รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 095 ถ้าเขาไม่หมดรัก เธอก็จะไม่ยอมปล่อยมือเขาไป
ภายใต้ความเอาใจใส่ของยศพัฒน์ เทวิกาจึงกดวางสายลงก่อน
หลังจากวางสาย เธอถือโทรศัพท์ค้างอยู่นาน
พอคิดว่าเธอกลับมาที่บ้านเพราะต้องการหนียศพัฒน์ เทวิกาก็รู้สึกผิดมาก
เขาทำดีกับเธอทุกอย่าง แต่เธอกลับ…
ไม่มีพื้นฐานความรักแล้วยังไง? ความรักต้องช่วยกันปลูกสร้างขึ้นมา เธอชอบเขาไปแล้ว ยังห่างจากรักไกลเหรอ?
เทวิกายิ่งคิดยิ่งมั่นใจ
เธอตัดสินใจจะไม่หนีอีกแล้ว
ไม่ว่าเส้นทางในอนาคตของพวกเธอจะยากลำบากแค่ไหน ไม่ว่าเธอจะมีศัตรูความรักมากแค่ไหน ขอแค่เขาไม่ทอดทิ้งเธอ เธอก็จะไม่ยอมปล่อยมือเขาไป
พอคิดได้อย่างนี้ เทวิกาก็รู้สึกสบายใจขึ้น เธอวางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะข้างเตียง แล้วเอนตัวลงบนเตียง ไม่นานก็ผล็อยหลับไป
เธอนอนหลับสนิท
แต่พิชญ์สินีกลับพลิกตัวไปมานอนไม่หลับ
ทุกครั้งที่สิรภพกำลังจะผล็อยหลับ ก็ถูกเธอขยับจนตื่น
เขาจึงต้องลุกขึ้นนั่งและพูดกับภรรยา “สินี ถ้าคุณไม่อยากพักกลางวัน คุณก็ลงไปดูทีวีข้างล่าง หรือไปคุยกับเพื่อนบ้านไหม”
เขาเคยชินกับนอนพักกลางวัน ไม่นอนพักไม่ได้
พิชญ์สินีลุกขึ้นนั่งเช่นกัน เธอมองดูสามีที่ถูกเธอรบกวนจนไม่ได้นอน หลังจากนิ่งเงียบไปสักพัก ก็พูดว่า “เมื่อตะกี้เทวิกาพูดอะไรบางอย่าง ฉันไม่รู้ว่าต้องทำยังไงถึงจะดี”
“ลูกพูดอะไร เรื่องเธอกับตาพัฒน์น่ะเหรอ?”
สิรภพพูด “ไม่ว่าตาพัฒน์จะมีฐานะยังไง ขอแค่เขารักวิกาของเราก็พอแล้ว ส่วนเรื่องที่ว่าระหว่างพวกเขาจะมีอุปสรรคขัดขวางหรือเปล่า พวกเราไม่สามารถควบคุมได้และช่วยอะไรไม่ได้ นั่นเป็นเรื่องของทั้งสองคน”
“วิกาเป็นคนเลือกเอง ไม่ว่าจะดีหรือร้าย ลูกต้องรับผลที่ตามมาเอง”
“ไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ ตาพัฒน์ถามวิกาว่าเธอจะทำยังไงถ้าไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆ ของเรา”
พอได้ยินแบบนี้ สิรภพก็ตกใจเช่นกัน
หลังจากนิ่งเงียบไปสักพัก เขาก็ถามขึ้นมา “ทำไมตาพัฒน์ถึงถามแบบนี้ เขารู้อะไรมาหรือเปล่า?”
พิชญ์สินีเอ่ยตอบ “จากประสบการณ์ของฉันที่ดูละครโทรทัศน์มาเยอะ ตาพัฒน์ หรือผู้ใหญ่ในครอบครัวของเขาคงตรวจสอบครอบครัวของเรา คุณเองก็รู้ ว่าพวกคนรวยเหล่านี้ มีเงินและมีอำนาจ แล้วตาพัฒน์ก็เป็นหัวหน้าตระกูลที่ร่ำรวยที่สุด เขาแต่งงานกับลูกสาวของเรา แน่นอนว่าต้องตรวจสอบภูมิหลังของครอบครัวเราแน่นอน”
“น่าจะเป็นอย่างนั้น เขาตรวจสอบแล้วพบว่าวิกาไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆ ของเรา จากนั้นเขาก็เลยลองทดสอบปฏิกิริยาของวิกา”
พิชญ์สินีถอนหายใจ “ฉันเลี้ยงมายี่สิบกว่าปี และคิดว่าเธอเป็นลูกสาวแท้ๆ ของฉันมาตลอด บางทีอาจจะรักมากกว่าชเนนทร์เสียอีก”
“เธอเป็นเด็กฉลาด ตอนที่เธอพูดเรื่องนี้กับฉันเมื่อตะกี้ ฉันตกตะลึงไปเล็กน้อย เธอคงเดาทุกอย่างได้แล้ว”
“เธอยังบอกอีกว่าเธอฝันถึงสองครั้ง ฝันถึงผู้หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งเสียลูกไป และร้องไห้เสียใจจนแทบขาดใจ เธอบอกว่าในความฝัน เธอรู้สึกดีผูกพันกับผู้หญิงคนนั้นมาก ฉันสงสัยว่าผู้หญิงคนนั้นน่าจะเป็นแม่แท้ๆ ของเธอ . .”
“ความสัมพันธ์ทางสายเลือด หัวใจแม่ลูกสื่อถึงกัน อีกทั้งผู้หญิงคนนั้นยังเสียสติไป ใครที่สูญเสียลูกไป แล้วทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้ล่ะ?”
ตอนนี้เธอกำลังสับสนใจ
หลังจากที่ลูกสาวแท้ๆ ของเธอเสียชีวิตจากอาการป่วย เธอก็ได้พบกับเทวิกา เธอจึงโอนความรักของเธอที่มีต่อลูกสาวแท้ๆ ให้กับเทวิกาทั้งหมด
เด็กที่เลี้ยงมายี่สิบกว่าปี ถ้าถูกแม่แท้ๆ รับกลับไป พิชญ์สินีคิดว่าตัวเองคงทำใจไม่ได้ และไม่ยอมให้กลับไปแน่ๆ
แต่ถ้าเทวิกาถูกลักพาตัวมา ไม่ใช่ถูกทอดทิ้ง แม่ของเธอต้องเสียใจจนเสียสติเพราะเธอ ก็ถือว่าเป็นผู้หญิงที่น่าสงสารคนหนึ่ง
เธอที่เป็นผู้หญิงเหมือนกัน เป็นแม่คนหนึ่งเหมือนกัน
พิชญ์สินีก็เห็นอกเห็นใจอีกฝ่าย และรับรู้ถึงความเจ็บปวดที่ต้องสูญเสียลูกไปเหมือนกัน
เธอไม่สามารถมีความสุขบนความทุกข์ของผู้อื่นได้
“เรื่องที่เธอฝันถึงเรื่องนี้ไม่แน่ใจ เทวิกาอยู่บ้านของเรามายี่สิบกว่าปี ไม่เคยมีฝันอย่างนี้มาก่อน คุณอย่าคิดมากเลย”
สิรภพรู้สึกว่าการฝันถึง และยังฝันถึงแม่ของเธอนั้นไม่น่าจะเป็นไปได้
พิชญ์สินีถอนหายใจอีกครั้ง “ฉันเดาว่าน่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับแม่แท้ๆ ของลูก ดังนั้นลูกถึงฝันแบบนี้ สิรภพ คุณคิดว่า เราควรบอกความจริงเรื่องนี้กับวิกาดีไหม?”
“จากนั้นก็ช่วยเธอตามหาพ่อแม่แท้ๆ ของเธอ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับแม่แท้ๆ ของเธอจริงๆ อย่างน้อยสองแม่ลูกจะได้กลับมาเจอกัน ให้แม่แท้ๆ ของเธอหายกังวลได้บ้าง”
สิรภพหยิบซองบุหรี่จากลิ้นชักโต๊ะข้างเตียงออกมา แล้วจุดสูบ หลังจาสูบหมดด้าม เขาก็พูดว่า “รอวิกากลับเข้าเมือง เราคุยกับพ่อแม่ก่อน ดูว่าทั้งสองคิดยังไง”
“เฮ้อ!”
พิชญ์สินีถอนหายใจยาว
“ไม่ต้องถอนหายใจแล้ว วิกาเป็นเด็กจิตใจดี ถึงแม้เธอจะรู้ว่าเราไม่ใช่พ่อแม่แท้ๆ ของเธอ เธอก็ไม่ทิ้งเราไปแน่นอน”
สิรภพรู้จักเด็กที่เขาเลี้ยงมาเป็นอย่างดี
เธอไม่ใช่คนใจร้ายแบบนั้น
“ถ้ารู้ว่าเธอไม่ใช่ลูกของเรา คุณคิดว่าตระกูลอริยชัยกุลจะรังเกียจเธอไหม”
คนเป็นแม่ล้วนคิดมากเป็นธรรมดา
พิชญ์สินียังกังวลใจว่าถ้าเทวิกาแต่งงานเข้าตระกูลอริยชัยกุล แล้วจะถูกพวกเขารังเกียจ
สิรภพหุบยิ้ม “ถ้าถูกรังเกียจจริงๆ ต่อให้เธอจะเป็นลูกสาวแท้ๆ ของเรา เธอก็ยังถูกรังเกียจอยู่ดี ช่องว่างระหว่างครอบครัวของเรากับตระกูลอริยชัยกุลนั้นห่างไกลกันมาก”
“เอาล่ะ คุณอย่าคิดมากไปเลย ปัญหาทุกอย่างล้วนมีทางออกเสมอ ปัญหาของลูก จะต้องมีวิธีแก้ไขอย่างแน่นอน”
“ลูกสาวของเราดีมาก ถ้าตระกูลอริยชัยกุลไม่ชอบเธอ ผมจะไปรับเธอกลับมา ผมจะเลี้ยงดูเธอเอง”
“ลูกสาวใครไม่ใช่ที่รักของครอบครัวกัน”
ถึงแม้บ้านตระกูลวาชัยยุงจะไม่ได้ร่ำรวยเหมือนตระกูลอริยชัยกุล แต่เทวิกาก็เป็นเจ้าหญิงของพวกเขา และไม่มีใครมีสิทธิ์ทำร้ายเธอหรือดูถูกเธอได้
“อีกอย่างผมมองออกว่าตาพัฒน์รักวิกาจากใจจริง เขาสามารถรับตำแหน่งประธานบี.เอ.เอ็ม. กรุ๊ปได้ ก็แสดงว่าเขาเป็นคนกล้าหาญ เขาสามารถแต่งงานกับวิกาได้ ก็ต้องทำให้วิกามีความสุขได้เช่นกัน”
สิรภพเชื่อมั่นในตัวลูกสาว และลูกเขยของเขามาก
พิชญ์สินียังคงขมวดคิ้วแน่น
เธอลุกขึ้นจากเตียง แล้วใส่รองเท้าแตะพร้อมกับพูดว่า “สิรภพ คุณนอนพักเถอะ ฉันจะลงไปดูทีวีที่ชั้นล่าง เดี๋ยวฉันจะทำซุปถั่วเขียวไว้ด้วย ตอนที่วิกาตื่นจะได้กินพอดี อากาศช่วงนี้ร้อนม่ก มันสามารถคลายร้อนได้”
สิรภพรู้ว่าเธอยังคงเป็นห่วงเรื่องลูกสาว และรู้ว่าถึงจะเกลี้ยกล่อมเธอเท่าไหร่ เธอก็ไม่สามารถวางใจได้ เขาจึงปล่อยให้เธอคิดต่อไป
ทางฝั่งยศพัฒน์เพิ่งได้นอนพักเพียงสิบกว่านาที โทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้น
กล้าโทรหาเขาในเวลานี้ แน่นอนว่าต้องเป็นเรื่องด่วน
ยศพัฒน์สะดุ้งตื่นอย่างรวดเร็ว ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือจากโต๊ะข้างเตียงขึ้นมา พอมองไปที่หมายเลขผู้โทรเข้า แล้วเห็นว่าเป็นนฤเบศวร์ที่โทรเข้ามา
ใช้นิ้วเท้าคิด ก็รู้ว่านฤเบศวร์โทรมาเพื่อคิดบัญชีกับเขา
ยศพัฒน์กดวางสายทิ้ง
นฤเบศวร์ไม่ยอมตายใจ รีบโทรกลับมาอีกครั้ง
หลังจากที่เขาโทรติดต่อกันถึงห้าครั้ง ยศพัฒน์ถึงยอมรับสาย
“ทำไม ร้อนตัวหรือไง ถึงได้ใช้เวลาตั้งนานกว่าจะยอมรับสาย”
คำพูดของนฤเบศวร์ดูอารมณ์เสียมาก
ทันทีที่ยศพัฒน์รับสาย เขาก็ตะโกนใส่ทันที
“ยศพัฒน์ นายกล้าเอาเรื่องไปฟ้องปู่ของฉัน นายกลายเป็นพวกขี้ขลาดไร้ยางอายแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่”
พอนฤเบศวร์คิดว่าตนเองกำลังจะถูกปู่ของเขานัดดูตัวให้ เขาก็โมโหมาก
“นายไม่สนใจเปรมา แล้วจะไม่ให้ฉันสนใจเปรมาหรือไง?”
ยศพัฒน์รอให้เขาด่าว่าจบ แล้วถามเขาด้วยน้ำเสียงเย็นชา “นายถูกปู่ของนายตำหนิมาสินะ นายถูกไล่ออกจากตำแหน่งประธานRA กรุ๊ปด้วยหรือเปล่า?”
“ฝันไปเถอะ ฉันเป็นทายาทที่คุณปู่อบรมสั่งสอนมาเองกับมือ สั่งสอนมาเพื่อแข่งกับนายโดยเฉพาะ คุณปู่ไม่มีทางดึงฉันลงจากตำแหน่งแน่นอน”
![ข้าก็แค่กลั่นลมปราณ 3,000 ปี [炼气练了三千年]](https://i0.wp.com/novel-fast.net/wp-content/uploads/2024/03/ข้าก็แค่กลั่นลมปราณ-3000-ปี-炼气练了三千年.jpeg?resize=151,215 "ข้าก็แค่กลั่นลมปราณ 3,000 ปี [炼气练了三千年]")
