รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 088 ความหึงหวงทำให้คนเป็นบ้า
“วิกา”
พัฒน์ตามเทวิกาไป แล้วก็จับมือของเธอไว้ พร้อมกับดึงเธอมากอดไว้ในอ้อมแขน
“ปล่อยฉันเลยนะ”
เทวิกาขัดขืน อยาจะสะบัดเขาออก แต่ว่าเขากลับกอดแน่นมาก สะบัดยังไงก็ไม่หลุด
“พวกเราอยู่ข้างนอกนะ นายปล่อยเดี๋ยวนี้เลย”
“วิกา ฉันกับเปรมาไม่ได้เป็นอะไรกันเลย ฉันไม่เคยรักเธอมาก่อนด้วยซ้ำ และก็ไม่เคยสัญญาอะไรกับเธอด้วย มันเป็นสิ่งที่คนอื่นคิดไปเอง แล้วก็จับคู่พวกเราเอง”
ยศพัฒน์ไม่รู้ว่านี่เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วที่เขามานั่งอธิบายเรื่องความสัมพันธ์ของเขากับเปรมา
เขาไม่ได้รักเปรมาจริงๆ
เมื่อสิบปีก่อน เปรมาปีนขึ้นเตียงของเขา ขนาดตอนนั้นเขายังเป็นวัยรุ่นเลือดร้อนอยู่ด้วยซ้ำ ยังไม่แตะต้องเธอเลย
เปรมาปีนขึ้นเตียงเขาไม่สำเร็จ ก็รู้สึกขายหน้า เลยไปประเทศอื่นด้วยความอับอาย
เพราะว่าเห็นแก่ที่เธอโตมาพร้อมกับเขา เขาก็เลยไม่ได้ไปเล่าเรื่องที่เปรมาเคยปีนขึ้นเตียงเขาไปบอกคนอื่น
“วิกา เลิกโมโหได้แล้ว ต่อไปถ้าเกิดว่าเปรมาโทรมาอีกฉันจะไม่รับสายแล้ว”
“บล็อกเบอร์เธอไปซะ”
“โอเค ฉันบล็อกเลย”
“เธอด่าฉันว่ายัยชั้นต่ำ”
“เธอต่างหากที่ยัยชั้นต่ำ”
“เมื่อกี้ฉันก็เลยด่ากลับไป ด่ากลับไปแบบไม่ต้องให้พี่มาช่วยด้วย”
พัฒน์มองหน้าเธออย่างไม่ค่อยเข้าใจ
ในเรื่องของความสัมพันธ์ ถ้าเกิดว่าใครใจเต้นแรงกว่าใคร แสดงว่าคนนั้นชนะ
พัฒน์คือคนที่แพ้อย่างไม่ไยดี
เพราะว่าเขาแคร์เทวิกามากเกินไป กลัวว่าเธอจะโกรธ เพราะถ้าเกิดว่าเธอโกรธขึ้นมา เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าต้องทำตัวยังไงต่อ
ประธานพัฒน์ผู้ยิ่งใหญ่ที่ขนาดภูเขาถล่มตรงหน้าสีหน้ายังเรียบเฉย ก็มีจุดอ่อนเหมือนกัน และเทวิกาก็คือจุดอ่อนของเขา เป็นต่อมโมโหของเขา
ถ้าเกิดว่าใครไปแตะเข้า จะซวย
พอเฆ้นท่าทางประหม่าของเขา ทันใดนั้นเทวิกาก็ยิ้มออกมา
พอเธอยิ้ม สีหน้าของพัฒน์ก็ดูเบาลง เขาดึงเธอมากอดไว้ในอ้อมแขนแน่น
หลังจากนั้นก็พูดด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนกว่า “วิกา เมื่อกี้อยู่ดีๆ เธอจะไปก็ไปเลย ฉันตกใจแทบแย่”
“ไปกันเถอะ พวกเราลงจากเขาได้แล้ว ฉันหิวแล้ว”
เทวิกาผลักเขาเบาๆ และเขาก็ปล่อยมือ พร้อมกับรีบกุมมือเธอเอาไว้ทันที
“เดี๋ยวฉันพาเธอไปกินข้าว”
พายุลูกเล็กพัดผ่านลมภูเขาและหายไป
……
“ทำลาย ฉันบอกให้ทำลาย ทำลายให้หมด ！”
เปรมาที่สวมใส่ชุดสีดำพร้อมกันแว่นกันแดด พาคนบุกเข้ามาในOne Day In Coffee พอเธอออกคำสั่ง คนพวกนั้นก็เริ่มทุบทำลายร้านทันที
จนทำให้ลูกค้าในร้านตกใจและรีบวิ่งหนีออกไปนอกร้าน
“พวกนายทำอะไรกัน？”
กนกอรออกมาจากห้องชงกาแฟ ในมือถือถาดใบหนึ่ง ในนั้นมีกาแฟที่ลูกค้าสั่งอยู่สองแก้ว
พอเห็นว่ามีคนกำลังทุบทำลายร้าน เธอก็รีบพุ่งเข้าไปและตะคอกออกมาทันที
พอเปรมาเห็นกนกอร ไฟก็ลุกไหม้ด้วยความโกรธ
ตอนที่เธอเห็นกนกอรที่บ้านของนฤเบศวร์ ยังรู้สึกอยู่เลยว่ากนกอรหน้าคุ้นๆ แต่ว่าตอนนั้นคิดไม่ออก
แต่ว่าตอนนี้ได้มาเห็นกนกอรที่ร้านของเทวิกา เปรมาก็นึกออกในทันที
นี่คือคู่หูของเทวิกา
ยัยชั้นต่ำ！
เทวิกาแย่งยศพัฒน์ไป และกนกอรก็แย่งนฤเบศวร์ไปอีก ทั้งสองคนนี้เป็นหญิงชั่ว หน้าไม่อาย！
“ที่แท้ก็แกนั่นเอง！”
เปรมาตบหน้ากนกอรอย่างแรง
กนกอรหลบไม่ทัน จนแก้มซ้ายถูกตบอย่างแรง และรู้สึกปวดแสบปวดร้อนที่ใบหน้า
ตอนแรก กนกอรยังไม่รู้จักเปรมา และตอนนี้มาถูกเธอตบ แล้วก็ได้ยินเสียงของเธออีก ถึงได้รู้ว่าเป็นเธอนั่นเอง
เธอหยิบแก้วกาแฟบนถาดขึ้นมา แล้วก็สาดไปบนหัวของเปรมา
ปกติเปรมาเป็นคนถูกตามใจจนเสียนิสัย พอเธอตบกนกอร ก็นึกไม่ถึงเลยว่ากนกอรจะกล้าทำกลับ
พอกนกอรสาดกาแฟใส่เธอ กาแฟนั้นยังร้อนอยู่เลย ร้อนจนเปรมากรีดร้องออกมาทันที แล้วก็ถอยไปด้านหลัง พร้อมกับรีบเอามือเช็ดกาแฟออก
“อีนี่！”
เปรมาตะคอกออกมา “แกกับนังเทวิกานั่นเป็นอีเวร！พวกแกทำลายให้หมดเลยนะ แล้วก็ตบผู้หญิงคนนี้แทนฉันด้วย！”
กนกอรวางถาดในมือลง และก็หยิบเก้าอี้ขึ้นมา ใครกล้าเข้ามาใกล้เธอ เธอก็จะจัดการคนนั้นแหละ
ลูกค้าที่วิ่งออกไปข้างนอกด้วยความตกใจ หลังจากที่เริ่มได้สติแล้ว พอเห็นภาพเหตุการณ์นี้ก็รีบโทรแจ้งตำรวจทันที
และก็มีรถหรูหลายคันแล่นเข้ามา
นฤเบศวร์ยังไม่ได้ลงจากรถ แต่ว่าพวกบอดี้การ์ดของเขาลงมาก่อน
“จะมัวยืนทำอะไรอยู่อีกล่ะ รีบเข้าไปห้ามพวกมันสิ แล้วก็พาคุณเปรมาออกมา！”
นฤเบศวร์ตะโกนบอกพวกบอดี้การ์ด
พอได้รับข่าว และรู้ว่าเปรมาพาคนมาหาเรื่องเทวิกา นฤเบศวร์ก็รู้ทันทีว่ามันเป็นเรื่องที่ไม่ดีอย่างแน่นอน
ถึงแม้ว่าเปรมาจะทำร้ายเขาอยู่เสมอ แต่ว่าเขาก็ยังปล่อยเธอไปไม่ได้ ไม่สามารถทนดูเธอพุ่งเข้าสู่หายนะได้
ยังไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่ว่าตอนนี้เทวิกาเป็นคุณนายใหญ่ของตระกูลอริยชัยกุลนะ แค่เปรมาไปทำร้ายร้านของคนอื่น และทำร้ายคนด้วย ถ้าเกิดว่าเทวิกาแจ้งตำนวจ เปรมาก็จะวุ่นวายแล้ว
เปรมาก็ใจร้อนเกินไปหน่อย
พวกบอดี้การ์ดรีบวิ่งเข้าไปทันที ไปห้ามคนที่เปรมาพามา ไม่ให้พวกเขาพังร้านกาแฟอีกต่อไป และก็เท่ากับว่าได้ช่วยกนกอรด้วย
“คุณเปรมา คุณชายของพวกเรารอคุณอยู่ข้างนอกครับ”
บอกี้การ์ดทั้งสองคนหิ้วเปรมาขึ้นมา โดยที่ไม่สนใจการขัดขืนของเธอ พอจับเธอได้ก็หิ้วเธอออกมา
“ปล่อยฉันเลยนะ ฉันจะทำลายร้านอีนังเทวิกานี่ ยัยชั้นต่ำ แย่งผู้ชายของฉัน พวกแกดูสิ ยัยหน้าด้านที่แย่งผู้ชายของคนอื่น ต้องมีจุดจบแบบนี้แหละ！”
เปรมาขัดขืนไปด้วยแล้วก็ตะโกนโหวกเหวกโวยวายไปด้วย จงใจบิดเบือนข้อเท็จจริง ให้พวกคนที่รอเผือกอยู่ตรงนั้นคิดว่าเทวิกาคือชู้ ที่แย่งผู้ชายของเธอ
จะดูซิว่าเทวิกาจะยังทำธุรกิจต่อไปได้รึเปล่า
ดูซิว่าเทวิกาจะเผชิญหน้ากับเพื่อนบ้านยังไง
คิดจะต่อสู้กับเปรมา ก็คือว่ายัยเทวิกานั่นยังอ่อนหัดอยู่
บอดี้การ์ดทั้งสองคนของนฤเบศวร์แบกเปรมาขึ้นมาบนรถของเขา
“เปรมา”
นฤเบศวร์ถึงเปรมาที่เตรียมจะลงจากรถไว้ “เธออยากติดคุกงั้นเหรอ? ทำลายร้านของคนอื่น แถมยังทำร้ายคนอีกต่างหาก มีคนแจ้งตำรวจแล้ว ถ้าเกิดว่าตำรวจมา ต่อให้ไม่ต้องติดคุกเธอก็ต้องถูกกักขังอย่างแน่นอน”
พอเปรมาถูกเขาตะโกนใส่ ก็เลิกขัดขืน
“เบศวร์”
เปรมาพุ่งเข้าไปในอ้อมแขนของนฤเบศวร์ และร้องไห้อย่างเศร้าโศก “พัฒน์ประกาศว่าเขาแต่งงานแล้ว เขาไม่ให้โอกาสฉันเลยแม้แต่นิดเดียว ทำไมเขาถึงทำกับฉันแบบนี้ ฉันยังดีกับเขาไม่พออีกเหรอ? มีตรงไหนกันที่ฉันเทียบยัยเทวิกานั่นไม่ได้?”
นฤเบศวร์ถอนหายใจออกมาแล้วกอดเธอไว้แน่น พร้อมกับปลอบใจว่า “เปรมา เขาไม่ได้รักเธอ เมื่อก่อนไม่ได้รัก ตอนนี้ไม่ได้รัก และอนาคตก็จะไม่ได้รักด้วย เธอล้มเลิกได้แล้ว ไม่ใช่ว่าเธอเทียบกับเทวิกาไม่ได้นะ แต่ว่าเขาต้องการเทวิกา ผู้หญิงคนอื่นไม่ได้อยู่ในสายตาของเขาเลย”
ไม่ใช่ว่ายศพัฒน์ไม่มีด้านที่อ่อนโยน
แต่ว่าความอ่อนโยนของเขาจะมีแค่กับเทวิกาเท่านั้น
“เทวิกาไม่เหมาะสมกับเขา！”
“จะเหมาะหรือว่าไม่เหมาะก็เป็นเรื่องของเขา เปรมา เธอยอมแพ้ได้แล้ว อย่ามาทุ่มเทให้เขาอีก”
เขารักเธอขนาดนั้น แต่ว่าเธอกลับมองไม่เห็นความดีของเขาเลยงั้นเหรอ?
เปรมาถอยออกมาจากอ้อมกอดของเขา
หลังจากปาดน้ำตา เธอก็พูดอย่างร้ายอาจว่า “ถ้าฉันไม่ได้มา ก็จะไม่ยอมปล่อยให้ยัยเทวิกานั่นมีความสุขเหมือนกัน！”
นฤเบศวร์ได้ยินคำพูดที่โหดร้ายของเธอ ก็ได้แต่รู้สึกว่า นางฟ้าของเขา เหมือนจะ เปลี่ยนไปแล้ว
“เปรมา เธออยู่บนรถก่อนนะ เดี๋ยวฉันจะลงไปช่วยเธอเก็บกวาดเรื่องที่ก่อไว้”
นฤเบศวร์จำได้ว่าเจ้าของของOne Day In Coffeeอีกคนหนึ่งก็คือกนกอร
และผู้หญิงคนนั้นต้องไม่ใช่คนที่ยอมถูกเอาเปรียบอย่างแน่นอน
เปรมาทำลายร้านของเธอ เธอไม่มีทางยอมปล่อยไปแน่
นฤเบศวร์ลงจากรถ และเดินเข้าในไปOne Day In Coffee
กนกอรจำได้ว่าคนที่มาห้ามคนที่กำลังพังร้านอยู่นั้นคือบอดี้การ์ดของนฤเบศวร์
ไม่ว่านฤเบศวร์จะเข้ามาช่วยเธอด้วยเหตุผลอะไร แต่ว่าเธอก็ต้องขอบคุณเขา
เธอขอบคุณบอดี้การ์ดพวกนั้น จนพวกเขาทำตัวไม่ถูก
ที่คุณชายใหญ่ให้พวกเขาเข้ามาช่วยห้าม ไม่ใช่เพื่อมาช่วยคุณกนกอร แต่เพื่อมาช่วยคุณเปรมาต่างหาก
