รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 302 ยศพัฒน์คนที่สอง！
“คุณรักเปรมาไม่ใช่เหรอ？คุณไปหาเปรมา อย่ามาแตะต้องตัวฉัน คุณมันเลว คุณถอดเสื้อฉันทำไม คุณหยุดเดี๋ยวนี้！”
นฤเบศวร์ทำเหมือนไม่ได้ยิน ดึงชุดสูทบนร่างกายของเธอต่อ
โชคดีตอนที่พวกเธอเปลี่ยนเสื้อผ้านั้น เสื้อผ้าข้างในไม่ได้ถอดออก เพราะสวมใส่ชุดสูทเข้าไปโดยตรงเลย
หลังจากที่นฤเบศวร์ถอดชุดสูทบนร่างกายของเธอเสร็จ ก็คืนอิสรภาพให้แก่เธอ เขาโยนชุดสูทลงไปที่พื้น แล้วใช้เท้าเหยียบมันไปสิบกว่าครั้ง ถึงเดินออกไป
กนกอร： “……”
ทำเธอตกใจหมดเลย นึกว่าเขาจะขืนใจเธอเสียอีก ที่แท้เขาต้องการข่มขืนเสื้อผ้าของเธอนั่นเอง
นฤเบศวร์ออกไปแล้วเดินกลับมาอย่างรวดเร็วอีกครั้ง
เมื่อเห็นเขากลับมา กนกอรรีบดึงผ้าห่มมาห่อตัวไว้
นฤเบศวร์โยนชุดสูทให้เธอหนึ่งชุด เขายืนอยู่ขอบเตียง มองลงไปที่เธอ แล้วพูดเสียงเย็นชาออกมาว่า： “ไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าบนร่างกายของคุณออก แล้วสวมเสื้อที่ผมให้คุณไป”
กนกอรกะพริบตาติดต่อกัน เมื่อแน่ใจแล้วว่าเขาจะไม่บ้าคลั่งอีก จึงรีบลุกขึ้นนั่ง หยิบชุดสูทที่เขาโยนให้เธอขึ้นมามอง แล้วถามเขาว่า： “ของคุณเหรอ？”
“เอาออกมาจากตู้เสื้อผ้าผมถ้าไม่ใช่ของผมแล้วจะเป็นของใคร？”
กนกอรทำท่าเบ้ปาก แล้วพูดขึ้นว่า： “นี่กับชุดสูทที่คุณถอดออกมาเมื่อกี้เเตกต่างกันตรงไหนเหรอ？”
นฤเบศวร์ถลึงตาใส่เธอ แล้วกัดฟันคำพูดออกมา： “คนใส่ไม่เหมือนกัน”
แตกต่างกันตรงไหน ก็เป็นเสื้อที่ผู้ชายใส่ทั้งนั้น
คำพูดนี้กนกอรกล้าพูดเฉพาะในใจเท่านั้น ไม่กล้าพูดออกมา
เพราะกลัวผู้ชายคนนี้จะโมโหขึ้นมาอีก
“เสื้อชุดนี้ คุณเคยใส่ไหม？”
“เคยใส่แล้ว”
“เคยใส่แล้ว แล้วเอามาให้ฉันใส่ทำไม”
กนกอรกอดเสื้อผ้าไว้ในอกแล้วลงมาจากเตียง
นฤเบศวร์พูดออกมาอย่างโมโหว่า： “ผมสกปรกกว่าผู้ชายในบาร์โฮสของคลับ รักนะอีกเหรอ？เสื้อผ้าที่พวกเขาเคยใส่คุณยังกล้าใส่เลย ทำไมของผมถึงไม่กล้าใส่？”
กนกอร： “……”
กอดเสื้อผ้าไว้แล้วเดินเข้าไปใกล้าเขา กนกอรพูดอย่างระมัดระวังออกมาว่า： “แบตบอส ฉันรู้สึกว่าคุณกำลังหึงอยู่นะ หึงฉันเหรอ！ช่างหายากจริงๆ ที่ฉันสามารถชนะหญิงในดวงใจของคุณไปได้ ฮ่าๆ ！”
ก่อนที่นฤเบศวร์จะโกรธ เธอกอดเสื้อผ้าแล้วรีบวิ่งเข้าไปในห้องอาบน้ำทันที
นฤเบศวร์หันไปมองประตูห้องน้ำที่ถูกเธอปิดเสียงดังโป้ง ทั้งโกรธทั้งรู้สึกตลก
กนกอรอาบน้ำร้อนเสร็จ เเละในขณะเดียวกันก็ได้ล้างเครื่องสำอางบนใบหน้าออกเช่นกัน
ถึงแม้เธอจะรังเกียจเสื้อผ้าของนฤเบศวร์ แต่เพื่อไม่ทำให้เขาโมโหอีก เธอจึงยอมสวมใส่เสื้อผ้าของนฤเบศวร์แต่โดยดี
เนื่องจากนฤเบศวร์ตัวสูงใหญ่ เมื่อเธอสวมใส่เสื้อผ้าของเขาแล้ว จึงค่อนข้างหลวม
“เหมือนเด็กใส่เสื้อผ้าของผู้ใหญ่”
กนกอรพูดออกมาอย่างรังเกียจ
นฤเบศวร์เงียบไปสักพัก แล้วพูดขึ้นว่า： “ที่นี่ไม่มีเสื้อผ้าของคุณ คุณก็ใส่ๆ ไปเถอะ”
เขาเดินมาหา
กนกอรถอยหลังสองก้าวโดยอัตโนมัติ
นฤเบศวร์พูดออกมาอย่างโกรธเคืองว่า： “วางใจได้ ผมไม่ขืนใจคุณหรอก”
เรื่องบนเตียงระหว่างชายหญิง ถ้าใช้การบังคับ แบบนั้นผู้หญิงจะมีปม เเละเป็นการไม่เคารพอีกฝ่ายด้วย
ในระหว่างที่โกรธ นฤเบศวร์อยากจัดการเธอก็จริง แต่สุดท้ายก็ห้ามใจไว้ได้ ไม่อยากขืนใจเธอ กลัวจะนำพาความเจ็บปวดมาให้เธอ ทิ้งปมไว้ให้เธอ แล้วกระทบชีวิตของเธอในภายภาคหน้า
เพราะถึงยังไงก็เป็นสามีภรรยากัน ยังไงต้องใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันทั้งชีวิตอยู่แล้ว
เขาจะคำนึงถึงแต่ความสุขตรงหน้าไม่ได้ ต้องคำนึงถึงตลอดชีวิต
กนกอรโล่งใจออกมา แล้วยกนิ้วโป้งให้เขา พูดประจบเขาออกมาว่า： “นฤเบศวร์ คุณนี่เป็นลูกผู้ชายจริงๆ เลย！”
นฤเบศวร์เดินมาหา ดึงเธอมาที่ขอบเตียงแล้วผลักเธอล้มลงไปนอนที่เตียง
พฤติกรรมนี้ทำให้กนกอรตื่นเต้นขึ้นมาอีกครั้ง กลัวเขาจะกลับคำพูด
เวลาต่อมา เธออยากกลิ้งลงไปใต้เตียงอีกครั้ง เพราะนฤเบศวร์เริ่มถอดเสื้อผ้าตัวเอง
“นฤเบศวร์ คุณจะทำอะไร？”
“ถอดเสื้อผ้าไง”
“คุณจะถอดเสื้อผ้าทำไม？”
นฤเบศวร์ยื่นมือไปหยิกแก้มเธอเบาๆ ผิวพรรณใช้ได้เลย เขาพูดขึ้นว่า： “นอนไง”
“คุณ……คุณไม่ส่งฉันกลับบ้านเหรอ？”
“คืนนี้ค้างคืนที่นี่”
กนกอรร้อง อ๊า ออกมา
เมื่อนึกถึงท่าทางน่ากลัวที่เขาโกรธ เธอตัวงอเล็กน้อย ไม่กล้าเถียงเรื่องนี้กับเขา และยั่วโมโหเขาอีก เพราะถ้าเขาจัดการเธอจริงๆ เธอจะไม่มีโอกาสเอาเงินที่ได้มาจากเขาไปแต่งงานกับหนุ่มหล่อได้อีกเลย
นฤเบศวร์ถอดเสื้อกันหนาวออก ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออก และในไม่ช้าช่วงบนก็เปลือยเปล่าถอดออกจนหมด
กนกอรอยากกรี๊ดออกมาเหมือนหญิงสาวไร้เดียงสาในทีวี จากนั้นปิดหน้าไว้ แต่ก็ไม่อยากพลาดโอกาสในการมองหุ่นกำยำของเขา จึงชื่นชมหุ่นเขาอย่างเปิดเผย
ไม่เลวเลยนะ！
เธอมองอย่างเมามัน แถมกำลังรอนฤเบศวร์ถอดกางเกงอยู่อีก แต่เขากลับไม่ถอด
กางเกง ทำไมถึงไม่กล้าถอด
เขาดึงผ้าห่มออก แล้วนอนลงข้างๆ เธอ เขาตะแคงตัว ยื่นมือยาวออกไป แล้วดึงตัวเธอเข้ามาใกล้ เพื่อให้ใบหน้าของเธอเข้ามาแนบติดอกของเขา จากนั้นพูดเสียงเบาออกมาว่า： “นอนเถอะ”
กนกอร： “……”
เธอผลักตัวเขาออก “ให้ฉันใส่ชุดสูทของคุณนอนเนี่ยนะ？”
นฤเบศวร์ผ่อนแรงลง ก้มหน้า มองด้วยสายตาลึกซึ้ง แล้วพูดขึ้นสัญญาณ“ถ้าคุณยอมถอด ผมก็ไม่ว่า แต่ว่า ถ้าคุณถอดหมดเกลี้ยง ผมไม่รับปากนะว่าผมจะไม่ทำอะไรเลย เพราะว่าผมไม่ใช่พระอิฐพระปูน ที่จะนั่งเฉยๆ โดยไม่ทำอะไรเลย”
กนกอรใช้นิ้วจี้ไปที่หน้าอกเปลือยของเขา เห็นสีหน้าเขาดิ่งลง จึงรีบดึงนิ้วมือกลับ เพราะนั่นคือพฤติกรรมที่เธอกำลังยั่วอารมณ์เขานั่นเอง
“ฉัน ฉันไปนอนห้องรับแขกได้ไหม？นฤเบศวร์ พวกเราเคยเซ็นสัญญากันไว้ คุณยังจำได้ไหม？”
เขาบอกว่าเขาไม่ใช่พระอิฐพระปูน ถึงแม้เธอจะใส่ชุดสูทอยู่ ไม่แน่เขาอาจฉวยโอกาสตอนเธอกำลังหลับสะลึมสะลืออยู่ ยั่วยวนเธอ จนทำสำเร็จก็เป็นได้
กนกอรรู้สึกกลัว
“ตอนนี้ผมง่วงนอนมาก จำเนื้อหาข้อตกลงของพวกเราไม่ได้หรอก ผมจำได้ว่าคุณกับผมไปจดทะเบียนกันที่อำเภอ และคุณก็คือภรรยาของผม！”
นฤเบศวร์หาวออกมา เเละไม่ให้โอกาสกนกอรพูดต่ออีก กอดเธอเข้าไปในอกอีครั้ง แล้วพูดข่มขู่ออกมาว่า： “ถ้าคุณขืนพูดต่อไม่หยุดอีก ผมจะใช้ปากของผมปิดปากคุณเอง”
กนกอรพูดไม่ออก
ไอ้คนชั่ว！
คุณมันกลับกลอก！
นี่ไม่ใช่ยศพัฒน์คนที่สองเหรอ？
กนกอรคิดว่าเมื่ออยู่ในสถานการณ์แบบนี้ เธอจะไม่สามารถนอนหลับได้
แต่เธอกลับนอนหลับไป แถมนอนหลับสนิทอีกด้วย
เมื่อนอนตื่นขึ้นมา ฟ้าก็สว่างแล้ว เพียงแต่ สภาพแวดล้อมในห้องเหมือนจะมีการเปลี่ยนแปลง
กนกอรรีบลุกขึ้นนั่ง สิ่งแรกที่ทำคือก้มหน้าตรวจสอบเสื้อผ้าตัวเอง ยังคงสมบูรณ์แบบเหมือนเดิม ร่างกายก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
นอกเหนือจากที่ฝันเมื่อคืน ฝันว่านฤเบศวร์จูบเธอไปหลายครั้ง ฝีมือการจูบของเขาไม่ถือว่าดีมากนัก แค่ทดลองก็รู้แล้วว่าไม่ได้มีการฝึกฝน ไม่มีประสบการณ์ ไม่รู้จักยั่วยวนผู้หญิง
เอ๋อ？
เธอคิดไปถึงไหนแล้ว！
ตู้บนหัวเตียงมีกระโปรงวางไว้ตัวหนึ่ง ดูแล้วน่าจะเป็นของใหม่
ข้างล่างกระโปรงมีโน๊ตเขียนไว้ ตัวหนังสือของนฤเบศวร์เขียนได้ลวกมาก กนกอรดูไปตั้งนาน ก็ดูไม่เข้าใจว่าเขาเขียนอะไร
เธอลงมาจากเตียง หยิบกระโปรงมาเทียบดู เหมาะสมกับเธอดี
เนื้อหาของโน๊ตที่เขียนไว้ น่าจะให้เธอเปลี่ยนกระโปรงมั้ง
กนกอรไม่ชอบใส่กระโปรง แต่ก็ยังดีกว่าให้เธอใส่ชุดสูทต่อ จึงหยิบกระโปรงไปเปลี่ยนที่ห้องน้ำ
เมื่อเธอออกมาจากห้องน้ำ นฤเบศวร์ก็อยู่ในห้องแล้ว
เมื่อเห็นเธอ สายตาของเขาสว่างสดใสขึ้นมาทันที
