เมื่อได้ยินคำชวนของเพื่อนรัก เทวิกาเองก็พูดเสียงเบาว่า “ตอนนี้เราสองคนก็เป็นคนดังกันทั้งคู่แล้ว ยังแอบไปเปิดโลกได้อยู่เหรอ?”
One Day In Coffee เคยขึ้นเทรนด์ยอดนิยมมาหลายครั้ง พวกเธอที่เป็นเจ้าของร้านก็เป็นคนดังจริงๆ โดยเฉพาะเทวิกา
เพียงแค่พวกเธอเดินเข้าไปในคลับรักนะ ก็จะถูกคนมองออกในทันที
แม้เพื่อนเก่าเธอยังไม่กลับไป สามีเธอยังลงโทษเธอไม่ได้ชั่วคราว แต่เขาติดบัญชีไว้ได้นี่ รอเพื่อนเก่าไปเมื่อไหร่ เขาต้องทำให้เธอลงจากเตียงไม่ได้สามวันแน่ ๆ
กนกอร “……ก็จริง คนที่ไปใช้บริการที่แบบนั้นก็มีแต่พวกผู้หญิงรวย พวกหล่อนเป็นคนในวงการเดียวกับเธอ ถ้ารู้ว่าเธอไปคลับ ก็จะรับมือยากจริงๆ”
“อันที่จริง ฉันเองก็อยากรู้ว่าที่แบบนั้นเป็นยังไงเหมือนกัน”
เทวิกาเองก็รู้สึกสงสัยใคร่รู้เกี่ยวกับที่แบบนั้น เธออยากจะไปลงพื้นที่จริงสำรวจมากๆ
แต่ก่อนคือใจกล้าแต่ไม่มีเงิน
ตอนนี้คือมีเงินแต่ใจไม่กล้า
“หรือไม่ก็ ฉันไปเปิดโลกเอง รอฉันกลับมาค่อยเล่าให้เธอฟัง”
ณ วินาทีนี้ กนกอรรู้สึกโชคดีมากที่ความสัมพันธ์ของเธอกับนฤเบศวร์ยังไม่ถูกประกาศสู่สาธารณชน
“กนกอร เราเป็นเพื่อนที่สนิทกันที่สุด มีสุขร่วมเสพ มีทุกข์ร่วมต้าน เธอจะทิ้งฉันไปเปิดโลกเองได้ยังไงกัน”
กนกอรยิ้มอย่างทะเล้น “นี่มันก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้นี่ ใครสั่งให้เธอใจกล้าขนาดนั้น จู่ ๆก็แต่งงานกับคุณพัฒน์ปุ๊บปั๊บไวปานสายไฟแลบ ตอนนั้นฉันยังเตือนเธออยู่เลยว่าระวังอย่าถูกหลอกล่ะ เธอดันบอกว่าเป็นคนคุ้นเคยที่รู้จักกันมาสิบเอ็ดปีแล้ว เหอะๆ”
เทวิกาหน้าแดงก่ำ “ฉันจะไปรู้ได้ไงว่าคนคุ้นเคยที่รู้จักกันมาสิบเอ็ดปีจะหลอกฉันจนเชื่อสนิทใจขนาดนี้”
“ฉันไม่สน ฉันไปไม่ได้ เธอก็ห้ามไปเด็ดขาด”
เทวิกาทำตัวไร้เหตุผล
กนกอรจงใจยกเรื่องเก่ามาจี้ใจดำ “ตอนเธอไปดูเปรมาขายขี้หน้าก็ไม่ได้เรียกฉันไม่ใช่เหรอ”
เทวิกา: ……
“ไม่ได้ ฉันต้องคิดหาวิธี” ความสงสัยใคร่รู้ของเทวิกาถูกเพื่อนรักปลุกโดยสิ้นเชิง หากเธอไม่ไปเปิดโลกที่คลับรักนะ งั้นเธอนอนหลับไม่สนิทแน่
“ถ้าเราสามารถเปลี่ยนโฉมได้ก็ดี”
เทวิกาได้ยินดังนั้นก็ตาลุกวาว พลันนึกถึงใครบางคน เอ่ยว่า “เดี๋ยวฉันโทรเรียกคนคนหนึ่งมาช่วย”
“รีบโทรสิ”
กนกอรได้ยินว่ามีหวัง ก็รีบเร่งให้เธอโทรหาคนคนนั้นทันที
เทวิกาเลื่อนหาเบอร์ติดต่อของมิลินท์ มิลินท์อาศัยอยู่ในบ้านสองของตระกูลอริยชัยกุล และเมื่อรู้ว่าในอนาคตเธอต้องกลายเป็นคุณนายน้อยสองของตระกูลอริยชัยกุลแน่ ๆ เทวิกาก็จึงขอเบอร์ติดต่อของมิลินท์ไว้ คราวหลังก็จะได้เป็นสะใภ้ในครอบครัวเดียวกันแล้ว เวลาว่างๆมาพูดคุยกัน ก็สามารถกระชับความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องสะใภ้ได้
มิลินท์ได้รับสายจากเทวิกา เมื่อฟังคำขอของเทวิกาแล้ว เธอไม่ได้ตอบตกลงทันที กลับย้อนถามเทวิกาว่า “เธออยากให้ฉันช่วยเธอแต่งหน้าให้ดูน่าเกลียด? ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าเธอจะไปทำเรื่องไม่ดียังไงอย่างงั้น วิกา ถ้าเธอไม่พูดให้ชัดเจน ฉันก็ไม่กล้าช่วยเธอ ถ้าสมมติว่าเธอไปก่อปัญหา พัฒน์ก็จะฆ่าฉันแน่ ๆ”
“วางใจเถอะ ฉันไม่ได้ไปก่อปัญหา ก็คือช่วงนี้ฉันโด่งดังเกินไป แค่ออกไปเดินยังถูกรุมล้อมและถูกปาปารัซซี่แอบถ่ายได้ ไม่สะดวกเลยสักนิด ก็เลยอยากให้เธอช่วยแต่งหน้าให้ฉันหน่อย จะได้ออกไปเดินเที่ยวดีๆ”
มิลินท์ยิ้มขำ เอ่ยว่า “วิกา ฉันไม่ได้หลอกง่าย”
เทวิกา: ……
“ถ้าเป็นสถานการณ์ที่เธอพูด เพียงแค่เธอไปบ่นให้พัฒน์ฟัง เขาก็สามารถจัดการให้เธอได้ คราวหลังเธอออกไปเดินเที่ยว ก็จะไม่มีใครมารุมล้อมและแอบถ่ายเธออีก”
เทวิกาอ้าปาก แต่กลับเถียงไม่ออก
“วิกา เธอบอกความจริงมา ตราบใดที่ฉันคิดว่าช่วยเธอได้ ฉันก็จะช่วยอย่างแน่นอน”
เทวิกาพูดเสียงอุบอิบว่า “ถ้าฉันบอกความจริง แล้วเธอไปบอกพัฒน์แม้แต่คำเดียว ฉันก็จบเห่แน่ ๆ”
“ปิดบังพัฒน์อีกต่างหาก ต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่ ๆ วิกา เธอบอกมา ว่าเธอจะแอบไปไหน?”
“ช่างเถอะ ฉันไม่ไปแล้ว”
แม้วิกาจะเคยคุยกับลินท์ แต่ก็ยังไม่ได้สนิทกันมาก เธอไม่กล้าบอกว่าเธอจะไปไหน กลัวว่าลินท์จะทรยศเธอ
“วิกา เธออยากไปคลับรักนะใช่หรือเปล่า?”
“……”
เธอยังไม่ได้พูดอะไรเลย มิลินท์ก็เดาออกแล้ว
ผู้หญิงคนนี้ฉลาดจริงๆ
“เธออยู่ที่ไหน เธอจะไปแต่งหน้าให้เธอ รับรองว่าไม่มีใครจำเธอได้แน่ ๆ”
เทวิกาได้ยินเธอพูดแบบนี้ ก็ถามอย่างลองเชิงว่า “ฟังจากที่เธอพูด เธอเคยไปที่นั่นเหรอ?”
มิลินท์หัวเราะ “แน่นอนอยู่แล้ว อยู่ที่เมืองแอคเซสซ์ ฉันอยากไปไหนก็ไป”
ซ้ำยังไม่มีใครจำเธอได้ด้วย
เทวิกาถามอย่างสงสัยใคร่รู้ว่า “เธอเคยไหม? ฝีมือพวกเขาเป็นไงบ้าง?”
กนกอร “……วิกา เธออยากลองฝีมือของพวกเขาด้วยงั้นเหรอ?”
เธอก็แค่อยากไปดูหนุ่มหล่อเท่านั้น ว่ากันว่าผู้ชายในโฮสต์คลับหล่อกันมากๆ แบบนั้นก็จึงจะสามารถดึงดูดผู้หญิงรวยไปใช้บริการได้
มิลินท์เองก็รู้สึกขบขันกับคำถามตรงไปตรงมาของเทวิกา เธอเอ่ยว่า “ฉันก็แค่ไปเปิดโลกดูก็เท่านั้น นอกจากกินกับดื่ม ฉันก็ไม่ต้องการบริการอย่างอื่นอีก เพราะฉะนั้น ฝีมือพวกเขาเป็นไง ฉันไม่รู้จริงๆ เธอกล้าลองเหรอ?”
“ไม่กล้า”
เทวิกาตอบอย่างฉับไว
แค่ยศพัฒน์เธอยังรับมือไม่ไหว มีหรือที่จะไปลองอีก ก็แค่สงสัยใคร่รู้เท่านั้น
“วิกา เธอส่งพิกัดมาให้ฉัน ฉันจะไปเดี๋ยวนี้”
“ได้”
ในเมื่อมิลินท์ยังเคยไปมาแล้ว ซ้ำยังอาสามาเป็นไกด์พาเธอกับกนกอรไปเปิดโลก งั้นเทวิกาก็ไม่ต้องกังวลว่ามิลินท์จะเอาไปฟ้องแล้ว
เพื่อไปคลับรักนะ มิลินท์ถึงกับยอมไม่ไปนัดบอด เธอโทรหากษิดิ บอกเขาว่า “ฉันมีเรื่องด่วน ไม่ไปนัดบอดแล้ว ถ้านายไปแล้วเจอนิรุตต์ก็ฝากบอกเขาด้วย”
“เธอไม่มาแล้วเหรอ? เธอมีเรื่องด่วนอะไร?”
มิลินท์ไม่มานัดบอด กษิดิก็ย่อมดีใจ แต่เพื่อมานัดบอดเป็นเพื่อนเธอ เขาถึงกับเปลี่ยนชุดใหม่ ใส่รองเท้าคู่ใหม่ และสวมนาฬิกาเรือนใหม่โดยเฉพาะ แม้แต่ผมก็หวีจนเนี้ยบ แต่งตัวหล่อๆ ก็เพื่อจะหว่านเสน่ห์ดูสักครั้ง อ้อ ไม่ใช่ เพื่อจะให้นิรุตต์ยอมแพ้ต่างหาก
เขาพบกับนิรุตต์แล้ว ตอนนี้ทั้งคู่กำลังนั่งประจันหน้ากัน
ใครจะคาดคิดว่ามิลินท์จะไม่มาแล้ว
รู้สึกเหมือนกลายเป็นว่าเขากับนิรุตต์มานัดบอดกันยังไงอย่างงั้น
ผู้ชายตรงหน้าเผยแววตาอ่อนโยน มุมปากแต้มยิ้ม ราวกับว่าเขากำลังมองคนรักก็ไม่ปาน นี่ทำให้กษิดิขนลุกขนพอง
“คุณนิรุตต์ ลินท์บอกว่าเธอมีเรื่องด่วนมาไม่ได้แล้ว”
นิรุตต์เอ่ยเสียงอ่อนโยนว่า “ไม่เป็นไร ได้เจอกับกษิดิ……ถือเป็นเกียรติของฉัน”
กษิดิลอบด่าในใจ เขาไม่อยากข้องเกี่ยวกับนิรุตต์หรอกนะ
“คุณนิรุตต์ เราไม่สนิทกัน คุณเรียกผมว่าคุณชายสองเถอะ”
“เรารู้จักกันมายี่สิบกว่าปีแล้ว ฉันรู้สึกว่าเราก็คุ้นเคยกันดีนี่”
กษิดิ “……คุณนิรุตต์ คุณมานัดบอดกับลินท์ แม้ลินท์จะมาไม่ได้ แต่ผมช่วยเธอดูก็เหมือนกัน”
“อันที่จริงคุณสองคนเองก็ไม่ต้องนัดบอด เป็นเพื่อนบ้านกันแท้ๆ ยังจะนัดบอดอีกทำไมกัน ผมแอบบอกคุณนะ เธอมีคนที่ชอบแล้ว เธอแอบชอบผู้ชายคนนั้นมาหลายปีแล้ว ผู้ชายคนนั้นยอดเยี่ยมกว่าคุณ หล่อกว่าคุณ เอาเป็นว่าเขาดีกว่าคุณทุกอย่าง”
