เมื่อเทวิกานึกถึงผู้หญิงที่เสียสติคนนั้น ก็คือแม่แท้ๆ ของตัวเอง เธอรู้สึกอยากร้องไห้ขึ้นมา
ตอนที่รู้ว่าตัวเองไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของบ้านตระกูลวาชัยยุง เธอนึกว่าตัวเองถูกพ่อแม่แท้ๆ ทอดทิ้งเสียอีก
ตอนที่คุณแม่เอาเสื้อผ้าที่เธอใส่ตอนเด็กกับกุญแจอายุยืนให้เธอนั้น บวกกับเธอเคยฝันเห็นหญิงสาวเสียสติร้องไห้และเรียกลูก ถึงสองครั้ง ทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้ถูกทอดทิ้ง
เมื่อหญิงสาวในฝันกลายเป็นความจริง และปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าเธอ อุ้มตุ๊กตาไว้แล้วเรียกป่าๆ จำไม่ได้แม้แต่ลูกชายแท้ๆ ของตัวเอง ทำให้เทวิกาเจ็บปวดเหมือนโดนมีดกรีดหัวใจ
เป็นเพราะเธอหายตัวไป ถึงทำให้คุณแม่เสียสติไปใช่ไหม
เป็นเพราะความบังเอิญ แม่ลูกได้เจอกันอีกครั้ง แต่ได้เจอกันกลับจำหน้ากันไม่ได้
ถ้าหาก ไม่ใช่เป็นเพราะเธอเคยฝันเห็นแล้วสองครั้ง เธอคาดคิดไม่ถึงเด็ดขาดว่าผู้หญิงเสียสติคนนั้นจะเป็นแม่แท้ๆ ของเธอ
ไม่แน่ อาจพลาดโอกาสได้ยอมรับความเป็นแม่ลูกกันอีกครั้งก็เป็นได้
“หลายปีมานี้ เธอเจออะไรมาบ้าง？ถึงกลายเป็นแบบนี้……”
เทวิการ้องไห้
ยศพัฒน์กอดเธอไว้แน่น แล้วปลอบเสียงอ่อนโยนออกมาว่า： “วิกา อย่าเพิ่งคิดมาก ความจริงต้องปรากฏออกมาแน่นอน”
เทวิกากอดเขากลับอย่างแน่นหนาเช่นเดียวกัน
ทั้งๆ ที่ความจริงแล้ว เธอกับเขาเพิ่งเป็นสามีภรรยากันได้ไม่นาน ไม่ถึงเดือนด้วยซ้ำ แต่สองสามีภรรยา กลับผ่านเรื่องราวต่างๆ มาด้วยกันมากมาย เรื่องที่ประสบเจอมาพวกนั้นเธอไม่เคยฝันมาก่อนเลยว่าเรื่องพวกนั้นจะเกิดขึ้นกับตัวเธอได้
เธอเป็นคนชอบแต่งนิทาน เรื่องราวที่เขียนออกมาบางครั้งก็มีฉากน้ำเน่าอยู่บ้าง แต่ก็รู้ดี ว่าทุกอย่าง ล้วนเป็นการปรุงแต่งขึ้นมาทั้งนั้น ถือเป็นเรื่องจริงไม่ได้
ใครจะไปรู้ในชีวิตจริง จะมีฉากน้ำเน่าได้มากมายถึงขนาดนี้
นิน่าถึงมีคนพูดว่าทุกอย่างล้วนมาจากชีวิตจริงทั้งนั้น
ทางด้านเทวิกาเมื่อได้เจอคนที่อาจเป็นคุณแม่ของเธอจริงๆ โดยบังเอิญแล้ว ส่วนทางด้านของกนกอรหลังจากที่เพื่อนรักกลับไปแล้ว เธอได้ล็อกประตูร้านให้เรียบร้อย แล้วขี่มอเตอร์ไซค์ไฟฟ้า เพื่อเตรียมตัวกลับบ้าน
ใครจะไปรู้ระหว่างทาง กลับถูกขบวนรถของนฤเบศวร์ขวางทางไว้
สีหน้าของนฤเบศวร์ดูไม่ได้เลย
กนกอรรู้ดีแก่ใจ
แต่เรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดของเธอ
นฤเบศวร์มีสิทธิ์อะไรมาชักสีหน้าใส่เธอ？
นฤเบศวร์กดกระจกรถลงมา พูดกับกนกอรด้วยน้ำเสียงออกคำสั่งว่า： “ขึ้นรถเดี๋ยวนี้！”
“ทำอะไร？”
นฤเบศวร์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจว่า： “จะทำอะไร คุณปู่สั่งให้พวกเรากลับบ้านกินข้าวพร้อมกัน พร้อมกัน！”
เขาจงใจเน้นเสียงหนักไปที่คำว่า “พร้อมกัน”
นึกว่าจดทะเบียนสมรสกันแล้วทุกอย่างก็จะราบรื่น นึกว่ากนกอรกับเขาเซ็นสัญญาข้อตกลงกันแล้ว ก็สามารถปกปิดเรื่องแต่งงานได้ แต่กลับลืมไปว่าคุณปู่จะยอมให้พวกเขาปกปิดเรื่องแต่งงานได้ยังไง
ถึงแม้คุณปู่จะยังไม่ได้เปิดเผยฐานะของกนกอรให้คนภายนอกได้รับรู้ แต่ภายในของตระกูลเดชอุป ยังไงก็ต้องเปิดเผยฐานะของกนกอรให้ทุกคนรู้
คืนนี้กลับไปกินข้าวที่บ้าน ต้องเป็นงานเลี้ยงพบปะนับญาติแน่เลย
“ทำตัวว่องไวหน่อย รีบขึ้นรถเร็ว ถ้าเกิดนักข่าวสายบันเทิงเห็นเข้า แล้วเป็นข่าว จะหักเงินเธอหนึ่งปี”
กนกอรถลึงตาใส่เขา “มอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าของฉันจะทำยังไงดี？”
นฤเบศวร์เหลือบไปมองมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าของเธอ แล้วพูดเสียงเย็นชาออกมาว่า： “โยนทิ้งซะ！”
ก็แค่มอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าไม่กี่พัน เธอยังกล้าขับโชว์ไปมาอีก ขายขี้หน้าของเขาจริงๆ ถ้าหากมีใครรู้เข้าว่าภรรยาของนฤเบศวร์ขับรถมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าแล้วหล่ะก็ เขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน？
กนกอร： “……ฉันเพิ่งซื้อใหม่ได้ไม่นาน คันหนึ่งตั้งสามพันกว่า คุณกลับไปก่อน ฉันเอารถไปเก็บที่บ้านก่อนแล้วค่อยเรียกแท็กซี่ไปอีกที”
นฤเบศวร์สีหน้าดิ่งลงแล้วพูดเสียงเข้มออกมาว่า： “เธอไม่ได้ยินเมื่อกี้ฉันพูดว่าอะไรเหรอ？คุณปู่ให้ฉันพาเธอกลับไปที่บ้านกินข้าวพร้อมกัน！ขึ้นรถ！รถคันแค่สามพันกว่าเธอก็เห็นมันเป็นของมีค่าไปได้ เธอ……”
กนกอรขับมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าออกไปทันที
ขี้เกียจคุยกับประธานชั่วคนนี้ต่อ
พูดจาไม่เข้าหู แม้แต่คำเดียว
เสมือนเธอทำอะไรผิดยังไงอย่างนั้นเลย
ความจริงเป็นเพราะว่าตัวเขาไม่ได้เรื่องเอง เลยถูกคุณปู่ข่มขู่ แต่มาอารมณ์เสียใส่เธอ
นึกว่าเธอรังแกได้ง่ายๆ เหรอ？
พวกเขาได้เซ็นสัญญาข้อตกลงกันไว้แล้ว เธอเอาเงินแล้วทำงานให้
นฤเบศวร์：……
เขาอยากสั่งให้คนขับรถเหยียบคันเร่ง แล้วพุ่งชนหญิงสาวที่ไม่เชื่อฟังเขาให้ล้มลงไปกับพื้นเสียจริงๆ เลย
ก็แค่ได้แต่คิดเท่านั้น เพราะนฤเบศวร์ยังมีสติอยู่
ไม่ว่ายังไง ตอนนี้เธอก็เป็นภรรยาของเขาแล้ว
วันนี้เพิ่งไปจดทะเบียนสมรสกันมา
“ไปรอที่บ้านตระกูลภูสิทธ์อุดม”
นฤเบศวร์ยอมถอย แล้วสั่งคนขับรถ เปลี่ยนทางไปบ้านของตระกูลภูสิทธ์อุดม
เมื่อถึงบ้านของตระกูลภูสิทธ์อุดม นฤเบศวร์ไม่ได้เข้าไป
คุณปู่ยังถูกคุณปู่ของตระกูลภูสิทธ์อุดมไล่ออกจากบ้านเลย ถ้าหากเขากล้าเข้าไปในบ้านของตระกูลภูสิทธ์อุดม คิดว่าก็คงถูกไล่ออกมาเหมือนกัน
ซึ่งถ้าเป็นแบบนั้น คงขายหน้ามากแน่
นฤเบศวร์ยอมรออยู่ข้างนอก ก็ไม่อยากขายขี้หน้า
เมื่อมองไปที่ประตูบ้านของตระกูลภูสิทธ์อุดม นฤเบศวร์นึกถึงเหตุการณ์ครั้งแรกที่เขาเจอกนกอร เธอสาดน้ำเย็นลงมา ทำให้เขาหนาวจนสั่นไปทั้งตัว และทำให้เขาเป็นหวัดป่วยหนักอีกด้วย
เพียงแต่ ตอนที่เขาเป็นหวัด เปรมาก็ไม่เคยคิดจะดูแลเขามาก่อนเลย……
เธอ คิดถึงแต่ยศพัฒน์
และเมื่อนึกถึงหลังจากที่เปรมาเห็นกนกอรอยู่ข้างเขา ได้หาข้ออ้างตบกนกอรไปหนึ่งฉากหนึ่ง ความจริงแล้วเธอน่าจะแคร์เขาอยู่บ้างสินะ ไม่งั้นคงไม่ทำแบบนั้นหรอก
นฤเบศวร์คิดมากเกินไป
ความรู้สึกที่เปรมามีต่อนฤเบศวร์ไม่ใช่ความรัก แต่เป็นความรู้สึกที่ไม่ยอมให้ความรักที่นฤเบศวร์มีให้กับเธอแบ่งปันไปให้กับผู้หญิงอื่นต่างหาก
เธอไม่ได้รักนฤเบศวร์ แต่ชอบความรักที่นฤเบศวร์มีให้กับเธอ เมื่อเธอเจอปัญหาไม่ว่าปัญหาอะไรก็ตาม แค่โทรหานฤเบศวร์ นฤเบศวร์ก็จะมาหาทันที
ผู้ชายที่เก่งและมีอำนาจแบบนี้ คือผู้ชายที่จงรักภักดีต่อเธอ ทำให้เปรมารู้สึกภาคภูมิใจมาก
กนกอรขับมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้า จึงทำให้ช้ากว่าเขามาก
เมื่อเธอกลับไปถึงบ้าน ฟ้าก็มืดแล้ว ทุกบ้านต่างเปิดไฟกันหมด
เธอเห็นขบวนรถของนฤเบศวร์จอดไว้ทางเข้าซอยบ้าน ซึ่งห่างจากบ้านเธอไม่ไกลนัก
หัวเราะประชดออกมาสองที แต่ไม่ได้เดินไปพูดตอบโต้กับนฤเบศวร์
เธอจอดรถไว้ในบ้าน แล้วย่องเข้าไปในห้องคุณแม่เพื่อเอาทะเบียนบ้านไปเก็บ จากนั้น ถือทะเบียนสมรสออกมา หาข้ออ้างเสร็จ แล้ววิ่งออกจากบ้านไป
“กนกอรลูกไม่กินข้าวเหรอ？นี่เพิ่งกลับมาถึงบ้านก็จะออกไปอีกแล้วเหรอ ลูกจะออกไปทำอะไร？”
แม่ของกนกอรวิ่งไล่ตามออกมาจากบ้าน
“แม่ วิกาชวนหนูไปกินข้าว เธอรอหนูอยู่ข้างนอก หนูออกไปก่อนนะ ทุกคนกินข้าวก่อนเลย ไม่ต้องรอหนู”
กนกอรวิ่งออกไปด้วย และพูดคำโกหกตอบกลับออกมาด้วย
แม่ของกนกอรไม่ได้สงสัยอะไร
“อย่ากลับดึกหล่ะ”
“แม่ แม่อย่าล็อกประตูก็พอ หลังกินข้าวเสร็จ จะไปเดินช็อปปิ้งกันต่อ คงไม่กลับมาเร็วขนาดนั้น แม่ไม่ต้องรอหนูนะ”
กนกอรคิดในใจกลับบ้านไปกับนฤเบศวร์ ยังไงก็ต้องถึงกลางดึกถึงจะกลับบ้านได้
จึงบอกคุณแม่ไม่ต้องรอเธอ
กนกอรวิ่งออกจากบ้านไป
เมื่อมาถึงลานหน้าบ้านแม่ของกนกอรก็หยุดวิ่งตาม หลังจากหยุดไปสักพัก ก็หันหน้าแล้วเดินกลับ เดินไปด้วยบ่นพึมพำไปด้วยว่า： “วิกามาถึงแล้วทำไมถึงไม่เข้ามา？”
ความสัมพันธ์ของเด็กทั้งสองคน เมื่อก่อนเทวิกามาเป็นแขกที่บ้านของตระกูลภูสิทธ์อุดมบ่อยๆ แม่ของกนกอรเห็นเทวิกาเป็นลูกอีกคน ตอนนี้เทวิกามาถึงแล้วกลับไม่เข้าไปในบ้าน แม่ของกนกอรรู้สึกว่านี่ไม่เหมือนนิสัยของเทวิกาเลย
น่าจะ มีคุณชายใหญ่ของตระกูลอริยชัยกุลอยู่ด้วยมั้ง
แม่ของกนกอรคิดว่าอาจป็นเพราะว่ายศพัฒน์มาเป็นเพื่อนด้วย เทวิกาจึงไม่เข้ามาในบ้านก็ได้
จึงไม่ได้คิดอะไรมากอีก
ไม่ว่ายังไง ยศพัฒน์ก็เป็นคุณชายใหญ่ของตระกูลอริยชัยกุล ฐานะสูงส่ง อาจจะดูถูกตระกูลภูสิทธ์อุดมก็ได้
ยสพัฒน์：นอนอยู่เฉยๆ ก็กลายเป็นแพะรับบาปไปได้
