คุณสามีพันล้าน – บทที่ 253 กอดหมอนเท่ากับกอดฉัน

รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 253 กอดหมอนเท่ากับกอดฉัน

ทุกคนกระซิบกระซาบกัน

เพื่อจะรับคุณหนูใหญ่ของตระกูลสาระทากลับมา ตระกูลสาระทาถึงกับออกหน้ามากันทั้งตระกูล คุณหนูใหญ่ตระกูลสาระทาคนนี้ยังไม่ทันกลับมาก็กลายเป็นหญิงสาวผู้สูงศักดิ์และเป็นคนที่ไม่สมควรหาเรื่องที่สุดในเมืองซูเพร่าไปซะแล้ว

ในขณะเดียวกัน ทางด้านตระกูลเลิศธนโยธา

ตูม!

เคร้ง!

เสียงข้าวของถูกโยนขว้างดังออกมาจากห้องโถงใหญ่

คนรับใช้ต่างพากันกลัวจนตัวสั่นจนต้องหลบเข้าไปอยู่ตามมุมห้อง และพยายามทำให้ตัวเองไร้ตัวตนที่สุด เพื่อจะไม่โดนหางเร่ไปด้วย

หลังจากผ่านไปพักใหญ่ ภายในห้องโถงก็เงียบสงบลง

คุณแก้วมองข้าวของเละเทะบนพื้นอย่างเป็นทุกข์ ก่อนจะพูดดับสามีว่า “คุณโกรธก็ด่าพวกเขาสิ ทำไมต้องมาทำลายข้าวของเก่าแก่พวกนี้ด้วย ของพวกนี้ล้วนเป็นของมีค่าทั้งนั้นเลยนะ”

คุณพสธรสีหน้าดำมืด แววตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ

หลังจากนั้นไม่นานเขาก็รีบออกคำสั่งกับภรรยาว่า “รีบโทรไปหาพลอยบอกให้รีบกลับมาก่อน ทางนั้นปล่อยให้คุณนิดาไปจัดการ คุณนิดาจะช่วยเธอจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย”

พวกเขาไม่ได้เพิ่งรู้ว่าเนตรดาวถูกตามหาตัวจนเจอแล้ว

เพื่อความปลอดภัยของเนตรดาว เขาคิดว่าไซม่อนจะไม่ประกาศข่าวเร็วขนาดนี้

ใครจะไปคิดว่าไซม่อนจะประกาศข่าวออกมาเร็วขนาดนี้ เขาจ้างนักข่าวให้ถามข้อสงสัยแต่ก็ดันถูกไซม่อนแก้ไขปัญหาได้อย่างง่ายดาย

แบบนี้ใครจะยังกล้าตั้งคำถามอีกว่าเนตรดาวโกหก?

เพราะนั่นหมายความว่าคุณย่าของตระกูลสาระทานอกใจและไม่ซื่อสัตย์กับการแต่งงาน อย่ามองแค่ว่าตอนนี้หญิงชราเอาแต่หดหัวอยู่แต่ในบ้าน เพราะพลังการต่อสู้ของเธอแข็งแกร่งมาก ยิ่งถ้าถึงเธอมีส่วนเข้าไปเกี่ยวข้องด้วยแบบนี้ ก็เท่ากับรนหาที่ตายชัด ๆ

ชลและคนอื่น ๆ ในตระกูลสาระทาที่มาร่วมมือกับตระกูลเลิศธนโยธา เนื่องจากมีหญิงชราอยู่ ทำให้พวกเขาไม่สามารถตั้งข้อสงสัยได้ว่าเนตรดาวเป็นตัวปลอม เพราะใครจะไปรู้ว่าเนตรดาวจะหน้าตาเหมือนหญิงชราตอนยังสาวขนาดนี้

“ฉันจะไปโทรหาพลอยเดี๋ยวนี้”

คุณแก้วเองก็พอจะเข้าใจว่าเมื่อตามหาตัวเนตรดาวพบแล้วจะไม่เป็นผลดีต่อตระกูลเลิศธนโยธา

หลังจากโทรหาลูกสาวแล้ว คุณแก้วก็ถามสามีของเธออย่างไม่เข้าใจว่า “ธร คุณคิดว่าไซม่อนทำแบบนี้หมายความว่ายังไง เจ้าตัวยังไม่กลับมาแต่กลับจัดงานแถลงข่าวก่อนล่วงหน้า”

“หมายความว่ายังไงเหรอ ก็เพราะเปิดเผยต่อสาธารณะชนแล้ว ทุกคนต่างให้ความสนใจแบบนี้ ใครจะกล้าลงมือทำอะไรได้อีก คิดว่าตำรวจขี้เกียจไม่ทำงานทำการหรือไง ยิ่งได้รับความสนใจมากเท่าไหร่ เนตรดาวก็จะยิ่งปลอดภัย ตอนนี้ต่อให้เป็นพวกเราก็ยังทำอะไรไม่ได้เลย”

คุณพสธรพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ไซม่อนไอ้คนเจ้าเล่ห์จอมวางแผน”

คุณแก้วตกตะลึงไปครู่หนึ่งแล้วถามว่า “แล้วแบบนี้พวกเราจะไม่ทำอะไรเลยจริง ๆ เหรอ”

“ทำได้”

“ทำอะไร”

คุณแก้วถามพร้อมกับมองสามีด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความชื่นชมนับถือ เธอรู้อยู่แล้วว่าธรของเธอเก่งที่สุด

คุณพสธรพูดออกมาช้าๆ “เตรียมของขวัญไปตระกูลสาระทา ไปแสดงความยินดีที่ไซม่อนตามหาลูกสาวแท้ ๆ ของเขาพบแล้ว”

คุณแก้ว “…”

“ไซม่อนตอกกลับนักข่าวไปแบบนั้นคงทำให้ทุกคนในตระกูลสาระทาไม่กล้าสงสัยเรื่องนี้อีก ไซม่อนเอ๊ย ฉันรู้อยู่แล้วว่านายไม่ใช่คนไร้ความสามารถ”

คุณพสธรแอบถอนหายใจ

พวกเขาตามหาเนตรดาวพบก่อน แต่หลังจากที่ลงมือไปสองครั้งก็พลาดทั้งสองครั้ง เด็กคนนั้นดวงดีมาก ก่อนที่พวกเขาจะพบเธอ เธอก็เข้าไปอยู่ในครอบครัวตระกูลอริยชัยกุลและได้กลายเป็นนายหญิงอีกคนของตระกูลอริยชัยกุลก่อนแล้ว

การแตะต้องนายหญิงของพวกเขาในอาณาเขตของตระกูลอริยชัยกุลแบบนั้นเท่ากับรนหาที่ตายชัด ๆ

“ตอนนี้คงทำได้แค่หวังว่าพลอยจะสามารถครอบครองไซม่อนได้สำเร็วโดยเร็ว”

คุณพสธรพูดพลางถอนหายใจ ทั้ง ๆ ที่ผลแพ้ชนะยังไม่รู้ผล แต่เขากลับรู้สึกว่าตัวเองพ่ายแพ้แล้ว

เหมือนกับในตอนนั้นทั้ง ๆ ที่ทุกอย่างกำลังจะสำเร็จแล้วแท้ ๆ แต่ใครจะไปรู้ว่าจู่ ๆ ลมจะเปลี่ยนทิศ ทำให้พวกเขากลายเป็นฝ่ายเสียเปรียบไปแทนเสียอย่างนั้น

“พวกเราชิงจัดการกับเนตรดาวระหว่างทางกลับมาไม่ได้เหรอ”

“เธอไม่ได้ยินที่ไซม่อนตอบคำถามนักข่าวหรือไง คนในตระกูลสาระทาทุกคนจะไปรับเนตรดาวด้วยกัน พวกเขาทำให้ยิ่งใหญ่ เอิกเกริกแบบนั้น ถ้าพวกเราลงมือก็เท่ากับเอาตัวเองเข้าไปติดกับดัก และจะถูกเขาจับได้ภายในคราวเดียว ตำรวจคอยช่วยเหลือไซม่อนเรื่องตามหาเนตรดาวมาตลอด ฉะนั้นตำรวจคงให้ความสนใจกับเรื่องนี้มาก”

ประวัติครอบครัวของตระกูลเลิศธนโยธาของพวกเขา คนเฒ่าคนแก่ในเมืองซูเพร่าต่างก็รู้กันดี

แม้ว่าพวกเขาจะล้างความผิดไปแล้ว แต่พวกเขาก็ยังคงรักษาอำนาจมืดเอาไว้อยู่ ในยุคที่อยู่ภายใต้กฎหมายแบบนี้ ไม่ว่าภูมิหลังจะเป็นมายังไง จะมีอำนาจมากแค่ไหน แต่ถ้าทำอะไรที่ขัดกับความยุตธรรมก็จะกลายเป็นผู้แพ้ทันที

ตระกูลเลิศธนโยธาเติบโตมาได้ถึงทุกวันนี้จะมาพังลงด้วยน้ำมือของเขาไม่ได้ ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่มีหน้าไปเจอบรรพบุรุษของตระกูลเลิศธนโยธาอีก

“ยิ่งไปกว่านั้นเนตรดาวโชคดีมาก ตอนนี้เธอกลายเป็นคุณนายน้อยของตระกูลอริยชัยกุลแห่งเมืองแอคเซสซ์แล้ว ในเมืองแอคเซสซ์ไม่มีใครกล้าแตะต้องเธอ ไว้พลอยกลับมาต้องรีบให้เธอเอาไซม่อนมาครองให้ได้โดยเร็วที่สุด ไว้ตั้งท้องแล้วค่อยบังคับให้ไซม่อนแต่งงานกับเธอ แบบนั้นแผนการของเราถึงสามารถดำเนินต่อไปได้”

เป้าหมายของตระกูลเลิศธนโยธาคือกำจัดตระกูลสาระทา และหุบทุกอย่างที่เป็นของตระกูลสาระทา และกลายเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในเมืองซูเพร่า

เมื่อคุณแก้วนึกถึงลูกสาวที่เข้าไปพัวพันกับไซม่อนอยู่นานหลายปี แถมยังไปนอนค้างที่ตระกูลสาระทาบ่อย ๆ แต่กลับไม่เคยได้นอนกับไซม่อนเลย ยิ่งคิดความมั่นใจของเธอก็ยิ่งน้อยลง

ทางด้านเทวิกาไม่รู้เลยว่าตอนนี้เกิดอะไรขึ้นที่เมืองซูเพร่า

หลังจากพบพ่อผู้ให้กำเนิดของเธอแล้ว ชีวิตเธอก็กลับมาเป็นปกติเหมือนเดิม

คืนนั้น ขณะที่เธอหอบหมอนกำลังจะไปนอนเป็นเพื่อนคุณแม่ จู่ ๆ ก็ถูกสามีโอบกอดจากด้านหลัง

“เมียจ๋า”

ยศพัฒน์วางคางบนไหล่ของเทวิกา ลมหายใจอุ่น ๆ เป่ารดที่ต้นคอ

เทวิกาเป็นคนบ้าจี้ ยิ่งถูกเขาเป่าลมหายใจรดอยู่แบบนี้ยิ่งรู้สึกจั๊กจี้ จนต้องรีบยกมือขึ้นผลักเขาออก

“พัฒน์”

“เรียกว่าคุณสามี”

“คุณสามี ประจำเดือนฉันมา ต่อให้ฉันอยู่พวกเราก็ทำอะไรกันไม่ได้หรอกนะ เพราะฉะนั้นคุณก็ใจกว้างหน่อย ให้ฉันอยู่เป็นเพื่อนคุณแม่อีกสักสองสามคืนก่อนนะ คุณแม่ยังมีอีกหลายเรื่องที่อยากจะพูดกับฉันนะ”

เทวิกาหันตัวไปมองหน้าเขา ก่อนจะฉีกยิ้มแล้วหยิกใบหน้าหล่อเหลาของเขาเบา ๆ “เอาอย่างนี้ คุณเอาหมอนที่ฉันเคยนอนไปนอนกอดก่อน แบบนี้ก็เท่ากับนอนกอดฉันแล้ว”

ยศพัฒน์ไม่ได้รับหมอนจากเธอ “ต่อให้ฉันนอนกอดหมอนอีกสิบใบมันก็ไม่มีทางกลายเป็นเธอหรอก ไม่มีอะไรมาแทนเธอได้แล้ว”

“เมียจ๋า ฉันไม่ได้อยากทำอะไรนะ แค่อยากจะนอนคุยกับเธอ แล้วอีกเดี๋ยวค่อยพาเธอไปส่งหาคุณแม่ทีหลัง”

เพื่อนเก่าของเธอมาหา เขาย่อมไม่ทำอะไรเธออยู่แล้ว

แค่เสียใจที่เมื่อสองคืนก่อนไม่ได้กิน มาตอนนี้คงต้องทนหิวไปอีกหลายวัน

เทวิกามองเวลา “คุยอะไร มันดึกมากแล้วนะ ถ้าฉันไม่ไปตอนนี้ คุณแม่คงจะนอนหลับไปก่อน”

พัฒน์ยิ้ม “นอนหลับไปก่อนสิดี เธอจะได้ไม่ต้องไปอยู่เป็นเพื่อนไง”

เทวิกามองเขาอย่างจนปัญญา

หลังจากยศพัฒน์จุ๊บบนริมฝีปากของเธออย่างรวดเร็วแล้ว เขาก็พูดขึ้นว่า “ฉันอยากจะคุยเรื่องการแต่งงานของคุณพ่อกับคุณแม่ ฉันคิดว่าคุณพ่อไม่ได้เลวร้ายเหมือนอย่างที่พวกเราทุกคนคิดเอาไว้ ”

เทวิกานิ่งเงียบ และวพูดขึ้นว่า “ฉันเพิ่งจะเจอเขาวันนี้ และยังไม่รู้จักอะไรเขาเลย แต่พี่ชายรู้จักเขาเป็นอย่างดี และเห็นว่าเขาทรยศต่อคุณแม่ด้วยตาตัวเอง หรือจะบอกว่าที่เขาตกลงปลงใจกับคนที่ชื่อพลอยเป็นแค่เรื่องล้อเล่นเหรอ”

“มีเหรอที่พลอยจะยอมเล่นละครตบตากับเขา แม่ของฉันถูกรังแก นั่นคือความจริง แม้ว่าเขาจะเป็นพ่อแท้ ๆ ของฉัน แต่เรื่องที่เขาเคยทำ ไม่ว่าจะมองในมุมมองของลูกสาวหรือว่าผู้หญิงคนหนึ่งมันก็ยากที่จะให้อภัยเขาได้”

เขาคือพ่อแท้ ๆ ของเธอ เธอจะด่าพ่อของตัวเองว่าสารเลวไม่ได้

แต่จะให้เธอช่วยลบล้างความผิดให้กับคุณพ่อ มันเป็นไปไม่ได้

“พัฒน์ คุณสืบเรื่องอะไรเจอหรือเปล่า”

“ฉันไม่ได้สืบเจออะไร เพียงแต่สีหน้าของคุณแม่เวลาพูดถึงคุณแม่ มันทำให้ฉันรู้สึกว่าเขาไม่ได้แย่อย่างที่พวกเราคิด มันเป็นสัญชาตญาณของผู้ชายอย่างเรา”

เทวิกาเงียบไปครู่หนึ่ง “พี่ชายของฉันประสบมากับตัวและเห็นมากับตาตัวเองตลอดหลายปี แล้วแบบนี้มันจะเป็นเรื่องโกหกได้ยังไง”

ยศพัฒน์พูดไม่ออก