสงค์คืออะไร คุณนายตาณก็คงรู้ดีอยู่แก่ใจ”
ไม่รอให้คุณนายตาณเอ่ยพูด เทวิกาก็เอ่ยขึ้นมาอีกว่า “ฉันกับตาณเลิกกันเพราะอะไร คุณนายตาณก็น่าจะรู้ คุณนายตาณอาจจะมองตาณเป็นของล้ำค่า แต่สำหรับฉันเขาก็ไม่ต่างอะไรกับหญ้า แทบอยากจะจุดไฟเผาทิ้ง”
“ไม่มีม้าดีๆที่ไหนกลับไปกินหญ้าเก่าหรอกนะ！ยิ่งกว่านั้นสามีของคุณ ก็ไม่มีคุณค่าให้ฉันหันกลับไปด้วย เออใช่สิ เขาเคยมาหาฉันตั้งสองครั้งแหนะ บอกว่าได้ยินว่าฉันไปดูตัวทีไหร่ก็ไม่สำเร็จ เพราะยังคิดถึงเขาอยู่ แถมยังพูดออกมาหน้าด้านๆว่าจะเอาเงินมาเลี้ยงฉัน ถุ้ยเถอะ!”
สีหน้าของคุณนายตาณไม่ค่อยดีนัก
และแน่นอนว่าเทวิกาไม่สนอยู่แล้วว่าเธอจะมีสีหน้ายังไง ต้องรีบคว้าโอกาสร้างเรื่องให้ตาณสิ
ที่ตาณมีอย่างทุกวันนี้ได้ ก็มาจากบารมีคุณนายตาณทั้งนั้น
มีแค่คุณนายตาณที่เยียวยาเขาได้
“คุณนายตาณ ผู้ชายเวลามีเงินก็จะเปลี่ยนไปแบบนี้แหละ คำพูดนี้คนรุ่นก่อนต่างก็เคยประสบพบเจอร์มาทั้งนั้น”
“คุณกลับไปถามตาณเอาเองนะ ถ้าเขายังเก็บรูปไว้อยู่ อันไหนที่เป็นรูปคู่ก็รบกวนให้เขาตัดรูปเฉพาะส่วนที่มีฉันก็ส่งมาให้ฉันหน่อยนะ อันไหนที่บันทึกไว้ อย่าลืมลบทิ้งให้หมด จะได้ไม่มีใครเอาไปใช้ประโยชน์ เหมือนอย่างในตอนนี้”
คุณนายตาณเงียบอยู่นาน มองมาที่เทวิกาแทบจะไม่กะพริบตา
ผ่านไปครู่ใหญ่ เธอก็หันไปมองชเนนทร์ แล้วเอ่ยถามเทวิกาว่า “นี่แฟนใหม่เธอ?”
“พี่ชายฉัน”
“พี่ชายแท้ๆ?”
“แล้วมีพี่ชายปลอมๆด้วนเหรอ?”
คุณนายตาณสะอึก จากนั้นก็เอ่ยขึ้น “พวกเธอสองพี่น้องไม่เห็นจะเหมือนกันเลยสักนิด เทวิกา ตอนนี้ฉันเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง รอฉันกลับไปถามให้เคลียร์ก่อนแล้วกัน ถ้าฉันเข้าใจเธอผิด ฉันจะมาขอโทษ ตอนที่ฉันเพิ่งคบกับตาณแรกๆ ก็ถือว่าฉันทำผิดต่อเธอจริงๆนั่นแหละ”
ก่อนจะแต่งงาน เธอไม่เคยเจอเทวิกามาก่อน แต่เธอก็รู้ว่าคนทีชื่อเทวิกาคือแฟนของตาณ
ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังดึงดันที่จะแต่งงานกับตาณให้ได้ โดยใช้ผลประโยชน์หลอกล่อ ให้ตาณทิ้งเทวิกาแล้วมาแต่งงานกับเธอ
ดังนั้น จึงถือว่าเธอทำผิดต่อเทวิกา
“ฉันอยากขอบคุณคุณนายตาณด้วยซ้ำ ที่ทำให้ฉันได้เห็นธาตุแท้ของตาณ ขอบคุณที่ทำให้ฉันไม่ได้แต่งงานกับเขา”
เพราะแบบนั้นเธอถึงได้มาเช่ายศพัฒน์เป็นสามีแบบนี้ไง
ไม่สิ เธอถูกยศพัฒน์เล็งไว้ตั้งนานแล้วต่างหาก
อารมณ์ของเทวิกา ซับซ้อนปันกันไปหมด
“ขอบคุณที่เธอเตือนสติฉันเหมือนกัน ผู้ชายเวลามีเงิน ก็เปลี่ยนไปจริงๆนั่นแหละ เธอไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะไม่ให้ตาณมารบกวนเธออีกเด็ดขาด”
กล้าที่จะเลี้ยงแฟนเก่าด้วยเงินของเธอ
เธอให้เงินตาณมากไป จนเขาลืมตัวไปแล้วเหรอว่าเพราะใครเขาถึงมีวันนี้ได้
“ขอบคุณ”
เทวิกากล่าวขอบคุณอย่างใจกว้าง
คุณนายตาณมองเทวิกาอยู่นาน ก็เอ่ยขึ้นมาว่า “ขอโทษ ที่มารบกวน”
พูดจบเธอก็หันหลังเดินกลับไปที่รถบีเอ็มของเธอ
