รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 076 สามีภรรยาของร้านกาแฟ
“สามี พี่ว่า นฤเบศวร์และกนกอรเล่นละครกันอย่างนี้ จะคิดว่าเล่นละครเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า?”
คนเขียนมักจะคิดมากหน่อย
เทวิการู้สึกว่าเพื่อนสนิทเพื่อเงินหนึ่งล้าน เล่นละครกับนฤเบศวร์ ไม่แน่อาจจะคิดว่าเล่นละครเป็นเรื่องจริงก็ได้
ยศพัฒน์ครุ่นคิดครู่หนึ่ง แล้วตอบว่า: “ตอนนี้ยังพูดยาก เขามีความรู้สึกลึกซึ้งต่อเปรมา ทั้งที่รู้ว่าเปรมา……แต่เขาก็ไม่ยอมแพ้”
“เปรมาก็เป็นคนที่ไม่รู้จักรักษาความสุข”
เทวิกาพึมพำ“พี่ก็มีฉันแล้ว ไม่นึกเลยว่าหล่อนยังไม่ยอมแพ้อีก หล่อนกลับประเทศมาก็เพื่อพี่ น่าจะเป็นเพราะว่า หล่อนคิดไม่ถึงว่าพวกเราจะแต่งงานกันนะ”
เธอก็คิดไม่ถึง
“วิกา ไม่ต้องสนใจหรอกว่าคนอื่นจะทำอะไร เธอจำไว้แค่ว่า ตลอดชีวิตนี้ฉันจะมีเธอแค่คนเดียว ในใจของฉันมีแค่เธอคนเดียว”
คำพูดที่ลึกซึ้งของยศพัฒน์ ติดอยู่กับข้างหูของเทวิกา ยังไงซะโอกาสก็ไม่เหมาะสม พูดเสียงดังออกมาไม่ได้
เทวิกาเอียงหัวมองดูเขา เขาใช้โอกาสนี้ แตะไปที่ริมฝีปากของเธอ จับใบหน้าสีแดงของเธอ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม และความเสน่หาอย่างลึกซึ้ง
เทวิการู้สึกว่าสายตาของเขาเหมือนสระน้ำลึก เธอสบตากับเขา ก็จะตกลงไปในสระน้ำลึก ไม่สามารถขึ้นมาได้ และสุดท้ายทำได้เพียงเดินตามรอยเท้าของเขาแล้วจมลงไปด้วยกัน
“ฉันไม่ได้เพลิดเพลินกับรสชาติของการมีความรัก ตอนที่คนอื่นมีความรัก ก็จะไปดูหนัง ได้รับดอกและของขวัญทุกวัน ได้รับอั่งเปาทุกเทศกาล และจับมือกันไปเดินเล่นในสวนสาธารณะ กินของอร่อยเป็นต้น”
เทวิกาพยายามอย่างหนักที่จะคิดว่าพระเอกนางเอกในนิยายของเธอคบหากันยังไง แม้ว่าเธอจะให้พระเอกนางเอกของเธอมีฐานะที่สูงมาก แต่ต่อหน้าความรัก ก็เป็นแบบเดียวกันหมด
ความรักแบบไหนที่เธอใฝ่หาภายในส่วนลึกของหัวใจ เธอก็พูดออกมาให้ยศพัฒน์
เขาเก็บซ่อนเธอไว้ภายในส่วนลึกของหัวใจมาสิบเอ็ดปี เธอก็จะขุดคุ้ยความรักที่ซ่อนเร้นของเขาออกมาทีละเล็กทีละน้อย
ตอนที่เทวิกาคบหาดูใจกับตาณ อย่างมากก็แค่ดูหนัง เดินเล่นในสวนสาธารณะ เพราะว่าในเวลานั้นเธอยังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่ และทั้งสองคนก็มีฐานะการเงินไม่ดี
เธอถึงขนาดไม่เคยได้รับดอกไม้จากตาณด้วยซ้ำ
วันวาเลนไทน์ในปีแรกของการคบหากัน ตาณบอกว่าจะมอบดอกไม้ให้กับเธอช่อหนึ่ง เธอเข้าใจว่าเงินค่าครองชีพเดือนหนึ่งของเขาไม่มาก และปฏิเสธ
สุดท้าย เขาใช้เงินสิบบาทเพื่อซื้อดอกกุหลาบให้เธอดอกหนึ่ง
เธอยังบ่นว่าดอกกุหลาบในวันวาเลนไทน์มีราคาแพงมาก
ดังนั้น การออกเดตที่โรแมนติก เธอก็ไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อน
ผู้อ่านบอกว่านางเอกในนิยายของเธอ ได้รับความรักจากพระเอกอย่างลึกซึ้ง และมีความสุขมากๆ
เธอจะไม่อิจฉานางเอกในนิยายของเธอได้อย่างไร
ยศพัฒน์ยิ้ม และพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า: “ภรรยาของฉันอยากได้อะไร ตราบใดที่ฉันสามารถให้ได้ ฉันก็จะให้กับเธอ”
เป็นการเติมเต็มกระบวนการโรแมนติกให้กับเธอ
แต่งก่อนค่อยรัก กระบวนการนี้ก็สวยงามมากเช่นกัน
“ฉันอยากได้ดวงดาว พี่จะให้ดวงดาวกับฉันได้มั้ย?”
เทวิกาตั้งใจแกล้งเขาเล่น
ดวงตาของยศพัฒน์กะพริบตา และพูดขึ้นมาว่า: “ฉันสามารถให้ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวที่คนสร้างขึ้นมาให้เธอได้ แต่ไม่ใช้ดาวจริงๆ”
เขาเคยบอกว่าเขาจะพยายามอย่างสุดความสามารถ สิ่งที่เธออยากได้ เขาก็จะต้องให้กับเธอ
คว้าดวงดาว ขอโทษด้วย เขาคว้ามาไม่ได้จริงๆ
เทวิกา: “พี่ขี้โม้เกินไปหรือเปล่า? พี่บอกว่าพี่สามารถให้ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวที่คนสร้างขึ้นมาได้ พี่ก็สร้างมาให้ฉันดูสิ”
“ทำเสร็จแล้ว จะให้รางวัลอะไรกับฉัน?”
“พี่ยังขาดอะไร? พี่ไม่ขาดอะไรเลย”
ยศพัฒน์กระซิบบางอย่างที่หูของเธอ ก็เห็นเทวิกามองค้อนใส่เขา ยังตบแขนของเขาเบาๆ ใบหน้าก็แดงก่ำมากยิ่งขึ้น สวยงดงามเป็นอย่างมากจริงๆ
“วันเสาร์ เธอกลับไปที่คฤหาสน์ใหญ่กับฉัน ไปเจอคนในครอบครัวของฉันอย่างเป็นทางการ และจะมีเซอร์ไพรส์ให้กับเธอตอนเย็น”
“รอคอยนะ”
เทวิกาพูดว่า“ทำให้ฉันพอใจได้ ตามใจพี่อยากทำอะไรก็ตามอย่างนั้น”
ยศพัฒน์สายตาล้ำลึก และยิ้มเจ้าเล่ห์มุมปาก
เห็นท่าทางแบบนี้ของเขา จู่ๆเทวิกาก็รู้สึกว่าตัวเองกระโดดเข้าไปในกับดักที่เขาขุดไว้อีกครั้ง
ผู้ชายคนนี้ ชอบวางกับดักให้เธอไปติดมากที่สุด
แม้ว่า ทุกครั้งเธอติดกับดักในอ้อมแขนของเขา เอ่อ คิดไปคิดมา อันที่จริงก็หวานแหววมาก
ผู้ชายที่เพอร์เฟกต์คนหนึ่ง ใช้เวลาสิบเอ็ดปี รอคอยให้ผู้หญิงคนหนึ่งเติบโต แล้วก็วางแผนทีละขั้นตอน แกล้งทำเป็นว่าคือเรื่องบังเอิญ และในที่สุดก็ทำให้เธออยู่ในอ้อมแขนของเขาได้
กระบวนการดังกล่าว เรื่องราวแบบนี้ ฟังแล้วก็รู้สึกว่าหญิงสาวมีความสุขมากๆ
จู่ๆเทวิกาก็รู้สึกว่าตัวเองไม่จำเป็นต้องอิจฉานางเอก เพราะว่าเธอก็กำลังเดินไปตามทางของนางเอกทีละก้าว
ช่วงบ่ายผ่านไปอย่างรวดเร็วมาก
กนกอรไม่ได้โทรหาเทวิกาในภายหลัง เมื่อถึงเวลาเย็น กนกอรก็กลับมา ลุงปริญเป็นคนขับรถส่งเธอกลับมาเอง
เทวิกาสองสามีภรรยาพาแม่ซึ่งมาจากการเช่าบ้าน กำลังจะไปที่โรงแรมเมเปิลพอดี
เห็นกนกอร เทวิกาก็รีบทักทายเธอ
“กนกอร แกไม่เป็นไรนะ?”
เห็นใบหน้าด้านหนึ่งของกนกอรแดงบวมเล็กน้อย เธอยื่นมือไปแตะ กนกอรถอยเล็กน้อย
เทวิกามีสีหน้าไม่พอใจ และถามเพื่อนสนิทว่า: “เปรมาเป็นคนตบเหรอ?”
หนึ่งล้านจะได้มาอย่างง่ายดายที่ไหนกัน
ตอนที่เปรมามาหาเทวิกา เห็นรัศมีของหล่อน ก็รู้ว่าหล่อนเป็นคนหยิ่งผยองต่อหน้าคนอื่น
ความอ่อนโยนจะแสดงให้คนพวกนั้นที่เธอต้องเอาอกเอาใจเท่านั้น
เทวิกาไม่ชอบมากที่สุดที่จะคบหากับคนที่ปากหวานก้นเปรี้ยวแบบนี้
ลุงปริญพูดกับกนกอรว่า: “คุณกนกอร ไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัวกลับไปรายงานตัวก่อนนะครับ”
ไม่นึกเลยว่าคุณชายจะหลอกใช้คุณกนกอรมากระตุ้นคุณเปรมา คุณเปรมาหาข้ออ้างตบหน้าของคุณกนกรอหนึ่งฉาด คุณชายก็บรรลุเป้าหมายแล้วงั้นเหรอ?
เรื่องหลังจากนั้น คุณเปรมาก็กลับไปอยู่ดี ก่อนที่คุณเปรมาจะกลับไป ยังบอกว่าจะไปตระกูลอริยชัยกุลด้วย
คุณชายได้อะไรบ้าง?
กลับทำให้คุณกนกรอเดือดร้อนด้วยการโดนตบไปหนึ่งฉาด
กนกรอตอบค่ะคำหนึ่ง
หลังจากที่ลุงปริญขับรถออกไป กนกอรก็พูดกับเพื่อนสนิทว่า: “เทวิกา หนึ่งล้านตบหนึ่งครั้ง คิดดูแล้ว ก็คุ้มค่าดีนะ”
เทวิกา: “……หล่อนตบแก แกไม่ตบกลับไปเหรอ?”
กนกอรพูดขึ้นมาว่า: “ฉันอยากตบกลับไป ถูกไอ้สารเลวนฤเบศวร์จับมือไว้ ไอ้สารเลวนั้นจับใบหน้าของฉันด้วยความเป็นห่วง ฉันก็ไม่มีโอกาสตบคืน”
“เธอนี่น่า!”
เทวิกาก็ไม่รู้จะว่าอะไรเพื่อนสนิทดี
“วิกา พวกเธอจะออกข้างนอกไปเหรอ?”
กนกอรฉวยโอกาสเปลี่ยนเรื่องคุย
“พี่พัฒน์จะเลี้ยงข้าวแม่ของฉัน เธอไปด้วยกันสิ”
กนกอรปฏิเสธ: “ฉันไม่ไปล่ะ พวกเธอทั้งครอบครัวไปกันเถอะ เธอดูหน้าของฉันยังบวมแดงเล็กน้อย ฉันเข้าไปเอาถุงน้ำแข็งประคบก่อน วิกา พรุ่งนี้ฉันค่อยเล่าให้เธออย่างละเอียด ฉันไม่เพียงแต่ทำเพื่อเงินหนึ่งล้าน”
ประเด็นสำคัญคือนฤเบศวร์บอกว่า เธอร่วมมือเล่นละครกระตุ้นเปรมา เขาก็จะไม่แก้แค้นเธอ ความขัดแย้งระหว่างพวกเขาก็จะหายกัน
ยังมีเงินหนึ่งล้านเข้าบัญชีด้วย
เธอก็รับปาก
“งั้นเธอก็รีบเข้าไปเอาถุงน้ำแข็งประคบหน้าก่อน”
กนกอรตอบอือ และยิ้มให้กับยศพัฒน์อย่างละอาย แล้วก็พูดกับพิชญ์สินีอีกว่า: “คุณน้าค่ะ หนูเข้าไปก่อนนะคะ”
พิชญ์สินีพยายามชวนกนกอรไปด้วยกัน
กนกอรเป็นเพื่อนสนิทของลูกสาว เธอถือว่ากนกอรเป็นลูกสาวบุญธรรม
หลังจากที่กนกอรปฏิเสธ และโบกมือลา แล้วก็เข้าไปในร้าน
พิชญ์สินีไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอมแพ้
